sorry po talaga sa short ud. i'm experiencing sleep deprivation. babawi ako ng double update bukas. maraming salamat sa pag-iintindi.
SHE KEEP ROAMING her eyes back and forth just to see how big the place is. Bigla tuloy niyang naitanong sa sarili kung tama ba ang mga naging decision niya. Medyo elevated ang lupaing ito kaya naman mas kitangkita ang malawak na karagatan. And this is such a good place to stay. Mabuti na lang at ito ang napiling pwesto ni Mr. Farris dahil malaki ang advantage ng pwestong ito.“Do you have any ideas now?” tanong ni Leon sa kanyang tabi.She turned to him and nodded her head. Halos isang oras na sila rito at nag-aalala na siya para kay Leon. He’s been coughing. Gusto niya itong sitahin ngunit hindi niya magawa dahil baka masabi nitong feeling close siya masyado.“Yes,” she replied and showed her tight smile. “This is a good place. For sure maraming dadayo rito at dito mananatili. Maybe a cozy and aesthetically pleasing room will fit while watching the sun to kiss the ocean.”Hindi napansin ng dalaga ang pasimpleng pagtitig sa kanya ng binata. She’s busy roaming her eyes all over the pla
KABADO. ‘YAN ANG nararamdaman ngayon ni Chandria habang naghihintay sa labas ng conference room ni Leon. Architect Davis is presenting her work and she’s not allowed to listen or to look at. Kaya heto siya, naghihintay sa labas ng silid kama si Kathy at isang arkitekto na panay ang ismid sa kanya.She took a very deep breath and closed her eyes.“Relax.”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa nagsalita at nakita niya si Kathy na nakangiti sa kanya. “I haven’t seen your design but I’m pretty sure it’s a good one. You don’t have to be so nervous as if this is your first time. Just believe in yourself.”Mariing kinagat ni Ria ang kanyang ibabang labi. Biglang sumagi sa isip niya ang mga panahon kung saan sila pa… mga arkitekto ng Melan Firm ang lalapit sa mga malalaking kompanya at nagpe-present ng kanilang gawa para lang magkaroon ng offer sila at magkasahod. And then now, they’ve come this far.Kathy was right. Ngayon pa ba siya kakabahan?‘O baka hindi para sa presentation ang k
Hindi alam ni Chandria kung ano ang sasabihin niya o kung paano babasagin ang nakakarinding katahimikan sa pagitan niya at ni Mr. Farris. Pinalabas kasi nito ang kanyang sekretarya kaya sila lang dalawa rito sa silid. Kanina niya pa rin naaliw ang sarili sa pamamagitan ng paglilibot ng paningin. “Do you develop this habit of not looking at me?” Wala sa sarili siyang napatingin sa binata nang magsalita. Sinundan ng kanyang tingin kung paano hubarin ni Leon ang kanyang suot na business suit. She then saw how a smirk formed on his lips making her look away. Mariin niyang kinagat ang kanyang pang-ibabang labi sa labis na kahihiyan. “I-I’m sorry?” she asked as if she didn’t catch up what he said. “B-bakit naman ako titingin sa ‘yo?” Tinitigan ni Chandria ang sahig na parang nandoon ang pinaka-interesanteng bagay sa buhay niya. Ngunit sadyang may lahing makulit itong si Pantaleon. He took steps forward and before she could react, he’s now in front of her. Leon held her chin up making her
NIYAKAP NIYA NANG mahigpit ang kanyang unan habang nakatitig sa kisame. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin. Hindi maalis sa kanyang isipan ang gwapong mukha ng binata. At lalong hindi maalis sa kanyang ilong ang mabangong amoy nito.‘Shit! What the hell exactly is going on right now?’Dahil sa totoo lang ay nahihiwagaan na siya sa mga pinaggagawa at inaakto ng binata. She’s starting to overthink. Baka talagang naalala na siya nito? Maybe he finally remembered her and that’s why he’s been acting weird.Hindi niya alam. Hindi siya sigurado. Sobrang daming haka-haka ang na sa isipan niya ngayon at hindi niya matukoy kung alin doon ang may katotohanan.Mariin niyang pinikit ang kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga. This is not good. Not good at all. Parang gusto na niyang umalis dito. And for pete’s sake, hindi pa nga siya nag-i-isang buwan dito. Pakiramdam niya tuloy ay sinusubok siya ng panahon at tadhana. It’s as if mocking her.At ganoon na lang ang pag-igtad
