hello po! free time ko na bukass omg. ratratang update na this
Salit-salitan ang pagtitig ni Zayn sa kanilang dalawa ni Leon. Leon is on the couch, hawak-hawak ang isang cold compress at nakadikit ito sa panga niyang namamaga matapos masuntok ni Zayn. Hindi alam ni Chandria kung ano ang dapat na gawin ngayon. Matalim ang titig ng kanyang kapatid sa kanya at si Leon naman ay nakatingin sa kanya na para bang nangungusap. “What the actual fuck is happening right now, Raia? Why are you in a hospital with this stupid motherfucker?” sunod-sunod na tanong ng kanyang kapatid. She bit her lower lip hard and cleared her throat. “K-kuya…” Maingat at dahan-dahan niyang binigay rito ang papel na binigay ni Leon sa kanya kanina. It was the test results. Tinitigan nang mabuti ni Chandria ang magiging reaksyon nito. Unti-unting nangunot ang noo ni Zayn at agad itong nag-angat ng tingin sa kanya. “What the hell is the meaning of this?” She bit her lower lip. “I-I’m pregnant, Kuya.” “With my child,” sabad ni Leon. “Hindi ikaw ang kinakausap ko,” sambit ni
“What are you planning to do now?” mahinang tanong ng kanyang kapatid. “Hindi habang buhay ay matatago mo sa kanya ang tungkol sa kambal.” Napatingin siya sa kanyang kapatid at bumuntong hininga. Sa makatunayan ay hindi na niya alam kung paano sasabihin kay Leon ang tungkol sa mga bata. Lalo na nang masaksihan niya kung gaano kagalit ang mga mata nito nang malamang buntis siya. Hinimas niya ang kanyang tiyan at tumingin sa kawalan. “To be honest, Kuya, I don’t know. I’m confused. Natatakot ako na baka hindi niya tanggapin ang mga bata.” “Tinanggap niya nang buong-buo ang pinagbubuntis mo ngayon. For sure he will accept Leil and Eros as well. But don’t expect him not to raise questions, Chandria. Paniguradong maraming tanong ang kanyang ibabato sa ‘yo tungkol sa mga bata.” Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at bumuntong hininga. Hindi na siya sigurado sa kanyang mga magiging desisyon. She’s confused as hell. Natatakot siya sa mga maaring mangyari. May kumatok sa pinto kaya nama
“What are you doing here?” kunot noong tanong ni Marco kay Leon at tumingin sa kanya. “What is this man doing here, Chandria?” She’s lost for words. Hindi niya alam kung ano ang safe na salitang isagot sa tanong ni Marco. Pakiramdam niya ay nahuli siya sa aktong ito at wala ng paraan pa kundi sabihin ang totoo. “I should be the one to ask that,” saad ni Leon nang makatabi ito sa kanya. “What are you doing here? In the middle of the night? Hindi ka ba hinahanap ng asawa mong buntis?” Tulad ng tanong ni Leon, ganyan din ang tanong na nasa kanyang isipan ngayon. Malapit na maghating-gabi ngunit nakakapagtakang nandito ito at umiiyak. She’s curious. She wanted to know. Lalo na ang sinabi nitong alam na niya. Anong alam niya? “Don’t change the subject here, Leon.” Umigting ang panga ni Marco. “Why are you here?” Ramdam ni Chandria ang pamumuo ng tension sa pagitan ng magpinsan kaya naman wala sa sarili siyang tumikhim at mariing kinagat ang ibabang labi. Napatingin naman sa kanya si M
Nagising si Chandria ng bandang alas singko ng umaga. Gusto niya pa sanang matulog ngunit naalala niyang balak niyang pumasok ngayon sa trabaho. Gusto lang niya makita sa huling pagkakataon ang kanyang mga katrabaho bago siya umalis at magtungo ng Maynila. Kaya naman kahit na antok na antok pa siya ay pinilit niya ang sariling bumangon. She took a quick shower and changed. Ngunit paglabas niya ng kanyang silid ay nagulat siya nang makita si Leon na natutulog sa sofa. Matangkad ito kaya naman alam niyang hindi komportable ang pagkakahiga nito. Mahina siyang umiling at bumuntong hininga. Nilapitan niya ito at akmang tatapikin na sana ang pisngi nang masilayan niya kung gaano kahimbing ang tulog nito. Wala sa sarili niya itong tinitigan. Ano kaya ang magiging reaksyon ng lalaking ito kapag nalaman niyang may anak silang nauna bukod sa batang pinagbubuntis niya? She wanted to tell him now but something’s telling her to wait a little longer. Hindi niya alam kung ano pa ang inaantay niya.
