Leo Saldivar
“Fuck it!” sigaw ni Leo nang malaman ang naging lagay ng pinsan. May ideya na siya na iyon ang gagawin ng kaibigan pero hindi niya alam na magkakaganon ang pinsan. Hindi gano’n kalala ang nagiging reaksyon nito pero hindi pa rin niya nagustuhan iyon.
Tinignan niya si Daniel na nakayuko sa gilid ng kama ni Cris. Hindi niya maiwasan ang hindi maawa sa kanila dahil kita niya ang paghihiirap ng dalawa. Hindi nilang kaya maging masaya dahil sa sikretong tinatago nila.
Napatingin siya kay Cris na mahimbing na ang tulog at nakatali ang dalawang kamay sa gilid gamit ang tela dahil baka magwala ito bigla.
Sikreto. Mga sikreto na hindi nila magawang sabihin sa dalaga. Ang ama nito na hindi magawang magpakita dahil hindi pa nasisimulan ang kaso. Ang totoong trabaho at gawain nila.
“The judge said he will re-schedule the hearing tomorrow,” Nate said. Napatingin siya pati na rin ang dalawa p
Crisanta AlvaroShe woke up with something hard on her forehead and see that it is a wet towel. Her eyes roam around. She wanted to move but her body seems not cooperating with her. She tried moving her fingers and relief that she can move it.Minute passed when an old lady enter the living room with tray of foods in her hands, remembering the tray of food given to her in that basement. She was terrified to even look at it but she remembered she’s not in the basement anymore.She pushed herself to got but miserably failed. The old lady saw her and helped her get up and get a comfortable position.“Okay na ba ‘yan?” Tumango siya at kinuha naman nito ang plato. “Kaya mo bang hawakan ‘to? O susubuan muna kita habang wala pa ang lakas mo?”Nahihiya siyang tumango dahil alam niyang hindi pa niya kayang igalaw ang mga kamay niya. Napatingin siya sa suot niya. She still wears the
Crisanta AlvaroCrisanta's life seems to change when she start living in that house. She's worried about her business and friends but as long as she has no courage to face them up, she will hide. Nasa harapan niya ngayon ang dalawang kasama niya sa bahay. She still sleeping in the bed of the front house but she doesn't care. She's still grateful that they let her sleep and live with them."We will introduce ourselves once again. I'm Belen Pelaez." Lumingon ito sa binata. "He's Miko Pelaez. He's my grandson. We own this house. We will let you stay in our house in one condition."Tumango siya at ibinigay ang atensyon sa matanda. "You'll do the house choir. Clean everything here. We don't have any maids so we want you to be one. Don't worry, you don't need to wear maids wardrobe, just your normal outfit." But she don't know any house choir aside from washing the dishes and sweeping the floor."Looks like you didn't know how?" Natatawang tumayo si Miko at ini
Crisanta AlvaroKulay green ang buong kwarto. Ang mga pader na nasa harap, kanan at likod niya ay may tig-dadalawang pintuan. Bakit ang dami?Bukod doon ay wala siyang masasabi sa pagkain nila dahil talaga namang masarap magluto ang matanda. Iba-iba ang putahe at iisa lang ang alam niya na nakahain. Sinigang, ang paboritong ulam ni Miko. Monggo naman kay nanay Belen.Pagkatapos nila kumain ay siya na ang nagprisentang maghugas dahil alam naman niya kung paano iyon gawin. Wala na ang dalawa niyang kasama kaya bumalik na siya ulit siya sa kwarto at humiga.Mabilis siyang nakatulog.“Sleepwell,” mahinang bulong ni Miko na hindi niya alam na nakasilip na pala sa pintuan.Daniel Lee“Are you okay with Cris living in that house?” Of course not. Kahit kailan ay hindi siya sang-ayon sa ginawa nito pero ito ang gusto ng dalaga. Araw-araw niyang minomonitor kung naalis ba ito pero hindi. Hangga’t wala
“Mom,” tawag niya sa inang nasa sala habang nakaharap sa laptop nito. Mukhang may kausap ito. Narinig niya ang pamamaalam nito sa kausap bago isinarado ang laptop at hinarap siya. “Can we talk?”“Yes, about what?” Kinuha nito ang laptop bago sila naglakad papunta sa isa pang living room nila.Itinabi muna ng ina ang hawak bago siya tuluyang humarap sa kanya. “Okay, what is it?”“What date is your wedding day?” Ngumiti ito bago nagsalita. He once saw the wedding invitation of her parents so he’s sure when it happened.“February 8, 1987 is the day. Why?” She’s right. It was the date he saw on the wedding invitation. Napaisip siya kung bakit ba iyon nasabi ng ama ng dalaga.“May I see your wedding pictures? I’m planning to make it special album for us since I want to include my girl as part of our family.” Nanlaki ang mata
