Bakit puso lang ang mayroon sa Instagroom? If she could 'heart,' she should be able to 'unheart' also. Pero anong symbol ang kabaligtaran ng puso?
Broken heart? Too pathetic. Even the IGM people knew that.Upside down heart?
Why not?That would be so much easier than hitting the comment icon and scrolling through emojis. And if she really, really hated a picture, she could just tap it like a thousand times and an upside down/inverted heart would stick to the picture, like forever, for everyone to see.
That would be awesome.
Amber thought that was a great idea. She was smarter than the IGM people. Pero habang hindi pa ginagawa ng Instagroom ang naiisip niya, she would just resort to trolling.
Well, she could 'unfollow' but... Out of the question. Ibinaba ni Amber sa mesa ang hawak na cell phone at dinampot naman ang mas lumang cell phone na nasa mesa rin. Doon naka-log in ang isa pa niyang dummy account. Iyon ang ginamit niya para mag-comment ng hindi kanais-nais sa mga picture ni @Marinllabullous---Marinelle Ongpauco. Manelle to everyone. Events specialist. Fitness guru. Pilates princess.
Manelle had been fooding her social media accounts for weeks now. Akala mo ay teleseryeng sinusubaybayan iyon ng libo-libo nitong followers. Title: Countdown For My Wedding
Pictures, GIFs, videos and live feeds of Manelle's
wedding preparation and everything.Sa araw na iyon, mga makeup na gagamitin ng bride-to-be ang naka-post. Pati hair products, lotions,
emollients... Manelle could not decide on the perfume yet. She posted three pictures of the most popular, most expensive perfume brands.So, the gay dummy commented: Like ur luf's d' only thing dat matters. Like peeps r not being killed everyday sans due process. Like Aleppos not happening. Like d polar caps not melting..
So on and so forth.
"It's terrible," comment ng kaharap niya sa mesa.
IGM posts din ni Manelle ang tinitingnan. Ibinaba rin nito ang cell phone. "The shallowness. Oh, it's embarrassing." Kumento pa nito."Opo nga po," tango ni Amber kay Tita Kelly.
Above to her colleagues. Fifty-seven years old. Judge sa Court of Appeals. Simpleng-simple, pero laging elegante ang aura. Very prim. Very proper.
"Why does she crave so much attention? What is wrong with her?" Anyong frustrated na talaga si Tita Kelly. "And obviously, hindi nakinig sa 'kin si Amanda. Pinapayagan pa rin niya ang anak niya sa kalokohang ito."
Younger sister ni Tita Kelly si Tita Amanda na mama naman ni Manelle
"Mabuti na lang, sa akin ka lumaki," sabi pa ni Tita Kelly na tumingin sa kanya bago ngumiti.
"Opo nga po," tango uli ni Amber.
"Tapos ka na ba?" tukoy ng tiyahin sa pagkain.
"Opo. Tara na po?"
"Oo." Tumayo na ang judge, inayos ang lapat at bagsak ng bestidang... jusko.. dilawan... sa mga panahong ito. Canary yellow ang bestida, lampas tuhod, boat neckline, sleeveless pero may nakasampay na pashmina sa balikat---yellow, yellow orange, mustard yellow.
Magkasabay silang tumawid sa sala mula sa komedor.
"I'm not going,'' sabi bigla ni Tita Kelly.
"Po?" Magdiriwang na ba siya? Hindi na sila sisimba sa Baclaran?
"To the wedding. I've decided. Hindi naman nila iginagalang ang opinion ko, pati nararamdaman ko."
"Ho? Eh, wala po akong kasama?"
"Hindi ba imbitado si Alexei?"
"Invited po."
"Then what's the problem? Siya ang bahala sa 'yo. I trust him completely." Nauna itong lumabas sa front door.
Hindi naman nakahakbang si Amby,
"Eh... Uhm... Tita...""What?"
"W-wala na po---B-break na po kami."
