good day, senyoras! starting tomorrow, long updates na po ako. pambawi ko sa inyo. at nasa chappy 50 na pala us. huhu oras na siguro para hehe
Days passed by like a blink of an eye. Napapadalas ang pagsasama nila ng binata. He sometimes sleeps on her place and so does she. Masasabi niya ring unti-unti na niyang nakikilala si Leon. Kung paano ito mag-isip at kung paano ito magsalita.Leon is also being nice to her. Sa bawat sandalling may nangyayari sa kanila ay napapansin niyang mas nagiging malapit sa kanya ang binata. And at this moment, alam na niya kung bakit at kung paano siya nahulog dito.It’s a good news that she fell in love again. But the bad news is… she fell in love with a broken hearted man.Alam niya. Hindi siya tanga para hindi mapansin ang bagay na ‘yon. Kaya naman kahit alam na niya sa sariling nahulog na ang loob niya rito ay hindi niya magawang aminin ito sa binata.“Mommy, are you okay? You keep spacing out,” saad ng anak niyang si Leil na titig na titig sa kanya ngayon at mukhang nagtataka kung bakit tulala siya ngayon.She bit her lower lip hard and kissed her baby’s forehead. “Mommy’s fine, baby. Just
Chandria is patiently waiting for Leon on the lobby. Naibigay na niya ang kanyang exact address at hinihintay na lang niya ngayon ang strawberries na dala ng binata. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit gustong-gusto niya ng strawberries ngayon kahit na hating-gabi na. What on earth is happening to her?Napatingin siya sa isang staff na kanina pa abala. Panay kasi ang sulyap nito sa kanyang pwesto dahilan para makaramdam siya ng consciousness sa sarili, sa hitsura at kanyang postura.“Uhm, are you okay?” hindi na niya mapigilang pang magtanong sa staff na kanina pa palakad-lakad sa harapan niya.Tumigil ito at pilit na ngumiti sa kanya. The woman is pretty in front of her. Medyo chinita ito at Morena. “A-ayos lang po ako, Ma’am. How about you po? Kanina pa po kayo rito naghihintay.”She smiled at her. “I am fine, Miss.”“S-sige po. Aalis na po ako.”Nangunot ang kanyang noo. That woman looks weird. Mariin niyang kinagat ang kanyang ibabang labi at sinundan ng tingin ang babae
“Mommy will leave now. Behave, okay? I’ll see you on Saturday,” nakangiting sambit niya sa kanyang mga anak na mukhang wala pa rin sa huwisyo dahil sa labis na antok.Walang ni isa sa mga ito ang sumagot kaya naman hinalikan na lang niya ang noo ng mga ito saka siya bumaling kay Eris na katulad ng mga bata, inaantok din dahil sa biyahe galing Manila patungo rito sa Boracay.“I have to go now. Thank you for the effort. I’ll be back on Saturday night,” she said and smiled.Matapos niyang magpaalam ay agad na siyang umalis at pumasok sa loob ng elevator. She glanced at her wristwatch and yawn. Kulang siya sa tulog kakaisip sa pinaggagawa ni Leon sa kanya kagabi.How can she sleep with all the butterflies in her stomach keep flying and flipping? Ito ang pinakaiinisan niyang parte kapag nagmamahal. They make you feel butterflies in the stomach at first, but ends up in trauma. At ‘yon ang pinakaayaw niya sa lahat.Paniguradong darating ang araw na ‘yon.‘Darating ang araw na ‘yon kapag hind
She looked away. Ramdam na ramdam niya ang pagkahiya matapos ng kanyang sinabi. Agad niya naman itong pinagsisihan at minumura ang sarili sa kanyang isipan. Mas lalo pa siyang nakaramdam ng pagkahiya nang marinig niya ang mahinang pagtawa ni Leon.Hinawakan siya nito sa braso at pinilit siya nitong iharap sa kanya. Kahit ayaw niyang tumingin sa binata ay wala siyang magawa dahil sa pamimilit nito. She bit her lower lip and took a very deep breath as she looked at him.“B-bakit ba?” kunot noong tanong nito. “And stop laughing! It’s not funny, Mr. Farris.”Agad na nawala ang ngiti sa labi ni Leon sa sinaad ni Chandria. It seems like he suppressed his laughter because he knows it pisses her off. Tumikhim siya tinaasan ito ng kilay.“I didn’t know you don’t like it when I frown. Why?” he asked. His voice turned soft this time. “Tell me, what happened? What makes you hate my frown.”She looked away. “Hindi ko alam. I just… I just don’t want to see you looking frustrated in front of me. Esp
