HINDI ko inakala na may ibang tao pa pala sa buhay ni Zandy bukod sa pamilya niya at sa kaibigang si Ton. Wala rin naman kasi akong ibang alam tungkol sa buhay niya. Ang alam ko lang, naging introvert ang isang Zandy Saavedra dahil sa hiniwalayan siya ni Beverly.Marami akong nalaman tungkol kay Zandy dahil sa mga kwento ni Chef Jr tungkol sa kaniya, kung gaano kasipag at kahusay si Zandy sa bagay na gusto niyang gawin. Nalaman ko rin na nakilala niya si Chef Jr sa isang pinasukan niyang cooking class kung saan naimbitahan ito na magturo ng isang local na putahe na matatagpuan sa Quezon at doon nagsimula ang pagkakaibigan ni Zandy at Chef Jr."I didn't expect na mayroon pa palang ibang tao sa paligid mo bukod sa alam ko na mga tao sa buhay mo," basag ko sa katahimikan habang naglalakad kami sa isang kalsada malapit sa dagat kung saan kita namin ang papalubog na araw. Kumalat ang kulay kahel sa kalangitan at ang sarap pagmasdan ng araw na lumulubog.Sa restaurant na kami kumain at mata
Zandy's POVTAHIMIK akong pumasok sa bahay ng pamilya ni Miles. Tinawagan kasi ako ni Tito Wesley na pumunta raw ako roon dahil gusto niya akong makausap.Kakalipat lang namin ni Miles sa sarili naming bahay at katulad ng inaasahan ko, hindi naging madali para sa akin at alam kong ganoon din kay Miles.Pero sa sarili ko'y may excitement sa mga pwedeng mangyari sa pagitan namin ni Miles habang nasa iisang bubong kami. Alam kong matagal kaming magsasama pero alam kong magiging exciting iyon lalo't kita ko kung paano magalit at mainis si Miles sa akin.Nadatnan ko si Tito Wesley na nakaupo sa sala ng bahay. Wala roon si Tita Emma. Agad niya akong nginitian."I'm glad you came, Zandy. Have a sit," aya niya. Kaswal akong ngumiti at umupo sa katapat na upuan ni Tito Wesley. "Kumusta na po kayo, Tito Wesley? How's your health?" tanong ko.saglit na yumuko si Tito Wesley habang nakasilay sa mga labi niya ang ngiti. "I'm good now, Zandy. Mabuti na ang pakiramdam ko, salamat sa concern," balik
KINAUMAGAHAN, maaga akong nagising kahit halos hindi ako nakatulog nang nagdaang gabi dahil sa kakaisip kay Zandy at sa kakaibang pinaparamdam niya sa akin. Hindi rin mawala sa isip ko ang sinabi niyang magtiwala ako sa kaniya. Hindi ko alam kung saang parte ako magtitiwala sa kaniya.Huling araw na rin namin sa resort at bukas ay babalik na rin kami ng Manila. Babalik uli ang lahat sa normal. Babalik sa trabaho at uuwi sa bahay na kasama si Zandy. Hindi ko na alam ang pwede pang mangyari dahil habang mas tumatagal mas lalo akong naguguluhan sa nararamdaman ko.Matapos naming mag-breakfast, nagpasiya akong maligo sa dagat kahit mataas na ang sikat ng araw. Hindi ko palalampasin ang pagkakataong ito na malapit ako sa dagat. Nagsuot lang ako short at bralette. Hindi naman kasi ako nagbi-bikini. Naramdaman ko ang mainit na sikat ng araw sa balat ko. Nagugusot pa ang mukha ko dahil sa tindi niyon."Ikaw, hindi ka ba sasama sa akin?" tanong ko kay Zandy habang nandoon kami sa isa sa mga co
