“MOMMY! Mommy wake up nandito na po tayo!” Nagising ako dahil sa paggising sakin ng kambal na mukang tuwang-tuwa dahil nakikita na nila ang dagat. Napatingin ako sa paligid at nakababa na pala ang mga kasama ko habang inaantay ako sa labas. Matapos ang halos anim na oras na byahe ay sa wakas nakarating na ‘rin kami.Dahil na ‘rin kulang pa ako sa tulog ay nakatulog ako pero hindi iyon sapat dahil panay ang gising ko habang nasa byahe. “Sorry guys, antok pa ako e,” nasabi ko nalamang sa mga ito habang nakangiti. Nakaabang saakin si Eugene sa may bakuna ng van at inalalayan ako nitong bumaba’t hindi na inalis ang pagkakahawak sa aking kamay. “Okay lang ‘yun Irene, matulog ka nalang ulit pagdating niyo sa room niyo,” Napangiti ako dahil sa sinabi ni Eva at doon ko lang nailibot ang paningin ko sa paligid. Hindi ko maiwasan na mamangha dahil sa ganda ng paligid lalo na sa aliwalas nito’t. Kasabay ng malakas na hangin sa paligid ay ang siyang tunog ng alon ng dagat na rinig na rinig
“ANGEL!” Napalingon si Irene ng tawagin siya ni Julie. Kabababa niya lang ng sasakyan kasama ang mama niya ng makita siya ni Julie kung kaya dali-dali itong tumakbo papunta sa kaniya. “Julie!” Nagyakapan ng mahigpit ang dalawa at nagpasya na pumunta sila kung nasaan si Bobby. Ngunit napahinto sila nang makita na mayroon nanamang nang-aaway kay Bobby. “Bobby!” Agad na sigaw ni Julie at tumakbo upang tulungan ang lalaki. Nakita ng tatlong bata si Julie at natawa pa ang mga ito. “Ano Julie, ipagtatanggol mo nanaman ba ang mahina mong kaibigan?! Isa ka ‘rin namang mahina e!” Napakuyom ng kamao si Irene at dali-daling umalis sa kinalalagyan niya na siyang nakita ni Julie. Nasaktan si Julie dahil akala niya’y iniwan na sila ni Irene at hinayaan ngunit naalala niya na lagi silang nililigtas nito kaya sigurado siyang may binabalak ang bata. Nag pasya siyang kausapin nalang muna ang tatlong lalaki habang nasa likuran niya ang natatakot na si Bobby. Takot kasi ito sa tatlo at hindi lum
SA gitna nang pagtulog ni Irene ay nakaramdam siya ng pagkaihi kung kaya babangon na sana siya ngunit natigilan ng maramdaman niya ang pag-alis ng kaniyang katabi. Naalala pa niya ang nangyari kagabi, maayos na sila ni Eugene. Nakapag-usap na sila at nagka-aminan, hindi mahirap mahalin ang lalaki dahil bukod sa mayroon silang anak ay sa nakalipas na mga araw ay nakikita niya ang tunay na hangarin sa kaniya nito. Bukod pa sa kaalalam na si Eugene ay si Bobby. Narinig niya ang mahihinang bulungan kaya napakunot ang noo niya at nagpapanggap na tulog. Hanggang sa marinig niya ang pagsara ng pintuan. Napabangon siya dahil doon at wala na si Eugene sa tabi niya. Hindi niya alam kung sino ang kausap ni Eugene pero isa lang ang nasisiguro niya, mayroon kakaibang nangyayari. Dahil sa kutob niya ay bumangon siya at tuluyan ng nakalimutan ang kaniyang pagkaihi. Sumalubong sa kaniya ang tahimik na hallway ngunit naririnig niya ang dalawang usapan papalayo sa dulong parte ng hallway. Ngayon s
