Chapter 4

Mahinang napaungol si Madeleine nang makarinig siya ng katok. Marahan niyang kinuskos ang kanyang mga mata at bumalik sa pagtulog. Ngunit tila ba walang intensyong tumigil ang taong kumakatok at mas lalo pa nitong nilakasan na para bang gusto nitong tumbahin ang pintuan, kaya naman ay napilitan siyang buksan ang mga mata. Hindi mapigilan ni Madeleine at nagtatakang inangat niya ang kanyang ulo sa unan.

Napabalikwas siyang bumangon nang maisip niyang baka ang nagmamay-ari ng paupahan ang kumakatok kaya agad-agad niyang inayos ang sarili at nagmamadaling pinagbuksan ito ng pinto. Ngunit imbes na ang mukha ni Aling Gina ang makita, ang hindi maipintang mukha ni Perez ang bumungad sa kanya.

Nanigas siya sa sa kinatatayuan at naramdaman niya ang pagtalon ng kanyang puso sa gulat na tila ba parang aabot hanggang sa kanyang lalamunan. Hindi niya maiwasan ang mapalunok at mapaatras.

“M-Mr. President,” mahinang tawag niya sa lalaking kaharap.

“What took you so long to open the door?” tanong ni Perez.

Naningkit ang mga mata ni Perez habang nakatingin kay Madeleine. Nakasuot ito ng oversize na T-shirt at pajama na abot hanggang sahig pero makikita pa rin ang maliliit nitong daliri sa paa. May kung anong kiliting naramdaman si Perez sa kanyang tiyan na mas lalong ikinainis niya.

Hindi niya hinintay si Madeleine at siya ang kusang pumasok sa apartment nito. If Madeleine could, she wanted to be an air so she can escape when she saw Perez’s gloomy and annoyed face. Hindi niya alam kung bakit ito galit at wala din siyang lakas ng loob na tanungin ito kaya agad siyang pumunta sa maliit niyang kusina at pinagtimpla ito ng kape.

Napasimangot si Perez nang maramdaman niya ang tigas ng kanyang kinau-upuan. Last night, for unknown reason he felt uneasy when Madeleine didn’t went home. It’s a feeling when suddenly you lost your source of comfort and sense of familiarity. Hindi mapigilan ni Perez na mag-isip ng masama na baka tumakas ito at magtago but when his bodyguard told him that Madeleine went back to her apartment and spent the night there, there’s a part of him that felt relieved but also irked him at the same time.

Actually, hindi naman siya nababahala kung magtago man ito at tumakas sa kanilang kasunduan. With his broad connection, he can easily locate her and search for her no matter where her hiding place may be, but still he can’t help but always think about her. Maybe because of her circumstances that able him to use her easily, and the fact that she was the one who could help him cure his phobia made him unable to let her go. Dahil dito, na-realize niya na masyado siyang nagpabaya sa pagtrato niya dito. Kaya buong gabi siya nag-isip at gumawa ng kontrata para sa kanilang dalawa.

Nang makalapit na si Madeleine  kay Perez ay doon lang niya napansin na may eyebags ito sa ilalim ng kanyang mga mata. Iniwas niya ang tingin nang magtama ang kanilang mga mata at dahan-dahang nilagay ang kape sa maliit niyang folding table sa tabi nito. Kumuha siya ng isapang upuan at umupo sa kabilang parte, kaharap nito.          

Tinignan lang ni Perez ang kape na inilapag nito sa mesa at hindi ito ginalaw. Sa halip, inilagay niya ang brown envelop sa mesa at inikot ang mga mata sa kabuohan ng apartment ni Madeleine. Malinis naman ang apartment nito at sakto lang sa iisang tao. Maybe it can add another person but with Perez there, the place became too small and cramped. Mainit din at walang masyadong hangin na makakapasok, hindi tuloy niya maintindihan kung bakit natiis ni Madeleine ang tumira sa ganitong klaseng lugar.

“Live in my Villa from now on. Pack your things and move,” sabi ni Perez kay Madeleine.

“At saka, kahit sinabihan kita na you can do everything you want and go everywhere you want to go, dapat umuwi ka sa Villa. You should’ve said it to me or inform me about it,” dagdag na sabi niya rito.