Parang tumigil ang mundo sa panig ni Tita Kelly. Tigil na tigil ito, feet frozen in mid step, body half-turned. Then, as soon as it came, it ended. Tita Kelly was relaxed again.
"I'Il talk to him," sabi ng tiyahin, nagpatuloy na sa paglalakad. "I'm sure nabigla lang 'yon at nagsisisi na ngayon."
"T-Tita, hindi naman po si Alexei... a-ako po... ang nakipag-break."
Parang walang narinig si Tita Kelly, deretso sa kotseng naghihintay sa labas ng gate. Sumakay na ito sa likod. Pero pag-upo ni Amber sa tabi ng tiyahin, inutusan na nito ang driver na umalis at bumaling na kay Amber.
"Give me one good reason why you broke up with Alexei."
"I don't love him, Tita." That simple, really.
"Paano nangyari 'yon? You two are perfect. You look so good together, Amber Marie. Paano nangyari na hindi mo na siya mahal? He's the one for you."
"H-hindi ko po alam. It just happened."
"Nothing happens without a reason."
Hindi na sumagot si Amber. Nanahimik din ang tiyahin, wala na sigurong maisip na argument. Bilang
huwes, very objective si Tita Kelly. Hinihimay nito ang bawat pahayag at argumento---time of death, uri ng murder weapon, estado ng bangkay; madali nitong nakikitaan ng discrepancies ang mga iyon. But there was something her aunt would not argue with: feelings.Hindi nahahawakan. Hindi nakikita. Paano masasabi; kung tama o mali?
Kung hindi mahal ni Amber si Alexei, may magagawa ba siya o ang kahit sino? Kahit pa sabihing walang nangyayari nang walang dahilan, nahahawakan ba ang dahilan? Even if it happened for a reason, the reason was too abstract. She knew her aunt knew the
reason was beyond logic.Kaya shut up na lang siya.
Pero nang nakalabas na sila ng subdivision, muling nagsalita si Tita Kelly na ikinagulat ni Amber. "Who
is he, then?""Ho?!"
"'Yong ipinalit mo kay Alexei."
"W-wala naman po---"
How could her aunt even think that way?
"I don't believe you. Hindi mawawala ang pagtingin mo kay Alexei kung hindi 'yon nabaling sa iba. Gusto ko siyang makilala. Iharap mo siya sa akin.
"Eh, wala nga po." Okay, fine. She underestimated the judge.
"Sinungaling ka. Bakit? Nahihiya kang ipakilala ang lalaki mo? May dapat ka bang ikahiya? Ayoko ng naglilihim ka sa akin, Amber Marie. Alam mo 'yan, simulat sapul. Kung matino ang lalaking iyon, ihaharap mo siya sa akin. Gusto kong malaman kung ano ang nakita mo sa kanya na wala kay Alexei. Paano mo naisip na mas karapat-dapat siya? Gusto kong makita lahat 'yon."
Kaya naman, nagdasal ni Amber sa Baclaran Church, Diyos ko, Mahal na Birhen, Ina ng Laging Saklolo... ituro 'yo naman sa akin kung saang kamay ng Diyos ako hahagilap ng boyfriend na mas matino kay Alexei. ASAP po, parang awa N'yo na...
