Chapter 33

Chapter 33

Marahas ko siyang itinulak nang matauhan. Kaagad akong umatras at tumayo.

“I-I’m sorry, but this is wrong,” saad ko bago patakbong umalis sa lugar na iyon.

Humahangos akong umakyat sa bahay nila Lola sandaling makabalik ako. Hindi ko nga alam kung paano ko nahanap ang daan. I just ran fast, trying to get away again.

“Oh Apo? Anong nangyari sa ’yo at ganiyan ang itsura mo?”

“Wala po, La. May kinailangan lang akong puntahan kanina. Pasensya na po iniwan ko kayo ng walang pasabi.”

Umismid siya sa akin bago ginulo ang buhok ko. “Ano ka ba, ayos lang. Iyong Lolo mo na ang kumuha, halina na sa hapag. Kain na tayo, kanina ka pa namin hinihintay para makapag tanghalian.”

Sumunod ako kay Lola. Natapos ang tanghalian, hapunan, at dumating na ang araw ng bukas.

Isinukbit ko ang bag nang makababa mula sa kwarto. Nakita ko pa ang malamlam na mga tingin ni Lola sa akin.

“Sigurado ka bang babalik ka na? Hindi ba p’wedeng dumito ka muna ng ilang buwan apo?”

Tiningnan ko siya at sa