CHAPTER 27- A START?
MARIA
"Look kuya! They are singing live!" Excited na sambit ni Artemis at tinuro ang isang bandang nasa isang stage. Mukhang may concert sila kaso wala masyadong taong nanonood. Siguro ay may mga taong dumadaan na napapatingin sa kanila pero Hindi sila nag laan ng oras para manood.
Hinila ako ni Artemis papunta doon kaya naman sumunod sa amin si Denrick. Wala naman itong magagawa kundi ang sumunod sa amin eh.
Nang matapos ang bandang kumanta ay ngumiti sila samin. Kami lang kasi ang nanonood sa kanila at hindi ko maiwasang hindi malungkot. Ang ganda kaya ng boses nila pero mukhang hindi iyon na appreciate ng iba.
"Do you want to sing?" Tanong nito samin pero agaran akong umiling. Ayaw kong madiscover ako. Kaya sa akin nalang yung mga talent ko. Hindi ko talaga pinapakita. Nakikita na nga nila ng malaya ang maganda kong mukha tas pati ang talent ko? No way.
Kahit na naawa ako sa kanila ay hindi ko naman gusto na kumanta doon. Like what I said, ayaw kong madiscover ako.
"Ate M. do you want to sing?" Tanong sakin ni Artemis kaya agaran Ang pag iling ko. Binalingan naman nito ang kuya nya at kumapit sa braso nito.
Sumimangot ang kuya nya dahil sa ginawa nito. Hindi na kasi ito magkandaugaga sa pagbitbit ng paper bags tapos hinawakan pa sya ni Artemis.
"Kuya kumanta ka please? Sige na! Promise hindi na kita aawayin pag kumanta ka." Sabi pa nito pero umiling lang ang huli.
"No."
Ngumuso naman ang kapatid nito at gusto nalang na magpapadyak.
"Kumanta ka please? kuya." Tawag nito sa kuya nya pero umiling lamang ito. Napabuntong hininga naman si Artemis bago napaikot ang mga mata. Mukhang naiinis na ito sa kuya nya.
Binalingan ako nito bago hawakan ang braso ko. "Ate M. convince him to sing please?" Anito at gusto ko nalang mapaiwas ng tingin dahil nag puppy eyes na naman ito na naging mahirap sa aking tanggihan sya. Bumuntong hininga ako at nakangusong binalingan si Denrick na umiwas lang ng tingin sa akin.
Lumapit ako sa kanya at pinakita ko talaga ang pagpapaawa ng mukha ko.
"Denrick sige na please? Gustong marinig ni baby na kumakanta ka." Pagpapakaawa ko.
Hindi ko nga din alam kung bakit gusto itong pakantahin ni Artemis. Mukhang maganda ang boses nito o di kaya gusto lang nitong mapahiya ang kuya nya. I find the latter impossible, so I think the first one is the answer.
Umiwas lamang ito ng tingin kaya mas lalo akong napanuso.
"Gusto ni baby marinig ang boses mo na kumakanta, Denrick. Isipin mo nalang na hinaharanahan mo si baby. Kaya sige na."
"Den."
"Denrick."
Nang hindi ito sumagot ay nagpapadyak ako. "Kakanta ka lang naman eh!" Mahinang sigaw ko dito kaya naman bumuntong hininga ito.
"Okay, okay I'll sing." Pagsuko nito kaya napapalakpak kami si Artemis habang napangiti naman ako.
Iniwan nito ang mga pinamili namin at umakyat naman ito sa maliit na stage at kinamayan ito ng mga lalaki. Tumayo naman ito sa may mic stand at tinignan kami.
"Kakanta ako para hindi magalit sa'kin si baby." Anito habang nasa harap ng mic kaya namula ako. Hindi ko alam kung sinong baby ang tinutukoy nya. Siguro naman yung baby na nasa sinaupunan ko diba? Yan kasi ang rason kung bakit ko ito napilit kumanta.
Tumikhim ito ng magsimula ng magpatugtog ang banda. Nakatingin lamang ako sa kanya habang hindi magkamayaw ang puso ko sa pagwala. Yung pinakawalan na naman nito ang mga paru-paru sa tiyan ko na ngayon ay hindi na magkamayaw sa paglipad.
(Stuck by Darren espanto)
I was too dumb to notice
That there's something about you
What am I supposed to do?
