Chapter 4

“Mom, sabi ni ateng nakablue labas na raw.” Bulong niya sa taenga ko. Ateng nakablue? Napatingin-tingin ako sa paligid at nakita ko ang isang flight attendant na naka-uniporme ng blue. Titig na titig siya sa batang nasa gilid ko. Alam ko kung anong titig ‘yan. Ganyan lagi ang mukha ko kapag tinitingnan ko si Munde.

“Mommy, she’s scaring me. Parang gusto niya akong kainin, Mom.” Takot na sabi niya habang mahigpit na hinawakan ang dulo ng damit ko. No baby, it’s just that you’re too cute.

“No one can resist my baby’s adorableness! Here, let’s go.” Binuhat ko siya at lumabas na ng eroplano. Pero bago pa man kami tuluyang makalabas ay nagsalita ang bubwit na buhat na buhat ko.

“Ateng nakablue, ‘di po ako masarap kainin. Babye!” Seryosong sabi niya sa flight attendant na titig na titig kanina.

“G-goodbye, little sir.” Sagot niya sa anak ko.

“Pfft!” Pagpipigil ko sa tawa. This kid, seriously. Kahit bata pa eh nakaka-akit na ang hitsura, kanino ba ‘to nagmana? Tiningnan ko ang mukha niyang malaki ang pagkapareho sa mukha ng lalaking ‘yon. I cleared my throat and shook my head to shake away those unpleasant memory.

“Listen baby, when you grow up. You must not break a woman’s heart, understand?” Mahirap na baka lumaking playboy ang isang ‘to.

 “Nababasag pala ang puso mommy? Like glass? Plates?” Sagot niya na may malaking tanong sa mukha niya.

“Uhhh… well. Tsaka mo ulit ako tanungin pagmalaki ka na.” Sabi ko sabay tawa. Kinurot ko ulit ang pisnge niya tsaka dumeretso sa labas ng airport.

“I heard Tito F na nabasag na raw puso mo Mommy. Is it true? It’s really broken? Why did it broke Mom?” Sunod na sunod niyang pagtatanong habang nilagay ang maliit niyang kamay sa d****b ko malapit sa puso. Ang mukha niya habang nakatingin sa d****b ko ay animo’y parang naaawa.

“Huwag mo ngang pinakikinggan ang mga pinagsasabi ng Tito mo, may sira ‘yon sa utak baby. Huwag mong paniwalaan.”

“May sira sa utak si Tito?”

Ahhh… ano ba itong pinagsasabi ko sa anak ko. I facepalmed. Pakiramdam ko eh parang ako yata ang bad influence eh. I don’t want to let my son learn this trait!

“I’m just kidding. Your Tito is fine. Wala siyang damage sa brain baby.” Pag-iiba ko.

“So your heart really broke? Does it hurt?” Tiningnan ko ang mukha niyang parang ilang segundo na lamang ay iiyak na. Pumula ang ilong niya at ang gilid ng mata. Ewan ko kung tatawa ba ako o iiyak sa inaasal niya. Kids’ innocence is really cute!

“Hindi naman literal baby, and yes, it hurts. It still hurts. Hug mo’ko para mawala ang sakit, please?” Umakto akong nasasaktan kaya naman agad niya akong niyakap. Hinagod-hagod pa niya ang likod ko na parang tinatahan ako. Pffft! Oh god! My son is just so adorable! Tinakpan ko ang bibig ko para hindi kumawala ang tawa na kanina ko pa pinipigilan kaya nanginig ang katawan ko.

Mas lalo niya namang hinigpitan ang yakap niya. I think he’s thinking I’m deeply hurt. He also patted my head in an adorable and stiff way.

“There, there. Mommy is a crybaby.” Bulong niya na ikinatawa ko na naman. Ang sakit na sa tiyan! Hahaha!

“Yes, I’m a crybaby, darling.” Sagot ko sa kaniya habang tumango-tango.

