Esteban didn't answer the question, and Ruben knew he didn't mention it on purpose, so he didn't ask anymore. Kasunod ng mga tawag nina Ruben at Lin Yong, biglang naging masigla ang mga lansangan ng Laguna noong madaling araw. Daan-daang tao ang dumaan sa iba't ibang kalye, at pumasok sa iba't ibang hotel, club, at entertainment venue, na naghuhukay ng tatlong talampakan sa lupa. Sa oras na ito, si Demetrio ay nasa banayad na bayan ng Dapu City, ayaw umalis.Siguro dahil sa sobrang tagal niyang nanatili sa Gandari at hindi masyadong nakipag-ugnayan sa mga babae, kaya ngayon ay sabik na siyang pagsilbihan siya ng lahat ng babae sa Dapu City."Ang bastos na 'yon, hindi pa dapat nag-enjoy ng ganoong pagtrato noon pa man, nakakaawa ang uod." Nakangiting sabi ni Demetrio, magkatabi, parang hari, habang iniisip niya ang kalagayan ni Esteban, lalo siyang nakaramdam na kawawa si Esteban.Siya ay pinalayas sa pamilya Montecellio at pagdating niya sa isang maliit na lugar tulad ng Laguna,
Nang makita si Demetrio na nakaluhod at nakayuko na may uhog at luha, hindi maintindihan ni Ruben kung bakit napakalaki ng agwat sa pagitan ng mga taong lumabas sa sinapupunan ng isang ina.Hindi naman mukhang lalaki si Demetrio. Siya ay lubhang walang silbi. Ang lalaki ay may ginto sa ilalim ng kanyang mga tuhod.Sa kabilang banda, si Esteban, bagama't ang buong Laguna ay itinuturing siyang walang kwentang tao, sa katunayan, ang pagganap ni Esteban ay hindi naman malapit sa taong walang kwenta, ngunit ang mga mangmang na iyon ay nagkamali sa pag-aakalang siya ay isang taong walang silbi.Ang mga kakayahan ng dalawang magkapatid ay simpleng magkaibang mundo.Sinulyapan ni Ruben ang kanyang bibig nang masama, at sinabing, "You dare not act like a man?"Walang pakialam si Demetrio kung lalaki man siya o hindi, basta makaligtas siya, makakaganti siya sa hinaharap. Ano ang panandaliang kahihiyan? Telang lana?At sa panahong iyon sa Gandari, si Demetrio ay lubos ding nakapag-aral. Kung hin
When Isabelwalked to the door impatiently and saw Yvonne and Donya Rosario outside the door, his pupils instantly enlarged countless times. .Hindi niya kilala ang matanda na ito, ngunit hinding-hindi niya makakalimutan si Yvonne sa buong buhay niya.Tandang-tanda pa ni Isabel ang mabigat na sampal na iyon hanggang ngayon, at alam din niya sa bibig ni Esteban na napakalakas na tao ni Yvonne.Ngunit nang makita niya ang babaeng sumampal sa kanya sa harap niya mismo ay nagtaka siya kung bakit pumunta sa bahay nila at may kasama pa.Naalala pa ni Isabel na gusto siya ni Yvonne na maging low-key na tao, at kung siya ay medyo mahirap sa kanya, kailangan niyang pagsisihan ang kanyang buhay. Pero hindi alam ni Isabel kung sino ang tinutukoy niya sa bibig ni Yvonne. Hindi kaya nasaktan na naman niya ang taong iyon?Saglit na naalala ni Isabel ang ginawa niya kamakailan sa kanyang isipan, ngunit hindi niya akalaing may nasaktan siya."Ikaw...bakit ka nandito?" gulat na sabi ni Isabel kay Y
"Esteban, saan mo gustong mamatay at hindi ka pa rin umuuwi." Pagkaraang tawagan, galit na sumbat ni Isabel, dahil ang lahat ng ito ay kinahinatnan ni Esteban, kung hindi dahil sa kanya, hindi mabubugbog si Anna.At naiintindihan din ni Isabel na susulpot si Yvonne ngayon, hindi para guluhin siya, kaya hindi siya gaanong natatakot, hangga't pinahihintulutan ni Esteban ang mga kahihinatnan, ang pamilya Lazaro ay maaaring linisin ang relasyon.Kung gustong idawit sila ni Esteban, nag-isip din si Isabel ng magandang paraan. Pinakamabuting hayaan sina Anna at Esteban na maghiwalay sa lugar upang hindi siya madamay.Matapos mahanap si Demetrio, binawi na ni Esteban ang kanyang telepono, ngunit bigla siyang hiniling ni Isabel na bumalik, at napakasama ng kanyang ugali na hindi maintindihan ni Esteban."Ma, anong meron?" tanong ni Esteban."Don't call me, I'm not your mother, now all the enemies came to the door, gusto mo pang magtago, bumalik ka na." galit na sabi ni Isabel.Nang marinig a
