Hi Kimmie's! Every 7PM po ang update! Thank you sa mga nagbabasa lalo na sa mga new readers ko^_^
IRENE “WELCOME to our company, Ms. Irene Legazpi,” Tayong sabi ng nakausap ko na lalaki at inilahad ang kamay sa aking harapan kaya tumayo ‘din ako at nakangiti kong tinanggap ang kamay niya. “Thank you! Kung alam mo lang kung gaano ka ka-hulog ng langit para saakin,” Katatapos ko lang pirmahan ang kontrata na ibinigay niya saakin. Three year contract lang iyon pero sapat na para makaipon ako sa laki ba naman ng sweldo! Walang wala ang sweldo ko noong nasa ibang bansa pa ako. Ngunit pagkatapos kong sabihin iyon ay nakita ko ang pag ngiwi niya kaya nagtaka ako. “May problema ba?” Mukang natauhan naman siya sa tanong ko at nakangiting umiling saakin. “So, ano? Tara na? Siguradong inaabangan na tayo ni boss ngayon. Akala ko matatagalan ako sa paghahanap ng kapalit e,” Tumango ako sa kaniya at nakangiting sumunod. Hindi pa ‘rin ako makapaniwala hanggang ngayon na may trabaho na ako. Hindi na ito katulad kanina na ‘they made a mistake’ dahil totoong totoo na! Nakapirma na ako ng
LAKING pasasalamat ko dahil umalis sila Eugene isang oras matapos kong makita ang muka niya. Hindi pa ‘rin ako makapaniwala na kamukang-kamuka niya si Ivan. Hindi ako sigurado kung siya ba talaga ang ama ng kambal pero bakit kamukang-kamuka niya ang anak ko?! Arghh! Masisiraan ako ng bait e! Dahil sa nalaman ko hindi ako makapag focus ng maayos sa trabaho, mabuti nalang at kahit papaano may nagawa ko. Actually, hindi ko naman talaga kailangan na mag trabaho ngayon dahil katatanggap lang saakin pero gaya ng sabi ko gusto ko magpakita ng magandang impression kahit na hindi maganda ang pagkakakilala ko sa boss ko. Napatingin ako sa orasan at nakita kong 3:30 na pala ng hapon. Sigurado akong uwian na ng kambal ngayon. Napabuntong hininga ako dahil doon, paano kung totoong si Eugene ang ama nila? Ano nalang ang sasabihin ko sa kanila lalo na sinabi ko pa naman na iniwan kami ng daddy nila. Isa pa paano ko nga ba malalaman na siya talaga ang ama ng kambal? Ipa-DNA ko kaya? Napatapik a
“E-EUGENE ALVAREZ?!” Sabay na sabi ni Irene at Kayla na halos pa sigaw na nga dahil sa pagkabigla nila. Tumango naman ng sunod-sunod si Kylie dahil doon. “Yes po mommy, he told us that she knows you. Is he, our daddy? He looks exactly like kuya!” Napakurap si Irene dahil sa tanong ni Kylie. Napatingin siya kay Kayla at kita niya na pinanlakihan siya nito ng mata na tila sinasabi na magpaliwanag ka saakin mamaya. Napabuntong hininga siya dahil doon at muling tumingin sa mga anak. “Can mommy not answer that question? I’m so tired today, I want to sleep early.” Napa cross finger si Irene sa ilalim ng kanilang lamesa matapos niyang sabihin iyon. “Oo naman po mommy! Kylie, stop asking mommy questions. For sure she was very tired,” Napatingin siya kay Ivan dahil sa sinagot nito na iyon. Nakaramdam siya ng konsensya dahil sa sinabi ng kaniyang panganay. Kahit na nakangiti ito sa kaniya ay alam niya na nagtataka na ‘rin ito. “Ganon po ba? It’s okay mommy! Kami nalang po bahala dito at