“We know you can’t think straight right now but we’re here. Hindi natin alam kung ano ang plano ng lalaking ‘yon. The fact that he’s with that guy, he probably planning something.”Tama ang tinuran ng mga kaibigan niya kaya bumalik na siya sa pagkakaupo.“Tito? Yes, can you do me a favour? Your part of the investigation team, right? You have a better connection to every person’s profile.” Tumingin si Nate sa gawi nila. Kausap siguro nito ang tiyuhin na parte ng pulisya at ng investigation team.“Yes, I will. His name is Miko Pelaez. He’s part of the organization I’m in and you know our rules. Yes, Thank you.” Pinatay nito ang tawag at umupo na rin sa sofa. “Tito will send the files to you, Leo.”“Oh, I already received it. He’s fast,” sabi ni Leo habang nakatingin sa cellphone.“What’s the point of being a billionair
Crisanta AlvaroShe’s in her room right now, doing nothing but lay in her bed all day. Wala siyang kasama ngayon sa bahay dahil may importanteng bagay daw ang mga ito na gagawin. Naiwan tuloy siyang mag-isa.Wala rin namang iniwan na gawain ang mga ito para pagkaabalahan niya sa maghapon. Natigilan siya ng marinig ang pagkalam ng sikmura niya.“May maluluto ba ako sa kusina?” Tamad siyang lumabas ng kwarto at pumunta sa kusina para maghanap ng pwedeng maluto. Pagbukas niya ng ref ay bumagsak ang balikat niya ng makita na walang laman iyon na kahit ano kung hindi tubig lang.“Anong kakainin ko ngayon?” Tinignan niya ang orasan na nasa taas na bahagi ng pader. Hindi pa naman lagpas ng tanghali kaya pwede pa siyang kumain sa labas. Maglalakad na sana siya palabas ng muli na naman siyang matigilan dahil sa dalawang bagay. Una…“Wala akong pera,” mangiyak-ngiyak na sabi niya bago isina
Tulala sa kung saan at hindi magawang magsalita o kumilos man lang ni Cris sa mga nangyari pati na rin sa mga narinig.Gusto niyang takpan ang tainga niya at hilingin na sana ay hindi na lang nangyari ang nangyayari ngayon pero hindi. Totoo at buhay na buhay ang ama niya. Nasa harapan niya ito at pareho silang titig na titg sa isa’t isa.“Cris,” tawag sa kanya ng ama niya. Bigla niyang naramdaman ang pagbukol ng lalamunan dahil sa pinipigilang emosyon. Taliwas ng iniisip niya ang mga bagay na gusto niyang gawin at isa na roon ang sugurin ng mahigpit na yakap ang ama.Hindi siya nakasagot.. “Can daddy hug you?”Doon na tuluyang lumabas ang totoong nararamdaman niya. Her dad is used to ask that question everytime he will come home after work. “Daddy can hug me,” sagot niya bago humagulgol sa iyak. Tumayo ang ama niya at noon na lang niya muli naramdaman ang yakap ng ama. &ld
While holding her things, she climbed to where she was living. Hindi niya alam pero tahip-tahip ang kaba niya habang naakyat pataas ang elevator na sinasakyan niya.Ilang room ang nilagpasan niya bago niya narating ang mismong condo unit ni Daniel. Biglang nagbukas ang pintuan kaya bigla rin siyang tumalikod. Rinig niya ang paalam ng dalawang babae sa kung sinong tao sa loob.Nang malampasan siya noong dalawang babae ay nakita niya ang hawak ng mga itong paper bag kaya mabilis niyang tinawag. “Miss!”Tumigil ang dalawa at nilingon siya. “Bakit?” tanong noong babaeng may bitbit na paper bag.“Pwede ko ba makita ang laman ng dala niyo?” nagbabakasali na tanong niya. Alam niyang nawiwirduhan na sa kanya ang dalawa pero hinayaan pa rin siyang gawin ang gusto niya.Unang item pa lang na nakita niya ay natigilan na siya. Inisa-isa pa niya ang mga gamit para lang makita ng ayos ang laman at h
Crisanta and Daniel's journey finally ended here. I'm so happy to share my story and proud to myself to be enable to finish it under pressure and self motivation. I will be forever grateful to those pips who read my story. I'm still in the process of learning and improvement is still needed. I do accept constructive criticism. Thank you for those who added my story into their library. You don't know how much it means to me. To my AE, Miss Princessii and my senior editor, thank you for giving me the oppurtunity to write in this platform. You gave me the courage and motivation to explore more. To my friends, families, love, thank you for the support, advices and help so that I can finish this story. You guys play a big part in my journey. Crisanta and Daniel will now bid their goodbyes. Until next time!