"Hi, Ambs" Si Conrad, kapitbahay niya sa condominium building. Isang pinto lang ang pagitan ng mga unit nila. Mukhang kararating lang din ng lalaki. He was unlocking his door when she exited the elevator."Hi." Kinuha ni Amber sa bag ang sariling susi. "Kumusta ang workout?"Fresh from the gym si Conrad. Sando at shorts ang suot. Namumutok at nangingintab sa pawis ang mga braso at balikat. Nasa five-seven lang ang height, pero may hitsurang lalaki. Palangiti. Palabiro. Friendly."Ayun, hinihintay ka pa rin.""Ah." Natawa si Amber."Pass pa rin ako diyan." Wala siyang kabalak-balak mag-gym. Hindi naman siya mataba."Okay. Sige." Itinulak na nito ang pinto."Uh, Conrad---""Yes?" Nasa loob na ng unit ang isa nitong paa."Uh, w-wala. Wala. Sige." Mas nauna pa siyang pumasok sa kanyang un
Zhai was feeling triumphant. He liked everything about this date. Hindi lang para makabayad ng utang. As soon as Dough mentioned socialite, Zhai knew he would take the job.Fifty-something socialite, sino ang tatanggi?Well, probably most men his age.But not him. He had dated a handful of those before. TRLs ang tawag niya. Truly Rich Ladies. Hindi naman magiging 'truly rich' ang isang babae kung nasa twenties pa lang, even those in their early thirties. Nagsisimula pa lang ang mga iyon sa kanya-kanyang career, and the worst thing was, they wanted to have it all. Career, husband, kids.When he was that age, he was just starting also. He was having a great time, enjoying his fame, financial security and freedom. Women his age wanted to end all that. That had been a problem. He was a man. He liked to sleep with women but he wanted to be able to do that without fear--- fear of conception and emotional complications.Then he discovered older women.
"Here we go." Pinatay ni Zhai ang makina ng sasakyan matapos iyong iparada sa tabi ng isang Land Cruiser. Kahit madilim sa parking lot, halatang bagong- bago ang Land Cruiser na gray at parang alam na niya kung kanino.Bumaba siya at kinuha sa trunk ng kanyang Honda Civic ang mga regalo. Three large shopping bags full of gifts for the kiddos and the oldies. Iyong mga nasa in- between ang mga edad, hindi na kailangan regaluhan. Kahit siya mismo, hindi umaasang may matatanggap na regalo mula sa mga kamag-anak.Bitbit sa isang kamay ang mga shopping bag, tumawid siya mula sa grabang parking lot papunta sa gate ng resort. D' Levion. Hotel. Resort. Spa. Balot ng Christmas lights ang trunk ng tatlong date trees sa kanan ng gate. May mga nakatusok ding parol sa lupa na green, yellow at red. Behind those were the silver metal letters of the resort's name, nakadikit sa pader na nilagyan ng red tiles.Sa gate mismo, m
"Happy New Year," sa halip ay sagot niya sa kapatid. Thirty. seven o thirty-eight si Kathleen, pero mukha nang forty plus. Pinabayaan din ang katawan. Mataba. At stressful ang trabaho. ER nurse ito. Dalaga pa si Kathleen. May sinabi ito, pero sinadyang hindi pansinin ni Zhai.Imbes, nagmano siya sa papa niyang ngayon ay nasa wheelchair. Stroke. Two years ago. His mother was more agile even at sixty-nine. Trim, erect posture so she always appeared taller than she actually was. Makapal pa rin ang buhok at mangilan-ngilan lang ang uban. Obvious kahit kanino kung saan nakuha ni Zhai ang kanyang looks.His mother was in her forties when she had him. Menopause baby raw siya. Suwerte nang wala siyang diperensiya. Patpatin siya at maitim pa nga raw siya noong bata. Mukha raw siyang kabayo. Habang ang kanyang mga kapatid, malulusog at mga mestiso.Nang tumuntong siya sa edad na kinse, hindi makapaniwala ang lah
Zhai was feeling triumphant. He liked everything about this date. Hindi lang para makabayad ng utang. As soon as Dough mentioned socialite, Zhai knew he would take the job.Fifty-something socialite, sino ang tatanggi?Well, probably most men his age.But not him. He had dated a handful of those before. TRLs ang tawag niya. Truly Rich Ladies. Hindi naman magiging 'truly rich' ang isang babae kung nasa twenties pa lang, even those in their early thirties. Nagsisimula pa lang ang mga iyon sa kanya-kanyang career, and the worst thing was, they wanted to have it all. Career, husband, kids.When he was that age, he was just starting also. He was having a great time, enjoying his fame, financial security and freedom. Women his age wanted to end all that. That had been a problem. He was a man. He liked to sleep with women but he wanted to be able to do that without fear--- fear of conception and emotional complications.Then he discovered older women.