MABILIS AT MAHAHABA ANG hakbang ni Leon habang tinatahak ang opisina ng kanyang ama. Panay ang pagtatagis ng kanyang bagang habang naglalakad. He’s fuming mad. How dare he mention someone who is now resting peacefully on their grave? Nang makarating siya sa harap ng pinto ng opisina ng kanyang ama ay walang pagdadalawang isip niyang tinulak pabukas ang pinto. His father’s secretary tried to stop him but he didn’t listen. Dumapo ang tingin niya sa kanyang ama na ngayon ay prenteng nakaupo sa couch at humihithit ng sigarilyo. “What the fuck is that all about?” he roared. Wala na siyang pakialam kung ama niya ito. He flew all the way here from Boracay. Iniwan niya pa si Chandria. Gusto niya itong isama ngunit umaayaw ang dalaga kaya naman hindi na niya ito pinilit pa. The last thing he wants to is for Chandria to be afraid of him when he’s mad. “Just one name and that made you fly here,” kalmadong sambit ng kanyang ama at nag-angat ng tingin sa kanya. “It’s been decade but you still c
Tahimik na nakahiga si Chandria sa silid. Hindi niya lubos akalaing darating ang panahon na ito, ang panahon na unti-unti ng dadami ang mga nakakaalam na mayroon siyang anak. She’s aware that time will really come for this day to happen but she didn’t expect it to be this sooner. Minsan ay napapaisip siya kung tama ba ang desisyon niyang muling umapak sa lupa ng Pilipinas. Because the moment she took a step in this country again, her life started turning upside down. Her life became a bumpy ride for her. Pinikit niya ang kanyang mga mata at mariing kinagat ang ibabang labi. It would be really unfair for Leon if she introduces Leo first to her twins. Kasi mas may karapatan si Leon na makilala ang mga bata kaysa kay Leo. Wala sa sarili niyang dinilat ang mga mata at tumingin sa orasan. It’s already one in the morning but she’s still here, wide awake. Hindi man lang naisipan ng antok na dalawin siya o kamustahin man lang. Dilat na dilat ang kanyang mga mata at ni konti ay wala siyang n
Tumitig siya sa binata at bumuntong hininga. Buong araw silang nakatunganga rito sa silid. Leon kept asking her question and she has no other choice but answer them. Nakakatuwang isipin inaalam talaga ni Leon lahat ng gusto niya at paborito niya. She can really see that he’s making an effort.“How about pamangkin?” biglang pag-conyo nito na ikinaangat ng kilay niya. “Do you have any favorites?”Her forehead creased and chuckled. “Baka nakakalimutan mong only child ako? I don’t know if Zayn’s future wife is pregnant. I haven’t even meet her.”“So you have none?” he asked confusedly.Umiling siya. “Wala pa. Ikaw? Who’s your favorite pamangkin?”Nagkibit balikat ito na para bang sobrang obvious ng tanong. “It’s Cheska.”She nodded her head. Yeah, Crizel’s eldest daughter. Naaalala niya pa ang kinwento sa kanya ni Izzy, kung paano pahalagahan ni Leon si Cheska na kahit sa kalagitnaan ng kaniyang meeting ay aalis siya dahil kailangan siya ng bata.Chandria can also see how much Leon love C
Abala siya sa pagtitig kay Chandria. Yes, staring at Chandria makes him preoccupied. Hindi niya alam kung anong meron sa babaeng ito at kaya niyang titigan na hindi inaalintana kung gaano kalaking oras ang nasayang niya. Pero bakit naman masasayang? If it is Chandria, then his time is all gonna be worth it. Hindi sayang ang oras na kasama niya si Chandria. The company can wait. His business can function without him. But he doesn’t think he can function without her… without Chandria. Hindi niya maintindihan noon kung bakit siya nagkakaganito kay Chandria. But then the moment she came into his life, he saw how everything changed. Ayaw na ayaw niya sa lahat ang tinatarayan siya pero kapag si Chandria ay aliw na aliw pa siya. There must be something wrong with him. There must be something wrong with his heart for feeling this way towards her. Dahan-dahang gumalaw si Chandria kaya naman napakurap-kurap siya. She slowly opened her eyes and looked at her. Hinanda niya naman ang ngiti dahi
