Her Mafia King Husband 4

Kelvin Clyde Point Of View

"Ang bilis naman atang natapos ang honeymoon business mo? Now, that you are here can I leave? I'm not asking permission, I'm saying a simple goodbye," She said. I can see the tears leaky down to her cheek but she immediately wipe it out.

Shit! - Teka! Anong honeymoon? Ayos naman kami ng umalis ako ah? At wala akong na tatandaan na ni isang gabi na nasa France ako na nakikipagtalik sa iba. Damn! Sinong may sabi sa kaniya ng putanginang honeymoon na iyan? Buwisit, si Raul?

"Honeymoon?!!" The three moron said in unison. She wiped her tears and she smile to Kenneth that's a force smile.

When she walk upstairs I hold her arms that's make her stop walking. "Your talking nonsense don't you? I don't understand you. If you're mad at me not just because I left you without saying anything it's because of what I've said earlier. Let's talk, can we?" I straightly looking at her eyes.

"Dont touch me! - Nandidiri ako sayo," Madiin niyang sabi. The fuck! Ayos lang na sabihin niyang wag ko siyang hawakan pero bakit siya mandidiri sa akin? Hindi ko maintindihan ang inaakto niya na para bang may pinaghuhugutan siya ng matinding galit sa akin, alam ko magagalit siya pero hindi ganito.

"Oww... Love quarrel," Napatingin ako kay Kenneth. I death glare at him. "Mas okay siguro kong aalis na kami," Kennedy tap Kenneth shoulder sign that they need to leave.

"No! No Kennedy," Pigil niya sa papalabas na sila Kenneth. "Ako ang dapat na umalis... Wala akong Lugar sa Sabi niyabahay na 'to. Tama na ilang buwan na pamumuhay ko dito na parang isang bilango!" Tinabig niya ang kamay ko.

She look at my eyes, "Salamat sa lahat Kelvin," Bumaling siya sa mga pinsan ko, "... And nice to meet you all guys. Thank you for being a good friend in a short time," She smiled to my cousins.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Nakamasid lang ako sa kaniya na tumatakbo papalabas ng bahay hangang sa mawala siya sa paningin ko. Hindi ko alam kung anong pagkakamali ang nagawa ko maliban sa iniwan ko siya ng ilang araw?Anong problema?

"Claire!" I called her. Nakabawi ako sa pagkatulala ko sa kaniya. Hindi maalis ang mata ko sa pinto na nilabasan niya. I want to follow her but I can't move where I standing, damn! Shit! Pinilit Kong igalaw ang mga paa ko at hinabol ko siya. Lumabas ako ng bahay pero hindi ko na siya nakita. Shit!

"Kyle, Where did she go?" I ask Kyle when I saw him busy in his phone, I thought he left but he's still there.

"Paalis na sana ako ng makita ko siyang lumabas, I approach her but she didn't even look at me. Hinabol siya ng mga tao mo, what happened brother?" Damn!

"Kailan pa kayo naging pastor at kanina niyo pa ako tinatawag ng ganiyan? Putangina!" I frustrated shouted. Hindi ko na nga alam ang gagawin sa babaeng 'yon dadagdagan pa nila ang init ng ulo ko!

This is not good!

"Boss! Boss!" Lumapit sa akin ang apat kung tauhan bugbog sarado, paika-ika kung maglakad at maraming sugat galing sila sa labas.

"Boss! Kinidnap si Ms. CJ! May mga taong sumugod sa amin masyado silang marami saktong lumabas si Ms. CJ sinakay siya hindi namin mapigilan, patawad Boss!"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ko ang sinabi ng tauhan ko. Nandilim ang paningin ko sa galit. Damn it!

Fuck! Buwisit na buhay 'to oh! Kung ano pa ang iniiwasan mong mangyari iyon pa ang nagaganap, putangina! Ito ang ayaw ko sa lahat ang madamay siya sa gulo ng buhay ko! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa kaniya. Nakuyom ko ang kamao ko sa galit. Damn!

"Stupid!" I shutted and I punch my men.

Claire Joyce Point Of View

"Aray! Ano ba! Nasasaktan ako bitawan niyo ako!" Nagpupumiglas kong sabi ng ibinababa ako ng dalawang lalaki sa Van.

"Wag kang maingay! Kung ayaw mong mamatay!" Sambit ng lalaking sobrang dami ng tattoo. Nakakakilabot ang itsura niya daig niya pa ang isang killer.

Anong gagawin nila sa akin? Bakit nila ko ki-nidnap? Wala akong naaalalang ginawang mali. Anong kailangan nila sa akin? Ito ba ang dahilan kung bakit ayaw akong palabasin ni Kelvin? Ngunit bakit kailangang mangyari ito Anong meron? Ang lakas ng kabog ng dibdib ko dahil sa takot na nararamdaman ko.