Binalot sila ng nakakabingin katahimikan. The cold wind is blowing her hair and she loves it. Lumalalim na ang gabi ngunit mukhang wala ni isa sa kanila ang gustong umuwi. They both love the silence, just listening to the waves crashing against the shore.“How are you connected to Marco?” biglang basag ni Leon sa nakakabinging katahimikan.She looked at him. Bumilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa naging tanong nito. Tumingin din sa kanya ang binata kaya naman agad siyang umiwas ng tingin at ibaling ang paningin sa karagatan.“B-bakit niyo natanong?” mahinang tanong niya.“Nothing,” he replied. “I just thought you knew him.”Mariing kinagat ni Chandria ang kanyang ibabang labi at bumuntong hininga. Hindi niya alam kung ano ang dapat na isagot sa huling sinabi ni Leon. She’s afraid that he’ll still find out the truth if she’ll lie. Walang safe na sagot sa tanong ni Leon.If she’ll say yes, e ‘di malalaman nitong siya ang babaeng naka-one night stand niya noon, ‘di ba? And if she’l
Kabanata 18“THANK YOU SO MUCH, BLADE,” nakangiting usal niya sa binata at kumaway.Blade just smiled. “I didn’t know you work for Farris.”Agad na nangunot ang kanyang noo sa sinabi nito. “Farris? Kilala niyo ang boss ko?”“Sinong hindi nakakakilala sa boss mo?” nakangiting tanong ni Blade. “He’s my business partner, too.”Chandria was too stunned to speak. She looked at him and her mind can’t process the fact that this man in front of her is a businessman. She tilted her head a bit then realized… oo nga naman. If he’s not a businessman, how will he able to have this expensive and beautiful car if he doesn’t have a job, right?‘Where’s the common sense in that, Chandria’ tanong ng maliit na tinig sa kanyang isipan.“R-really?” wala sa sariling tanong niya. “Pero bakit ang bait mo?”That question made Blade chuckle. “Leon is kind. Masungit lang talaga siya just to keep his authoritative aura.”Napatango siya. Her phone vibrated and that made her realize she’s running late kaya naman a
“Follow me,” sambit ni Leon.Mariing kinagat ni Chandria ang kanyang pang-ibabang labi at tumango. Lihim at abot-abot ang kanyang pasasalamat sa kanyang boss. Leon walked past her and she was about to turn around to follow Leon when Marco held her wrist.“No,” mariing saad ni Marco. “She’s an architect, Leon. Hawak niya ang oras niya.”Tumigil sa paglalakad ang binata at nilingon ang pinsan. Chandria’s heart is beating rapidly. Ramdam na ramdam niya ang mahigpit na pagkakahawak ni Marco sa kanyang pulso kaya hindi niya mapigilang tignan ito.“I do,” sambit ni Leon. “I decide what she should do while staying here. Now, let’s go, Chandria.”Leon held her arm and pulled her away from Marco. Kung gaano kabilis ang tibok ng puso niya habang hawak ni Marco, ngayon ay kulang na lang ay sumabog ang kanyang dibdib dahil hawak na siya ng dalawa.The hell is happening right now?“I was the one who asked you to call her.”“You said you just wanted to see her. I called her because we have a lot of
I want you to heal.Paulit-ulit itong nag-re-replay sa kanyang isipan na parang sirang plaka. Hindi niya makuha-kuha kung ano ang nais sabihin ni Mr. Farris. She’s confused. He wants her to heal from what? From her past? For what? Gustuhin niya man itong tanungin kanina ngunit mas nauna pa itong umalis sa kanya.Yes, you heard it right. Mas nauna pa itong nag-walk out sa kanya kahit siya ang naunang magpaalam na aalis kaya hindi na siya nakakuha pa ng pagkakataong makatanong kung ano ang ibig nitong sabihin.She rolled to the other side of the bed. Muli na naman niyang narinig ang pag-ring ng kanyang phone na kanina niya pa hindi pinapansin. Alam na niya kung sino ang caller at wala siya sa mood na sagutin ito. She doesn’t want to talk to the caller.‘I’ve been hiding from him for two years! Tapos magkikita pa kami?’ tanong niya sa kanyang isipan.Malaki at malawak naman ang pinas pero bakit pakiramdam niya ay sobrang liit lamang nito? Of all the people from her past that she’ll meet