MAAGANG pumasok si Irene dahil pursigido pa ‘rin siya na ipakita na hindi magsisisi sila Eugene na tinanggap siya nito bilang secretary niya. Ngunit ang akala niyang maayos na kaniyang pagpasok ay hindi pala. “Hey you!” Narinig niya ang sigaw na ‘yun pero hindi siya lumingon tutal wala naman pangalan niya. Ngunit napahinto siya ng biglang mayroong humila ng kaniyang buhok na ikinatigil niya sa paglalakad. “Arghh!” daing niya. “Kapag tinatawag ka huminto ka! Kebago-bago mo dito maka-asta ka kala mo kung sino?! Anong pinagmamayabang mo na ikaw ang secretary ni boss?!” Napakunot ang noo niya dahil doon at laking pasasalamat nalang niya dahil binitawan na ng kung sino mang babaeng iyon ang kaniyang buhok dahil kung hindi hindi siya magdadalawang isip na gantihan ito. Napatingin siya sa kaniyang likuran kung saan andoon ang babaeng galit na galit sa kaniya o tamang mas sabihin na inggit? Hindi iyon ang unang beses na nakaranas nang ganon si Irene dahil sa totoo nga ay mas marami s
PAGKALABAS ni Roger ay agad siyang nag punta sa elevator upang habulin si Irene ngunit napansin niya na walang gumamit doon kaya isang daan lang ang alam niyang dinaanan nito ay sa hagdan. Dali-dali siyang pumunta doon at tatakbo pa sana pababa ng hagdan ng matigilan siya dahil nakita niya ito na nasa sahig na at tila nanghihina. “Irene!” Narinig ni Irene ang boses ni Roger ngunit wala siyang lakas para lingunin ito o kahit pigilan manlang na lumapit sa kaniya. Ayaw niya sana na may makakita sa kaniya sa ganoong sitwasyon ngunit hindi niya makontrol ang kaniyang sarili. Nasasaktan siya dahil sa nalaman mula kay Eugene, naisip niya na ang tingin sa kaniya ng lalaki ay madaling bayaran at pera lang ang mahalaga. Ang mas ikinainis pa niya ay nadamay pa ang kaniyang mga anak. Nang marinig niya ang pangalan na matagal na niyang hindi naririnig o naiisip manlang ay doon palang nagsimula na siyang mahirapan huminga. At nang makilala niya si Hannah ay doon na siya tuluyang hindi makahing
Naiwan naman si Roger na hindi makapaniwala at napaupo nalang sa waiting chair na naroroon sa gilid. ‘Trauma? Hindi kaya may kinalaman ito kung bakit ang pamilya na ni Hannah ang may hawak sa negosyo nila Irene?’ Biglang nabuhayan si Roger dahil sa naisip niya na iyon. ‘Tama! Tapos ayon kay Eva si Hannah ang babaeng nakasama ni Eugene six years ago samantalang si Irene iyon!’ Agad na napatayo si Roger dahil doon at kinuha ang kaniyang cell phone at mayroong tinawagan. “Kung nagawa niyang akuhin sitwasyon na dapat si Irene naman talaga ibig sabihin hindi maganda ang relasyon nila. Ibig sabihin alam ‘din ni Hannah ang nangyari six years ago…” Nabuhayan si Roger ng mag ring ang linya sa kabila, after how many days nakontak niya ‘din ito. “Hello—” “Mason! Nasaang lupalop ka ba ng mundo at hindi kita makontak ng ilang araw?!” Putol na sabi niya kay Mason na siyang tinawagan nito. “Kuya Roger! Wahh! Palit nalang tayo! Hirap na hirap na akong hanapin ang babaeng walang muk
BAGO pa ‘man tumawag si Roger kay Mason ay nagising na si Irene kung kaya agad niya itong nilapitan at tinanong kung ayos lang ba ito. “N-nasaan ako?” Ngunit ‘yan ang nakuhang sagot ni Roger mula kay Irene. “Hindi mo ba naaalala? Hinimatay ka kanina sa elevator. Sabihin mo nga saakin ang totoo Irene? Sinaktan ka ba ni Hannah? Hindi ba pinsan mo siya?” Gulat na napatingin si Irene kay Roger dahil sa sinabi nito. Hindi na siya nagulat pa tungkol sa alam niyang pinsan niya si Hannah pero ang tanong nito kung sinaktan ba siya ng babae, doon siya nagulat. Napatahimik siya sandali dahil doon at napayuko. Agad siyang nakaramdam ng takot, takot na baka maulit ang ginawa ng tito at tita niya sa magulang ni Kayla. Biglang pumasok sa isip niya ang nakangiting niyang mga anak kung kaya agad siyang tumingin kay Roger at hinawakan ang kamay nito. “M-manong tulungan mo ako! T-tulungan mo kami ng mga anak ko! Baka—b-baka kami ang saktan nila kapag nalaman nilang buhay pa kami!” Natigilan si R
