Lalabas ba siya? O mananatili na lang siya rito sa loob ng silid? Nagdadalawang-isip kasi siya, e. Ayaw niyang makulong sa awkwardness kasama si Leon ngunit nakakahiya naman kung hindi siya lalabas, ‘di ba?She glanced at herself on the mirror. Kailangan niya pang gawin ang kanyang night routine ngunit masyado itong time consuming. Siguro magpapaalam muna siya rito na matutulog na siya.Tama, ganon nga dapat.Tumikhim muna siya saka siya lumabas ng silid. Bumungad naman sa kanya si Leon na mukhang tapos nang kumain. Nag-angat ito ng tingin sa kanya at tipid na ngumiti.“You’re done with shower?” he asked.She bit her lower lip. “Uhm, yeah. Sort of. I’m planning to do my night skincare routine later.”“Why not now?”“Huh?”She looked at him in confusion and bit her lower lip. Napailing naman si Leon sa kanya at bumuntong hininga.“I want to see how you will do that thing,” he said. “Am I allowed to see that?”Wala sa sarili siyang tumango. “O-okay. I’ll just go and get them.”“How abou
Hindi siya makatulog. Gising na gising ang buong diwa niya at ramdam na ramdam niya ang hinihinga ng binata sa kanyang batok. Gusto niyang kausapin ito ngunit para siyang tuod ngayon sa pwesto nila.“Are you still breathing?” he asked and chuckled. “Calm down.”Sa mahinang pagtawa nito ay bahagyang gumaan ang awra ng paligid. She hummed and answered, “I didn’t know you like cuddles, Mr. Farris.”“I don’t,” mabilis na sagot nito. “But I can’t sleep on that damn couch.”Is it just her o sadyang he’s acting like a baby right now?“Then ako na lang ang matutulog doon,” she said.Ngunit nagulat siya nang humigpit ang pagkakayapos nito sa kanyang beywang at siniksik ang ulo nito sa kanyang leeg. Halos mapugto na ang kanyang hininga sa pinaggagawa ng binata sa kanya.“W-what are you doing?” mahinang usal niya. “Leon…”“Let me sleep, Chandria.” He nuzzled on her neck and sniffed. “What’s your perfume?”Napapikit na lang si Chandria sa kanyang mga mata dahil sa pagkakiliti. “W-wala. I don’t us
Mariing pinikit ni Chandria ang kanyang mga mata at bumuntong hininga. Hinilot niya ang kanyang sintido at tinignan si Leon na busy ngayon sa kanyang laptop. She roamed her eyes all over the place while eating her pizza.Guess what kung nasaan siya?“May gusto ka pa bang kainin, hija?”Agad siyang umiling. “I’m fine, Manang. Thanks.”Yes, she’s at Leon’s rest house. Matapos kasi ng phone call nito kaninang madaling araw ay sinama siya nitong umalis. Hindi niya maintindihan kung bakit siya sumama. Saka niya lamang naisip ang lahat nang na sa sasakyan na siya ni Leon.Nang umalis ang Ginang ay muli na naman silang naiwan dalawa ni Leon sa sala. She looked at him and pouted. Hindi niya malimutan ang malapit niyang pagkumpisal kagabi tungkol sa mga bata. Hindi tuloy niya alam kung dapat niya bang pasalamatan ang phone call na ‘yon o hindi, e.“Bakit mo ba ako dinala rito?” hindi na niya mapigilang magtanong.Tinignan siya ng binata at mahinang umiling. “Bakit? Ayaw mo?”“Marami akong trab
“Anong gagawin natin dito?” mahinang tanong niya sa binata. “Trying out their water activities?” patanong na sagot nito. Her brows furrowed. “Huh? Bakit?” Hindi siya nito sinagot. Sinimangutan niya ito at naglibot ng paningin sa buong paligid. Sobrang dami ng mga turista at iilan sa mga kababaihan ay nakatingin sa lalaking katabi niya. Well, hindi naman nakakapagtaka kung hakutin ng lalakin kasama niya ang taong na sa tabi niya. He’s not. That’s not even questionable. “I just want to try it. Ayaw mo?” Napatingin siya sa kanyang paligid. Magaganda ang mga water activities dito at mukhang exciting. And truth to be told, she wanted to try them. Ngunit wala siyang dalang bikini. Alangan namang magtampisaw siyang naka-pants, ‘di ba? “The activities are exciting but I don’t think I can try them,” medyo nag-aalangang wika ni Chandria. “Why?” “Wala akong dalang swimwear.” She shrugged off her shoulders. “Kung gusto mong subukan ang mga water activities nila, pwede naman. Ikaw na lang.