"Are you sure about this?” Binigyan niya ng malamig na tingin ang kanyang kasamahan. “Do I look like joking?” Ngumisi lang ito sa kanya at binuksan ang selda ng kanyang kapatid na si Lucas. Bahagya siyang napangiwi sa amoy ng paligid. Well, the cell is clean, okay? It’s just that, it smells so lewd. Or maybe he’s not just used to this kind of place. “What are you doing here? To tell me I’m the loser?” mahina ngunit nanunuyang sambit nito habang nakatingin sa kawalan. Inayos ni Leon ang kanyang tayo. “Why did you do that?” “Do what?” inosente nitong tanong at bumaling sa kanya. “Oh, you mean, surrendering myself? Submitting myself to the authorities and locking myself in this kind of dummy place?” Hindi siya umimik at muling naglibot ng tingin. May isang kama at mayroon ding isang unan at kumot, ngunit bukod doon, wala na. This is literally a jail. Nakaupo si Lucas sa malamig na sahig at nakatitig sa pader ng kanyang silid. “Because I love her.” Nakatitig lang siya rito. He was
“Who was it?” bungad niyang tanong kay Leon nang makapasok ito sa loob ng bahay. Bago pa man masagot ni Leon ang kanyang katanungan, isang dilag ang naglalakad papasok ng bahay. Nang makita siya nito ay tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon dala ng gulat. “What happened?” wala sa sariling sambit niya at tinapik ang likod ni Solene. Yes, it was Solene. Humikbi ito sa kanyang balikat kaya naman mas lalong nangunot ang kanyang noo. Kasunod niyang pumasok sa loob ng bahay ay ang yaya at anak ni Solene. Bahagya niyang hinimas ang likod nito at hinayaan muna itong umiyak. “I’ll go and check the kitchen,” sambit ni Leon. She smiled at him and nodded her head as she mouthed, “Yes, please. Thank you.” Nang makaalis si Leon ay saka pa lamang kumalas sa yakapan nila si Solene. She’s busy wiping her tears while Chandria is staring at her in confused. Hindi niya alam kung ano ang una niyang itatanong sa dami ng tanong sa kanyang
“Why don’t you just ask him directly?” suhistyon ni Maia.Yes, she’s with Maia Revamonte right now. Matapos ng usapan nila sa restaurant kanina, they decided to spend their time here, in the roof top of Maia’s husband’s company. Tanaw na tanaw nila ang malawak na syudad ng Maynila sa baba.She forced a smile towards the woman and shook her head. “Kapag ayaw ni Leon, talagang hindi mo siya mapipilit.”“Well, may alam akong paraan kung paano natin sila mapapasunod sa gusto natin,” Maia said.Chandria looked at the woman and asked, “How?”Ngumisi ito sa kanya na para bang may naiisip itong kakaiba. Isa sa rason kung bakit mabilis na napalapit ang loob niya kay Maia ay dahil may pagkamakulit ito. Marami rin itong dalang kwento at katulad niya, naranasan niya na rin ang ma-kidnap.Siguro ganoon na ang nakatadhana sa kanilang ikakasal sa mga miyembro ng organisasyon nila ni Leon, ang ma-kidnap.Maia started suggesting her ideas and that made her chuckle. Nilingon nila ang kanilang asawa na
“Anong ginagawa mo rito? Who the hell gave you the permission to come here?!”“Lindsay, stop it.”Blankong nakatitig si Chandria sa dalagang nakaupo ngayon sa kama at masama ang tingin sa kanya. Looking at Lindsay now, she can’t help but feel sad for the woman. Malaking malaki ang pinagbago ni Lindsay kaysa sa huli nilang pagkikita.“It’s fine,” she said and smiled. “I’ll just outside so you guys can talk.”Bakas sa mukha ni Leon ang hindi pagsang-ayon ngunit hindi ito pinansin ni Chandria. Maingat siyang lumabas ng silid na ‘yon at nang maisarado niya ang pinto sa kanyang likuran ay parang doon niya pa lang naalalang huminga.Hindi pa man nakakaabot ng dalawang minuto ay kasunod niyang lumabas ang ama ni Lindsay. She immediately composed a smile. Mukhang binigyan nito ng oras si Leon at Lindsay sa loob.“I’m sorry for my daughter’s aggressive behavior,” he said and sighed. “She’s just a spoiled girl.”Napatango siya. “I understand.”“I’m really sorry,” sambit nito. “You’re Leon’s fia
They filled a case against Lucas and that made Chandria feel a little better. Bahagyang naibsan ang takot na kanyang nararamdaman para sa kanyang mga anak at para rin sa kanyang mga magulang.A week passed and her parents moved out of their house. Ang sabi ng kanyang ina ay kailangan ng mga itong umuwi dahil walang nagbabantay sa kanilang bahay at lahat ng mga gamit nito ay nandoon kaya naman hinayaan na lang ni Chandria na umuwi ang mga ito.At dahil alam ni Leon na hindi siya mapapanatag na umuwi ang kanyang mga magulang, he sent five men to guard the house and two guards to look after her parents during their work.In other words, Leon made her life easier and less stress. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niya noon para maging ganito ang lalaking makaakasama niya sa habang buhay.“Are you okay?”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa kanyang pinsan nang magsalita ito para putulin ang kanyang malalim na pag-iisip. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Oo naman. Bakit mo na