“You’re so silent. What are you thinking about?” tanong ni Jeremie sa kanya dahilan para mapatingin siya rito.She bit her lower lip and smiled. “Hey, Jeremie. Good morning. Anong kailangan mo?”She’s disoriented. Hindi siya maka-get over sa nangyari sa kanila ni Leon ngayong umaga. She’s feels so embarrassed and she wanted to forget it. It feels like he’s making fun about her inside his head which is she’s not comfortable with.Or maybe she’s just overthinking.“Nothing,” Jeremie answered. “I was just wondering why you’ve been spacing out since this morning. Is there something wrong or you’re not just in the right mood?”Pilit siyang ngumiti rito at umiling. “H-hindi naman. Bakit mo naman natanong?”Nagkibit-balikat si Jeremie at ngumiti. “I don’t know. Maybe it’s because I didn’t see you smiling the whole day. You keep frowning as if somebody’s pissing you off.”Hindi siya makapagsalit. Paano ba naman kasi i-deny ang katotohanan, ‘di ba? Hindi niya halos o magawa man lang ngumiti sa
Her eyes widened in delight the moment she saw the person behind her. Wala sa sarili sayang tumayo at agad na dinambahan ng mahigpit na yakap. Sinagot naman ng kanyang Kuya Zayn ang yakap at naramdaman niya ang paghalik nito sa kanyang buhok.“I miss you,” she chanted at parang naiiyak siya. “Akala ko hindi na kita makikita pa.”Zayn chuckled and hugged her even tighter. “I miss you more, Raia. Habang buhay pa ako, makikita at makikita mo pa rin ako.”Sa sinabing ‘yon ng kanyang kapatid ay tuluyan nang tumulo ang luhang ilang beses na niyang pinipigilan. She bit her lower lip and buried her face on his chest. Miss na miss na niya ang kanyang kapatid. Ang amoy nito at kung paano siya nito itratong prinsesa.“It’s been decade, Raia. You’re still a crybaby,” saad nito.Mariiing kinagat ni Chandria ang ibabang labi at kumalas sa kanilang yakapan. She wiped the tears on her cheeks and forced a smile. “No, I’m not. Hindi ba ako pwedeng maiyak sa pagka-miss?”Zayn chuckled and tapped her hea
Buong araw na sa isip ni Chandria kung paano niya ipapakilala si Zayn sa kanyang mga anak. But this is better than to think of introducing Leon to their twins. And speaking of Leon, hindi niya ito nakita sa buong araw. Wala man lang itong pinadalang text o ano pa man.Maybe he’s really busy? She doesn’t know.Nang tumunog ang alarm clock ay ibig sabihin nito’y tapos na ang office hours nila. Agad niyang niligpit ang kanyang sketchpad na puno lang naman ng doodles niya. Walang kung anong ideyang pumapasok sa isip niya kaya naman puro kengkoy lang ang na sa sketchpad niya.“Chandria,” tawag pansin sa kanya ni Aaron. “Are you okay?”Tinignan niya ito ng diretso at walang pagdadalawang isip na umiling. “No, I’m not. How about you? How are you feeling right now, Aaron? Are you okay? Are you fine with what happened?”Bago pa man makasagot si Aaron ay dumating si Miss Julie Bautista. Tumigil ito sa harap niya at tinaasan siya ng kilay. “Mr. Farris wants to talk to you.”Tumango lang siya at
Hindi maalis ni Leon ang tingin sa kanyang bintana habang tanaw-tanaw si Chandria na nasa baba at kausap ang isang lalaking may magarang sasakyan. It was the same guy she was hugging a this morning.Kaya pala nagmamadali itong umalis kanina. It’s because someone is waiting for her outside. Some guy is waiting for her outside.Umigting ang kanyang panga nang makita kung paano hawakan ng lalaki ang pisngi ni Chandria. Parang gusto niyang bumunot ng baril at barilin ito sa ulo. How dare him touch what’s his?Yes, his. The moment he penetrated her, she’s already his. But then alam niya kung hanggang saan ang katayuan niya sa buhay ng dalaga. At isa pa, ilang beses niya bang dapat ipaulit-ulit ang salitang ikakasal na siya? He’s getting married for heaven’s sake! Mamayang gabi ay kikilalanin na niya ang babaeng papakasalan niya. And whatever he has with Chandria, will put to an end.Cheating is the last thing he wanted to do after marriage even if he doesn’t love his bride at all. Kaya nam
