“TAMA NGA ang sabi nila,” anito. “Baliw ka na nga.”Sinamaan niya na lang ng tingin ang kanyang kaibigan na ngayon ay nakatingin sa kaibigan na ngayon ay mayroong babaeng nakakandong dito. Tumawa lamang ito nang mapansin ang matalim niyang tingin dito.“Shut the fuck up,” asik niya rito.“What?” Mahina itong natawa. “I’m just telling you what kind of stupid you are right now.”Bumaling ang kaibigan sa tauhan nilang nakatayo lamang sa kanilang likuran at mayroong binulong. Ang mga sumunod na pangyayari ay inasahan na niya. Kinuha ng lalaki ang babaeng nakakandong dito at nilabas sa silid kung nasaan sila ngayon. Muli siyang nagsalin ng alak sa kanyang baso. Masyadong maraming tumatakbo sa kanyang utak ngayon. And he wanted liquor to calm all his nerves down. Hindi niya pa rin maiarok sa kanyang isipan ang katotohanang mayroon siyang anak.“I can’t believe you’re setting aside your first family for the sake of the woman who is the daughter of our mission,” anito. “Nakakabaliw talaga an
“MOMMY, daddy was so kind and handsome!” anas ng kanyang anak habang nag-aayos sila ng kanilang gamit.Ngayong araw sila makakalabas ng hospital. Okay na rin naman ang mga vital signs ng kanyang anak. Ngunit mahigpit na pinagbabawal ng mga doktor sa kanila ang paggiging magalaw ng bata. Kaya naman ay pansamantala muna siyang magwo-work from home para pagtuonan ng pansin ang kanyang anak.Lumapit sa kanya si Pia at ngumiti. Binigay nito sa kanya ang isang resibo. “I already paid for the little girl’s bills.”“Thanks, Pia.” Tipid siyang ngumiti rito. “Can you take this to the car, please?”Walang angal namang tinanggap ni Pia ang kanyang binigay ritong bag at lumabas na ng silid. Bumaling siya sa kanyang anak na ngayon ay sobrang behave. Nakaupo na lamang sa kama. Kung wala pa siguro itong sugat, paniguradong nagtatalon na ito sa kama.She caressed her daughter’s face. “Do you like him?”“Yes!” agad nitong sagot at pumalakpak pa. “I think he’s the best daddy. And I can’t wait to see him
KANINA pa siya tahimik at hindi mapakali. She tried calling her mother ngunit hindi ito sumasagot sa kanyang tawag. So as Cali. Hindi niya maintindihan ang nararamdamang hindi pagkabahala sa dibdib. It’s like something bad is happening.Or maybe she’s just overthinking things.“Ma’am…”Halos mapaigtad siya nang mayroong nagsalita sa kanyang likuran. Wala sa sarili niya itong nilingon at bumungad sa kanya ang maid ng bahay ni Aiden. Well, hindi naman talaga ganoon kalaki ang bahay ni Aiden. Ngunit para sa busy person na tulad nito, kailangan talagang mayroong maid bawat bahay.And yes, hindi ito ang main na bahay ni Aiden. Isa lamang itong rest house na tinutuluyan nito sa tuwing nandirito ito sa London.“What is it?” she asked.“Mr. Aiden wants you to come down into the kitchen for dinner,” wika nito.Magsasalita pa sana siya nang biglang umugong ang phone na kanyang hawak. Tinignan niya ang caller at nakita ang pangalan ng kanyang ina. She looked at the woman in front of her and said
“WHERE ARE you going to sleep tonight?” tanong ng binata sa kanya.“I’ll sleep beside my daughter,” she replied. “Hindi ako sanay matulog na hindi siya katabi kapag magkasama kami.”She bit her lower lip when he nodded his head. His mood was totally off. She can feel it. Ngumingiti lamang ito sa tuwing kaharap nito ang kanilang anak. And right now, Miracle is with her nanny, taking a shower before bed. Kaya’t heto si Aiden, sobrang lamig kung makitungo. Parang nakakatakot tuloy itong kausapin.“Aiden…”“I will handle everything, Bliss. Don’t worry,” anito at hinawakan ang kamay niya. “For tonight, you’ll rest. And if Miracle will be looking for me tomorrow, tell her I have a meeting with some foreign investors.”Napatitig siya sa mga mata nito at hindi na nagsalita. She bit her lower lip and nodded her head. Nang matapos maligo si Miracle ay sa master bedroom silang dalawa natulog. Hindi niya maiwasang makaramdam ng ilang, lalo na’t magkasama sila ni Aiden sa iisang silid.The only di
