Chapter 4

"A-Ano?" 'di makapaniwalang sambit ni Mama.

Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi at ngumiti ng malumanay.

Alam kong gulat si Mama ngayon. Paano ba naman, e parang kailan lang sinabi ko sa kanya na hindi ko kayang mabuntis tapos ito ang ibabalita ko sa kanya? Nakakabaliw isipin.

"Buntis ako, Ma. Almost three weeks na raw." anunsyo ko.

Nanaig ang katahimikan sa aming lahat. Walang salita ang namutawi sa kanila at gulat lamang na nakatitig sa akin.

Nilingon ko si Rashid at kahit siya ay ganoon ang reaksyon. Na parang hindi siya makapaniwala.

Lumapit sa akin si Mama at hinawakan ang aking tiyan. Titig na titig siya rito na parang makikita niya ang bata sa loob.

"T-Totoo ba 'to, Aya? Akala ko ba imposible kang mabuntis? Sabi ng doctor iyon sa iyo!"

Umiling-iling ako. "Hindi ko rin alam, Ma. Sabi ni Dra. ay himala raw ang nangyaring ito. Alam niya po na hindi na talaga ako mabubuntis at hindi niya alam kung paano naging ganito ngayon."

"Kaya pala..." nag-angat si Mama sa akin ng tingin at ngumiti ng malapad. The obvious joy is written all over her face.

"Kaya pala palagi kang nasusuka sa tuwing nagigising ka sa umaga! At iyong hindi mo pagkagusto sa mga amoy ng luto ko! Bakit hindi ko nga ba napansin?" nagulat ako nang makitang umiiyak na si Mama.

"Ate..." nilingon ko si Rashid. Kahit siya ay maluha-luha ring nakatingin sa akin.

"Hala!" nagulat ako ng sabay nila akong yakapin. Rinig na rinig ko rin ang pagsinghot ni Mama.

"Hoy! Bakit kayo umiiyak?" natatawa kong tanong.

"Magkakaapo na ako. May tatawag na sa akin ng lola." si Mama.

"A cute little diamond will now be a part of our family." si Rashid na nakayakap sa aking likuran.

I smiled and closed my eyes. Oo nga. My dream. It's coming true.

*****

"Kumain ka ng marami! Wala ng diet-diet na 'yan! Isipin mo na may pinapakain ka na sa loon ng tiyan mo!"

I just laughed at Mama. Kanina pa siya ganyan. Lahat ng pwede niyang sabihan about sa pagbubuntis, sasabihin niya. Parang mas dumoble rin ang pag-aalaga niya sa akin. Kulang na lang pati paglalakad ko, hindi niya na pahihintulutan at pasanin na lang ako kahit saan man ako magpunta.

"Ito pa. Kumain ka ng mga gulay. Makakabuti 'yan sa apo ko." sabay lapag ni Mama ng isang bowl ng pinakbet.

"Ma, maupo ka na. Sige na." sabi ko.

"Mamaya na. Kailangan kong siguraduhin na—"

"Ma, ako na diyan kay Ate. Eat now." biglang sumabat si Rashid at nakita kong tapos na siyang kumain.

Walang nagawa si Mama kundi ang sumunod. Si Rashid ang nag-asikaso sa akin na parang wala akong mga kamay at paa para kunin ang mga kakailanganin ko.

"Mamaya ay ibili mo ng vitamins ang Ate mo, Rashid. Ibili mo rin siya ng gatas. Damihan mo." nilingon ni Mama ang kapatid ko.

"Yes, Ma." Rashid answered.

Ngumiti ako at sumubo ng ulam. Ang OA ng pamilya ko. Grabe.

"Ate..."

"Hmm?"

"Who's the father?" he asked suddenly.

Bigla akong nabilaukan sa kinakain at kaagad na nataranta silang dalawa.

"Tubig, Rashid!" si Mama.

"Ate, water." si Rashid sabay lahad ng isang basong tubig.

Tinanggap ko 'yon at ininuman. Huminga ako ng malalim at pagkatapos ay inilapag ang baso sa lamesa.

"Okay ka na, Aya?" Mama asked.

I nodded and cleared my throat. Pasimple kong tinignan si Rashid at nakita ko ang pares ng malalamig niyang mga mata na nakatuon pa rin sa akin.

The father? He's asking the father of my baby. Oh, my gosh! Hindi ko siya naisip sa nagdaang araw. Stupid, Aya.

"Ate..." Rashid suddenly called me.

Huminga ako ng malalim bago tumingin sa kanila. Nilingon ko si Mama at nakataas ang kilay nito sa akin.

"Oo nga, Aya. Bakit hindi ko naisip agad na tanungin ka? Sino ang ama niyan? Wala ka namang pinakikilalang kasintahan sa amin." puno ng pang-uusisa ang boses ni Mama.

"Ma, wala akong boyfriend." diretso kong sagot.

"Then, how? How did you get pregnant, Ate?" Rashid asked seriously.

I bit my lower lip and sighed. "Ito kasi iyon. Noong nalaman ko na hindi ko kayang mabuntis, naglasing ako. Pumunta ako sa isang club and I met this guy. We..."

"You had a one night stand." dugtong ni Rashid.

Tumango para sumang-ayon. Narinig ko ang marahas na pagbuntong-hininga ng aking kapatid at ang pagsinghap ni Mama.

"Aya!" hindi makapaniwala si Mama.

Ngumiti ako kay Mama ng malumanay. "I'm sorry, Ma. Hindi ko naman alam na magbubunga, e. Nadala lang talaga ako noong gabing iyon. I'm really sorry."

"Kilala mo ba 'yong lalaki, Ate?"

"Yes. I know him."

"Who?"

"Stavross Agravante."