“Anong plano niyong dalawa?” walang kasing lalim na boses na tanong ng ama niya sa kanilang dalawa. Kumpleto ngayon ang pamilya at kaibigan niya ngayon dito sa bahay ni Nanay Belen. Maging si Nanay Kora ay kasama nila ngayong araw.“I’ll take the responsibility. Aside from my condo, may bahay na akong pinapagawa dito near Batanggas. For the meantime, sa condo muna kami. I’m financially stable and I can provide all her needs,” mahabang litanya ni Daniel sa harap ng ama niya. Ang lahat ay nakikinig at niisa sa kanila ay walang nagawa ng ingay.“What about your family?”With his questions, parang mas lalong nadagdagan ang katahimikan sa loob ng kwarto. That’s what bugging her too, Daniel’s parents.“My mom’s fine with it. I don’t care what my father will say about this. Labas na siya sa personal na buhay ko.” Tumango-tango ang ama niya at tinignan siya.“Ikaw, &l
Tulala na lumabas ng banyo si Cris. Hawak sa kanang kamay ang tatlong pregnancy test. Aga siyang nilapitan ni Philip. “Can I see?” Wala sa sarili niyang iniabot ang tatlong PT kay Philip. “Oh fuck… Oh Jesus Christ! Buntis ka Cris. Oh my god!” Tulala lang siya sa kung saan hanggang sa pumasok si Nanay Kora at si doktora Kriza. “You done? May I see?” Iniabot ni Philip ang PT sa doktora at sinilip naman iyon ng matanda. “Congrats,buntis ka nga. Your blood test result will be out later. We just need to wait or… gusto niyo muna maglakad-lakad?” “Tatawagin ko na si Daniel,” suhestyon ni Nanay Kora. “No!” mabilis na pagigil niya sa matanda dahil pumipindot na ito sa sariling telepono. “Daniel? Siya ba ang ama ng bata? Well, mas okay sana kung narito ang ama para alam niya ang gagawin pero mukhang ayaw ni mommy, we need to respect that. Bawal maistress ang buntis kaya dapat iwasan iyon.” Ibinaba ng doktora ang tatlong PT sa isang lalagyan. “Ba
“Philip, can you accompany me?” agad na tanong niya ng sagutin ni Philip ang tawag niya. Pinagpipilitan ng matanda ang gusto nito kaya wala siyang magawa kung hindi anh sumunod. Maalam siyang magpaandar ng sasakyan pero hindi siya ganoon kagaling at ayaw niyang mapahamak sila kaya tumawag na lang siya ng mas maalam.“To where?”“Hospital. I need to be checked up. Ang sabi ko pahinga lang kailangan ko but ‘nay Kora insist. Free ka ba?” Habang kausap sa kabilang linya ang kaibigan ay inaayos na niya ang sarili sa harap ng salamin para kakaunin na lang sila pagdating nito.“Yeah, I’m on way.”“Okay, thank you. See you.” Bumaba na siya pagkatapos niya mag-ayos. Kasunod niyang bumaba ang matanda na nakaayos na rin.“Halika na.”“’Nay, hintayin po natin yung kaibigan ko. Siya po maghahatid sa atin.”“Gano’n ba? Sige.&rdquo
She’s finally there. Nakauwi na siya sa bahay nila at nag-iisa siyang nagmumuni-muni sa loob. Nakita at nakilala na niya ang caregiver na pinadala ng matanda at masaya siya na makakasundo niya ito. Mami-miss niya ang kaibigan at ang ama pero para ito sa piece of mind niya.‘Saka na niya iintindihin ang iba kapag okay na ang sarili niya. Sa ngayon, siya na muna.“Ma’am? Kanina pa kayo naglalakad diyan. Gusto mo po ba samahan kita?” Malawak siyang napangiti nang makita si Nanay Kora na may bitbit na pagkaing nasa tray.“’Nay Kora naman. Sabi ko Cris na lang ang itawag mo sa akin eh. Samahan niyo po ako rito.” Kinuha at ibinaba niya ang tray na dala nito at sabay silang naupo sa labas ng bahay.“Maikwento ko lang sa iyo iha. Matagal na akong nagbabantay ng bahay nito pero ngayon lang ako inutusan na rito na manatili. Ngayon alam ko na kung bakit.” Natawa ito ng mahina. Nagtatakang tinignan niya ito.
