로그인공유
CHAPTER 36
최신 업데이트:
2024-10-29 19:42:56RAIN's POV (Lorraine)
"Alam na ba ni Uncle na nag-aaral ako rito at nagpapanggap na Rain, Liam?" tanong ko kay Liam, naglalakad na kami papunta ng parking lot. As usual, marami na naman ang mga matang nakatingin sa amin.
May narinig pa nga akong nagsabi na ang landi ko raw. May Ash na daw ako nakikipag landian pa sa new student. Psh. Ano ang meaning ng landi para sa kanila? Malandi na agad nakikipag usap lang? Yak! Pangit ng mindset, kasing pangit nila.
"I don't know, why do you ask?" sagot naman nito na sandali akong sinulyapan.
"Kanina kasi bago ako sumunod sa'yo, tumawag siya sakin at sinabing pumunta raw ako sa company tomorrow because we are going to talk about certain things."
관련 챕터
Her Twisted Life CHAPTER 37
ASH'S POVI can't help but to smile seeing how Rain smiles. Masyadong nakakahawa ang mga ngiti niya. Nandito kami sa loob ng sinehan watching random romcom movie she choose. Hindi ko na masyadong maintindihan ang pinapanood namin dahil hindi ko mapigilan na titigan siya."Ang tanga naman niya," natatawa na sabi niya habang nakaharap lang sa screen.Napangiti na lang ako.Nang mga araw na lumilipas na hindi ko siya nakita after kong makabalik mula sa pagkakatrapped ko sa isla ng ilang araw ay halos mabaliw ako. Halos araw araw nag pabalik-balik ako sa boarding house niya para malaman kung nakauwi na ba siya, but I always ended up missing her more dahil hindi siya umuwi. Hindi rin alam ng mga k
Her Twisted Life CHAPTER 38
LORRAINE'S POV (Rain)"Good morning, Ms Lorraine.""Good morning, Ma'am Lorraine.""Good Day, Ms Lorraine, it's nice to see you again.""Maganda pa rin po kayo tulad ng dati, magandang hapon po Ms. Lorraine."Napuno ng pagbati ang paligid ko as soon as I enter the main door, everyone stops what they are doing and turns their gaze on me.Some smiled, some just raised their eyebrows, and some were wondering and it is visible in their faces that they are asking in their minds who the hell I am. There are new faces and there are still familiar faces. Saan man tumingin ang mga mata ko, napakaraming pagbabago ang nakikita ko. This compan
Her Twisted Life CHAPTER 39
LORRAINE'S POV (Rain) Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at nag-unat unat. Masayang bumangon ako at binuksan ang bintana, pero agad ko rin itong isinara ng mainit na tumama sa balat ko ang sikat ng araw. Hinanap ng mga mata ko ang wall clock sa kwarto ko. "12 pm? Sobrang haba naman ng naging tulog ko." tinanghali na ako ng gising, hindi na tuloy ako nakapasok ngayon. "Sabagay, kahit naman maaga akong nagising hindi padin ako papasok." Iling-iling na naglakad na lang ako papasok sa banyo para maligo. Pagkatapos ay agad akong nagbihis, palabas na sana ako ng kwarto ng biglang mag-ring ang phone ko kaya isinara ko
Her Twisted Life CHAPTER 40
RAIN'S POV Kakaibang ihip ng hangin ang agad na sumalubong sa'kin pag baba ko ng sasakyan. Malamig, malungkot, mararamdaman mo na nag-iisa ka. Mararamdaman mo ang pangungulila. Iniayos ko ang salamin ko at ang balabal na tumatakip sa mukha ko para walang makakilala sa'kin bago ako nagsimulang maglakad. Tanging mga ingay lang na nagmumula sa mga tuyong dahon na naapakan ko ang nagbibigay ingay sa buong paligid. Para bang kada hakbang ko ay siya rin pagkawala ng kulay ng bawat bagay na madaanan ko. May ilang tao akong namamataan sa paligid, malamang ay para bisitahin ang mga minamahal nila sa buhay. Ang iba ay nakaupo sa damuhan, ang iba naman ay nakatayo lang habang naka
Her Twisted Life CHAPTER 41