Nanlaki ang mata ni Kayla dahil sa kaniyang narinig at ang kaninang inaantok ay bigla nalang nabuhayan at dali-daling binuksan ang pinto. Napanga-nga siya ng makita doon si Eugen Alzarez na sa social media niya lang nakikita! “Ikaw nga! Grabe kamukang-kamuka mo si Ivan—” Agad na napatakip ng bibig si Kayla dahil sa kaniyang sinabi ngunit hindi niya napansin ang pagkuyom ng kamao ni Eugene. “E-eugen calm down. Maaaring tulog na sila Irene at ang mga bata,” mahinang bulong ni Roger dito na kinakabahan pa. “Tulog na talaga sila, kaso si Irene kasi may lagnat kaya—” “Fever?!” Nagulat si Kayla ng biglang sumigaw si Eugene at dali-daling pumasok sa loob na ikinaiwas lang ni Kayla. “E-eugene ‘wag kang maingay tulog sila!” lapit na sabi ni Roger dito at huminto naman si Eugene. Si Kayla naman ay hindi makapaniwalang nakatingin kay Eugene lalo na at gusto na niyang tumili dahil sa inaasta nito. Narinig lang nito na may lagnat ang kaibigan niya ay nagalit na ito agad. Napaatras siya n
“KYLIE!” Dali-daling lumapit si Eugene sa anak nang makita niya itong umiiyak sa sulok ng higaan na naroroon. “Anak ayos ka lang ba?! Nasaan si mommy?!” Doon lang napaangat nang tingin si Kylie dahil hindi niya nabosesan ang ama sa sunod-sunod na putok ng baril sa paligid. Nang makilala si Eugene ay mas lalong napaiyak ang bata at niyakap ang ama. “D-daddy! Nakaka-alala na po ako! Kinuha ni kuya Elijah si mommy! Tinutukan po siya ng baril sa ulo!” Natigilan si Eugene dahil sa narinig. Una nalaman niya na naaalala na siya ng anak at masaya siya doon, pero nang sabihin nito ang ginawa ni Elijah sa asawa ay mas lalong sumiklab ang galit sa puso niya. “Eugene! Ako nang bahala kay Kylie! Kailangan mong iligtas si Irene!” “Tito Keith!” Napalingon sila pareho sa nagsalita at agad na niyakap ni Kylie ang tito na matagal na niyang hindi nakikita. Niyakap naman siya pabalik ni Keith pero tumingin ito kay Eugene. “Eugene tumatakbo ang oras!” Dahil doon ay napatango si Eugene a
BUMALIK na si Irene sa trabaho. Ang daming nagulat na employees dahil sa pagdating niya at nagsimula nanaman ang mga bulong-bulungan pero wala siyang pakialam doon. Ang mahalaga sa kaniya ay ang makapasok. Ilang beses pa nilang pinagtalunan ni Eugene ang pagpasok niya sa trabaho at kasama na doon ang plano nila na tapusin na ang kasamaan ni Elijah. Alam ni Irene na hindi siya titigilan ng lalaki kaya nga sinadya niya na pumasok dahil maaaring makuha siya nito. Dahil naging busy na sina Eugene sa pagligtas kay Irene noong isang linggo itong nawala ang dami na nitong tambak na trabaho. Katulad nang normal na araw nila ay hindi na sila halos magkitaan dahil sa daming kailangan gawin. Nalaman niya mula sa asawa kung kanino nito nalaman kung nasaan siya, kay Keith. Nagtataka pa ‘rin siya kung bakit biglang nawala si Keith. Ayon kay Eugene ay kasama pa nila ang lalaki na iligtas siya pero bigla nalang itong naglaho na parang bula. Alam niya na may nangyayari kay Keith ngunit hindi niya