Habang naglalakad si Cris papunta sa bahay ni Nanay Belen ay hindi na nawala sa utak niya ang sinabi ng kaibigan.“Cris, may nangyari na sa inyo. If ever na may mabuo nga, kayong dalawa ang dapat nag-uusap at hindi sinosolo lang. Magiging magulang na kayo kaya dapat inaalagaan niyo na ang isa’t isa para sa bubuuin niyong pamilya. Kung wala naman mabubuo, okay lang sana. But he took your first and he should be responsible for it. Right?”Alam naman niya na mali ang tumakas. Ginusto niya ang nangyari pero hindi siya sigurado kung ganoon rin kay Daniel. Ni wala pa siyang naririnig na balita mula sa binata. Mapait siyang napangiti ng mapagtanto na baka nga wala itong naalala sa nangyari sa pagitan nilang dalawa.Sa panahon ngayon, iilang tao na lang ang nakaka-appreciate sa mga babaeng nagbibiga ng unang beses nila at hindi niya alam kung isa na ba roon si Daniel.Malapit na siya sa bahay ni Miko nang maaninag niya ang mamahali
Wala pang isang oras na nakakaalis siya sa condo ni Daniel ay ganito na ang ginagawa nito. May isang case ng alak sa tabi ng sofa kung saan ito nakaupo at dalawang bote na lang ang laman noon.Ang anim ay nasa mesa niya at ang isa ay hawak niya. Mabilis ang lakad niya at nang makalapit ay agad niyang inagaw ang bote na lalaklakin pa niya sana.“Daniel! Ano ba ‘yan! Bakit ka ba umiinom ha?!” Ngayon niya lang nakitang uminom ng ganito ang binata. Inilibot niya ang tingin para hanapin si Trina pero wala na itong kasama sa loob ng condo. “Nasaan na si Trina? Saan galing ‘to?”Wala silang stack ng ganitong klase ng alak kaya hindi niya alam kung saan at paano ito nakakuha ng ganoong alak. “Hmm? Trina? Gago ‘yon! Alam mo ba na balak niya akong halikan? Na panakip butas lang daw kita kaya hindi kita mabitawan para masaktan siya? Gago ba siya?”Lango itong natawa habang paulit-ulit
“You don’t need to say sorry. Sinasabi lang ang sorry kapag may bagay na hindi sinasadya. In your case, sinadya mo iyon.” Kita niya kung paano umigting ang panga ng lalaki pero hindi nito inalis ang tingin sa kanya.“I admit that but please hear me out first. I did that for you. Kahit hindi koi to planuhin, kahit hindi koi to sabihin, masasaktan at lalayuan mo pa rin ako and I expected that kaya plinano ko na.” Natahimik siya dahil totoong ganoon din ang magiging reaksyon niya pero sa tingin niya ay hindi rin ganito ang kalalabasan noon.“But if probably, if you only talk to me about this, it will not be that hard for me. It will not turn out this way.” Ikinuyom niya ang kamao para pigilan ang emosyon niya.“I have no choice and that’s
“Daniel? What’s happening? Bakit narito si Cris?” tanong ni Tim na naguguluhan din.Lumabas si Leo muka sa likuran ng mga kaibigan. Agad silang nagkatinginan at titigan. Seryoso ang mga mata nila at wala ni isa ang pumutol noon hanggang sa tumikhim si Nate.Nagsipasukan sila at umupo sa magkabilang gilid niya. Sa harap naman pumwesto si Daniel. “Bakit dito? Pwede naman sa condo mo,” hindi niya mapigilang sabi.“Condo? Ano ba talaga ang gagawin niyo?” malapit ng mainis si Tim.“She knew it.” Hindi pa man pinapaliwanag ni Daniel ang nalalaman niya ay natahimik na ang mga ito na para bang may ideya na dahil nasa bahay sila ngayon ni Tim, kung saan ang base nila.