"Esteban, nandito pa si lola, hindi ka pa rin lumuluhod at humihingi ng tawad sa akin." Pagkaraan ng ilang sandali ng pagpapakita ng pagmamahal ng kanyang lola, sinabi ni Demetrio kay Esteban na may masamang tingin.Kasama ni Donya Rosario, may tiwala rin si Demetrio, dahil hangga't nandiyan ang kanyang lola, bumagsak man ang langit, hindi siya natatakot.At hindi naniwala si Demetrio na sa harap ni Donya Rosario ay naglakas-loob si Esteban na makipagkulitan.Ang walang kwentang basura ay walang kwentang basura kung tutuusin, paano siya magmamatigas ng ulo sa harap ng kanilang lola."Esteban, naglakas-loob ka pang bugbugin ang sarili mong kapatid, hindi ka pa patay, mahirap magparaya ang langit." Galit na sabi ni Donya Rosario.Kuya? Mahirap magparaya?Napangisi si Esteban sa buong mukha, hindi siya lumaban, namatay na siya sa kamay ng mga tao ni Donya Rosario, kailangan na ba niyang tanggapin ang kanyang kapalaran at mamatay, upang pagbigyan siya ng langit?Kung gayon, ano ang silbi
Matapos marinig ang mga salita ni Esteban, tumawa si Demetrio nang malakas na para bang nakarinig siya ng international joke.‘Kailan pa natutong mag-magsalita ang basurang ito at maglakas-loob na takutin siya ng ganito?’ sa isip ni Demetrio."Desmond, sa tingin mo ba natatakot kami sa pananakot mo? Ni hindi mo nga tinitingnan ang sarili mo kung pwede mo ba akong takutin?" Natatawang pahayag nito. “You’re just a trash of our family!”Tumingin si Esteban kay Senyora Rosario, at walang emosyon sa pagitan ng mga kamag-anak sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga mata ay parang isang napakalalim na dagat na maaaring lumamon ng mga tao anumang oras.Samantalang si Senyora Rosario ay nanginginig ang kanyang puso. Hindi niya akalain na si Esteban, na palaging isang walang kwentang imahe sa kanyang paningin ay makakagawa ng ganoong klaseng aksyon. Pakiramdam niya ay hindi si Estebana ng kaniyang nasa harapan, kung ‘di ibang tao. Si Esteban ay walang kakayahan at palaging walang kwenta sa kaniyan
Chapter 153 Naglakad si Senyora Rosario papalapit kay Demetrio. Inaplos nito ang pisngi ng apo habang umiiyak. Hindi niya kayang makitang nahihirapan at nasasaktan ito ng sobra, pakiramdam niya ay sumsakal sa puso niya. “Lahat ay gagawin ko para sa’yo, Demetrio, apo ko…” sambit nito matapos halikan sa noo ang apong si Demetrio, “Kung kapalit ng buhay ko ay buhay mo, matiwasay ko itong gagawin maging masaya ka lang.” Gustong matawa ni Esteban, ganito kamal ng kaniyang lola si Demetrio, lahat kaya niyang gawin pati ialay ang buhay. Ni minsan hindi niya naramdaman na pinahalagahan siya ng ganito simula pagkabata niya. Palaging si Emilio at ang mgakatulong ang kasama niya, nakapirmi sa palasyo dahil ikinakahiya ng pamilya. Tumingin si Senyora Rosario kay Esteban nang masama, “Wala kang puso, Desmond, isa lang demonyong hayop ka…” anito saka naglakad papalapit sa lubid. Ilang minuto lang ang nakalipas ay wala ng buhay ang matanda. "Desmond, patay na si lola. Pwede mo na akong bitawan,
Chapter 154Nang makita ni Marcella ang pinsala sa mukha ni Anna ay hindi niya napigilang matawa."Anna, idinidikit mo ba ang iyong mukha sa washing machine?" Natatawa nitong pang-aasar sa pinsan. “Sa halip na malinis lalo kang naging mukhang basura.”Nang marinig ang pangungutya ni Marcella ay hindi na maipinta ang mukha nito. Hindi ito ang tamang oras na magkita sila."Ano ang kinalaman nito sa iyo?" malamig na sinabi ni Anna. “Kung wala kang sasabihin na matino mabuti pang itikom moa ng bibig mo, Marcella.”Matapos makatanggap kamakailan ng isang regalo sa kasal si Marcella, bigla siyang nagkaroon ng pera, at ang kanyang buong katawan ay namamaga, at wala siyang pakialam sa pagtatrabaho sa kumpanya ngayon, naghihintay lamang na dumating ang pamilyang Montecillo upang pakasalan siya, at ngayon ay mayroon na siyang planong magsimulang mag-aral ng ibang kurso. Ang malamig na salita ni Anna ay nagpalungkot kay Marcella."It really doesn't matter to me, but you are also the person in ch