"Are you sure about this?” Binigyan niya ng malamig na tingin ang kanyang kasamahan. “Do I look like joking?” Ngumisi lang ito sa kanya at binuksan ang selda ng kanyang kapatid na si Lucas. Bahagya siyang napangiwi sa amoy ng paligid. Well, the cell is clean, okay? It’s just that, it smells so lewd. Or maybe he’s not just used to this kind of place. “What are you doing here? To tell me I’m the loser?” mahina ngunit nanunuyang sambit nito habang nakatingin sa kawalan. Inayos ni Leon ang kanyang tayo. “Why did you do that?” “Do what?” inosente nitong tanong at bumaling sa kanya. “Oh, you mean, surrendering myself? Submitting myself to the authorities and locking myself in this kind of dummy place?” Hindi siya umimik at muling naglibot ng tingin. May isang kama at mayroon ding isang unan at kumot, ngunit bukod doon, wala na. This is literally a jail. Nakaupo si Lucas sa malamig na sahig at nakatitig sa pader ng kanyang silid. “Because I love her.” Nakatitig lang siya rito. He was
“Who was it?” bungad niyang tanong kay Leon nang makapasok ito sa loob ng bahay. Bago pa man masagot ni Leon ang kanyang katanungan, isang dilag ang naglalakad papasok ng bahay. Nang makita siya nito ay tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon dala ng gulat. “What happened?” wala sa sariling sambit niya at tinapik ang likod ni Solene. Yes, it was Solene. Humikbi ito sa kanyang balikat kaya naman mas lalong nangunot ang kanyang noo. Kasunod niyang pumasok sa loob ng bahay ay ang yaya at anak ni Solene. Bahagya niyang hinimas ang likod nito at hinayaan muna itong umiyak. “I’ll go and check the kitchen,” sambit ni Leon. She smiled at him and nodded her head as she mouthed, “Yes, please. Thank you.” Nang makaalis si Leon ay saka pa lamang kumalas sa yakapan nila si Solene. She’s busy wiping her tears while Chandria is staring at her in confused. Hindi niya alam kung ano ang una niyang itatanong sa dami ng tanong sa kanyang
“Why don’t you just ask him directly?” suhistyon ni Maia.Yes, she’s with Maia Revamonte right now. Matapos ng usapan nila sa restaurant kanina, they decided to spend their time here, in the roof top of Maia’s husband’s company. Tanaw na tanaw nila ang malawak na syudad ng Maynila sa baba.She forced a smile towards the woman and shook her head. “Kapag ayaw ni Leon, talagang hindi mo siya mapipilit.”“Well, may alam akong paraan kung paano natin sila mapapasunod sa gusto natin,” Maia said.Chandria looked at the woman and asked, “How?”Ngumisi ito sa kanya na para bang may naiisip itong kakaiba. Isa sa rason kung bakit mabilis na napalapit ang loob niya kay Maia ay dahil may pagkamakulit ito. Marami rin itong dalang kwento at katulad niya, naranasan niya na rin ang ma-kidnap.Siguro ganoon na ang nakatadhana sa kanilang ikakasal sa mga miyembro ng organisasyon nila ni Leon, ang ma-kidnap.Maia started suggesting her ideas and that made her chuckle. Nilingon nila ang kanilang asawa na
“Anong ginagawa mo rito? Who the hell gave you the permission to come here?!”“Lindsay, stop it.”Blankong nakatitig si Chandria sa dalagang nakaupo ngayon sa kama at masama ang tingin sa kanya. Looking at Lindsay now, she can’t help but feel sad for the woman. Malaking malaki ang pinagbago ni Lindsay kaysa sa huli nilang pagkikita.“It’s fine,” she said and smiled. “I’ll just outside so you guys can talk.”Bakas sa mukha ni Leon ang hindi pagsang-ayon ngunit hindi ito pinansin ni Chandria. Maingat siyang lumabas ng silid na ‘yon at nang maisarado niya ang pinto sa kanyang likuran ay parang doon niya pa lang naalalang huminga.Hindi pa man nakakaabot ng dalawang minuto ay kasunod niyang lumabas ang ama ni Lindsay. She immediately composed a smile. Mukhang binigyan nito ng oras si Leon at Lindsay sa loob.“I’m sorry for my daughter’s aggressive behavior,” he said and sighed. “She’s just a spoiled girl.”Napatango siya. “I understand.”“I’m really sorry,” sambit nito. “You’re Leon’s fia
They filled a case against Lucas and that made Chandria feel a little better. Bahagyang naibsan ang takot na kanyang nararamdaman para sa kanyang mga anak at para rin sa kanyang mga magulang.A week passed and her parents moved out of their house. Ang sabi ng kanyang ina ay kailangan ng mga itong umuwi dahil walang nagbabantay sa kanilang bahay at lahat ng mga gamit nito ay nandoon kaya naman hinayaan na lang ni Chandria na umuwi ang mga ito.At dahil alam ni Leon na hindi siya mapapanatag na umuwi ang kanyang mga magulang, he sent five men to guard the house and two guards to look after her parents during their work.In other words, Leon made her life easier and less stress. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niya noon para maging ganito ang lalaking makaakasama niya sa habang buhay.“Are you okay?”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa kanyang pinsan nang magsalita ito para putulin ang kanyang malalim na pag-iisip. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Oo naman. Bakit mo na
