Alyanna's Point Of View
KINAUMAGAHAN ay nagising ako nang maaga dahil nasanay na ang aking katawan na gumising ng ganitong oras. Saktong pagkaupo ko mula sa pagkakahiga ay narinig kong may kung sinong naliligo sa loob ng CR dahilan para muli kong maalala ang nangyari kagabi. I gave myself to him! Dali dali kong sinuot ang mga damit na nakalagay sa ibabaw ng kama nang hindi iniisip kung kanino ang mga 'yon at tahimik na lumabas sa kwarto. Pagkababa ko ay iba na ang itsura ng bar na kagabi'y ininuman ko. Malinis at tahimik na ang paligid. Hindi ko na lang pinansin ang mga taong nasa loob na kasalukuyang nakatingin sa akin at nagmadaling sumakay sa aking sasakyan. Nang makapasok na ako sa loob ng sasakyan ko ay dali dali ko itong pinaharurot. Hinayaan kong makontrol ako ng tawag ng laman! Naiinis ako dahil imbis na magmukmok na lang sana ako sa bahay ay mas pinili kong mag bar na kung saan ay disgrasya din lang pala ang kakalabasan! "Fvck!" I groaned in annoyance. Oras ang lumipas bago ako nakarating sa aming mansyon. Tahimik ang itsura ng bahay pero hindi alam ng karamihan ay maingay sa loob dahil laging may away at sumbatan. Nang makapag-park ako sa loob ay agad akong bumaba ng kotse pagkatapos ay naglakad papasok sa bahay. Ingay at away ang muling sumalubong sa akin. Hindi ko na lang pinansin 'yon at pumasok sa kwarto ko upang mag-impake ng mga gamit ko papuntang ibang bansa. Hindi ko na kailangan pang magpaalam sa kanila dahil unang una ay wala naman silang pakialam sa akin. Sarili lang nila lagi ang iniisip nila. Nang matapos akong mag-impake ay agad akong bumaba. Wala nang tao don. Wala na sina Mommy at Daddy. Nakiusap ako sa driver nila na ihatid ako sa airport dahil hindi pwedeng pumunta ako mag-isa do'n at walang magmamameho ng sasakyan ko pabalik dito sa bahay. Saktong pagkarating ko sa airport ay sampung minuto na lang bago umalis ang eroplano. Mabuti at walang masyadong tao dahilan para makahabol ako. Months, it's been months since I got here in California. It was drastic especially when I heard the news that my parents ended their lives on their own. Pinat*y nila ang sarili nila dahil lubog sila sa utang. Noong una ay hindi ko alam ang mararamdaman ko. But eventually I realized that they're selfish. Hindi nila ako kailanman minahal dahil kung talagang mahal nila ako ay hindi nila gagawin ang bagay na 'yon. "I'm leaving, Aly." Ani Tin nang matapos siyang mag-ayos ng kaniyang sarili. Tin is my cousin. Her father is my father's sibling. Umuwi sila sa Pilipinas the day they knew that my parents died—except for me. Hindi ko kinailangang umuwi dahil kahit kailan ay hindi naman nila ako minahal at trinatong anak. Maybe they became my parents when it comes to material things and the way they supported me in my studies. Aside from that, wala na. Naligo muna ako bago bumaba sa kitchen. Medyo tumataba na ako, siguro dahil sa stress eating. These past few months, nagiging mahilig ako sa iba't ibang klase ng pagkain. Akmang bababa na sana ako subalit ganu'n na lang ang hilo na naramdaman ko bago ako bumagsak sa sahig. Wala na akong nagawa pa kun'di ang ipikit nang tuluyan ang aking mga mata dahil sa hilo na naramdaman ko. "Will she be okay, Doc?" Dinig kong tanong ni Tito Ed. Iminulat ko ang aking mga mata kahit medyo nahihilo ako. Agad na lumapit sa akin si Tito Ed nang makita niya akong nagmulat ng aking mga mata. "How do you feel, Ms. Perez?" Tanong ng Doktor. Agad