"Are you sure about this?” Binigyan niya ng malamig na tingin ang kanyang kasamahan. “Do I look like joking?” Ngumisi lang ito sa kanya at binuksan ang selda ng kanyang kapatid na si Lucas. Bahagya siyang napangiwi sa amoy ng paligid. Well, the cell is clean, okay? It’s just that, it smells so lewd. Or maybe he’s not just used to this kind of place. “What are you doing here? To tell me I’m the loser?” mahina ngunit nanunuyang sambit nito habang nakatingin sa kawalan. Inayos ni Leon ang kanyang tayo. “Why did you do that?” “Do what?” inosente nitong tanong at bumaling sa kanya. “Oh, you mean, surrendering myself? Submitting myself to the authorities and locking myself in this kind of dummy place?” Hindi siya umimik at muling naglibot ng tingin. May isang kama at mayroon ding isang unan at kumot, ngunit bukod doon, wala na. This is literally a jail. Nakaupo si Lucas sa malamig na sahig at nakatitig sa pader ng kanyang silid. “Because I love her.” Nakatitig lang siya rito. He was
“Who was it?” bungad niyang tanong kay Leon nang makapasok ito sa loob ng bahay. Bago pa man masagot ni Leon ang kanyang katanungan, isang dilag ang naglalakad papasok ng bahay. Nang makita siya nito ay tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon dala ng gulat. “What happened?” wala sa sariling sambit niya at tinapik ang likod ni Solene. Yes, it was Solene. Humikbi ito sa kanyang balikat kaya naman mas lalong nangunot ang kanyang noo. Kasunod niyang pumasok sa loob ng bahay ay ang yaya at anak ni Solene. Bahagya niyang hinimas ang likod nito at hinayaan muna itong umiyak. “I’ll go and check the kitchen,” sambit ni Leon. She smiled at him and nodded her head as she mouthed, “Yes, please. Thank you.” Nang makaalis si Leon ay saka pa lamang kumalas sa yakapan nila si Solene. She’s busy wiping her tears while Chandria is staring at her in confused. Hindi niya alam kung ano ang una niyang itatanong sa dami ng tanong sa kanyang
“Why don’t you just ask him directly?” suhistyon ni Maia.Yes, she’s with Maia Revamonte right now. Matapos ng usapan nila sa restaurant kanina, they decided to spend their time here, in the roof top of Maia’s husband’s company. Tanaw na tanaw nila ang malawak na syudad ng Maynila sa baba.She forced a smile towards the woman and shook her head. “Kapag ayaw ni Leon, talagang hindi mo siya mapipilit.”“Well, may alam akong paraan kung paano natin sila mapapasunod sa gusto natin,” Maia said.Chandria looked at the woman and asked, “How?”Ngumisi ito sa kanya na para bang may naiisip itong kakaiba. Isa sa rason kung bakit mabilis na napalapit ang loob niya kay Maia ay dahil may pagkamakulit ito. Marami rin itong dalang kwento at katulad niya, naranasan niya na rin ang ma-kidnap.Siguro ganoon na ang nakatadhana sa kanilang ikakasal sa mga miyembro ng organisasyon nila ni Leon, ang ma-kidnap.Maia started suggesting her ideas and that made her chuckle. Nilingon nila ang kanilang asawa na
“Anong ginagawa mo rito? Who the hell gave you the permission to come here?!”“Lindsay, stop it.”Blankong nakatitig si Chandria sa dalagang nakaupo ngayon sa kama at masama ang tingin sa kanya. Looking at Lindsay now, she can’t help but feel sad for the woman. Malaking malaki ang pinagbago ni Lindsay kaysa sa huli nilang pagkikita.“It’s fine,” she said and smiled. “I’ll just outside so you guys can talk.”Bakas sa mukha ni Leon ang hindi pagsang-ayon ngunit hindi ito pinansin ni Chandria. Maingat siyang lumabas ng silid na ‘yon at nang maisarado niya ang pinto sa kanyang likuran ay parang doon niya pa lang naalalang huminga.Hindi pa man nakakaabot ng dalawang minuto ay kasunod niyang lumabas ang ama ni Lindsay. She immediately composed a smile. Mukhang binigyan nito ng oras si Leon at Lindsay sa loob.“I’m sorry for my daughter’s aggressive behavior,” he said and sighed. “She’s just a spoiled girl.”Napatango siya. “I understand.”“I’m really sorry,” sambit nito. “You’re Leon’s fia
They filled a case against Lucas and that made Chandria feel a little better. Bahagyang naibsan ang takot na kanyang nararamdaman para sa kanyang mga anak at para rin sa kanyang mga magulang.A week passed and her parents moved out of their house. Ang sabi ng kanyang ina ay kailangan ng mga itong umuwi dahil walang nagbabantay sa kanilang bahay at lahat ng mga gamit nito ay nandoon kaya naman hinayaan na lang ni Chandria na umuwi ang mga ito.At dahil alam ni Leon na hindi siya mapapanatag na umuwi ang kanyang mga magulang, he sent five men to guard the house and two guards to look after her parents during their work.In other words, Leon made her life easier and less stress. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niya noon para maging ganito ang lalaking makaakasama niya sa habang buhay.“Are you okay?”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa kanyang pinsan nang magsalita ito para putulin ang kanyang malalim na pag-iisip. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Oo naman. Bakit mo na