Pansin ni Chandria ang pagiging tahimik ng binata ngayon. At alam ni Chandria na tungkol ito sa batang tinititigan nito sa bangka. Hindi niya tuloy maiwasang isipin na baka nais nitong magkaroon ng anak or something. And the thought of it itself makes her feel guilty. Parang isang malaking pagkakamali na itago rito na mayroon itong anak. Pero baka naman naalala lang nito ang childhood niya, ‘di ba? Kaya ganoon ang kanyang tingin sa bata? “These are the times that I wanted to what’s going on inside your head,” he said. Napatingin siya rito at napansing nakatitig ito sa kanya. After many weeks of spending together with him, be it at work or outside working hours, ngayon niya lang napansin kung paano siya titigan nito. The way he looks at her made her heart skip a beat. He’s looking at her with sincerity and care. Alam niya, nababasa niya ‘yon. Pero hindi niya maipaliwanag kung bakit natatakot siya sa nakikita niya ngayon. Nababahala siya. Nababahala siya na baka sakaling siya lamang
He wrapped her in his arms and kissed the top of her forehead. Pinikit niya naman ang kanyang mga mata at bumuntong hininga. Hindi niya alam kung anong oras sila natapos. But she’s here, comfortably lying beside him. “This will remain between us, right?” mahinang tanong niya rito. It took Leon moments to answer her question. “Well, yeah. It will.” That made her smile. “That’s good to hear.” Hindi niya alam kung ano na ang mangyayari sa kanila ngayon. Something happened between them and none of them are drunk. In other words, pareho nilang ginusto ang nangyayari ngayon. And she’s scared. She’s scared not because of her secrets, but because of her heart. It’s beating. Hindi siya tanga para paulit-ulit na i-deny ang mga nararamdaman niya. She can feel it. Alam niya kung ano ang rason ng pagbilis ng tibok ng kanyang dibdib. Alam niya ‘yon. At ito ang kanyang kinakatakutan. “You’re silent… again,” he said. Dinilat niya ang kanyang mga mata at nag-angat ng tingin kay Leon. “Mahal mo
Days passed by like a blink of an eye. Napapadalas ang pagsasama nila ng binata. He sometimes sleeps on her place and so does she. Masasabi niya ring unti-unti na niyang nakikilala si Leon. Kung paano ito mag-isip at kung paano ito magsalita.Leon is also being nice to her. Sa bawat sandalling may nangyayari sa kanila ay napapansin niyang mas nagiging malapit sa kanya ang binata. And at this moment, alam na niya kung bakit at kung paano siya nahulog dito.It’s a good news that she fell in love again. But the bad news is… she fell in love with a broken hearted man.Alam niya. Hindi siya tanga para hindi mapansin ang bagay na ‘yon. Kaya naman kahit alam na niya sa sariling nahulog na ang loob niya rito ay hindi niya magawang aminin ito sa binata.“Mommy, are you okay? You keep spacing out,” saad ng anak niyang si Leil na titig na titig sa kanya ngayon at mukhang nagtataka kung bakit tulala siya ngayon.She bit her lower lip hard and kissed her baby’s forehead. “Mommy’s fine, baby. Just
Chandria is patiently waiting for Leon on the lobby. Naibigay na niya ang kanyang exact address at hinihintay na lang niya ngayon ang strawberries na dala ng binata. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit gustong-gusto niya ng strawberries ngayon kahit na hating-gabi na. What on earth is happening to her?Napatingin siya sa isang staff na kanina pa abala. Panay kasi ang sulyap nito sa kanyang pwesto dahilan para makaramdam siya ng consciousness sa sarili, sa hitsura at kanyang postura.“Uhm, are you okay?” hindi na niya mapigilang pang magtanong sa staff na kanina pa palakad-lakad sa harapan niya.Tumigil ito at pilit na ngumiti sa kanya. The woman is pretty in front of her. Medyo chinita ito at Morena. “A-ayos lang po ako, Ma’am. How about you po? Kanina pa po kayo rito naghihintay.”She smiled at her. “I am fine, Miss.”“S-sige po. Aalis na po ako.”Nangunot ang kanyang noo. That woman looks weird. Mariin niyang kinagat ang kanyang ibabang labi at sinundan ng tingin ang babae