kong sinabi ang nararamdaman ko at ganu'n na lang ang gulat nang may bigla siyang sinabi sa akin dahilan para bumaling ang aking paningin kay Tito Ed. "You're pregnant, Ms. Perez." Turan ng Doktor. Nanikip ang aking dibdib dahil sa gulat at wala sa sariling napahawak sa aking tyan. Hindi ako maaaring mabuntis dahil marami pa akong pangarap na nais tuparin! "I-I don't want this," utal na wika ko. Dinig ko nag buntong hininga ni Tito Ed at agad namang nagpaalam ang Doktor sa amin upang bigyan kami ng privacy para makapag-usap. Lumapit sa akin si Tito Ed at umupo sa silya na naka-tabi sa aking higaan pagkatapos ay hinawakan ako sa aking kamay. "Alam ko mahirap ang pingdaanan at patuloy momg pinagdadaanan, Alyanna anak. Ngunit sa kabila no'n sana ay tanggapin at mahalin mo ng buong buo ang magiging anak mo. Hindi mo namna siguro ipaparanas ang mga bagay na ipinaranas sa 'yo ng mga magulang mo, hindi ba? You're way better than them, I know you." Nakangiting ani Tito Ed. Nang tuluyan nang nakaalis si Tito Ed dito sa loob ng aking kwarto sa ospital ay tuluyang nagsibagsakan ang aking mga luha. Hindi ako makapaniwalang mangyayari 'to sa 'kin. Sasabihin ko ba sa tatay ng mga anak ko na nagbunga ang ginawa namin? Kung oo, paano ko siya mako-contact? Paano ko sasabihin sa kaniya gayong hindi ko nga alam kung anong pangalan niya. "I bought these for the twins!" Pitong buwan na ang pagbubuntis ko ay excited na ang pamilya ko dito sa ibang bansa sa paglabas ng kambal. Yes, kambal. Napangiti ako nang makita ang terno ng damit na binili ni Tin na may design na dinosaur. "Thank you, Tita Tin," nakangiting wika ko na animo'y ang kambal ang nagpapasalamat sa binili niyang mga damit. She walked near me and gently rubbed my tummy. "We are all excited to see you, Tim and Theo. Tata loves you both, so much!" Nakangiting aniya pagkatapos ay hinalikan ang aking tyan. Hindi man ako sinwerte sa mga magulang ay ganu'n naman ang swerte ko sa mga kamag-anak ko. Ilang taon ang lumipas ay nag-aaral na ang kambal. Taga hatid si Tin ng mga bata sa skwelahan dahil sakto lang sa tapos ng shift niya ang oras ng pasok ng kambal habang ako naman ay nagtatrabaho din. Ayaw ko namang abusuhin ang kabaitan ng kamag-anak ko sa pagpo-provide ng mga pangangailangan namin kaya nagta-trabaho pa rin ako para makapag share ako kahit papaano sa pagbabayad ng bills namin. Abala ako sa pag-titipa ng keyboard nang biglang may tumawag sa akin. Agad ko naman 'yong sinagot nang makitang si Tina ang tumatawag. "Hello, Tin?" Tanong ko nang masagot ko ang tawag. "Aly, Auntie Marina wants you and your kids to visit her in the Philippines. She said that she wants someone to be with since she's getting older." Ani Tina dahilan para mapalobo ko ang aking bibig. to be continuedAlyanna's Point Of View "Biglaan yata?" Takang tanong ko kay Tina. Hindi naman sa ayaw ko umuwi ng Pilipinas pero may pasok pa sa eskwelahan ang mga bata habang ako kahit papaano ay may maayos na trabaho. "I don't know either. Tumawag ka na lang kapag naka-uwi ka rito sa bahay, Aly. I'll drop the call na." She uttered then cut the line. Inabala ko na lang ang sarili ko sa pag-tatrabaho. Natigil ako sa pagta-type ng keyboard nang biglang may maglapag ng kape sa aking lamesa. "Thanks John," wika ko nang hindi nah-abalang tumingin sa kaniya. Si John naman lagi ang nagbibigay ng kape sa akin t'wing break dahil alam niyang mas inuuna kong tapusin ang workloads ko kaysa kumain. "You're overusing yourself, Alyanna. Mind taking a walk with me?" Tanong niya. He's a Filipino-American and a friend of mine. Simula nang magtrabaho ako dito sa kumpanya ay siya na ang naging kasama ko lalo na ang tanungan ko no'ng nag-uumpisa pa lang ako dito. "Busy pa ako, John. May mga pending pa ako na k