ASH's POV "This is the first time that you will attend a party, Ash." Axel said. "That's right. At talagang isinama mo pa kami." ani naman ni Blade. "I got this feeling that every questions that runs in my mind about Rain will be answered here," seryosong sagot ko sa kanila atsaka inilibot ang paningin sa buong venue ng party. Wendelin are really this rich. Grand decorations and well-known guests. Hindi kataka-taka na isa ang pamilya nila sa pinakamayaman sa bansa. "Hindi pa rin ba matapos-tapos ang pagka misteryoso ng hired girlfriend mo na 'yan? Akala ko ba real na relationship nyong dalawa, why can't you just ask h
Her Twisted Life CHAPTER 42
ASH' POVRain once said before that there are questions that are meant to be left unanswered. Secrets are meant to be protected and meant to be kept the way it is.But I just can't help but to seek answers to those questions. I can't help but to get curious on what her secrets are.I badly want an answers. Alam kong malaking parte pa ng pagkatao niya ang hindi ko alam at gusto kong malaman lahat tungkol sa kanya.Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang tunay niyang pagkatao? Malalaman ko na ba ngayon kung sino talaga siya?Hanggang kailan ba ako maghihintay para masagot ang mga tanong ko? Pakiramdam ko nabubuhay lang yata ako sa mundo
Her Twisted Life CHAPTER 43
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
Her Twisted Life CHAPTER 44
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
최신 챕터
Her Twisted Life CHAPTER 48
Lorraine Serenity’s POV Nagising ako dahil sa sakit ng ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Damn it! It feels like my head’s getting burst. Hindi ako pwede mag reklamo dahil unang una gusto kong magpakalasing. Argggh! This dang hangover. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko habang ina-adjust ito sa liwanag ng paligid. Unang bumungad sa akin ang puting kisame. Obviously, I’m in the hospital and not in heaven. I can still clearly remember Ash rushing to me yesterday doon sa escape place niya and for sure siya rin ang nagdala sa akin dito sa hospital. Masamang damo nga ako, hindi ba? Edi hindi ako madaling mamamatay. But I wouldn’t mind though, specially now na alam ko na ang totoo sa pagkawala ng mga magulang ko and now that Uncle Matt is in jail at gumugulong na ang kaso sa kanya. I can literally rest in peace. At least doon kasama ko na ang parents ko. No pain, no sadness, no betrayal. I sighed. Tumingin ako sa gilid ko at nakitang natutulog si Ash sa sofa. Sa tabi niya nakaup
Her Twisted Life CHAPTER 47
Lorraine Serenity’s POV “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” Paulit-ulit na rumirihistro sa utak ko ang mga huling sinabi sa akin ni Uncle Matteo. Hindi ko na nga mabilang sa daliri ko kung ilang beses ko na ba ‘yang naririnig sa tenga at isip ko. Mabilis kong ininom ang natitirang laman ng bote ng beer na hawak ko. Simula kagabi hanggang kaninang paggising ko ito na ang naging karamay ko. Pero mukhang kahit ito ay hindi tumatalab sa akin dahil hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Uncle. Hanggang ngayon hindi pa rin ma absorb-absorb ng utak ko lahat ng mga nalaman ko. Dad’s n
Her Twisted Life CHAPTER 46
Alexander Storm Harrison’s POV “We tend to do things and say words we don’t mean when we’re hurt or mad, dude. May mga pagkakataon na gustuhin man natin pairalin ang isip at gawin ang tama, nadadala tayo sa bugso ng damdamin natin.” “Tama si Axel, Ash. Alam namin na di mo sinasadyang mag-react ng ganon nong gabing ‘yon dahil nabigla ka lang sa mga nangyari. At alam rin namin na siguradong hindi rin sinasadya ni Rain na masaktan ka at makapag-bitiw ng mga salitang makakapanakit sa ’yo.” Tumango-tango si Axel bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Blade.Nandito silang dalawa sa bahay. Nakikibalita rin kay Rain. Alam ko naman na kahit wala pa silang masyadong pinagsamahan ni Rain, nag-aalala rin sila sa kanya. Napag usapan na rin namin ang tungkol sa inasta ko noong gabing iyon. “But what do you plan to do now, Dude?” tanong ni Blade. “Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Rain kaya hindi natin siya masisisi kung talagang wala siyang kausapin sa mga taong nasa paligid niya.” He a