LUMIPAS ang mga oras na hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Zandy matapos nang nangyari sa amin kanina sa dagat. Mas lalo akong nailang sa kaniya at alam kong ganoon din siya sa akin. Matapos kasi naming maligo, nasa loob lang siya ng villa at hanggang ngayon hindi pa siya lumalabas.Niyakap ko ang sarili ko habang nakaharap ako sa palubog na araw. Nagkulay kahel ang kalangitan at nagsisimula na ring kumalat ang dilim. Hindi pa rin maalis sa isip ko si Zandy at kapag naiiisip kong bukas ay babalik na kami ng Manila, hindi ko maiwasang malungkot dahil gusto ko pang makasama si Zandy ng mas matagal sa ganitong lugar. 'Yong wala kaming kailangan isipin at intindihin kung 'di ang mga-enjoy at mag-relax.Umihip ang malamig na hangin. Mas hinigpitan ko pa ang pagkakayakap ko sa sarili ko. Saglit akong yumuko. Nandito ako malapit sa dagat habang pinagmamasdan ang paglubog ng araw.Hindi ko inakala ang lahat ng nangyayari sa amin ni Zandy at ang mga salitang sinasabi niya sa akin. Gusto
SUMAPIT ang gabi at parang ayaw ko nang matapos pa iyon dahil sa katotohanang bukas ay lilisanin na namin ang paraiso itong at muling babalik sa Manila. Gusto ko pa ng maraming oras na kasama si Zandy at kung pwede nga lang na i-extend ko pa ang bakasyong ito, gagawin ko kaya lang hindi pwede dahil sa trabahong naghihintay sa akin sa Manila.Pero alam ko rin na sa pag-uwi ko, dala-dala ko ang saya at ligayang pinaramdam sa akin ni Zandy habang nandito kaming dalawa sa lugar na ito."Thank you, Mila," magiliw kong sabi nang iabot niya sa akin ang buko juice na mayroon din si Zandy.Ngumiti ang magandang dalaga. "I hope that both of you enjoy staying here," sambit ni Mila na nandoon pa rin ang matamis na ngiti."Yeah, we enjoy staying here, Mila," kaswal naman na sabi ni Zandy at sinimulang inumin ang buko juice na ibinigay rin sa kaniya ni Mila."Tama si, Zandy Mila, nag-enjoy kami. Salamat for accommodating us well here," nakangiti kong wika. Binalingan ko ang buko juice na nasa harap
ILANG minuto akong nagtagal sa loob ng bathroom, nagbabakasakaling maiibsan ang init na nararamdaman ko pero saglit lang iyon at nang makapagbihis ako, muli na namang umalab ang kakaibang init na iyon na hindi ko alam kung saan nanggagaling. Para bang hinahanap ng katawan ko si Zandy ngunit hanggang ngayo'y wala pa rin siya sa loob ng villa matapos nang nangyari kanina.Pumasok ako sa loob ng silid ko pero hindi pa rin ako mapakali. May kung ano sa loob ko na gustong kumawala. Hindi ko maintindihan ang sarili ko at ang biglang nararamdaman ko.Pabagsak akong humiga sa kama habang nakadipa. Tumitingin ako sa puting kisame at habang nakatitig ako roon bumalik sa akin ang nangyari kanina at ang nakita kong pagk*lalaki ni Zandy. Pinilig ko ang ulo ko at pumikit para pilit iwaksi iyon dahil lalo akong mababaliw habang nakikita ko ang tagpong iyon. Nakakahiya!Ilang saglit pa at muli akong bumangon sa pagkakahiga. Tumayo ako sa kama at lumapit sa glass wall kung saan kita ang malawak na res
DAHAN-DAHAN kong iminulat ang mga mata ko at tumambad sa akin ang maliwanag na paligid. Napangiwi ako nang may maramdaman akong mahapdi sa parteng gitna ng hita ko. Kumunot ang noo ko. Agad akong nabahala nang maramdaman ko ang matigas na bisig na inuunanan ko at ang lalaking nakayakap sa akin. Kumurap ako nang paulit-ulit. Lumunok ako ng laway habang sinasalakay ng kaba. No! Biglang bumalik ang lahat nang nangyari nang nagdaang gabi. Ang kakaibang pakiramdam ko, ang init at pagnanasa. Nanlaki ang mga mata ko at nasapo ang bibig ko, ng paulit-ulit na bumalik sa isip ko ang marubdob na halik ni Zandy sa akin at ang buong nangyari sa amin nang nangdaang gabi. No! Hindi pwedeng mangyari ito. Bumaling ako sa nakayakap sa akin at nakita ko si Zandy na mahimbing na natutulog habang yakap ako. Lantad din ang malaki niyang katawan. Bahagya pa siyang gumalaw at umungol. "Ano ba 'tong ginawa mo, Miles?" tanong ko sa isip ko. Ngayon ko lang napagtanto ang nangyari. Ibinigay ko ang sarili ko ka