Alyanna's Point Of View Nang makarating na kami sa airport ay agad kaming sinalubong ng driver ni Auntie Marina dala dala ang board na kung saan ay nakasulat ang pangalan ko. "Ikaw po si Ma'am Alyanna?" Tanong ng driver. "Ako nga po," nakangiting wika ko. Medyo nahihilo pa ako, dahil siguro sa jetlag kaya ganito ang nararamdaman ko. Agad niyang nilagay ang aming mga gamit sa compartment ng van pagkatapos ay pumasok na kaming mag-iina sa loob. "What's your name?" Tanong ko sa driver. "I-I'm Toper, Ma'am." Aniya, mahahalata sa boses ang hirap sa pagsasalita ng wikang Ingles. Base sa obserbasyon ko ay halos magkasing-edad lang kami ni Toper. Well, mabait naman siya at tingin ko'y maaasahan. "Naku! 'Wag mo na akong tawaging 'Maam' dahil halos magkasing-edad lang naman siguro tayo." Natatawang wika ko. Kita sa reaksyon niya na nakahinga siya ng maluwag nnag mag-tagalog ako. " Jusko! Akala ko ho ay mahihirapan ako sa pagsasalita ng English hahaha." Kamot ulong wika niya. "
Alyanna's Point Of ViewNANG matapos akong mag-ayos ng mga gamit nina Theo at Tim ay agad akong nagpaalam sa kanila na matutulog na ako sa kwarto ko. Hindi na sila nagtanong pa dahil agad din silang nakatulog dahil sa pagod. Buong akala ko ay makakatulog ako agad kapag nakahiga na ako sa kama. Nagkamali pala ako dahil muli kong naalala ang aking mga magulang. Ilang taon din akong binangungot dahil patuloy na gumugulo sa panaginip ko ang mga magulang ko na humihingi ng kapatawaran. Maski ako ay hindi alam kung bakit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin sila kayang patawarin. Siguro dahil na rin sa galit at pangungulila ko sa kanila kaya hindi ko agad sila kayang mapatawad. Ilang oras ang lumipas ay hindi ko namalayang dinalaw na pala ako ng antok dahilan para maipikit ko ang aking mga mata at tuluyang nakatulog. Nagising ako nang may marinig akong naghahagikhikan dahilan para bumaling ro'n ang aking paningin. Papikit-pikit akong sumilip at nang mapagtanto kong mga anak ko ang tahimik
Taas noo akong naglakad papasok sa elevator. Maraming tao ang nakakakilala sa 'kin, hindi dahil sa popular ako, kun'di dahil kilala ako bilang anak ng pamilyang Perez na kung saan ay maraming pinagkaka-utangan ang aking mga magulang kaya nila kinitil ang kanilang mga sariling buhay. . Dinig ko ang mga bulungan ng nasa paligid ko. Kung sa bagay, anak lang naman ako ng mag-asawang Perez. Natigil ako sa pag-iisip ng maraming bagay nang biglang tumunog ang elevator senyales na nakarating na ako sa floor kung saan ako bababa. Expensive, 'yan ang matatawag ko sa kumpanya na ito. Halatang mamahalin ang mga gamit at halos wala kang makakapang bahid ng alikabok sa bawat furniture dahil sa sobrang linis. Pumunta ako rito upang mag-apply bilang secretary ng CEO ng kumpanyang ito. Halos ilang linggo pa lang kaming nandito ng aking mga anak galing ibang bansa. Sa ngayon, nakikituloy muna kami sa aking Tiyahin. Nakiusap kasi siya na umuwi na kaming mag-iina dito sa Pilipinas dahil mag-isa lang