NAPATINGIN SIYA sa kanyang anak na ngayon ay nakatitig sa kanya. Confusion is written all over her daughter’s face as her pretty eyes gazed at her. Hindi niya tuloy mapigilan ang sariling kuruting ang pisngi nito.“Ouch!” anito. “Mommy, you’re not answering me. Why is daddy still not calling?”Tipid siyang ngumiti rito. “Daddy is still busy, baby. Don’t worry. I will tell you once he called.”Tinignan siya nito. Mayroong pagdududa sa mga mata nitong. Mabuti na lang ay pinakawalan na lang siya ng bata at muling nanood sa paborito nitong palabas sa cartoon network. Muling nabaling ni Bliss ang tingin sa kanyang hawak na kwintas.It’s the only thing that reminds her of her mother. Nang tumuntong kasi siya ng eighteen years old ay dinayo siya ng kanyang ina sa New York noon para ibigay itong kwintas. Marcella said it’s a tradition of San Juanico family to pass the family heirloom to the first daughter of the family.At sa kasamaang palad, siya lang ang nag-iisang anak ng kanyang ina. Laki
THE COFFEE above the table is hot, yet the atmosphere feels so cold. Minsan nga ay parakiramdam niya’y nahihirapan na siyang huminga dahil sa lamig at bigat ng atmosphere. Especially now that she’s sitting across a deadly man.Kung halos makapugto ng hininga si Aiden, itong lalaking na sa kanyang harapan ay talagang malalagutan ka na ng hininga. Ngunit sa kabila ng nakakamatay nitong aura ay hindi niya maiwasang mapatitig sa mga mata nito.And damn… he does have a beautiful pair of green eyes. They’re captivating.“Your coffee will turn cold if you just let it sit there,” anito na siyang bumasag sa kanilang katahimikan.She bit her lower lip and looked at him. “What do you want to talk about?”Binaba nito ang hawak nitong kape. Malaki ang café kung nasaan sila ngayon ngunit silang dalawa lamang ang nandirito. And that just made her want to run away. Iniwan niya si Miracle kay Mrs. Fu at sa yaya nito sa bahay.Nang una ay nagtataka siya sa inaakto ni Mrs. Fu kanina. Ngunit ngayon ay na
AS SOON as the plane landed at the Ninoy Aquino International Airport, Aiden immediately walked out of the aircraft, followed by his secretary. Mabilis ang kanyang bawat hakbang na para bang nagmamadali. Magdadapit hapon na nang sila ay mag-landing. At kung tama ang kanyang hinuha, naghihintay sa labas ng airport si Marcella.“Sir, Mrs. Fu is calling.”Agad siyang tumigil sa paglalakad at nilingon ito. Kumunot ang kanyang noo at agad na tinanggap ang phone na inaabot nito. Dinikit niya ito sa kanyang kanang tenga at muli silang nagpatuloy sa paglalakad.“What is it?” he asked as he made his way between the crowds to pass through.“Sir, I am sorry for calling right now but Ma’am Bliss…” anito.Doon na siya tuluyang tumigil sa paglalakad at halos magkasalubong na ang kanyang kilay dahil sa pagkakunot ng kanyang noo. “What happened?”“Your father came here this morning and took her with him. It’s almost midnight but she’s still not here. Miracle has been crying this morning and I’m afra
“There are times when I'm lying in my bed. How I bellow and cry from this stupid gate. And my eyes are like windshields on a rainy day. Almost rubbed-down, swelling, as I keep on dipping my face in these cold hands of mine. Heaven knows how embittered… I am…” mahinang pagkanta niya kasabay ng kantang pumapainlanlang ngayon sa kanyan stereo.She’s holding the necklace that her mother gave her as she sang the song her and his father used to sing. Umaagos ang luha sa kanyang mga mata ngunit hindi niya alam kung paano ito patigilin. Tila ba’y isa itong sirang gripo na patuloy lamang sa pag-agos.The conversation she had with Aiden’s father kept playing inside her head like a broken disc. Hindi niya alam kung magpapadala ba siya sa mga salita nito. Kung magpapadala ba siy sa mga sulsol nito.But one thing is for sure: She’s hurt. Sobrang nasasaktan siya.“Cause this angel has flown away from me, leaving me with drunken misery. I should have clipped her wings and made her mine for all eterni
IT FEELS LIKE a dream; watching her daughter and Aiden running around and laughing. Pakiramdam niya ay nasa isang panaginip siya at ayaw na niyang magising pa. She can see pure happiness in her daughter’s face. Nakakataba ng puso.“Tag!” sigaw ng kanyang anak.Nandito sila ngayon sa tabi ng lake. Aiden put a camping chair for her and a picnic mat. Nakalapag doon ang kanilang mga pagkain. It was like a family bonding. May hawak din siyang camera na ngayon ay puno na yata ang storage kakakuha niya ng litrato.Mahina siyang natawa nang makita ang pagsimangot ni Aiden, ngunit hinabol naman nito ang bata.“Careful!” aniya nang makita kung gaano kabilis tumakbo ang kanyang anak.But her daughter just laughed. Kinunan niya ng litrato ang senaryong ‘yon at tinignan. A smile lifted her lips as she browse through the camera’s gallery. Nag-angat siya ng tingin sa dalawang taong dahilan ng ngiti sa kanyang labi.Pinanood niya ang mga itong maghabulan. Parehong walang sapin sa mga paa ang mga ito