Nang ibigkas ko ang pangalan niya ay biglang bumalik sa aking alaala ang nangyari sa 'ming dalawa noong gabing iyon.

Naramdaman ko kaagad ang pamumula ng aking magkabilang pisngi at kaagad akong napainom ng tubig. Get a grip, Ravaia. Umayos ka.

"Si Mr. Agravante ang ama ng baby, Ate?" ramdam ko ang gulat ng kapatid ko.

"Oo nga. Siya ang ama." sagot ko.

"What the fuck?!"

"Rashid, bibig mo!" saway ni Mama na ikinatawa ko.

"Sorry, Ma." lumingon sa akin si Rashid at nanlalaki pa rin ang mga mata. "Are you serious, Ate? The father is The Stavross Agravante? The Tycoon?"

Kakaltukan ko na 'to. Sinabi ko na siya nga ang tatay, e. Ang tigas ng ulo. Pero hindi ko rin naman siya masisisi.

Stavross Agravante is a powerful man. Kilala siya sa buong bansa bilang isang ruthless business man. Marami na siyang naitulong sa ekonomiya ng Pilipinas.

Ganito na lang rin ang gulat ni Rashid dahil ang pamilya nga nila Stavross ang nagmamay-ari ng university na pinapasukan niya. 'Di maliit na bagay 'yon.

"Oo nga, Rashid! Sabing siya nga ang tatay!" giit ko.

Natawa ako nang makita kong nanghina si Rashid. Napaupo siya bigla dahil sa narinig. Ang OA ng kapatid ko. Grabe.

"Is this a dream?" tanong niya sa sarili.

"Hindi." bara ko at pareho kaming natawa ni Mama.

Hindi niya kami pinansin at nanatiling gulat. "This is... unbelievable. I just saw him yesterday at the university,  looking so high and powerful and I was just dreaming of talking to him personally and wondering on how can I do that then, you'll tell me that he... he's the father of my newphew? What in a world..."

"Nakita mo siya kahapon? Nasa university siya?" nagulat ako sa narinig kaya nagtanong kaagad ako.

He nodded. "He was there. Ang rinig ko ay may inasikaso lang sa mga faculty and he eventually left."

"Ano hitsura? Suot, ganoon?" excited kong tanong.

Rashid looked weirdly at me after what I said. I raised my eye brow at him pero nanatili siyang nakatitig sa akin.

"Aya, itong Stavross ba na ito ay iyong parehong Stavross noon?" biglang tanong ni Mama.

Bigla akong nahiya kay Mama at ngumiti. Naaalala niya.

"Opo, Ma. Siya po." tumango ako.

"What do you mean, Mama?" si Rashid.

"Crusn iyan ng Ate mo noong nasa kolehiyo pa lang sila. Iyang Stavross na 'yan. Senior ng Ate mo." Mama explained.

"Wait, senior mo siya? Ate?" dumagdag ata sa gulat ni Rashid ang sinabi ni Mama.

Ngumiti ako sa kapatid ko. "Uh-huh. Tama ang sinabi ni Mama."

"What the—"

"Rashid, huwag nga magmumura!" putol sa kanya ni Mama at natawa naman ako.

"Bakit hindi ko alam lahat ng 'to?"

"E, kasi bata ka pa noon. Ano ka ba." sabi ko sa kanya.

Rashid just shook his head and ruffled his hair. He looked so stressed.

*****

I stared at my reflection on the mirror. My long straight hair is being combed right now. Mama is behind me, standing.

Tahimik kaming dalawa ni Mama habang sinusuklayan niya ang aking buhok. Pinagmasdan ko ang ginagawa niya at napangiti ako.

This brings back memories. This specific moment. Parang bumalik ako sa pagkabata. Noong palaging sinusuklayan ni Mama ang buhok ko gabi-gabi bago ako matulog.

"Ma, hindi ka galit?" I broke the silence.

Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Mama. "Bakit naman ako magagalit?"

Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi. "Ma, naman, e. Nabuntis ako ng isang lalaking hindi ko naman boyfriend. Nabuntis ako dahil sa pagpapadala ko sa temptasyon. Nakakahiya iyong ginawa ko, Ma. Kaya bakit hindi ka magagalit?"

She sighed. Nakita ko ang paglapag niya ng suklay sa vanity table bago kami nagkatitigan sa salamin. Ngumiti siya sa akin.

"Anak, hindi ako galit. Alam ko namang mali iyong nagawa mo pero wala naman tayong magagawa diyan, e. Kahit pagalitan pa kita ng pagalitan, walang magbabago."

"Hindi na maibabalik ang panahon. Alam ko rin na alam mo ang ginawa mo. Alam kong magiging responsable ka sa ginawa mong 'to. Kaya kaysa magalit, magpasalamat na lang tayo at binigyan tayo ng Diyos ng isang anghel sa pamilya." Mama said and caressed my hair.

Ramdam ko ang pag-iinit ng magkabilang sulok ng mga mata ko.

"Ma, thank you." saad ko, naluluha.

"Walang anuman, anak. Nandito lang kami ng kapatid mo para sayo. Nandyan din ang Papa mo na nagbabantay sa 'tin mula sa itaas."

Ang swerte ko talaga kay Mama. Ang swerte ko sa pamilya ko. Kung wala ang pamilya ko, wala ako. Walang Ravaia Jade Mariano na matatag, matapang at maganda.

"Sasabihin mo ba sa kanya ang tungkol sa baby?" tanong ni Mama.

Naintindihan ko kaagad kung sino ang tinutukoy ni Mama. Bumuntong-hininga ako at tumango.

"Opo, Ma. May karapatan po siya rito. Sasabihin ko po." I answered.

I have to tell him about our baby. He has the right to know. And I'm very much sure he'll be a very good father. I hope so.