Alyanna's Point Of ViewHindi ko mapigilang huwag ngumiti nang biglang ilabas ni Alcazar ang kaniyang regalo sa aming ika dalawang taon na selebrasyon bilang magnobyo't nobya. He's currently holding a necklace as his present for our anniversary. I couldn't contain my happiness knowing that he remembers every occasion that we need to celebrate as couple. "Sinabi ko naman sa 'yo na hindi mo kailangang magbigay ng regalo t'wing nagce-celebrate tayo, Al. Basta't nasa tabi lang kita okay na ako."maluha-luhang wika ko. He held me on my hand and gently squeeze it. "It's one of my ways on on showing my love for you, love." Nakangiting aniya. Ganu'n na lang ang ngiting ipinakita ko sa kaniya nang bigla siyang tumayo at pumunta sa aking likuran upang isuot ang kwintas. "Please remember me whenever you're wearing thia necklace as a sign of my love for you, Yanna. Whatever happens, always know that I love you so much." Aniya. Kumunot ang aking noo at marahan akong humarap sa kaniya. "Why doe
Alyanna's Point Of ViewNANG matapos akong mag-ayos ng mga gamit nina Theo at Tim ay agad akong nagpaalam sa kanila na matutulog na ako sa kwarto ko. Hindi na sila nagtanong pa dahil agad din silang nakatulog dahil sa pagod. Buong akala ko ay makakatulog ako agad kapag nakahiga na ako sa kama. Nagkamali pala ako dahil muli kong naalala ang aking mga magulang. Ilang taon din akong binangungot dahil patuloy na gumugulo sa panaginip ko ang mga magulang ko na humihingi ng kapatawaran. Maski ako ay hindi alam kung bakit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin sila kayang patawarin. Siguro dahil na rin sa galit at pangungulila ko sa kanila kaya hindi ko agad sila kayang mapatawad. Ilang oras ang lumipas ay hindi ko namalayang dinalaw na pala ako ng antok dahilan para maipikit ko ang aking mga mata at tuluyang nakatulog. Nagising ako nang may marinig akong naghahagikhikan dahilan para bumaling ro'n ang aking paningin. Papikit-pikit akong sumilip at nang mapagtanto kong mga anak ko ang tahimik
Alyanna's Point Of View Nang makarating na kami sa airport ay agad kaming sinalubong ng driver ni Auntie Marina dala dala ang board na kung saan ay nakasulat ang pangalan ko. "Ikaw po si Ma'am Alyanna?" Tanong ng driver. "Ako nga po," nakangiting wika ko. Medyo nahihilo pa ako, dahil siguro sa jetlag kaya ganito ang nararamdaman ko. Agad niyang nilagay ang aming mga gamit sa compartment ng van pagkatapos ay pumasok na kaming mag-iina sa loob. "What's your name?" Tanong ko sa driver. "I-I'm Toper, Ma'am." Aniya, mahahalata sa boses ang hirap sa pagsasalita ng wikang Ingles. Base sa obserbasyon ko ay halos magkasing-edad lang kami ni Toper. Well, mabait naman siya at tingin ko'y maaasahan. "Naku! 'Wag mo na akong tawaging 'Maam' dahil halos magkasing-edad lang naman siguro tayo." Natatawang wika ko. Kita sa reaksyon niya na nakahinga siya ng maluwag nnag mag-tagalog ako. " Jusko! Akala ko ho ay mahihirapan ako sa pagsasalita ng English hahaha." Kamot ulong wika niya. "
Alyanna's Point Of View "Biglaan yata?" Takang tanong ko kay Tina. Hindi naman sa ayaw ko umuwi ng Pilipinas pero may pasok pa sa eskwelahan ang mga bata habang ako kahit papaano ay may maayos na trabaho. "I don't know either. Tumawag ka na lang kapag naka-uwi ka rito sa bahay, Aly. I'll drop the call na." She uttered then cut the line. Inabala ko na lang ang sarili ko sa pag-tatrabaho. Natigil ako sa pagta-type ng keyboard nang biglang may maglapag ng kape sa aking lamesa. "Thanks John," wika ko nang hindi nah-abalang tumingin sa kaniya. Si John naman lagi ang nagbibigay ng kape sa akin t'wing break dahil alam niyang mas inuuna kong tapusin ang workloads ko kaysa kumain. "You're overusing yourself, Alyanna. Mind taking a walk with me?" Tanong niya. He's a Filipino-American and a friend of mine. Simula nang magtrabaho ako dito sa kumpanya ay siya na ang naging kasama ko lalo na ang tanungan ko no'ng nag-uumpisa pa lang ako dito. "Busy pa ako, John. May mga pending pa ako na k