Hindi nag-angat ng tingin si Madeleine sa kanya at patuloy parin na isinubsob nito ang mukha sa kontrata na binabasa. Mayamaya pa ay napatigil siya paulit- ulit na binasa ang mga katagang nakasulat sa papel, curfew hours unless approved by the upper hand party, must inform the other regarding about important plans, must never question the other party about unnecessary things especially personal ones, Marriage should only be known within important people and circle and at best should be kept as a secret, and many other things. Pero ang mas nakakuha ng kanyang atensyon ay pinakahuli, No strings attached, when the party is no longer needed, annulment is a must.

Hindi alam ni Madeleine pero bigla siyang nakaramdam ng bigat sa kanyang puso. She felt unfair with the contract pero nang ma-isip niya ang kanyang sitwasyon ay napaghinaan siya ng loob.

Wala siyang karapatan na mag-demand lalo na’t kapalit nito ay ang 30 million na hindi na niya kailangang bayaran. With this in my mind, somehow she decided to just take the risk.

“Ito—” Nag-angat  ng tingin si Madeleine at natigilan. Nagtama ang kanilang mga mata at bahagya niyang nakalimutan ang sasabihin.

Matatalim ang binigay nitong mga tingin sa kanya na para bang lalamunin siya nito ng buhay ‘pag may sasabihin siyang hindi nito magugustuhan. Perez pursed his lips, his brows knitted into dissatisfaction and his posture turned rigid when Madeleine pointed something on the paper. Titignan na sana niya ang tinuturo nito nang biglang kumilos si Madeleine at lumayo sa kanya.

Bumilis ang tibok ng puso ni Madeleine at dali-dali niyang pinermahan ang kontrata pati na rin ang Marriage Certicate na kasama nito na walang sinasabi. Natatakot siya na baka may rules na naman itong idagdag ‘pag ito ay nainis.

Hindi alam ni Perez kung bakit napahinga siya ng maluwag nang makitang pinermahan ni Madeleine sa wakas ang Marriage Certificate. Pagkahawak niya sa mga papeles ay agad siyang tumayo.

“I’ll give you 30 minutes to pack all your important things. Leave those which are unnecessary. Only 30 minutes. No more extensions, don’t keep me waiting,” pahayag ni Perez at umalis.

Nang tuluyan nang maka-alis si Perez sa kanyang apartment ay agad siyang napasandal sa kanyang inu-upuan at napasampal sa kanyang noo. Napansin niya sa gilid ng kanyang mata ang isang maliit na velvet box sa mesa. Kinuha niya ito at binuksan at nakita niya ang isang pares ng singsing sa loob.

Simple lang ito at walang masyadong design, but it was a kind of design that was too mediocre and was already sold for a couple of people na may katulad din na design. It was evident that the person who chose the rings didn’t gave too much importance about it and just made do with what’s been recommended.

Napatitig si Madeleine sa singsing bago ito dahan- dahang isinuot.

“Hah, ano ba ‘tong napasok ko.” Kausap niya sa kanyang sarili habang nakatingin sa singsing na suot.

Sa buong buhay niya, hindi niya inakala na ganito ang magiging kahihinatnan niya pag siya ay kinasal. Lahat ng babae ay pinangarap na maging masaya sa kanilang buhay may asawa, pero sa kanyang sitwasyon ay malayo ‘yong mangyari. Hindi naman siya nangngarap ng marangyang buhay, ang sa kanya lang naman ay makahanap ng lalaki na iibigin siya, aalagaan at hindi siya pagtataksilan. Kahit man hindi mayaman ay maayos naman ang buhay. Mas gugustuhin niya pang maghirap kasama ang taong mahal niya kesa pumasok sa isang loveless marriage.

With a heavy heart, she forced herself to pack all her belongings as fast as she could. Pagkatapos niya agad siyang umalis at kanyang apartment.

“Aling Gina,” tawag niya sa may-ari nang makita niya itong papalapit.

Ngumiti ng malapad si Aling Gina nang makita niya si Madeleine. “Mady, ang swerte mo’t nakahanap ka ng mayaman!” sabi nito sa malakas na boses.

Natarantang napatingin si Madeleine sa paligid at napahinga siya ng maluwag nang makitang walang tao sa labas. Nahagip ang tingin niya sa hawak nito pera sa kamay, tantiya niya’y nasa mga nasa thirty thousand iyon.

“Hindi po Aling Gina, Boss ko po ‘yon,” tanggi niya sa maliit na boses. Ngumiti lang si Aling Gina bilang sagot pero kita sa mga mata nito na hindi ito naniniwala sa kanya.