“M-MOMMY?” Antok na sabi ni Kaylie ng maramdaman niya ang halik ng ina sa kaniyang pisnge. “Good morning my daughter, it’s time for breakfast.” Pagkasabi ni Irene niyon ay si Ivan naman ang hinalikan niya sa pisnge na ikinagising ‘din nito. “Ikaw po ba ang nagluto mommy?” agad na tanong ni Ivan na ikinatango ni Irene at sabay na nanlaki ang mata ng kambal dahil doon. “Really?!” Napabangon sila kaya napatawa si Irene sa naging reaksyon ng mga ito. Alam niya na na-miss na nito ang luto niya kahit pa na simpleng breakfast foods pa ‘yan na madaling lutuin basta luto niya ay natutuwa na ang mga ito. Ganoon nila kamahal ang ina, lahat ng ginagawa nito para sa kanila ay chine-cherish nila. Lumaki sila na walang ama dahil na ‘rin sa alam na nilang dahilan ngayon, nakita nila kung paano sila palakihin mag-isa ni Irene lalo na hindi lingid sa kanila na nasa ospital ang tita Kayla nila na siyang inaalagaan ‘din nito. Kaya nga isang super hero ang tingin nila kay Irene. Walang makakapagpaba
MABILIS ang tibok ng puso ni Irene matapos niyang patayin ang TV. Malinaw ang sinabi ni Hannah sa interview na iyon, siya ‘daw ang asawa ni Eugene at ina ng kaniyang anak. Nabanggit nito ang tungkol sa larawan na kumakalat kaya agad niyang hinanap ang cell phone para tignan sa internet ang sinasabi nito kahit pa na nanghihina siya sa pagkakakita niya sa babae. Hindi nga siya nagkamali, ang anak niya ang tinutukoy ng kaniyang pinsan. Hindi niya maintindihan ang mga nangyayari ngunit iisa lang ang nasa isip niya; ginagawa iyon ni Hannah para paniwalain ang mga tao na siya ang legal na asawa hindi siya. Hindi lingid kay Irene na walang nakalalabas na impormasyon sa kumpanya ni Eugene lalo na’t maraming naka-alam sa employees ni Eugene tungkol sa kaniya pero kahit isa ay wala siyang nabalitaan na trending siya sa social media. Bilang asawa ng isang bilyonaryo sa buong mundo ay alam niyang magiging sikat siya pero hindi niya iyon inisip dahil mas mahalaga sa kaniya ang pamilya nila
“ANONG sinabi mo?!” Napaatras ang secretary ni Eugene nang biglang sumigaw ang kaniyang amo. Nasa loob niyon si Roger at Mason dahil pinag-uusapan nila ang nangyaring gulo na tungkol kay Ivan at kay Irene. Mayroong nag-leaked ng information tungkol sa pagkakaroon niya ng asawa at pagkakalat ng larawan ni Ivan sa social media. Ang gusto ni Eugene ay huwag munang ipakilala sa mga tao ang pamilya niya lalo na ang kambal dahil alam niyang mag-iinit ang mata ng mga ito sa mga anak niya lalo na’t malalaki na ang mga ito. On top of that si Irene ang pinakang ma-aapektuhan dahil kilala niya ang media. Hindi siya titigilan ng mga ito at tatanungin ng tatanungin kung bakit wala ito sa tabi niya sa napakatagal na panahon. Pinapahanap na nila ang employee na nag-leaked ng inpormasyon pero ngayon nga ay kasasabi lang ng secretary niya na tinipon ni Hannah ang mga press at inako na anak niya si Ivan at siya ang asawa nito. Isa pa iyon sa problema nila, ipinagutos niya kay Roger na pabagsakin n
HINDI alam ni Eugene kung ano ang mararamdaman niya ng marinig ang mga sinabi ni Irene sa press. Masaya siya na kayang ipagsigawan ni Irene sa mga tao na asawa siya nito pero kaakibat niyon ang pagkakonsensya niya. Matapos na malaman mula kay Hannah na alam na nito ang totoong pagkatao niya ay ngayon mas nakakasiguro na siya na ang mas mataas na position na sumusuporta kila Hannah ay hindi lang basta-basta negosyante kundi isang mafia na katulad niya. Ang balak niya noong una ay aminin sa lahat ang tungkol kila Irene ngunit umatras ang balak niya na iyon ng marinig ang sekreto niya kay Hannah. Siguradong mapapahamak ang pamilya niya kung ipagsisigawan niya ang totoo kaya nga nakokonsensya siya ngayon dahil hindi niya magawa ang katulad ng ginagawa ni Irene. “Eugene nakatakas si Hannah! Susundan ko siya!” natauhan siya ng magsalita si Mason sa tabi niya at agad na umalis doon. Si Irene naman ay natigilan dahil sa sunod-sunod na tanong sa kaniya ng mga press. Bago sa kaniya ang gano