"Hi, Ambs" Si Conrad, kapitbahay niya sa condominium building. Isang pinto lang ang pagitan ng mga unit nila. Mukhang kararating lang din ng lalaki. He was unlocking his door when she exited the elevator."Hi." Kinuha ni Amber sa bag ang sariling susi. "Kumusta ang workout?"Fresh from the gym si Conrad. Sando at shorts ang suot. Namumutok at nangingintab sa pawis ang mga braso at balikat. Nasa five-seven lang ang height, pero may hitsurang lalaki. Palangiti. Palabiro. Friendly."Ayun, hinihintay ka pa rin.""Ah." Natawa si Amber."Pass pa rin ako diyan." Wala siyang kabalak-balak mag-gym. Hindi naman siya mataba."Okay. Sige." Itinulak na nito ang pinto."Uh, Conrad---""Yes?" Nasa loob na ng unit ang isa nitong paa."Uh, w-wala. Wala. Sige." Mas nauna pa siyang pumasok sa kanyang un
Bakit puso lang ang mayroon sa Instagroom? If she could 'heart,' she should be able to 'unheart' also. Pero anong symbol ang kabaligtaran ng puso?Broken heart? Too pathetic. Even the IGM people knew that.Upside down heart?Why not?That would be so much easier than hitting the comment icon and scrolling through emojis. And if she really, really hated a picture, she could just tap it like a thousand times and an upside down/inverted heart would stick to the picture, like forever, for everyone to see.That would be awesome.Amber thought that was a great idea. She was smarter than the IGM people. Pero habang hindi pa ginagawa ng Instagroom ang naiisip niya, she would just resort to trolling.Well, she could 'unfollow' but... Out of the question. Ibinaba ni Amber sa mesa ang hawak na cell phone at dinampot naman ang mas lumang cell phone na nasa mes
"Happy New Year," sa halip ay sagot niya sa kapatid. Thirty. seven o thirty-eight si Kathleen, pero mukha nang forty plus. Pinabayaan din ang katawan. Mataba. At stressful ang trabaho. ER nurse ito. Dalaga pa si Kathleen. May sinabi ito, pero sinadyang hindi pansinin ni Zhai.Imbes, nagmano siya sa papa niyang ngayon ay nasa wheelchair. Stroke. Two years ago. His mother was more agile even at sixty-nine. Trim, erect posture so she always appeared taller than she actually was. Makapal pa rin ang buhok at mangilan-ngilan lang ang uban. Obvious kahit kanino kung saan nakuha ni Zhai ang kanyang looks.His mother was in her forties when she had him. Menopause baby raw siya. Suwerte nang wala siyang diperensiya. Patpatin siya at maitim pa nga raw siya noong bata. Mukha raw siyang kabayo. Habang ang kanyang mga kapatid, malulusog at mga mestiso.Nang tumuntong siya sa edad na kinse, hindi makapaniwala ang lah
"Here we go." Pinatay ni Zhai ang makina ng sasakyan matapos iyong iparada sa tabi ng isang Land Cruiser. Kahit madilim sa parking lot, halatang bagong- bago ang Land Cruiser na gray at parang alam na niya kung kanino.Bumaba siya at kinuha sa trunk ng kanyang Honda Civic ang mga regalo. Three large shopping bags full of gifts for the kiddos and the oldies. Iyong mga nasa in- between ang mga edad, hindi na kailangan regaluhan. Kahit siya mismo, hindi umaasang may matatanggap na regalo mula sa mga kamag-anak.Bitbit sa isang kamay ang mga shopping bag, tumawid siya mula sa grabang parking lot papunta sa gate ng resort. D' Levion. Hotel. Resort. Spa. Balot ng Christmas lights ang trunk ng tatlong date trees sa kanan ng gate. May mga nakatusok ding parol sa lupa na green, yellow at red. Behind those were the silver metal letters of the resort's name, nakadikit sa pader na nilagyan ng red tiles.Sa gate mismo, m