Her Twisted Life CHAPTER 45
Alexander Storm Harrison’s POV “You should not be drinking, apo. Dapat ay nagpapahinga ka na,” Lolo said. Pinanood ko lang siyang maglakad at pumasok ng kusina. He then sat beside me. “I want to be alone, Lo,” mahinahon na sambit ko. Sa halip na sagutin ako ay kinuha nito ang isang lata na di pa nabubuksan na beer at ininom ito. Gusto ko sana siyang pigilan dahil baka makasama ito sa kanya but knowing him, he would not listen kaya hinayaan ko na lang siya. Minutes had passed pero walang kumikibo sa aming dalawa ni Lolo. We’re just silently drinking the beer we’re holding. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko sa kanya. Lolo’s not stupid kaya malamang base sa mga nasaksihan niya kanina alam na niya ang panloloko na ginawa ko sa kanya. That Rain or Lorraine and I were not in a relationship and all was an act. Pero nahulog ako sa sarili kong bitag. That fake relationship I started with Rain eventually led to falling in love with her. I don’t know if that’s a good thing or not.
Her Twisted Life CHAPTER 44
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
Her Twisted Life CHAPTER 43
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
Her Twisted Life CHAPTER 42
ASH' POVRain once said before that there are questions that are meant to be left unanswered. Secrets are meant to be protected and meant to be kept the way it is.But I just can't help but to seek answers to those questions. I can't help but to get curious on what her secrets are.I badly want an answers. Alam kong malaking parte pa ng pagkatao niya ang hindi ko alam at gusto kong malaman lahat tungkol sa kanya.Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang tunay niyang pagkatao? Malalaman ko na ba ngayon kung sino talaga siya?Hanggang kailan ba ako maghihintay para masagot ang mga tanong ko? Pakiramdam ko nabubuhay lang yata ako sa mundo
Her Twisted Life CHAPTER 41
ASH's POV "This is the first time that you will attend a party, Ash." Axel said. "That's right. At talagang isinama mo pa kami." ani naman ni Blade. "I got this feeling that every questions that runs in my mind about Rain will be answered here," seryosong sagot ko sa kanila atsaka inilibot ang paningin sa buong venue ng party. Wendelin are really this rich. Grand decorations and well-known guests. Hindi kataka-taka na isa ang pamilya nila sa pinakamayaman sa bansa. "Hindi pa rin ba matapos-tapos ang pagka misteryoso ng hired girlfriend mo na 'yan? Akala ko ba real na relationship nyong dalawa, why can't you just ask h
Her Twisted Life CHAPTER 40
RAIN'S POV Kakaibang ihip ng hangin ang agad na sumalubong sa'kin pag baba ko ng sasakyan. Malamig, malungkot, mararamdaman mo na nag-iisa ka. Mararamdaman mo ang pangungulila. Iniayos ko ang salamin ko at ang balabal na tumatakip sa mukha ko para walang makakilala sa'kin bago ako nagsimulang maglakad. Tanging mga ingay lang na nagmumula sa mga tuyong dahon na naapakan ko ang nagbibigay ingay sa buong paligid. Para bang kada hakbang ko ay siya rin pagkawala ng kulay ng bawat bagay na madaanan ko. May ilang tao akong namamataan sa paligid, malamang ay para bisitahin ang mga minamahal nila sa buhay. Ang iba ay nakaupo sa damuhan, ang iba naman ay nakatayo lang habang naka