Dahil ba pinagsigawan niya sa mundo na siya ang totoong asawa hindi si Hannah? Alam niya na mahal siya ni Eugene kaya impossible na kampihan nito si Hannah kaya malaking katanungan sa kaniya ngayon ay ang katotohanan lalo na at nagawa pa siya nitong sigawan. Iyon ang unang beses na nakita niya itong galit sa kaniya at pinagtataasan siya ng boses. “Madam are you okay?” napakurap siya ng magsalita si Randy habang nag mamaneho ito papunta sa bahay ni Eugene. “Y-yes I am okay.” “But umiiyak ka. ‘Wag mong intindihin ang sinabi ni boss dahil siguradong nasabi niya lang iyon dahil sa sobra-sobrang emosyon sa mga nangyayari,” Agad na napahid ni Irene ang kaniyang luha dahil totoo nga ang sinasabi nito. Hindi niya namalayan na umiiyak na pala siya. Pero dahil na ‘rin sa sinabi ni Randy ay agad siyang napatingin dito lalo na at naalala niya na tauhan ito ni Eugene kaya malamang na may alam ito tungkol sa gulo na sinasabi ni Eugene. “R-randy, alam mo ba kung ano ang sinasabi ng asawa ko na
“KYLIE!” Dali-daling lumapit si Eugene sa anak nang makita niya itong umiiyak sa sulok ng higaan na naroroon. “Anak ayos ka lang ba?! Nasaan si mommy?!” Doon lang napaangat nang tingin si Kylie dahil hindi niya nabosesan ang ama sa sunod-sunod na putok ng baril sa paligid. Nang makilala si Eugene ay mas lalong napaiyak ang bata at niyakap ang ama. “D-daddy! Nakaka-alala na po ako! Kinuha ni kuya Elijah si mommy! Tinutukan po siya ng baril sa ulo!” Natigilan si Eugene dahil sa narinig. Una nalaman niya na naaalala na siya ng anak at masaya siya doon, pero nang sabihin nito ang ginawa ni Elijah sa asawa ay mas lalong sumiklab ang galit sa puso niya. “Eugene! Ako nang bahala kay Kylie! Kailangan mong iligtas si Irene!” “Tito Keith!” Napalingon sila pareho sa nagsalita at agad na niyakap ni Kylie ang tito na matagal na niyang hindi nakikita. Niyakap naman siya pabalik ni Keith pero tumingin ito kay Eugene. “Eugene tumatakbo ang oras!” Dahil doon ay napatango si Eugene a
BUMALIK na si Irene sa trabaho. Ang daming nagulat na employees dahil sa pagdating niya at nagsimula nanaman ang mga bulong-bulungan pero wala siyang pakialam doon. Ang mahalaga sa kaniya ay ang makapasok. Ilang beses pa nilang pinagtalunan ni Eugene ang pagpasok niya sa trabaho at kasama na doon ang plano nila na tapusin na ang kasamaan ni Elijah. Alam ni Irene na hindi siya titigilan ng lalaki kaya nga sinadya niya na pumasok dahil maaaring makuha siya nito. Dahil naging busy na sina Eugene sa pagligtas kay Irene noong isang linggo itong nawala ang dami na nitong tambak na trabaho. Katulad nang normal na araw nila ay hindi na sila halos magkitaan dahil sa daming kailangan gawin. Nalaman niya mula sa asawa kung kanino nito nalaman kung nasaan siya, kay Keith. Nagtataka pa ‘rin siya kung bakit biglang nawala si Keith. Ayon kay Eugene ay kasama pa nila ang lalaki na iligtas siya pero bigla nalang itong naglaho na parang bula. Alam niya na may nangyayari kay Keith ngunit hindi niya