"Are you sure about this?” Binigyan niya ng malamig na tingin ang kanyang kasamahan. “Do I look like joking?” Ngumisi lang ito sa kanya at binuksan ang selda ng kanyang kapatid na si Lucas. Bahagya siyang napangiwi sa amoy ng paligid. Well, the cell is clean, okay? It’s just that, it smells so lewd. Or maybe he’s not just used to this kind of place. “What are you doing here? To tell me I’m the loser?” mahina ngunit nanunuyang sambit nito habang nakatingin sa kawalan. Inayos ni Leon ang kanyang tayo. “Why did you do that?” “Do what?” inosente nitong tanong at bumaling sa kanya. “Oh, you mean, surrendering myself? Submitting myself to the authorities and locking myself in this kind of dummy place?” Hindi siya umimik at muling naglibot ng tingin. May isang kama at mayroon ding isang unan at kumot, ngunit bukod doon, wala na. This is literally a jail. Nakaupo si Lucas sa malamig na sahig at nakatitig sa pader ng kanyang silid. “Because I love her.” Nakatitig lang siya rito. He was
“Who was it?” bungad niyang tanong kay Leon nang makapasok ito sa loob ng bahay. Bago pa man masagot ni Leon ang kanyang katanungan, isang dilag ang naglalakad papasok ng bahay. Nang makita siya nito ay tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon dala ng gulat. “What happened?” wala sa sariling sambit niya at tinapik ang likod ni Solene. Yes, it was Solene. Humikbi ito sa kanyang balikat kaya naman mas lalong nangunot ang kanyang noo. Kasunod niyang pumasok sa loob ng bahay ay ang yaya at anak ni Solene. Bahagya niyang hinimas ang likod nito at hinayaan muna itong umiyak. “I’ll go and check the kitchen,” sambit ni Leon. She smiled at him and nodded her head as she mouthed, “Yes, please. Thank you.” Nang makaalis si Leon ay saka pa lamang kumalas sa yakapan nila si Solene. She’s busy wiping her tears while Chandria is staring at her in confused. Hindi niya alam kung ano ang una niyang itatanong sa dami ng tanong sa kanyang
“Why don’t you just ask him directly?” suhistyon ni Maia.Yes, she’s with Maia Revamonte right now. Matapos ng usapan nila sa restaurant kanina, they decided to spend their time here, in the roof top of Maia’s husband’s company. Tanaw na tanaw nila ang malawak na syudad ng Maynila sa baba.She forced a smile towards the woman and shook her head. “Kapag ayaw ni Leon, talagang hindi mo siya mapipilit.”“Well, may alam akong paraan kung paano natin sila mapapasunod sa gusto natin,” Maia said.Chandria looked at the woman and asked, “How?”Ngumisi ito sa kanya na para bang may naiisip itong kakaiba. Isa sa rason kung bakit mabilis na napalapit ang loob niya kay Maia ay dahil may pagkamakulit ito. Marami rin itong dalang kwento at katulad niya, naranasan niya na rin ang ma-kidnap.Siguro ganoon na ang nakatadhana sa kanilang ikakasal sa mga miyembro ng organisasyon nila ni Leon, ang ma-kidnap.Maia started suggesting her ideas and that made her chuckle. Nilingon nila ang kanilang asawa na
“Anong ginagawa mo rito? Who the hell gave you the permission to come here?!”“Lindsay, stop it.”Blankong nakatitig si Chandria sa dalagang nakaupo ngayon sa kama at masama ang tingin sa kanya. Looking at Lindsay now, she can’t help but feel sad for the woman. Malaking malaki ang pinagbago ni Lindsay kaysa sa huli nilang pagkikita.“It’s fine,” she said and smiled. “I’ll just outside so you guys can talk.”Bakas sa mukha ni Leon ang hindi pagsang-ayon ngunit hindi ito pinansin ni Chandria. Maingat siyang lumabas ng silid na ‘yon at nang maisarado niya ang pinto sa kanyang likuran ay parang doon niya pa lang naalalang huminga.Hindi pa man nakakaabot ng dalawang minuto ay kasunod niyang lumabas ang ama ni Lindsay. She immediately composed a smile. Mukhang binigyan nito ng oras si Leon at Lindsay sa loob.“I’m sorry for my daughter’s aggressive behavior,” he said and sighed. “She’s just a spoiled girl.”Napatango siya. “I understand.”“I’m really sorry,” sambit nito. “You’re Leon’s fia
They filled a case against Lucas and that made Chandria feel a little better. Bahagyang naibsan ang takot na kanyang nararamdaman para sa kanyang mga anak at para rin sa kanyang mga magulang.A week passed and her parents moved out of their house. Ang sabi ng kanyang ina ay kailangan ng mga itong umuwi dahil walang nagbabantay sa kanilang bahay at lahat ng mga gamit nito ay nandoon kaya naman hinayaan na lang ni Chandria na umuwi ang mga ito.At dahil alam ni Leon na hindi siya mapapanatag na umuwi ang kanyang mga magulang, he sent five men to guard the house and two guards to look after her parents during their work.In other words, Leon made her life easier and less stress. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niya noon para maging ganito ang lalaking makaakasama niya sa habang buhay.“Are you okay?”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa kanyang pinsan nang magsalita ito para putulin ang kanyang malalim na pag-iisip. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Oo naman. Bakit mo na