PANAKA-NAKANG sumusulyap si Aiden sa hagdanan, naghihintay kay Bliss. Hindi pa rin bumababa ang kanyang anak na si Miracle. Sana lang ay nagpunta ito sa ina para kumbinsihin ito.Sa totoo lang ay hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin ngayon. He’s confused as hell. Natatakot siya para sa kapakanan ng kanyang pamilyang gusto niyang buohin. Nag-aalala siya na baka sa oras na makarating ito sa tenga ng kanyang ama ay pagbubuntunan nito si Bliss at Miracle.Tumingin siya sa hapag na puno ng pagkain. It was all for Bliss. And this was the reason why he knew he wanted to build this family. The moment he wanted to make breakfast for her in the morning, the moment he wanted to wake up next to her, the moment he wanted to take his daughter to school, and the moment he realized he couldn’t imagine himself with someone who is not Bliss.His phone suddenly vibrated. Agad niya naman itong hinila para tignan kung sino ang tumatawag. Nang makita niya ang pangalan ng kanyang kaibigan ay nagdala
Mabilis niyang pinunasan ang luha sa kanyang mga mata at umiwas ng tingin sa kanyang anak. She sniffed and calmed herself down before turning to her daughter. Medyo mataas ang kama kaya’t nahirapan ang kanyang anak sa pag-akyat.Binuka niya naman ang kanyang mga braso para i-welcome ang bata ng isang mahigpit na yakap. Agad naman itong tumabi sa kanya at niyakap siya. Pinikit niya naman ng kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Dinama niya ang yakapan nilang dalawang mag-ina.It feels like she’s been parted from her daughter for too long. Well, basically, matagal naman talagang nawalay sa kanya ang kanyang anak, Ngunit mas lumala lamang ngayon dahil matagal niya itong naalala.“Mommy, stop crying. You’re making me sad,” rinig niyang bulong ng batang yakap-yakap siya sa beywang.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi para pigilan ang sariling humagugol. She wanted to explain to her daughter how bad her situation is, ngunit ayaw niya namang malaman nito na sobrang komplikado
Rinig niya ang pagbubukas ng pinto ngunit hindi niya ito magawang lingunin. Ni hindi niya nga kaya ang magpanggap na tulog. She was just lying there, staring outside the window, scolding herself mentally for being such a stupid girl. Bakit ba masyado siyang nagpapaalipin sa tawag ng kanyang laman? Ngunit tawag ng laman pa ba ang tawag sa bagay na ‘yon kung puso na rin niya ang nagsasabi? She knew something was off from the very start, yet here she is, nagpapaalipin na naman.“Bliss…”It was Aiden’s voice. Kahit na hindi siya lumingon ay alam niyang ang binata ‘yon. Napahugot na lamang siya ng malalim na hininga at pinikit ang mga mata.“Your breakfast is ready,” rinig niyang usal nito.Hindi siya nagsalita. Nang maramdaman niya ang paglubog ng kama sa kanyang likuran ay alam na niyang umupo si Aiden. Ramdam niya ang paghaplos nito sa kanyang buhok dahilan para muli niyang maidilat ang kanyang mga mata.“You’re awake. You should eat your breakfast or else our daughter would be worrie
HINDI mapakali si Aiden habang nakatitig sa dilag na nakahiga ngayon sa kama. Hindi niya alam kung ano ang nangyari rito. Basta na lang siyang tumakbo patungo sa silid kahit na punong-puno ng icing at flour ang kanyang mukha.He was scared. Especially after hearing her small groans of pain. Pati rin ang kanyang anak ay nag-aalala rin sa ina nito. Sino ba naman kasi ang hindi, ‘di ba? Bliss’s face a while ago just told how painful she felt.“Daddy, what if mommy doesn’t wake up?” tanong ng kanyang anak at nag-angat ng tingin sa kanya. Doon niya napansin ang panunubig ng mga mata nito.Aiden shook his head. Umupo siya sa kama, sa tabi ng kanyang anak. Hinawakan niya ang kamay nito at tipid na ngumiti. “Everything will be fine. Your mother is going to wake up soon and she will remember you.”Bliss waking up is certain. And hindi niya lang sigurado ay kung makakaalala pa ba ito.Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang anak nang bigla nitong hawakan ang kanyang pisngi. Her cute little