Napahinto si Elijah sa paglalakad at napatingin muli sa kaniya. “Anong plano?” Sinabi niya dito ang naiisip niya na ikinangiti ng malaki ni Elijah at hinawakan ang magkabilang balikat ng tauhan niya na iyon. “Magaling! Sabi ko na nga ba at ikaw ang pinakang pinagkakatiwalaan ko sa lahat!” Napangiti ng malaki ang tauhan ni Elijah dahil sa papuri niya na iyon at yumuko ng bahagya dito bilang paggalang. “Now go! Dalhin mo siya saakin!” Nagpaalam na ang lalaki kay Elijah at naiwan siya mag-isa doon. Iyon nalang ‘din ang naiisip niyang huling plano para makuha si Irene. Dinadalangin niya na sana makuha na niya ang mahal niya dahil kung hindi niya ito makukuha sisiguraduhin niya ‘din na hindi ito makukuha ni Eugene. Maya-maya pa ay bumalik na muli ang tauhan niya at tinulak nito papasok sa loob si Hannah na nanghihina dahil hindi pa siya kumakain at pinapahirapan pa siya ng mga ito. “Well, well! Welcome again Hannah!” Napatingin si Hannah sa nagsalita at napakuyom ng kamao ng makit
“H-hindi kami naniniwala na ikaw ang dahilan kung bakit wala na si Jess!” Napaangat ako ng tingin ng biglang magsalita si RC. “Tama si RC! Biktima lang kayo! Diba sabi mo may kumuha sa inyo? Malamang na sila ang may kasalanan kaya ‘wag kang himingi ng tawad saamin Ms. Violet—I mean Irene,” segunda na sabi ni Lyn na ikinailing ko. “H-hindi niyo naiintindihan—” “They are right mommy! Wala kang kasalanan!” Napahinto ako sa pagsasalita ng sumabat ang kambal. Lalo akong naiyak dahil doon, hindi ko maiwasan na sisihin ang sarili ko. Naramdaman ko na mayroong humawak sa magkabila kong balikat at paglingon ko kay si Eugene iyon. “Wife, I already told you that it is not your fault. Kung mayroon mang dapat sisihin dito ay si Elijah iyon. Kung nandito si Jess alam ko na yun din ang sasabihin niya kaya please lang ‘wag mong sisihin ang sarili mo.” Napayakap ako kay Eugene dahil sa sinabi niya at umiyak sa dibdib niya. Ilang minuto ‘din kami na nasa ganoong ayos hanggang sa kusa akong humiw
IRENE NANG idilat ko ang mga mata ko ay sumalubong saakin ang kisame na familiar saakin. “’Wag kang maingay Kylie baka magising si mommy,” “Anong ako? Ikaw kaya ang maingay kuya!” Napalingon ako sa nagsasalita at nakita ko ang kambal. Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko dahil isang linggo ko silang hindi nakita, akala ko nga ay hindi na ako makakauwi sa kanila dahil kay Elijah. “Mommy!” Nakita ako ni Kylie na gising na kaya dali-dali itong lumapit saakin at niyakap ako. Kita ko na nagulat ‘din si Ivan pero agad ‘din itong sumunod sa kambal niya at niyakap ako ng mahigit. Nagsimula na silang umiyak kaya maging ako ay lalong napaiyak dahil doon. “M-mommy bakit ang tagal mong nawala! Hindi ko po kaya na wala ka!” iyak na sabi ni Kylie kaya hinimas ko ang likuran niya. “I-I’m sorry mommy, I’m not strong enough to save you…” mahina namang sabi ni Ivan ngunit sapat na para marinig ko dahil sa leeg ko siya nakasuksok habang umiiyak. Si Kylie naman ay nasa bewang ko nakayaka
“W-WALA na si Jess…” Paulit-ulit na sinasabi ni Irene ‘yan sa kaniyang sarili matapos niyang marinig ang pinag-uusapan ni Elijah at nag tauhan nito. Isang linggo na ‘rin ang nakakaraan magmula nang kunin siya nito. Sinubukan niyang tumakas ngunit hindi niya magawa, nahuhuli pa nga siya. Mabuti at hindi siya sinasaktan ni Elijah kapag nahuhuli siya dahil nagpapalusot lang siya na naiinip na doon. Sinakyan niya ang gusto ni Elijah, sasakyan niya ito hanggang sa makakuha na siya ng pagkakataon na makatakas. Pero lahat ng iyon ay nasira nang malaman niyang wala na ang kaibigan. Bumalik sa kaniya ang huling araw na magkasama sila ni Jess. Nangako pa siya dito na magkikita pa sila ulit. “My love? Umiiyak ka ba?” Agad na napalingon si Irene sa nagsalita at sumiklab ang galit niya ng makita si Elijah. “W-wag kang lalapit saakin! You liar! Sinungaling ka at mamamatay tao Elijah!” Natigilan sandali si Elijah dahil sa sinabi ni Irene pero sinubukan pa ‘rin niyang lapitan ang babae