I sure wish I knew
Nakapikit ito habang kinakanta iyon kaya hindi ko maiwasang mamangha. His voice is soothing and I can't help but to be mesmerize. I didn't knowthat he has this kind of talent. And I know this song. It is stuck by Darren espanto. Stuck. He is stuck in the past. I don't know about the lyrics, but my mind focused on the title of the song.
All the butterflies I felt inside
Never really mattered
Wishful thoughts and sudden smiles
Ended being shattered.
Hindi ko alam kung ano ang gusto nitong ipahiwatig sa kanta. But my attention is not on the lyrics but on my heart that is beating rapidly. Looking at him while closing his eyes to feel the song. He looks so handsome and I can't help but to fall deeply. Hindi ko alam na may ikakahulog pa pala ako sa kanya.
He open his eyes and our gaze met. Pareho kaming nakatingin sa mga mata ng isa't-isa na para bang iyon ang naging tulay ng mga nararamdaman namin. While looking at his eyes, I saw one emotion that I can't name. There is also something in his eyes telling me something.
Bumaba ang tingin ko sa labi nito habang binibigkas nito ang bawat lyrics ng kanta. Parang may gusto itong ipahiwatig pero hindi ko malaman kung ano iyon. I lifted my head to look at him in the eyes. It tells me something like this is the last time which made me confused. His eyes tells me something like letting go of something.
Mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko ng ngumiti ito sa akin. That smile, it sent hundreds of message to me. I can feel the hyperactive butterflies dancing in my stomach. Wala sa sariling napahawak ako sa bandang puso ko habang hindi pa rin inaalis ang tinginan namin.
"Kuya was once a vocalist of their band before." Bulong ni Artemis kaya naman napabaling ako sa kanya. Kumunot ang noo ko. What? Banda? May banda sya dati?
"May banda sya?" Tanong ko kaya nakangiti itong tumango habang hindi inaalis ang tingin sa kuya nya.
"Yep. It is their hobby to sing before so they decided to formed a band and kuya is a vocalist together with ahm...Dark." Sabi nito kaya napabalik ang tingin ko kay Denrick na nakatingin pa rin sa'kin habang kumakanta.
Nagulat ako ng malaman ko na may banda pala ito. I thought I already know him well. Pero hindi pa pala. And I'm glad to know something about his past hobby.
**Written by Stringlily**
CHAPTER 28- MARIA "Kuya bilisan nyo na dyan!" Rinig kong sigaw ni artemis mula sa labas ng pinto. Tumayo naman ako at kukuhanin na sana ang bag na nasa kama ng unahan ako ni denrick. Inilalayan ako nito pababa at sinalubong kami ni artemis. She is wearing a sun dress with matching shades. She is so beautiful and I feel like mahihirapan si Dark sa pagbabakod sa kanya. I instantly smiled with that thought. I am wearing a maxi beach dress in the color mint. Malaki na ang tiyan ko kaya naman ay ito nalang ang isinuot ko. Time flies so fast and I'm now 5 months pregnant. Maybe you are all wondering why we are wearing a dress, that is because we are going to the beach to celebrate the 39th anniversary of Mommy Aria and Daddy Denmerk.