Pumasok kami sa isang abandoned building iwan ko kung ano 'to sobrang dilim! Wala akong makita takot ako sa dilim... Ayaw ko rito naluluha na ako dahil wala akong laban sa kanila mag-isa lang ako mahina at walang alam, habang sila? Ang lalaking tao at sa itsura pa lang nila mukha silang sanay ng pumatay, kaya nilang gawin ang anumang gustuhin nila sa isang katulad ko.

"Itali niyo na 'yan sa upuan!" Napatindig ang balahibo ko ng marinig ko ang boses ng isang lalaki na sobrang nakakatakot siguro siya ang mastermind nito. Inaaninag ko ngunit wala talaga akong makita, paano sila nakakagalaw na sobrang dilim? Ang totoo bampira ba sila?

"Yes! Bossing," Sabi ng lalaking nakahawak sa kaliwang braso ko.

"Ano ba... Anong kilangan n'yo sa akin? Bakit niyo ako kinuha? Anong kasalanan ko? Please, pakawalan niyo na ako..." Tanong ko na nagpupumiglas habang tinatali ang kamay ko sa likod ng upuan.

"Wala naman. Isang instrumento ka lang ng larong ito magandang dilag." Malamig na ani nito.

Nagkaroon ng ilaw sa harap ko dahilan para makita ko ang lalaking mukhang mastermind sa pagkidnap sa akin. Naka-upo ito sa ibabaw ng mesa na gawa sa kahoy.

"Buksan niyo ang ilaw sa tapat niya. Boses pa lang mukhang maganda na. Na ngangamoy sariwa..." Kitang-kita ko ang ngisi niya na may masamang balak sa akin. Wala namang ibang gagawin ang mga kidnaper sa isang babae kundi ang halayin ito, maliban na lang kung lalaki ako at puro sakit ng katawan ang aabutin ko. Sana nga bugbogin na lang nila ako kaysa ang pagsamantalahan nila ang katawan ko!

Bigla namang umilaw ang isang bulb sa may tapat ko. Nakita kung sobrang dami pala nila, lahat sila nakaitim at nakakatakot ang nigisi nilang nakatingin sa akin.

Naiiyak na ko dahil sa tingin pa lang nila sa akin, siguradong hindi ako makalabas ng buhay pero nilalakasan ko lang ang loob ko dahil walang makakatulong sa akin kundi ako, ang sarili ko...

Kelvin...

Pumasok sa isip ko si Kelvin I need help!

I need you now Kelvin! Ngunit sa ginawa ko kanina ay hindi niya ako maililigtas dito dahil hindi niya nga ako nagawang sundan kanina. Umasa ako pero nabigo ako...

"Boss! Shota 'yan ni Miranda!" ani ng isa.

Lumapit sa kaniya ang lalaking mukhang unggoy. Tahimik lang ako sa upuan ko habang nakagapos ako ng mahigpit sa upuan.

Miranda? Si Kelvin ba itunutukoy niya?

"Bobo!" Malakas na sigaw ng lalaking nakaupo sa mesa. Umalis siya sa pagkakaupo sa mesa at dahan-dahan siyang naglakad papalapit sa akin. Ang tunog ng hakbang niya papalapit sa akin ang nas lalong nagpapakabog ng dibdib ko dahil sa takot. Anong gagawin niya?

Yumuko ako para hindi ko makita kung anong gagawin niya sa akin. Habang ang kamay ko ay abala sa pagkalikot ng tali ko sa kamay, matanggal ka please! Nakita kung tumigil ang isang pares ng sapatos sa harap ko.

"Ahh!" I scream when he turn me around.

Nasudsod ang paa ko sa sahig. Pakiramdam ko na butas ang sapatos ko sa ginawa niyang pag-ikot ng upuan dahilan para mapatigil ako sa ginagawa ko sa tali. Nilingon ko ang lalaki nakatitig siya sa kamay ko. Paano niya nalaman na kinakalas ko ang tali? Oh my god!

"Napaka-ganda mo hindi na ako magtataka na inasawa ka ni Kelvin Miranda," Nakatingin siya sa kamay ko. "Mas maganda ka pala sa inaakala ko, alagang Miranda..." He added.

"Boss! Shota lang 'yan ni Miranda nakita kung kasama niya ang asawa niya kanina, ang sweet pa nga eh!" Sabat ng lalaking nagsabi kanina na girlfriend ako ni Kelvin.

Hindi ko alam kung anong klaseng sakit meron dito sa dibdib ko? Alam 'yong feeling na nakidnap ka na tapos pinapaalala nila sayo 'yong sakit na iniwan mo? Nang-aasar ba sila?

