Crisanta Alvaro
Bumalik na siya sa condo niya at kanina lang umaga ipinadala ang mga gamit niya. Iniutos siguro ni Daniel na ibalik na sa kanya lahat. Akala niya ay kukunin sa kanya ni Daniel ang projector nito pero hindi.
Tinignan niya ang kabuuan ng kwarto niya. Ang mga post it notes, packaging, freebies at ang iba pang gamit niya sa negosyo. Ang mga damit niya na nasa maleta na nakita niya sa bodega ng condo. Iyon ata ang ginagamit ng binata tuwing aalis ng bansa.
Natigilan siya ng maalala ang mga nakita niya sa kwarto ng binata. Hindi pa ito bumibisita simula nang bumalik siya sa condo nito. Ibinaba niya muna ang alaga at napagdesisyunan na puntahan ang kwarto nito.
Nasa harap na siya ng pinto nito at dahil ang alam niya ay hindi ito nakasarado pero pagpihit niya ay naka-lock na. Nag-vibrate ang cellphone niya na nasa bulsa. Nakahawak pa siya sa sedura ng pinto nang tignan niya kung ano at sino ang nagpadala ng mensahe.
Leo Saldivar“Fuck it!” sigaw ni Leo nang malaman ang naging lagay ng pinsan. May ideya na siya na iyon ang gagawin ng kaibigan pero hindi niya alam na magkakaganon ang pinsan. Hindi gano’n kalala ang nagiging reaksyon nito pero hindi pa rin niya nagustuhan iyon.Tinignan niya si Daniel na nakayuko sa gilid ng kama ni Cris. Hindi niya maiwasan ang hindi maawa sa kanila dahil kita niya ang paghihiirap ng dalawa. Hindi nilang kaya maging masaya dahil sa sikretong tinatago nila.Napatingin siya kay Cris na mahimbing na ang tulog at nakatali ang dalawang kamay sa gilid gamit ang tela dahil baka magwala ito bigla.Sikreto. Mga sikreto na hindi nila magawang sabihin sa dalaga. Ang ama nito na hindi magawang magpakita dahil hindi pa nasisimulan ang kaso. Ang totoong trabaho at gawain nila.“The judge said he will re-schedule the hearing tomorrow,” Nate said. Napatingin siya pati na rin ang dalawa p
Crisanta AlvaroShe woke up with something hard on her forehead and see that it is a wet towel. Her eyes roam around. She wanted to move but her body seems not cooperating with her. She tried moving her fingers and relief that she can move it.Minute passed when an old lady enter the living room with tray of foods in her hands, remembering the tray of food given to her in that basement. She was terrified to even look at it but she remembered she’s not in the basement anymore.She pushed herself to got but miserably failed. The old lady saw her and helped her get up and get a comfortable position.“Okay na ba ‘yan?” Tumango siya at kinuha naman nito ang plato. “Kaya mo bang hawakan ‘to? O susubuan muna kita habang wala pa ang lakas mo?”Nahihiya siyang tumango dahil alam niyang hindi pa niya kayang igalaw ang mga kamay niya. Napatingin siya sa suot niya. She still wears the
Crisanta AlvaroCrisanta's life seems to change when she start living in that house. She's worried about her business and friends but as long as she has no courage to face them up, she will hide. Nasa harapan niya ngayon ang dalawang kasama niya sa bahay. She still sleeping in the bed of the front house but she doesn't care. She's still grateful that they let her sleep and live with them."We will introduce ourselves once again. I'm Belen Pelaez." Lumingon ito sa binata. "He's Miko Pelaez. He's my grandson. We own this house. We will let you stay in our house in one condition."Tumango siya at ibinigay ang atensyon sa matanda. "You'll do the house choir. Clean everything here. We don't have any maids so we want you to be one. Don't worry, you don't need to wear maids wardrobe, just your normal outfit." But she don't know any house choir aside from washing the dishes and sweeping the floor."Looks like you didn't know how?" Natatawang tumayo si Miko at ini