Alyanna's Point Of View KINAUMAGAHAN ay nagising ako nang maaga dahil nasanay na ang aking katawan na gumising ng ganitong oras. Saktong pagkaupo ko mula sa pagkakahiga ay narinig kong may kung sinong naliligo sa loob ng CR dahilan para muli kong maalala ang nangyari kagabi. I gave myself to him! Dali dali kong sinuot ang mga damit na nakalagay sa ibabaw ng kama nang hindi iniisip kung kanino ang mga 'yon at tahimik na lumabas sa kwarto. Pagkababa ko ay iba na ang itsura ng bar na kagabi'y ininuman ko. Malinis at tahimik na ang paligid. Hindi ko na lang pinansin ang mga taong nasa loob na kasalukuyang nakatingin sa akin at nagmadaling sumakay sa aking sasakyan. Nang makapasok na ako sa loob ng sasakyan ko ay dali dali ko itong pinaharurot. Hinayaan kong makontrol ako ng tawag ng laman! Naiinis ako dahil imbis na magmukmok na lang sana ako sa bahay ay mas pinili kong mag bar na kung saan ay disgrasya din lang pala ang kakalabasan! "Fvck!" I groaned in annoyance. Oras ang l
Alyanna's Point Of ViewHindi ko mapigilang huwag ngumiti nang biglang ilabas ni Alcazar ang kaniyang regalo sa aming ika dalawang taon na selebrasyon bilang magnobyo't nobya. He's currently holding a necklace as his present for our anniversary. I couldn't contain my happiness knowing that he remembers every occasion that we need to celebrate as couple. "Sinabi ko naman sa 'yo na hindi mo kailangang magbigay ng regalo t'wing nagce-celebrate tayo, Al. Basta't nasa tabi lang kita okay na ako."maluha-luhang wika ko. He held me on my hand and gently squeeze it. "It's one of my ways on on showing my love for you, love." Nakangiting aniya. Ganu'n na lang ang ngiting ipinakita ko sa kaniya nang bigla siyang tumayo at pumunta sa aking likuran upang isuot ang kwintas. "Please remember me whenever you're wearing thia necklace as a sign of my love for you, Yanna. Whatever happens, always know that I love you so much." Aniya. Kumunot ang aking noo at marahan akong humarap sa kaniya. "Why doe
Taas noo akong naglakad papasok sa elevator. Maraming tao ang nakakakilala sa 'kin, hindi dahil sa popular ako, kun'di dahil kilala ako bilang anak ng pamilyang Perez na kung saan ay maraming pinagkaka-utangan ang aking mga magulang kaya nila kinitil ang kanilang mga sariling buhay. . Dinig ko ang mga bulungan ng nasa paligid ko. Kung sa bagay, anak lang naman ako ng mag-asawang Perez. Natigil ako sa pag-iisip ng maraming bagay nang biglang tumunog ang elevator senyales na nakarating na ako sa floor kung saan ako bababa. Expensive, 'yan ang matatawag ko sa kumpanya na ito. Halatang mamahalin ang mga gamit at halos wala kang makakapang bahid ng alikabok sa bawat furniture dahil sa sobrang linis. Pumunta ako rito upang mag-apply bilang secretary ng CEO ng kumpanyang ito. Halos ilang linggo pa lang kaming nandito ng aking mga anak galing ibang bansa. Sa ngayon, nakikituloy muna kami sa aking Tiyahin. Nakiusap kasi siya na umuwi na kaming mag-iina dito sa Pilipinas dahil mag-isa lang