“Huwag kang mag-alala Mom. I’ll fix your heart someday!” Inalis niya ang yakap niya sa’kin at tiningnan ako ng seryoso. He also has a teary eye. Did this little cutie just cried? For me? Hahahaha goodness!

 “I’m looking forward to that day, baby.” I tenderly kissed his cheeks and smiled at him. Tiningnan niya ako ng seryoso at ikinuyom ang kamay niya sa mukha ko. Napataas agad ako ng kilay.

“I’ll beat the bad guys who broke your heart!” Sabi niya. Tumawa ako ng malakas at niyakap siya ulit. My face went cold and a thought ran through my mind. Kristina, I’ll definitely take everything bit by bit. Everything that you took away from me.

“Uhhh, Mom?” Tiningnan ko siya na parang di mapakali.

“What’s wrong?” Tanong ko sa kanya.

“Pee.” I blinked several times and chuckled. Lumiko muna ako at hinanap ang men’s comfort room.

“Here, Mommy will wait here.” Ibinaba ko siya sa pagka-karga ko at tumayo sa gilid.

“Gusto ko rin ng pagkain.” He patted his stomach and looked at me with puppy eyes.

“Okay, pagkatapos mo at kung wala pa ako, mag-antay ka dito okay? Don’t talk to strangers, understood? What happens if you’re lost?” Pagpapa-alala ko.

“Lumapit sa guard at magtanong.” Tango niya.

“Tapos?”

“Give him the card mommy gave me.” Sagot niya ulit.

“My baby is so intelligent. Okay go now, bibili lang ako saglit ng pagkain.” Sabi ko at pinagmasdam muna siyang pumasok sa comfort room bago umalis. It’s not that I’m being irresponsible, I can tell that my baby is smart so I trust that he won’t get lost. He was lost once in a mall, nagulat nga ako na lumapit pala siya sa security guard doon at sinabing nawawala raw ako. Oo, ako raw ang nawawala, hindi siya.

I really love this cute and naughty side of him.

Munde’s POV:

Umalis ako ng room nang natapos na ako pero hindi ko nakita si Mommy. Wala pa siya kaya umupo na lang muna ako sa upuan na walang naka upo at naghintay sa kaniya. Baka mawala na naman ‘yon? Bakit ang tagal niya? Iwinagayway ko ang paa ko sa ibaba ng upuan at lumilingon-lingon sa paligid. Ni anino niya’y di parin dumarating.

“Where’s mommy?” Bulong ko sa pagkabagot kakahintay.

“Are you lost kid? Ba’t wala kang kasama?” Tiningnan ko kung sino ang nagsalita at nakita ang isang malaking ate na nakatingin sa’kin.

“My mommy told me not to talk to strangers. Scram.” Sagot ko at ‘di siya pinansin.

“You’re so cute, can I take a picture with you?” Sabi niya ulit at di parin umalis. Napakunot ako ng noo dahil di parin siya umalis.

“No.” Mabilisang sagot ko at bumaba sa upuan tsaka dere-deretsong umalis.

Di ko pinansin ang mga titig ng tao at patuloy lang sa paglakad. Ang lawak ng airport kaya maliit lang na espasyo ang nalakad ko dahil na rin siguro sa maliliit kong hakbang. Where is my mommy?! Is she taken away by the bad guys?

Lumingon-lingon ako at nakita ko ang nagsilaking mga kuya na nakasuot ng itim na damit. Pinaliligiran nila si kuyang nakasuit. His face looks like me!

“Hey, you!” Sigaw ko. Could it be that…

Napatingin ang mga kuyang nakaitim sa’kin at si kuyang nakasuit. Tinanggal niya ang shades niya at taas kilay akong tiningnan habang nakayuko siya. Ba’t kasi ang liit ko?!

“Be my Daddy!” Sigaw ko ulit habang tinuturo siya.