SAMANTALANG si Jess naman ay takot na takot at palingon-lingon sa likod niya kung mayroon bang sumusunod sa kaniya. Ayon sa naghatid sa kaniya oalabas ay dumeretsyo lang siya at lumiko sa kanto na madadaanan niya at may high way na doon. Hindi naman siya nabigo dahil kita na niya ang high way. Hindi siya makapaniwala na pinakawalan talaga siya ng mga ito! Ngunit kusa siyang napahinto ng biglang may sumulpot na ilang lalaki. Napaatras siya dahil doon at agad na kinabahan. “W-wag kayong lalapit!” sigaw niya sa mga ito pero seryoso lang sila at sa isang iglap ay nakalapit na ang dalawang lalaki’t sabay nilang pinaputok ang baril sa tagiliran niya. Sa bilis nang pangyayari ay nakaramdam nalang ng sakif si Jess sa kaniyang katawan at kusang bumagsak sa lupa. “M-ms. Violet…” mahinang sabi niya kasabay ng pagtulo ng luha nito. Nakita pa niya ang pag-alis ng dalawang lalaking bumaril sa kaniya. Tama, sino bang gugustuhin na magpakawala sa kaniya gayong nakita niya ang lahat. Sunod-suno
BIGLANG tumawa si Irene matapos niyang marinig ang sinabi ni Hannah. Si Jess naman na nanginig dahil sa takot sa sinabi ni Hannah ay napatingin ‘din kay Irene nang hindi makapaniwala. “Anong tinatawa-tawa mo?!” “Ikaw! Nakakatawa ang sinabi mo Hannah! Inamin mo lang naman na ikaw talaga ang pumatavy sa magulang ni Kayla.” Biglang tumingin ng seryoso si Irene kay Hannah. “Yeah, finally you confess it. I have my reason now to k!ll you. Buhay ang kinuha, buhay ‘din ang kapalit.” Napaatras si Hannah dahil sa nakikita niyang Irene ngayon. Sa ilang taon niya itong nakasama noon nang bata pa sila ay tahimik lang ito at palaging sumusunod sa mga magulang niya. Nang mawala ang ari-arian nito at tuluyan nang naging walang-wala si Irene and to think na nagka-trauma ito sa kaniya. Pero ang kaharap niya ngayon? Ibang-iba na ito. Parang hindi na si Irene Legazpi na takot sa kaniya at uto-uto. “H-hindi mo ako madadaan sa salita!” Ngumisi si Irene dahil sa sinabi ni Hannah lalo na nautal ito. “
Laking pasasalamat ni Randy at nanjan si Ivan dahil binitawan na siya ni Eugene. Akala niya takaga katapusan na niya. “Ivan?” hindi makapaniwalang sabi ni Eugene at agad na yumakap sa kaniya ang anak. “Nakita ko na pinalo nila sa ulo si mommy, daddy! I’m not strong enough to save her kaya tinawag ko si tito Randy kaso wala na sila! It’s my fault daddy!” Agad na lumuhod si Eugene para makapantay niya ang anak. Pinahid niya ang luha sa pisnge ng anak at umiling dito. “No, don’t blame yourself. Kasalanan ni daddy dahil iniwan namin siya. Wag kang mag-alala anak hahanapin natin si mommy. Hindi ako papayag na may kumuha sa kaniya.” Tumayo na si Eugene matapos niyang yakapin sandali ang anak at tinignan si Randy na agad naman nitong ikinakuha ang ibig nitong mangyari at dali-daling naglakad oalabas. Sumunod lang sila kay Randy hanggang sa makarating sila sa 20th floor kung saan ang floor na pinagtatrabahuhan ng tatlong babaeng iyon. Iisa lang ang department nila at sakto na kabab