Tahimik lamang si Chandria sa tabi ni Leon na ang mga mata ay diretsong nakatingin sa kalsada. To be honest, she’s hurting. Sobrang bigat ng kanyang dibdib ngayon at nasasaktan siya. Hearing the phone call he had with Lindsay’s father is like slapping her with reality.Binaling ni Chandria ang kanyang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi. Alam niyang ramdam ni Leon na wala na siya sa mood. Ang tuwa niya kanina matapos ng pagmumuni nila ni Leon sa burol ay napalitan ng lungkot at sakit ngayon habang pauwi sila.It seems like Leon noticed that that phone call stirred her mood kaya naman ramdam niya ang panay pagsulyap nito sa kanyang pwesto na pilit niyang h’wag pansinin. Sa totoo lang ay hindi alam ni Chandria kung ano ang kanyang dapat na maramdaman.Should she feel mad? Sad? Broken? Hindi niya alam. Hindi niya rin alam kung may karapatan din siyang makaramdam ng galit dahil alam niya namang walang nararamdaman si Leon para sa babaeng ‘yon.But still…
Tahimik na nakatitig si Chandria sa kawalan na hinahayaan naman ni Leon. She’s happy and relieved at the same time that someone can read what’s going on inside her head. Gustong gusto niyang magpunta sa lugar kung saan malamig ang simoy ng hangin at malayo ang matatanaw.And it seems like Leon can understand her in some ways no one could. And she’ thankful. Thankful is an understatement for what Leon is doing right now. This actually saved her mental health.“If you don’t mind me asking, what did you guys talk about?” mahinang tanong ni Leon sa kanyang tabi.Mapait siyang napangiti sa tanong nito at kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata na agad niya namang pinuasan. “I can’t imagine someone like him existed.”Hanggang ngayon ay hindi maalis sa isipan ni Chandria kung paano ito nag-request na h’wag siyang ipakulong. How can he ask that kind of request in front of her face? Ngayon niya pa ba hindi ipapakulong? Kung kailan may mga ebidensya ng nakalatag?“What did he tell you?”“He
“I’m sorry,” sambit ni Lucas sa kanya. “I have loved you so much, Chandria. Mali ang iniisip mo noon na kaya kita ganoon kung protektahan ay dahil sa tinuturing kitang kapatid.”Tatahimik na nakikinig ni Chandria. Matapos ng ilang minutong pakiusap ni Chandria kay Leon na hayaan muna sila ni Lucas dito sa loob na mag-usap nang masinsinan ang half-brother nito. Hindi napapanatag si Leon kaya naman sinabi nitong sa labas muna siya mananatili.“I’m so sorry.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I’m sorry sa nagawa ko. I was blinded. Iniisip ko kasi na lahat na lang ng meron ako ay inaagaw ni Leon at ng kapatid niya.”“That’s why you think I am one of your possessions? Are you out of your mind?” nagpipigil luha niyang sambit. “I was waiting, I was waiting for that child, Lucas. Hindi mo alam kung paano ko… paano ko pinagkakaingatan ang pagbubuntis ko tapos…”Tinakpan ni Chandria ang kanyang mukha at humikbi. Hinding-hindi niya ito matatanggap. Kahit ilang sorry pa ang lumabas sa bibig ni Lucas
Pinasadahan ng tingin ni Chandria ang kabuoan ng labas ng building kung saan nila tatagpuin si Lucas. Hindi alam ng dalaga kung alam ba ni Lucas na nandito sila. But there’s only one’s thing for sure, she’s nervous.“Let’s get inside?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon at hilaw na ngumiti. Gusto niyang mag-back out ngunit hindi na pwede. They’re already here. The only thing she can do right now is to calm down and control her emotions.Humawak siya sa braso ni Leon at sabay silang pumasok sa loob ng hotel. Yes, it’s a hotel. At sa totoo lang ay kinakabahan siya. After that incident she had in a hotel during the twin’s birthday, pakiramdam niya ay nagkaroon na siya ng trauma. Pakiramdam niya ay mauulit na naman ‘yon.Nagtaka siya nang tumingin sa binata nang bigla itong tumigil sa paglalakad. Leon faced her and said, “You’re trembling like crazy. Are you okay?”She roamed her eyes once again before looking at Leon. Buong pagtatapat siyang umiling dito at bumuntong hininga. “No,