Tahimik lamang si Chandria sa tabi ni Leon na ang mga mata ay diretsong nakatingin sa kalsada. To be honest, she’s hurting. Sobrang bigat ng kanyang dibdib ngayon at nasasaktan siya. Hearing the phone call he had with Lindsay’s father is like slapping her with reality.Binaling ni Chandria ang kanyang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi. Alam niyang ramdam ni Leon na wala na siya sa mood. Ang tuwa niya kanina matapos ng pagmumuni nila ni Leon sa burol ay napalitan ng lungkot at sakit ngayon habang pauwi sila.It seems like Leon noticed that that phone call stirred her mood kaya naman ramdam niya ang panay pagsulyap nito sa kanyang pwesto na pilit niyang h’wag pansinin. Sa totoo lang ay hindi alam ni Chandria kung ano ang kanyang dapat na maramdaman.Should she feel mad? Sad? Broken? Hindi niya alam. Hindi niya rin alam kung may karapatan din siyang makaramdam ng galit dahil alam niya namang walang nararamdaman si Leon para sa babaeng ‘yon.But still…
Tahimik na nakatitig si Chandria sa kawalan na hinahayaan naman ni Leon. She’s happy and relieved at the same time that someone can read what’s going on inside her head. Gustong gusto niyang magpunta sa lugar kung saan malamig ang simoy ng hangin at malayo ang matatanaw.And it seems like Leon can understand her in some ways no one could. And she’ thankful. Thankful is an understatement for what Leon is doing right now. This actually saved her mental health.“If you don’t mind me asking, what did you guys talk about?” mahinang tanong ni Leon sa kanyang tabi.Mapait siyang napangiti sa tanong nito at kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata na agad niya namang pinuasan. “I can’t imagine someone like him existed.”Hanggang ngayon ay hindi maalis sa isipan ni Chandria kung paano ito nag-request na h’wag siyang ipakulong. How can he ask that kind of request in front of her face? Ngayon niya pa ba hindi ipapakulong? Kung kailan may mga ebidensya ng nakalatag?“What did he tell you?”“He
“I’m sorry,” sambit ni Lucas sa kanya. “I have loved you so much, Chandria. Mali ang iniisip mo noon na kaya kita ganoon kung protektahan ay dahil sa tinuturing kitang kapatid.”Tatahimik na nakikinig ni Chandria. Matapos ng ilang minutong pakiusap ni Chandria kay Leon na hayaan muna sila ni Lucas dito sa loob na mag-usap nang masinsinan ang half-brother nito. Hindi napapanatag si Leon kaya naman sinabi nitong sa labas muna siya mananatili.“I’m so sorry.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I’m sorry sa nagawa ko. I was blinded. Iniisip ko kasi na lahat na lang ng meron ako ay inaagaw ni Leon at ng kapatid niya.”“That’s why you think I am one of your possessions? Are you out of your mind?” nagpipigil luha niyang sambit. “I was waiting, I was waiting for that child, Lucas. Hindi mo alam kung paano ko… paano ko pinagkakaingatan ang pagbubuntis ko tapos…”Tinakpan ni Chandria ang kanyang mukha at humikbi. Hinding-hindi niya ito matatanggap. Kahit ilang sorry pa ang lumabas sa bibig ni Lucas
Pinasadahan ng tingin ni Chandria ang kabuoan ng labas ng building kung saan nila tatagpuin si Lucas. Hindi alam ng dalaga kung alam ba ni Lucas na nandito sila. But there’s only one’s thing for sure, she’s nervous.“Let’s get inside?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon at hilaw na ngumiti. Gusto niyang mag-back out ngunit hindi na pwede. They’re already here. The only thing she can do right now is to calm down and control her emotions.Humawak siya sa braso ni Leon at sabay silang pumasok sa loob ng hotel. Yes, it’s a hotel. At sa totoo lang ay kinakabahan siya. After that incident she had in a hotel during the twin’s birthday, pakiramdam niya ay nagkaroon na siya ng trauma. Pakiramdam niya ay mauulit na naman ‘yon.Nagtaka siya nang tumingin sa binata nang bigla itong tumigil sa paglalakad. Leon faced her and said, “You’re trembling like crazy. Are you okay?”She roamed her eyes once again before looking at Leon. Buong pagtatapat siyang umiling dito at bumuntong hininga. “No,