ILANG oras na byahe bago kami tuluyang nakarating ng bahay. Ramdam ko ang pagod at ngalay ng katawan ko sa kakaupo sa sasakyan. Hindi na rin ako nakaidlip dahil sa magulong isip ko dahil sa nangyari sa amin ni Zandy. Hindi ko na alam kung paano siya haharapin at kakausapin pagkatapos nang nangyari sa amin nang nagdaang gabi. Nahihiya ako Huminto ang sasakyan sa loob ng garage ng bahay. Hindi ko na hinayaang pagbuksan pa ako ni Zandy kaya nauna na akong bumaba sa kaniya. Kinuha ko ang backpack ko sa passenger seat pero nang akmang kukunin ko na ang maleta ko nang unahan ako ni Zandy. "I'll handle this, Miles," kaswal na aniya sa likod ko. Nagdikit ang katawan namin na nagbigay sa akin ng kakaibang pakiramdam. Naamoy ko na rin ang mabango niyang amoy na ang sarap sa ilong. Hindi na lang ako umimik. Saglit ko lang siyang nilingon, saka naglakad patungo sa main door. Inilabas ko ang susing dala ko at binuksan iyon. Diretso na akong pumasok sa sala, ibinaba ko ang backpack ko at pabags
Miles' POV HANGGANG ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na finally, totoo, legit, tunay, confirmed nang mag-asawa na kami ni Zandy. Mayroon na kaming marriage contract na magpapatunay ng aming kasal at pag-aari namin ang isa't isa. Walang mapagsidlan ang sayang nararamdaman ko hanggang ngayon at ang sarap ng pakiramdam ko na bumabalot sa buo kong sistema. Maraming bagay ang dapat kong ipagpasalamat. Sa kabila ng mga nangyari, narating namin ang puntong ito na magkasama pa rin kami na nagmamahalan at walang handlang. Nasaktan man namin ang isa't isa, nagkamali man kami, ang mahalaga 'yong naging katapusan ng lahat nang iyon. Marami rin akong natutunan sa mga nangyari. Naintindihan ko kung gaano kahalaga ang tiwala at pakikinig sa mga dahilan at huwag unahin ang galit at bugso ng damdamin. Ang tiwala at pagmamahal ang matibay na pundasyon ng isang relasyon na ngayon ay naintindihan ko na iyon. "I love you, Honey!" ani Zandy matapos niyang bumagsak sa tabi ko. Humihingal pa siya da
Zandy's POVHINDI ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko habang nakangiti at pinagmamasdan ang papalapit na si Miles. Nakasuot siya ng kulay puting wedding dress at belo na talaga namang lalong nagpaganda sa kaniya. She's the most beautiful girl I've ever have. Halata na rin ang tiyan niya dahil sa pagbubuntis niya. Sa bawat paghakbang niya, sinasabayan iyon ng himig na palaging naririnig sa mga kasalanan. Mas nagiging romantik iyon para sa amin habang bakas ang saya sa mga saksi roon.Ito na ang araw at oras na pinakahihintay naming dalawa, ang kasal na hindi plinano ng iba, kasal na hindi pinagkasunduan ng mga magulang namin, kung 'di kasal na ginusto namin at pinagdisisyunan dahil mahal namin ang isa't isa. A wedding we dream to happen and I can't wait to say 'I do' and be his lawful husband.Agad na ngumiti si Tita Emma at Tito Wesley sa akin nang marating nila ang kinaroroonan ko para ihabilin nila ang kanilang anak sa akin. Kita ko ang naluluhang mga mata ni Tita Emma."For