"Anong mayroon sa inyo ni Miranda?" Mahina ngunit nakakakilabot na pagkakabigkas niya ng salita. "Sagot!!" Tumalon ang kaluluha ko ng bigla ba namang sumigaw ng malakas sa tapat pa ng tenga ko.

"A-anong kilangan niyo?" Nauutal kung sabi at pilit kung inilalayo sa kaniya ang mukha ko dahil nararamdaman ko ang kaniyang hininga sa aking balat.

Kanting-kunti na lang babagsak na Ang luha ko na kanina ko hinaharang. Pinipilit kong maging malakas ang loob kahit ang totoo ay wala na akong llakas

"Haha..." Tumawa ito na mala-demonyo, nakakatindig balahibo ang echo nito na pumuno sa buong building.

"Bakit ko pa nga ba tinatanong? May singsing ka tanda na kasal ka na, tawagan nga natin si Miranda. Ano na lang kaya magiging reaction niya kapag nalaman niyang hawak ko ang mala-dyosa niyang asawa. Pinagmamasdan ko pa lang natatakam na ako..." Tumawa ito na mala-manyak habang nakahawak sa kaniyang baba habang nakatingin sa akin.

Please lord! Don't let those man do something bad to me, I promise I will be a good daughter of yours. I'm always be a good daughter... I need help! Mommy, magsasama na ba tayo?

Miss na miss na kita! Gusto ko na ring magpahingga kasama ka Mommy... My husband cheated on me and it is the most painful I ever felt, I don't know what is wrong to me for him to do that, I hate myself! I felt I'm a lacking person. I hate it! I think I deserve to die than suffering the pain in this world.

Naisip kong okay na mamatay na ko ngayon ngunit pag naiisip ko si Dad sobrang malulungkot siya nawalan na siya ng babaeng pinakamamahal paano pa kaya kung dalawa? Siguradong magiging miserable si Dad. I wont let that happened.

Humingga ako ng malalim bago napatingin sa lalaki na narinig kong nagd-dial siya ng number.

"Kausapin natin ang mayabang mong asawa," Ni-loud speaker niya ito.

["Who the fuck it is?"] Nabuhayan ako ng marinig ko ang boses ni Kelvin. Magsasalita na sana ako ng unahan ako ng lalaki! Nabuhayan ako ng marinig ko ang boses niya. Kelvin help!

"Haha! Chill Miranda my friend. How are you?" Nang-aasar ba siya?

["I don't fucking have a friend but I have a lot of enemy, oh, well. Can I say I don't have friends?"] Sabi ni Kelvin sa kabilang linya. Is that true? How came that he have a lot of enemy?

"Mayabang ka pa rin! Paano kung sabihin ko sayong hawak ko ang maganda mong asawa?" Tumingin sa akin ang lalaki sinundan ko ang tingin niya nakatingin siya sa dibdib ko. Gusto kung takpan ngunit hindi ko magawa dahil nakagapos ako.

"Ang sarap niyang pagmasdan may damit pa 'yan paano kaya kung n*******d?" This pervert added.

["So? If you want her, then. Yours!"] Napatulala ako sa sinabi niya para kong pinako sa kinauupuan ko hindi makagalaw at ramdam kung kirot sa puso kong sa sakit! Akala ko pa naman tutulungan niya ako...

Mas masakit pang isipin 'yong sinabi niya kaysa sa iisipin na nakidnap. Hindi ko mapigilan pa ang luhang kanina ko pa pinipigilan.

Narinig kong tumawa ang dugyot na kumidnap sa akin, ka-usap niya si Kelvin ngunit hindi ko na naririnig ang pinagsasabi nito. Anong pinag-uusapan nila?

"How much?" Nanlaki ang mata ko. Ibenebenta niya ba ako? Walang hiya siya;

I didn't expect he's words mga salitang mas lalong nagpawala ng lakas ng loob ko na maka-alis dito. Ibibigay niya talaga ako? O ibenibenta niya ako? Wala ba talaga akong halaga sa kaniya? O sadyang wala siyang pakialam sa akin at wala ni katiting na malasakit sa akin? Ang sama-sama mo Kelvin! Sobrang sama mo! Hinding-hindi kita mapapatawad!

Akala ko mahal mo ako nagkamali ako. Tama nga sila maraming nagkakamali sa akala. At isa na ko roon. Hindi ko akalaim na mararansan ko 'to sayo. Wala kang puso! Ibinigay ko ang lahat-lahat na pagmamahal ko sa kaniya pati ang sarili ko ng buong-buo at walang alinlangan tapos ganito lang siya? I hate you Kelvin Miranda!