CHAPTER 29- MARIA Naglakad kami papasok ng hotel dahil plano namin na ilagay na muna ang mga gamit bago kami pupunta sa cottage na nirentahan din nila. Papasok palang kami sa hotel ay sinalubong na kami ng mag asawa na ngayon ay naka check in din sa hotel. Magkasama kami ni Denrick sa iisang kwarto habang si Artemis naman ay kasama si Macey na pupunta ngayon. Napailing nalang ako ng aksidente kong narinig ang usapan ni Artemis at Dark kanina. Ayaw ni Dark na magsama si Artemis at Macey sa iisang kwarto dahil anito ay lalaki pa rin ito. Kaso matigas naman si Artemis at sinabing hindi naman sya gagahasain ni Macey. Doon na nagsimula ang kanilang pagtatalo at sa huli ay natalo si Dark. Iyon ang dahilan kung bakit napapangiti ako habang inaalala iyon. Hindi dahil sa nag aaway sila kundi dahil sa pagbabago na nakikita ko kay Dark. Nakikita kong
CHAPTER 30- MARIA "A past is a past Maria. The past may be hurt us but we need to accept it. Wag kang magpaapekto sa nakaraan. Just don't act impulsively Maria. Just don't." It is been already 3 hours after he said that but it is still keeps on repeating inside my head. Hindi iyon mawala sa isip ko at kahit pilitin ko man na alisin iyon sa isip ay hindi ko magawa. Siguro ay malaki ang naging impact ng sinabi nito sa akin. It that three hours, I can't still decipher all of what he said. I get it. He is talking about the past. But why? What's in the past? Bakit mukhang may masamang nangyari sa nakaraan na magiging malaking problema namin sa kasalukuyan? I sighed. Binalingan ko ang paligid bago pumikit. I tried
CHAPTER 31- BOTHERSOME MARIA Naramdaman ko naman ang mahinang kurot sa akin ni Macey. "Ikaw mayang ha! May asawa ka na at lumulobo na ang tyan mo pero tumitingin ka pa rin sa ibang lalaki." Sabi nito pero hindi ko ito pinansin at nakatingin pa din sa lalaking umupo sa isang lounge. Hindi mawala wala ang titig ko sa pwesto nya habang panay ang lunok. "Ate hindi mo na ba mahal si kuya?" Rinig ko namang tanong ni artemis pero hindi ko sya sinagot. Tutok na tutok ang tingin ko sa lalaki at hindi na nag abalang sagutin sila. "Bakla naman! Ba't ganyan ka makatingin sa lalaki? Parang naglalaway ka pa oh! Eh mas pogi at hot pa dyan ang asawa mo." Sabat naman ni macey. "Oyy mayang! Natu
CHAPTER 32- NOSTALGIC MARIA "Who's that guy?" Biglang tanong ni Denrick habang pabalik kami sa cottage. Nakakunot ang noo nito at deretso lang ang tingin sa daan. Napanguso naman ako dahil mukhang wala talaga ito sa mood. Kanina pa ito tahimik lang at hindi ko naman ito magawang kausapin dahil nga sa nangyari kanina. Hindi ko talaga iniexpect na pupunta sila doon. Anton just want a closure and I guess I already gave that to him. The only problem right now is the way Denrick act. Hindi ko alam kung nag seselos ba ito dahil sa nakita. Okay, I get it that his actions seems like he is jealous but I am afraid to assume. Natatakot akong mag assume na baka nga nagseselos ito. Maria Isabella is starting to invade my mind. Ngumuso ako at
CHAPTER 33- MARIA Knowing that he finally have feelings for me I can't help but to be emotional. I thought I would still need to wait for how many years until he can reciprocate my love. I know that even it will still take years, I still willing to wait.But now he just confessed that he already love me. Isn't that a great news? "But I'm still confused right now Maria." Agap nito pero ngumiti lang ako. At least may progress ang relasyon namin right? Well, our relationship had progressed before, and now it is our feelings for each other had progressed. "Ayos lang yun at least may chance na mahalin mo rin ako." Turan ko at hinayaan na ang mga luha. I am just being positive because I know there is nothing impossible. Pinunasan
AUTHOR'S NOTE: THIS CHAPTER IS STILL UNDER EDITING. CHAPTER 34--REMINISCE MARIA I closed my eyes as soon as I felt the soft matress touched my back. We just got back from the restaurant. We are already done eating and now I feel so tired. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod ng pagmamasya namin kanina. I can say that I had so much fun with them. Now, I created a memory with them and I am going to treasure it forever. My gaze instantly darted in Denrick's direction when I heard the door opened. My face immediately turned red when I saw him only wearing his boxer. There are still droplets of water streaming down his body. I gulp because I felt so thirsty. Looking at him wearing nothing but a boxer makes our room hotter.
CHAPTER 35-HER STORY MARIA Ngumiti ako bago bumuntong hininga. Now that he shared something about his past, it is now the time to tell mine too. I now have this courage to speak because of him. I know masakit ng balikan ang nakaraan pero papaano ka makakapagpatuloy sa future kung hindi mo kayang bitawan ang nakaraan mo? Kagaya nga ng nabasa ko, never be a prisoner of the past. It was just a lesson, not a life sentence. I heaved a sigh. "I also have something to tell you." Sabi ko kaya tinignan ako nito ng deretso sa mga mata. "What is it?" Tanong nito sakin kaya naman napabuntong hininga ako at napatingin sa mga kamay ko. I can do it. He can do it so I also can.