Tahimik lamang si Chandria sa tabi ni Leon na ang mga mata ay diretsong nakatingin sa kalsada. To be honest, she’s hurting. Sobrang bigat ng kanyang dibdib ngayon at nasasaktan siya. Hearing the phone call he had with Lindsay’s father is like slapping her with reality.Binaling ni Chandria ang kanyang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi. Alam niyang ramdam ni Leon na wala na siya sa mood. Ang tuwa niya kanina matapos ng pagmumuni nila ni Leon sa burol ay napalitan ng lungkot at sakit ngayon habang pauwi sila.It seems like Leon noticed that that phone call stirred her mood kaya naman ramdam niya ang panay pagsulyap nito sa kanyang pwesto na pilit niyang h’wag pansinin. Sa totoo lang ay hindi alam ni Chandria kung ano ang kanyang dapat na maramdaman.Should she feel mad? Sad? Broken? Hindi niya alam. Hindi niya rin alam kung may karapatan din siyang makaramdam ng galit dahil alam niya namang walang nararamdaman si Leon para sa babaeng ‘yon.But still…
Tahimik na nakatitig si Chandria sa kawalan na hinahayaan naman ni Leon. She’s happy and relieved at the same time that someone can read what’s going on inside her head. Gustong gusto niyang magpunta sa lugar kung saan malamig ang simoy ng hangin at malayo ang matatanaw.And it seems like Leon can understand her in some ways no one could. And she’ thankful. Thankful is an understatement for what Leon is doing right now. This actually saved her mental health.“If you don’t mind me asking, what did you guys talk about?” mahinang tanong ni Leon sa kanyang tabi.Mapait siyang napangiti sa tanong nito at kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata na agad niya namang pinuasan. “I can’t imagine someone like him existed.”Hanggang ngayon ay hindi maalis sa isipan ni Chandria kung paano ito nag-request na h’wag siyang ipakulong. How can he ask that kind of request in front of her face? Ngayon niya pa ba hindi ipapakulong? Kung kailan may mga ebidensya ng nakalatag?“What did he tell you?”“He
“I’m sorry,” sambit ni Lucas sa kanya. “I have loved you so much, Chandria. Mali ang iniisip mo noon na kaya kita ganoon kung protektahan ay dahil sa tinuturing kitang kapatid.”Tatahimik na nakikinig ni Chandria. Matapos ng ilang minutong pakiusap ni Chandria kay Leon na hayaan muna sila ni Lucas dito sa loob na mag-usap nang masinsinan ang half-brother nito. Hindi napapanatag si Leon kaya naman sinabi nitong sa labas muna siya mananatili.“I’m so sorry.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I’m sorry sa nagawa ko. I was blinded. Iniisip ko kasi na lahat na lang ng meron ako ay inaagaw ni Leon at ng kapatid niya.”“That’s why you think I am one of your possessions? Are you out of your mind?” nagpipigil luha niyang sambit. “I was waiting, I was waiting for that child, Lucas. Hindi mo alam kung paano ko… paano ko pinagkakaingatan ang pagbubuntis ko tapos…”Tinakpan ni Chandria ang kanyang mukha at humikbi. Hinding-hindi niya ito matatanggap. Kahit ilang sorry pa ang lumabas sa bibig ni Lucas
Pinasadahan ng tingin ni Chandria ang kabuoan ng labas ng building kung saan nila tatagpuin si Lucas. Hindi alam ng dalaga kung alam ba ni Lucas na nandito sila. But there’s only one’s thing for sure, she’s nervous.“Let’s get inside?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon at hilaw na ngumiti. Gusto niyang mag-back out ngunit hindi na pwede. They’re already here. The only thing she can do right now is to calm down and control her emotions.Humawak siya sa braso ni Leon at sabay silang pumasok sa loob ng hotel. Yes, it’s a hotel. At sa totoo lang ay kinakabahan siya. After that incident she had in a hotel during the twin’s birthday, pakiramdam niya ay nagkaroon na siya ng trauma. Pakiramdam niya ay mauulit na naman ‘yon.Nagtaka siya nang tumingin sa binata nang bigla itong tumigil sa paglalakad. Leon faced her and said, “You’re trembling like crazy. Are you okay?”She roamed her eyes once again before looking at Leon. Buong pagtatapat siyang umiling dito at bumuntong hininga. “No,