"BAKIT hindi mo sinabi sa akin na alam mong buntis ako?" tanong ko kay Zandy habang nakayakap ako at nakaunan sa braso niya. Dahil sa pananabik at pagmamahal namin sa isa't isa, inangkin namin ang gabing iyon matapos nang successful na opening ng restaurant ni Zandy. Masaya ako dahil sa wakas natupad na niya iyon nang kasama ako. Walang mapagsidlan ang sayang bumabalot sa akin. "Kasi alam kong galit ka pa sa akin nang araw na iyon at baka mas lalo ka lang ma-stress at makasama sa baby. Masakit para sa akin na tumalikod at sundin ang gusto mo pero wala akong magagawa dahil galit ka at nasaktan. Alam kong hindi ka pa handang tanggapin ang paliwanag ko at para patawarin ako," paliwanag niya sa akin. "I'm sorry, Honey hinayaan kong masaktan ka sa pamamagitan ko." Nakailang ulit na ba siyang sinabi iyon? Tumingala ako para tingnan siya. "Can you please stop saying sorry? I forgiven you and that's enough. Tapos na ang bagay na iyon at dapat na nating kalimutan at simulan ang bagong buhay
Zandy's POV(Bago ang birthday ni Miles)"IBA rin talaga ang epekto sa 'yo ni Miles, ah. The last time I knew, you're not like this. Ni hindi ka mahilig magbigay ng regalo sa ibang tao bukod kay...I mean, it's not usual for me to see you being like this with other girl," manghang sambit ni Ton sa akin habang papalapit kami sa isang jewelry shop sa loob ng mall kung saan kami nandoon para bumili ng regalo sa darating na birthday ni Miles. "Ako nga never nakatanggap ng regalo from you," maktol pa nito.Natawa ako at napailing. "Ano'ng hindi? I remember when were in high school I bought you a backpack," pagpapaala ko sa kaniya.Kumunot ang noo ni Ton habang nakatingin sa akin. "Backpack? Are you kidding me, Zandy? As far as I know you bought that backpack dahil Christmas party iyon and you need to present me a gift." Napasinghap si Ton at saglit na kumiling ang ulo.Natawa ako. "Christmas party ba 'yon? I thought I gave you the gift because it was your birthday," pagdadahilan ko pa para
PUMIKIT ako ng mariin at pilit kong kinakalma ang sarili para sa batang nasa sinapupunan ko. Muli kong tiningnan si Zandy na bakas ang pagkadismaya at sakit sa mukha ko habang nag-aalala at nababahala ang emosyong nakarehistro sa mukha niya. Suminghap ako. Pinahid ko ang luha sa mga mata ko, saka umiling bago tuluyang tumalikod at humakbang palayo kahit mabigat ang mga paa ko para ihakbang ang mga iyon. Sunod-sunod na tumulo ang luha sa mga mata ko dahil sa matinding sakit dahil sa pagguho ng pag-asa kong magkakaayos pa kami. Huli na pala ako. Habang magkalayo kami, nagkaroon na pala ng pagkakataong magkabalikan si Zandy at Beverly. Sobrang sakit dahil kung kailan handa na akong ayusin ang lahat, wala na pala akong pag-asa dahil huli na ang lahat para sa aming dalawa. "Honey! Stop, I'll explain," narinig kong sigaw ni Zandy. Hindi ko na alintana ang mga customers na nandoon sa loob. Pinilit kong hindi lumingon kahit gusto ng puso kong harapin siya. 'Yong pagtawag niya sa akin ng 'Ho
HALOS hindi ako nakatulog nang nagdaang gabi dahil sa kakaisip ko kay Zandy dahil sa mga sinabi ng taong nasa paligid ko na isa lang din ang gusto nilang sabihin sa akin, na bigyan ko ng pagkakaton si Zandy na maging ama at asawa sa bata at sa akin. Gayon din ang pagkakataon na baka tuluyang mawala si Zandy sa akin kung hahayaan ko siyang lumayo. Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko sa gilid ng kama. Lumapit ako sa side table na naroon at kinuha ang isang envelope. Binuksan ko iyon at nakita ko ang pangalan ng sMILES Restaurant na itinayo ni Zandy sa tulong ni Ton. Invitation iyon para sa opening niyon at ipinidala ni Ton sa akin ang invitation. Gaganapin ang opening sa isang araw at hanggang ngayon, pinag-iisipan ko kung dapat ba akong pumunta roon o hindi. Napangiti ako nang mabasa ko ang pangalan ng restaurant na si Zandy mismo ang nag-isip at hindi niya naisipang palitan pa iyon. Bumuntong-hininga ako. Binalingan ko ang umuumbok kong tiyan. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Hinim