SPECIAL CHAPTER Special chapter "Mom!!!" Isang sigaw ang dumagundong sa kabahayan nila. Napakamot nalang ng ulo si Maria at agad lumabas sa kusina. Ang aga aga ay iyon na agad ang bumungad sa kanya. Pakiramdam niya ay kakagising lang ng mga ito pero nag aaway na kaagad. Pagkalabas niya ng kusina ay sumalubong sa kanya ang anak nyang lalaki na galit na galit ang mukha habang nakatingin sa mga kapatid nito. Kumunot ang noo nya dahil sa nasaksihan. Bakit ganito ang mukha ng mga anak niya? Hindi na agad maipinta. "What happened?" She asked. "What is happening here?" Rinig niya namang tanong ni denrick na kakalabas lang galing sa opisina nito na nasa loob ng bahay. I heard my son heaved a sigh before he pointed at his sister. "Dad! Malliyah destroyed my favorite book!" Sumbong ni Maxxor sa daddy nito kaya napahawak ako sa noo ko bago nilingon ang anak kong babae.
SPECIAL CHAPTERSpecial chapter"Mom!!!"Isang sigaw ang dumagundong sa kabahayan nila. Napakamot nalang ng ulo si Maria at agad lumabas sa kusina. Ang aga aga ay iyon na agad ang bumungad sa kanya. Pakiramdam niya ay kakagising lang ng mga ito pero nag aaway na kaagad.Pagkalabas niya ng kusina ay sumalubong sa kanya ang anak nyang lalaki na galit na galit ang mukha habang nakatingin sa mga kapatid nito. Kumunot ang noo nya dahil sa nasaksihan. Bakit ganito ang mukha ng mga anak niya? Hindi na agad maipinta."What happened?" She asked."What is happening here?" Rinig niya namang tanong ni denrick na kakalabas lang galing sa opisina nito na nasa loob ng bahay.I heard my son heaved a sigh before he pointed at his sister."Dad! Malliyah destroyed my favorite book!" Sumbong ni Maxxor sa daddy nito kaya napahawak ako sa noo ko bago nilingon ang anak kong babae."Malli
EPILOGUEEPILOGUE"What did you do again? Huh?" Mom asked me as soon as she entered my office. I just shrugged my shoulder, so she heaved a sigh. Maybe naiinis na sya sa akin dahil palaging ganito nalang ang naabutan nya. Me, firing another secretary.I shrugged my should and tried my best not to focus on what she is saying."Mom, please not now." Pakiusap ko pero hindi ito nakinig sa akin."Really denrick?" Tanong nya pa habang nakataas ang isang kilay sa akin. Napabuntong hininga naman ako dahil alam kong sesermunan nya na naman ako.I'm tired right now, and I don't have the strength to listen to her. I came fro
CHAPTER 69---A DIFFERENT PROPOSALMARIAPagkarating sa taas ay agad kong nilibot ang tingin sa kabuuan ng kwarto. Talagang spanish inspired ang buong bahay. Pati ang mga kagamitan ay ganun din. May dalawang pinto ang kwarto at sa tingin ko ay CR ang isa habang ang isa naman ay walk in closet. I don't want to explain further because I am so lazy to do it.Agad akong dumapa sa kama. Bahagya pa akong napapikit at ninanamnam ang sarap na pakiramdam na hatid ng kama. Hindi naman nagtagal ay naramdaman ko ang paglundo ng kama kaya bahagya kong minulat ang mata ko at sumalubong sa akin ang mukha ni denrick na may bahid ng pag aalala."Are you tired?" Tanong nito pero umiling lamang ako at ipinatong ang ulo ko sa hita nito. Marahan naman nitong hinaplos ang buhok ko at ang pagmasahe nito sa may ulo ko kaya ramdam ko ang sarap na nanunuot sa katawan ko. Napapikit ako habang minamasahe nito ang
CHAPTER 68--- VACATIONMaria"Wag kayong magpasaway dito okay? Behave lang kayo kay Tita Artemis niyo." Bilin ko sa mga bata habang nasa labas kami ng bahay.Ngumiti naman sila bago tumango. "Of course mom. We are big now, so you don't need to worry. Just enjoy your vacation there." Turan ni Debbie kaya natawa ako at marahang ginulo ang buhok niya. Sumimangot ito sa ginawa ko kaya naman niyakap ko nalang siya at gumanti din naman ito ng yakap sa akin. Alam ko naman na ayaw nito na ginugulo ang buhok niya dahil aniya ay malaki na siya at masisira daw ang beauty niya pag ginulo ko iyon. Kahit ilang beses na niya iyong sinabi ay hindi ko pa rin maiwasan na guluhin iyon dahil iyon talaga ang habit ko pag natatawa o masaya ako sa kanila.Nang kumalas ito ng yakap ay nakangiti na ito sa akin at maging sa ama nito. Binalingan ko naman ang anak kong lalaki na nakatingin lang sa amin. Niyakap ko ito at marahang h