Napahinto si Elijah sa paglalakad at napatingin muli sa kaniya. “Anong plano?” Sinabi niya dito ang naiisip niya na ikinangiti ng malaki ni Elijah at hinawakan ang magkabilang balikat ng tauhan niya na iyon. “Magaling! Sabi ko na nga ba at ikaw ang pinakang pinagkakatiwalaan ko sa lahat!” Napangiti ng malaki ang tauhan ni Elijah dahil sa papuri niya na iyon at yumuko ng bahagya dito bilang paggalang. “Now go! Dalhin mo siya saakin!” Nagpaalam na ang lalaki kay Elijah at naiwan siya mag-isa doon. Iyon nalang ‘din ang naiisip niyang huling plano para makuha si Irene. Dinadalangin niya na sana makuha na niya ang mahal niya dahil kung hindi niya ito makukuha sisiguraduhin niya ‘din na hindi ito makukuha ni Eugene. Maya-maya pa ay bumalik na muli ang tauhan niya at tinulak nito papasok sa loob si Hannah na nanghihina dahil hindi pa siya kumakain at pinapahirapan pa siya ng mga ito. “Well, well! Welcome again Hannah!” Napatingin si Hannah sa nagsalita at napakuyom ng kamao ng makit
“H-hindi kami naniniwala na ikaw ang dahilan kung bakit wala na si Jess!” Napaangat ako ng tingin ng biglang magsalita si RC. “Tama si RC! Biktima lang kayo! Diba sabi mo may kumuha sa inyo? Malamang na sila ang may kasalanan kaya ‘wag kang himingi ng tawad saamin Ms. Violet—I mean Irene,” segunda na sabi ni Lyn na ikinailing ko. “H-hindi niyo naiintindihan—” “They are right mommy! Wala kang kasalanan!” Napahinto ako sa pagsasalita ng sumabat ang kambal. Lalo akong naiyak dahil doon, hindi ko maiwasan na sisihin ang sarili ko. Naramdaman ko na mayroong humawak sa magkabila kong balikat at paglingon ko kay si Eugene iyon. “Wife, I already told you that it is not your fault. Kung mayroon mang dapat sisihin dito ay si Elijah iyon. Kung nandito si Jess alam ko na yun din ang sasabihin niya kaya please lang ‘wag mong sisihin ang sarili mo.” Napayakap ako kay Eugene dahil sa sinabi niya at umiyak sa dibdib niya. Ilang minuto ‘din kami na nasa ganoong ayos hanggang sa kusa akong humiw
IRENE NANG idilat ko ang mga mata ko ay sumalubong saakin ang kisame na familiar saakin. “’Wag kang maingay Kylie baka magising si mommy,” “Anong ako? Ikaw kaya ang maingay kuya!” Napalingon ako sa nagsasalita at nakita ko ang kambal. Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko dahil isang linggo ko silang hindi nakita, akala ko nga ay hindi na ako makakauwi sa kanila dahil kay Elijah. “Mommy!” Nakita ako ni Kylie na gising na kaya dali-dali itong lumapit saakin at niyakap ako. Kita ko na nagulat ‘din si Ivan pero agad ‘din itong sumunod sa kambal niya at niyakap ako ng mahigit. Nagsimula na silang umiyak kaya maging ako ay lalong napaiyak dahil doon. “M-mommy bakit ang tagal mong nawala! Hindi ko po kaya na wala ka!” iyak na sabi ni Kylie kaya hinimas ko ang likuran niya. “I-I’m sorry mommy, I’m not strong enough to save you…” mahina namang sabi ni Ivan ngunit sapat na para marinig ko dahil sa leeg ko siya nakasuksok habang umiiyak. Si Kylie naman ay nasa bewang ko nakayaka
“W-WALA na si Jess…” Paulit-ulit na sinasabi ni Irene ‘yan sa kaniyang sarili matapos niyang marinig ang pinag-uusapan ni Elijah at nag tauhan nito. Isang linggo na ‘rin ang nakakaraan magmula nang kunin siya nito. Sinubukan niyang tumakas ngunit hindi niya magawa, nahuhuli pa nga siya. Mabuti at hindi siya sinasaktan ni Elijah kapag nahuhuli siya dahil nagpapalusot lang siya na naiinip na doon. Sinakyan niya ang gusto ni Elijah, sasakyan niya ito hanggang sa makakuha na siya ng pagkakataon na makatakas. Pero lahat ng iyon ay nasira nang malaman niyang wala na ang kaibigan. Bumalik sa kaniya ang huling araw na magkasama sila ni Jess. Nangako pa siya dito na magkikita pa sila ulit. “My love? Umiiyak ka ba?” Agad na napalingon si Irene sa nagsalita at sumiklab ang galit niya ng makita si Elijah. “W-wag kang lalapit saakin! You liar! Sinungaling ka at mamamatay tao Elijah!” Natigilan sandali si Elijah dahil sa sinabi ni Irene pero sinubukan pa ‘rin niyang lapitan ang babae