HABANG mas tumatagal na magkahiwalay kami ni Zandy, mas lalo akong nahihirapang kalabanin ang sarili ko para puntahan siya at ayusin ang lahat sa amin. Naghihintay ako sa kaniya at nagbabakasakaling darating siya para sabihing mahal niya ako. Nami-miss ko na siya at alam kong kailangan ko siya sa tabi pero may kung ano'ng pumipigil sa akin para puntahan si Zandy. Marahil iyon ay ang pride at konting galit ko sa kaniya dahil sa nangyari. Bumaling ako sa tiyan ko na umuumbok na dahil sa pagbubuntis ko. Bahagya na ngang halata iyon kung titingnan. Ngumiti ako at marahang hinimas ang tiyan ko. Palagi kong kinakausap ang bata sa tiyan ko at hinihimas iyon dahil pakiramdam ko'y malapit sa akin si Zandy dahil pinapaalala sa akin ng bata ang ama niya. Bumuntong-hininga ako. Nagpasiya akong bumaba ng kama ko at lumabas ng silid dahil pakiramdam ko'y mababaliw na ako roon. Dumeretso ako sa sala. Hanggang ngayon kasi, hindi pa rin ako pinapayagan ng pamilya ko at pamilya ni Zandy na bumalik sa
"KUMUSTA ka na, hija?" puno ng pag-aalalang tanong ni Tita Mandy sa akin. Kanina pa silang nandito sa bahay para dalawin ako at kamustahin. Abala naman sa pag-uusap si Papa at Tito Andrew sa sala habang nagluluto si Mama sa kusina. Pilit akong ngumiti habang nakaupo sa kama ko. Kinuha ni Tita Mandy ang kamay ko at marahan iyong pinisil. "I mean, kumusta na ang puso mo?" Simple siyang ngumiti. Hindi agad ako nakaimik. Seryoso lang akong nakatingin kay Tita Mandy. Kumusta nga ba ang puso ko? Sa sarili ko'y alam kong hindi ok. Ngumiti ako. "Magsisinungalin po ako, 'Mama kung sasabihin kong ok ang puso ko...kasi ang totoo po...h-hindi ako ok. I'm trying to be ok kasi alam kong may bata sa sinapupunan ko pero everytime na naiisip kong magkakaanak ako, naiisip ko rin si Zandy." Saglit akong huminto sa pagsasalita. "It's been a week since we last talked at nami-miss ko na siya. Sa maikling panahon na naghiwalay kami para sa space na hinihingi ko, marami akong na-realize. Alam ko, 'Ma na kai
ILANG araw na akong nasa loob lang ng bahay dahil hindi pa rin ako pinapayagan ng pamilya ko at pamilya ni Zandy na bumalik sa publication. Kailangan ko raw muna magpahinga ng mabuti para sa bata bago ako bumalik sa trabaho. Iyon din naman ang payo ng doctor sa akin kaya wala akong ibang choice kung 'di ang sundin sila para na rin sa kaligtasan ko at ng bata. Araw-araw dumadalaw si Tita Mandy at Tito Andrew sa bahay para kamustahin ang kalagayan ko. Palagi rin silang may dalang mga pagkain at iba pang pangangailangan ko. Nakikita ko ang labis na galak at excitement nila para sa magiging apo nila. Bumuntong-hininga ako habang nakatayo at nakahalukipkip sa tapat ng bintana ng silid ko at pinagmamasdan ang maaliwas na paligid. Pahapon na rin kaya makikita ang paglubog ng araw mula roon. Ilang araw ko nang hindi nakikita si Zandy at aminin ko man o hindi, labis akong nananabik sa kaniya. Pakiramdam ko, isang buwan na kaming malayo sa isa't isa. Gusto ko siyang yakapin at halikan pero al