CHAPTER 67---HOUSEMARIAToday, it feels so different. Maybe because I don't have something heavy on my chest. Wala akong tinatago sa kanya kaya naman malaya ang puso ko na maramdaman ang saya na dulot ng salita na binitawan niya. Wala akong kung anong kirot na naramdaman habang paulit ulit na binabalik sa utak ko ang mga salita na iyon. And that just make me smile so genuinely.Gusto kong magsalita pero parang may pumigil sa dila ko. Nanatili lamang akong nakatingin sa kanya. Ginagamit ko nalang ang mga mata bilang way kung paano ko maexpress kung gaano ako kasaya. Ngumiti naman ito bago ako niyakap. Niyakap ko naman ito pabalik at mas hinigpitan pa iyon. I am now in his arms, and I feel so safe and secured. He enveloped me in his arms, and I feel like his warmth enveloped my heart. I really love his warmth.Hindi maalis alis ang ngiti sa labi ko habang magkayakap kami. Napakurap kur
CHAPTER 66---TEARS OF JOYMaria"Mom wake up!" I heard a voice calling me kasunod niyon ang pagyugyog sa akin."Hmmm." I groaned."Mom wake up!" Ilang ulit at sunod sunod ang pagyugyog sa akin kaya naman naman wala na akong nagawa at unti unting minulat ang mga mata.Pagmulat ko ay bumungad agad sa akin ang sinag ng araw kaya napapikit pikit ako at inaadjust ang sarili sa liwanag. Nang makaadjust na ang mata ko ay bumungad sa akin ang nakangiting mukha ng kambal. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanila at tatanungin sana sila ng pilit nila akong hatakin patayo."Mom move faster! Hinihintay na tayo ni daddy!" Wika ng anak ko habang mababakasan ang pagmamadali sa tono noon. There, I remember what he said yesterday.Nang hindi pa ako kumilos ay pinagtulungan nila akong hatakin. Natatawa naman akong bumangon at agad pumasok sa banyo. They are so excited with the news. Excited sila sa pu
CHAPTER 65---HE IS JEALOUS?!MARIAI bit my lower lip while looking at my son who was looking intently at Rowella. Hindi ko alam pero parang naluluha ako sa sinabi ng anak ko. I don't know but I am a bit emotional hearing what he said. He is like a grown up man and I'm so proud of him.Kitang kita ko ang pagkawala ng ngisi sa mukha ni rowella bago ito tumikhim. It looks like she is caught off guard by my son's word. Hindi nito inaasahan na sa mura nitong edad ay nagawa niyang masabi ang mga iyon. She didn't expect that a child can understand everything.Napabaling naman ako kay Denrick na naluluhang nakatingin kay Maxxor. I know that he is touched by his son's word. Hindi niya din iyon inaasahan mula sa anak niya at ngayon nga ay nagiging emosyonal siya.Napalingon naman dito si Maxxor. Ngumiti ito sa ama niya kaya naman nakita ko ang pagtulo ng luha nito. Kinagat ko naman ang labi k
CHAPTER 64---ROWELLAMaria"Hi guys!" Nakangiting bati pa nito sa amin kaya naman di ko mapigilan ang mapataas ang kilay."Chill guys! I didn't came here to start a fight. It's just that, there is no available table here. Pero nakita ko kayo so I think pwede naman akong makishare ng table sa inyo. After all we are friends right?" Turan nito at gusto nalang mapaikot ng mga mata ko mabuti nalang napigilan ko ang sarili ko. Kelan pa kami naging friends? Assumera ang bruha.Binalingan naman ako ni denrick kaya bumuntong hininga naman ako bago tumango. May magagawa pa ba ako? Totoo naman kasi na wala ng bakanteng upuan at ayaw ko naman na maging bastos dahil hindi ako kagaya niya. Mukhang nakapagtapos naman ng pag aaral pero walang good manner and right conduct.Panira talaga ng mood ang bruha. Iyon ba ang magiging role niya sa mundong ito? Kanina ang saya saya namin eh.Okay I should be sorry for wha