Pagkatapos magpaalam ay dali-dali siyang naglakad papunta sa pamilyar na kotse na naka-park hindi kalayuan sa kanyang apartment. Kinuha naman ng mga bodyguards yung ibang bagahe niya at ipinasok ito sa isa pang sasakyan. Fortunately, walang taong nasa labas sa oras na ‘to, mas mabuti na rin ‘yon para iwas gulo.

Nakahinga siya ng maluwag nang makompirma niyang walang taong nakakita sa kanya. Tinignan niya si Perez sa bintana ng sasakyan at napansin niyang may katawag ito sa kanyang cellphone.

“Just delay the meeting for 30 minutes. Tell the board members to finalize the reports,” rinig niya sabi Perez sa kausap niya sa kabilang linya.

Nakita niyang hindi pumasok si Madeleine, sa halip ay papunta ito sa isa pang kotse. Napakunot ang noo niyang tinawag ito.“Where are you going?”

Napahinto si Madeleine. Hindi niya sana gustong makasama si Perez sa iisang kotse pero nang makita niya’ng tingin nito sa kanya’y wala sa sariling napa-urong siya. Walang imik siyang pumasok sa kotse at umupo katabi nito. Biglang napako ang tingin niya sa mga daliri nito at nakita niyang wala itong suot na singsing, agad niyang inilipat ang tingin sa kamay at napatulala.

“I need to go to the Company. Dumiretso ka nalang sa Villa and if may gusto kang puntahan, you can go. But remember, umuwi ka sa Villa” sabi ni Perez kay Madeleine na hindi ito tinitignan.

“Sige,” sagot ni Madeleine at itinuon ang atensyon sa labas.

Silence descended between the two of them. Hanggang sa makarating sila sa kompanya nito ay walang ni-isa ang nagsalita sa kanila. Bumaba si Perez sa kotse at agad na pumasok sa building habang si Madeleine naman ay hinatid ng driver ni Perez sa kanyang Villa.

Habang inaakyat ng mga bodyguards ang kanyang mga gamit sa kanyang tutuluyan, may biglang lumapit sa kanyang isang pamilyar na bulto.

“Hello, Ms. Lodrigo right? Ako pala si Nina Reyes, isa sa mga housekeeper dito. Sorry pala kung nasigawan kita noong nakaraang araw. Hindi ko kasi alam na kaibigan at guest ka pala ni Sir Perez,” sabi ni Nina kay Madeleine na may matamis na ngiti sa labi. Kompara noong una silang  nagkita ay mas desente ang pananamit nito, ngunit hapit ang suot nito kaya makikita ang kurba nito na katawan. Nina’s long lashes fluttered and her red lips seemed to be enticing that even as a woman, Madeleine was put into trance by the beauty in front of her.

Namula siya at nahiya, sa maliit na boses ay sinabihan niya ito, “Ayos lang.”

Pagkatapos mag-usap ni Nina at Madeleine ay agad na inayos ni Madeleine ang kanyang mga gamit, kumain ng pananghalian, at pagkatapos i-check ang kanyang schedule para sa taping ay nakatulog siya. Gabi na nang magising siya kaya agad na lumabas siya ng kanyang silid at pumunta sa kusina para kumuha ng makakain.

 “Ah, Madeleine!” rinig niyang tawag sa kanya ni Nina. Sinabihan niya si Nina na tawagin nalang siya sa kanyang pangalan dahil naiilang siya pag masyadong pormal ang tawag ito sa kanya. As much as possible ay mas gusto niyang maging close ang mga tao dito sa Villa para may maka-usap naman siya.

“Nina.” Ngiting bati niya sa babae. May hawak itong tray na may maliit na bowl. May laman itong kulay berde na tubig.

“Pwede makahingi ng favor? May gagawin pa kasi ako, paki-bigay sana kay Sir. Kailangan niya na kasing uminom. Alam mo na naman ‘yong office niya di’ba? Please?” pagmamakaawa ni Nina sa kanya

Tinanggap naman iyon ni Madeleine at pumunta sa office ni Perez, nang makita niyang walang bodyguard na nakabantay sa labas ay nagtatakang binuksan niya ang pintuan. Ngunit bago pa siya tuluyang makapasok ay narinig niya ang isang malamig at malalim na boses sa kanyang likuran.

“What are you doing?” tanong ni Perez sa hindi maipintang mukha.