CYDINE’s point of viewTAHIMIK niyang pinagmamasdan ang dalawa na ngayon ay nag-uusap sa may hardin. Mariing kinagat ni Cydine ang ibabang labi. There is this green monster inside his chest that makes him want to take her away from that man she’s with.Ngunit sino ba siya? Sino ba siya sa buhay nito? He’s just a friend. An old friend to be exact.Looking at Bliss’ face right now, sigurado siyang masaya ito. Kitang-kita niya ang mga emosyon na minsan na rin niyang naramdaman noon. It may sound cringe, but he adores her so much. Kaya nga mas nauna pa sila ni Liam noon sa location na binigay ni Zed sa kanila kaysa kay Aiden.He was actually waiting for her to remember him. Ngunit nabigo siya dahil doon. And because pursuing love is not his cup of tea, hindi niya na rin nilapitan pa ang dalaga noon para sabihan ito kung ano siya sa buhay nito noon.Kaya naman ganon na lang ang gulat na kanyang naramdaman nang makilala siya ni Bliss ngayon na mayroon siyang selective amnesia. And this is s
WALA SA sariling napayakap si Bliss sa kanyang sarili nang umihip ang malamig na hangin. Nandito sila sa porch ng bahay at ang tanging nagbibigay ng liwanag sa paligid ay ang ilaw na mula sa sinag ng buwan.This place feels so heavenly. It’s like she’s been here before. Is this what they called déjà vu?“What do you want us to talk about?” tanong niya na medyo nagdadalawang-isip. Bumaling siya sa binata at napansing nakatitig ito sa kawalan na tila ba nalulunod ito sa isang malalim na pag-iisip.Sa anggulong ‘yon, hindi niya maiwasang mapatitig sa hitsura nito. Kung sakali mang nabaliw siya kay Aiden noon, hindi niya masisisi ang sarili. This kind of face is to die for. Sobrang gwapo nito. Ang tangos ng ilong. And his eyes…His eyes makes her feel like she’s staring at a gem.“How are you feeling?” he asked.She bit her lower lip and looked away. Nakaramdam tuloy siya ng hiya nang lingunin siya ng binata. Nahuli siya nitong nakatitig dito! Agad siyang tumikhim. She tucked some strands
HINDI NATULOY ni Bliss ang kanyang pagsubo sa pagkain at nabaling ang tingin sa pinto. Doon niya nakita si Aiden na nakatayo. Nakakunot ang noo nito at nakatingin sa kanilang dalawa ni Cyd na para bang mayroon silang kasalanan.“You’re here,” ani Cyd. “Thought you’re not coming.”Napakunot naman ang kanyang noo. Akala niya ay hindi na ito darating. She already stopped hoping that he would come and be with them. Hindi pinansin ni Aiden si Cyd at sa halip ay dumiretso ito sa kanya. Before she could even react, Aiden pulled her to stand and wrapped his arms around her for a tight hug. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at tumingin kay Cyd na nakatitig lang din sa kanila. Mukhang kahit ito ay nagtataka rin sa behavior ni Aiden.She didn’t answer his hug, though. Hinayaan niya lang itong yakapin siya hanggang sa kumalas ito. Tumingin siya rito at napansin niya ang uncertainty sa mukha nito.“Are you okay?” tanong nito sa kanya.“Why are you here?” wala sa sarili niyang tanong. “I thou
MAGAANG HINAPLOS ni Bliss ang buhok ng kanyang anak habang payapa itong natutulog sa kama. Hindi niya lang ito sinassabi, but she’s trying to regain her memories by trying to remember what happened within that five years.A lot of things are still a mystery to her, and one of that is why… of all the years, bakit nang mga panahon pa nang sinilang niya ang kanyang anak.Malaki ang kanyang pagdududa dahil sa katotohanang ‘yon. Maybe she was really heartbroken, at nadamay lamang ang kanyang anak.“I’m sorry,” she whispered why caressing her daughter’s hair. “I didn’t mean to forget you, baby. I didn’t mean any of this. If only you knew how much I want to remember you. I want to treasure all the memories I have with you.”Isa sa mga kinakatakot niya ang mga sinabi ni Aiden sa kanya. Na baka tuluyan na niyang hindi maalala ang lahat ng kanyang kinalimutan. At kung sakaling mangyari ‘yon, isa ang mga alala nang mga panahong pinapanood niya ang mga unang beses ng kanyang anak.First crawl, fi