Crisanta AlvaroKulay green ang buong kwarto. Ang mga pader na nasa harap, kanan at likod niya ay may tig-dadalawang pintuan. Bakit ang dami?Bukod doon ay wala siyang masasabi sa pagkain nila dahil talaga namang masarap magluto ang matanda. Iba-iba ang putahe at iisa lang ang alam niya na nakahain. Sinigang, ang paboritong ulam ni Miko. Monggo naman kay nanay Belen.Pagkatapos nila kumain ay siya na ang nagprisentang maghugas dahil alam naman niya kung paano iyon gawin. Wala na ang dalawa niyang kasama kaya bumalik na siya ulit siya sa kwarto at humiga.Mabilis siyang nakatulog.“Sleepwell,” mahinang bulong ni Miko na hindi niya alam na nakasilip na pala sa pintuan.Daniel Lee“Are you okay with Cris living in that house?” Of course not. Kahit kailan ay hindi siya sang-ayon sa ginawa nito pero ito ang gusto ng dalaga. Araw-araw niyang minomonitor kung naalis ba ito pero hindi. Hangga’t wala
“Mom,” tawag niya sa inang nasa sala habang nakaharap sa laptop nito. Mukhang may kausap ito. Narinig niya ang pamamaalam nito sa kausap bago isinarado ang laptop at hinarap siya. “Can we talk?”“Yes, about what?” Kinuha nito ang laptop bago sila naglakad papunta sa isa pang living room nila.Itinabi muna ng ina ang hawak bago siya tuluyang humarap sa kanya. “Okay, what is it?”“What date is your wedding day?” Ngumiti ito bago nagsalita. He once saw the wedding invitation of her parents so he’s sure when it happened.“February 8, 1987 is the day. Why?” She’s right. It was the date he saw on the wedding invitation. Napaisip siya kung bakit ba iyon nasabi ng ama ng dalaga.“May I see your wedding pictures? I’m planning to make it special album for us since I want to include my girl as part of our family.” Nanlaki ang mata
“We know you can’t think straight right now but we’re here. Hindi natin alam kung ano ang plano ng lalaking ‘yon. The fact that he’s with that guy, he probably planning something.”Tama ang tinuran ng mga kaibigan niya kaya bumalik na siya sa pagkakaupo.“Tito? Yes, can you do me a favour? Your part of the investigation team, right? You have a better connection to every person’s profile.” Tumingin si Nate sa gawi nila. Kausap siguro nito ang tiyuhin na parte ng pulisya at ng investigation team.“Yes, I will. His name is Miko Pelaez. He’s part of the organization I’m in and you know our rules. Yes, Thank you.” Pinatay nito ang tawag at umupo na rin sa sofa. “Tito will send the files to you, Leo.”“Oh, I already received it. He’s fast,” sabi ni Leo habang nakatingin sa cellphone.“What’s the point of being a billionair
Crisanta AlvaroShe’s in her room right now, doing nothing but lay in her bed all day. Wala siyang kasama ngayon sa bahay dahil may importanteng bagay daw ang mga ito na gagawin. Naiwan tuloy siyang mag-isa.Wala rin namang iniwan na gawain ang mga ito para pagkaabalahan niya sa maghapon. Natigilan siya ng marinig ang pagkalam ng sikmura niya.“May maluluto ba ako sa kusina?” Tamad siyang lumabas ng kwarto at pumunta sa kusina para maghanap ng pwedeng maluto. Pagbukas niya ng ref ay bumagsak ang balikat niya ng makita na walang laman iyon na kahit ano kung hindi tubig lang.“Anong kakainin ko ngayon?” Tinignan niya ang orasan na nasa taas na bahagi ng pader. Hindi pa naman lagpas ng tanghali kaya pwede pa siyang kumain sa labas. Maglalakad na sana siya palabas ng muli na naman siyang matigilan dahil sa dalawang bagay. Una…“Wala akong pera,” mangiyak-ngiyak na sabi niya bago isina
Tulala sa kung saan at hindi magawang magsalita o kumilos man lang ni Cris sa mga nangyari pati na rin sa mga narinig.Gusto niyang takpan ang tainga niya at hilingin na sana ay hindi na lang nangyari ang nangyayari ngayon pero hindi. Totoo at buhay na buhay ang ama niya. Nasa harapan niya ito at pareho silang titig na titg sa isa’t isa.“Cris,” tawag sa kanya ng ama niya. Bigla niyang naramdaman ang pagbukol ng lalamunan dahil sa pinipigilang emosyon. Taliwas ng iniisip niya ang mga bagay na gusto niyang gawin at isa na roon ang sugurin ng mahigpit na yakap ang ama.Hindi siya nakasagot.. “Can daddy hug you?”Doon na tuluyang lumabas ang totoong nararamdaman niya. Her dad is used to ask that question everytime he will come home after work. “Daddy can hug me,” sagot niya bago humagulgol sa iyak. Tumayo ang ama niya at noon na lang niya muli naramdaman ang yakap ng ama. &ld