Tahimik lamang si Chandria sa tabi ni Leon na ang mga mata ay diretsong nakatingin sa kalsada. To be honest, she’s hurting. Sobrang bigat ng kanyang dibdib ngayon at nasasaktan siya. Hearing the phone call he had with Lindsay’s father is like slapping her with reality.Binaling ni Chandria ang kanyang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi. Alam niyang ramdam ni Leon na wala na siya sa mood. Ang tuwa niya kanina matapos ng pagmumuni nila ni Leon sa burol ay napalitan ng lungkot at sakit ngayon habang pauwi sila.It seems like Leon noticed that that phone call stirred her mood kaya naman ramdam niya ang panay pagsulyap nito sa kanyang pwesto na pilit niyang h’wag pansinin. Sa totoo lang ay hindi alam ni Chandria kung ano ang kanyang dapat na maramdaman.Should she feel mad? Sad? Broken? Hindi niya alam. Hindi niya rin alam kung may karapatan din siyang makaramdam ng galit dahil alam niya namang walang nararamdaman si Leon para sa babaeng ‘yon.But still…
Tahimik na nakatitig si Chandria sa kawalan na hinahayaan naman ni Leon. She’s happy and relieved at the same time that someone can read what’s going on inside her head. Gustong gusto niyang magpunta sa lugar kung saan malamig ang simoy ng hangin at malayo ang matatanaw.And it seems like Leon can understand her in some ways no one could. And she’ thankful. Thankful is an understatement for what Leon is doing right now. This actually saved her mental health.“If you don’t mind me asking, what did you guys talk about?” mahinang tanong ni Leon sa kanyang tabi.Mapait siyang napangiti sa tanong nito at kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata na agad niya namang pinuasan. “I can’t imagine someone like him existed.”Hanggang ngayon ay hindi maalis sa isipan ni Chandria kung paano ito nag-request na h’wag siyang ipakulong. How can he ask that kind of request in front of her face? Ngayon niya pa ba hindi ipapakulong? Kung kailan may mga ebidensya ng nakalatag?“What did he tell you?”“He
“I’m sorry,” sambit ni Lucas sa kanya. “I have loved you so much, Chandria. Mali ang iniisip mo noon na kaya kita ganoon kung protektahan ay dahil sa tinuturing kitang kapatid.”Tatahimik na nakikinig ni Chandria. Matapos ng ilang minutong pakiusap ni Chandria kay Leon na hayaan muna sila ni Lucas dito sa loob na mag-usap nang masinsinan ang half-brother nito. Hindi napapanatag si Leon kaya naman sinabi nitong sa labas muna siya mananatili.“I’m so sorry.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I’m sorry sa nagawa ko. I was blinded. Iniisip ko kasi na lahat na lang ng meron ako ay inaagaw ni Leon at ng kapatid niya.”“That’s why you think I am one of your possessions? Are you out of your mind?” nagpipigil luha niyang sambit. “I was waiting, I was waiting for that child, Lucas. Hindi mo alam kung paano ko… paano ko pinagkakaingatan ang pagbubuntis ko tapos…”Tinakpan ni Chandria ang kanyang mukha at humikbi. Hinding-hindi niya ito matatanggap. Kahit ilang sorry pa ang lumabas sa bibig ni Lucas
Pinasadahan ng tingin ni Chandria ang kabuoan ng labas ng building kung saan nila tatagpuin si Lucas. Hindi alam ng dalaga kung alam ba ni Lucas na nandito sila. But there’s only one’s thing for sure, she’s nervous.“Let’s get inside?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon at hilaw na ngumiti. Gusto niyang mag-back out ngunit hindi na pwede. They’re already here. The only thing she can do right now is to calm down and control her emotions.Humawak siya sa braso ni Leon at sabay silang pumasok sa loob ng hotel. Yes, it’s a hotel. At sa totoo lang ay kinakabahan siya. After that incident she had in a hotel during the twin’s birthday, pakiramdam niya ay nagkaroon na siya ng trauma. Pakiramdam niya ay mauulit na naman ‘yon.Nagtaka siya nang tumingin sa binata nang bigla itong tumigil sa paglalakad. Leon faced her and said, “You’re trembling like crazy. Are you okay?”She roamed her eyes once again before looking at Leon. Buong pagtatapat siyang umiling dito at bumuntong hininga. “No,