SAMANTALANG si Jess naman ay takot na takot at palingon-lingon sa likod niya kung mayroon bang sumusunod sa kaniya. Ayon sa naghatid sa kaniya oalabas ay dumeretsyo lang siya at lumiko sa kanto na madadaanan niya at may high way na doon. Hindi naman siya nabigo dahil kita na niya ang high way. Hindi siya makapaniwala na pinakawalan talaga siya ng mga ito! Ngunit kusa siyang napahinto ng biglang may sumulpot na ilang lalaki. Napaatras siya dahil doon at agad na kinabahan. “W-wag kayong lalapit!” sigaw niya sa mga ito pero seryoso lang sila at sa isang iglap ay nakalapit na ang dalawang lalaki’t sabay nilang pinaputok ang baril sa tagiliran niya. Sa bilis nang pangyayari ay nakaramdam nalang ng sakif si Jess sa kaniyang katawan at kusang bumagsak sa lupa. “M-ms. Violet…” mahinang sabi niya kasabay ng pagtulo ng luha nito. Nakita pa niya ang pag-alis ng dalawang lalaking bumaril sa kaniya. Tama, sino bang gugustuhin na magpakawala sa kaniya gayong nakita niya ang lahat. Sunod-suno
BIGLANG tumawa si Irene matapos niyang marinig ang sinabi ni Hannah. Si Jess naman na nanginig dahil sa takot sa sinabi ni Hannah ay napatingin ‘din kay Irene nang hindi makapaniwala. “Anong tinatawa-tawa mo?!” “Ikaw! Nakakatawa ang sinabi mo Hannah! Inamin mo lang naman na ikaw talaga ang pumatavy sa magulang ni Kayla.” Biglang tumingin ng seryoso si Irene kay Hannah. “Yeah, finally you confess it. I have my reason now to k!ll you. Buhay ang kinuha, buhay ‘din ang kapalit.” Napaatras si Hannah dahil sa nakikita niyang Irene ngayon. Sa ilang taon niya itong nakasama noon nang bata pa sila ay tahimik lang ito at palaging sumusunod sa mga magulang niya. Nang mawala ang ari-arian nito at tuluyan nang naging walang-wala si Irene and to think na nagka-trauma ito sa kaniya. Pero ang kaharap niya ngayon? Ibang-iba na ito. Parang hindi na si Irene Legazpi na takot sa kaniya at uto-uto. “H-hindi mo ako madadaan sa salita!” Ngumisi si Irene dahil sa sinabi ni Hannah lalo na nautal ito. “
Laking pasasalamat ni Randy at nanjan si Ivan dahil binitawan na siya ni Eugene. Akala niya takaga katapusan na niya. “Ivan?” hindi makapaniwalang sabi ni Eugene at agad na yumakap sa kaniya ang anak. “Nakita ko na pinalo nila sa ulo si mommy, daddy! I’m not strong enough to save her kaya tinawag ko si tito Randy kaso wala na sila! It’s my fault daddy!” Agad na lumuhod si Eugene para makapantay niya ang anak. Pinahid niya ang luha sa pisnge ng anak at umiling dito. “No, don’t blame yourself. Kasalanan ni daddy dahil iniwan namin siya. Wag kang mag-alala anak hahanapin natin si mommy. Hindi ako papayag na may kumuha sa kaniya.” Tumayo na si Eugene matapos niyang yakapin sandali ang anak at tinignan si Randy na agad naman nitong ikinakuha ang ibig nitong mangyari at dali-daling naglakad oalabas. Sumunod lang sila kay Randy hanggang sa makarating sila sa 20th floor kung saan ang floor na pinagtatrabahuhan ng tatlong babaeng iyon. Iisa lang ang department nila at sakto na kabab