Chapter 139

At Montecellio family Courtyard.

Demetrio sat under the Narra tree. This was the place reserved for Donya Rosario. Apart from him, no one dared to sit here easily. Nakaramdam siya nang ginahwa nang makita ulit ang paboritong lugar sa mansyon.

Nang lumitaw si Donya Rosario, nagmamadaling tumayo si Demetrio, lumapit sa matandang babae upang alalayan, at sinabing, "Lola, bakit hindi mo sabihin sa akin kapag lumabas ka, tutulungan kita."

Puno ng ngiti si Donya Rosario, nagustuhan niya ang pag-aalaga na hatid sa kanya ni Demetrio, at ang pagmamalasakit lamang ni Demetrio ang ituturing niyang tapat.

"Sa tingin mo ba hindi man kaya makalakad ni lola dito?" tanong ni Donya Rosario.

Matapos tulungang makaupo si Donya Rosario, sinabi ni Demetriocai. “Lola, hindi ko po ibig sabihin, gusto ko lang po kayong pagsilbihan anumang oras, hindi niyo po alam kung gaano ko kayo ka-miss sa panahong ito sa kulungan? Natatakot po akong hindi kayo alagaan ng mga katulong na iyon."

"Ang tagal ng panah