Habang papalabas na si Alberto ng conference room, biglang humarang sa kanya si Francisco."Ano na naman ang gusto mong gawin?" Tanong ni Alberto nang malamig.Punong-puno ng galit ang mga mata ni Francisco. Sa tingin niya, si Alberto—isang inutil—ay dapat nananatili sa pinakamababang posisyon sa kumpanya. Kailan pa siya nagkaroon ng lakas ng loob na lumaban sa kanya?"Alberto, bibigyan kita ng isang huling pagkakataon para ayusin ang usapan sa Archfiend. Kung hindi mo ito gagawin, ako mismo ang magpapalayas sa'yo sa pamilya Lazaro." Sabi ni Francisco habang nagngangalit ang mga ngipin.Sa harap ng banta ni Francisco, hindi nakaramdam ng takot si Alberto. Sa halip, natawa siya sa kawalang-katotohanan nito."Ikaw ang magpapalayas sa akin? Hindi mo ba naiisip na ikaw ang nasa alanganin ngayon? At gusto ko lang ipaalam sa’yo—matutuloy ang kasunduan sa Archfiend. Kahit anong gawin mong paraan para pigilan ako, hindi mo ako matatalo." Sabi ni Alberto.Biglang napakuyom ang kamao ni Francis
MATAAS ang sikat ng araw ngunit hindi ‘yon alintana ng lalaking nagngangalang Esteban. Pasipol-sipol lamang ito habang nasa palengke. Maraming napapatingin sa kanya na tila ba hinuhusgahan siya dahil sa suot niyang damit na halos yakapin na ng kalumaan at may munting mga butas ngunit hindi niya ‘yon pinapansin. Hindi man niya aminin ay nasanay na lamang siya sa mga pangmamata ng mga tao sa kanya. Tahimik niyang hinihintay ang binili niyang regalo sa isang tiangge. Ilang saglit pa ay lumapit sa kanya ang tinderang babae dala ang kanyang binili. “Salamat,” magalang niyang wika sa babae bago ito talikuran saka naglakad na pauwi. Nangingiti niyang sinipat ng tingin ang regalong sinadya sa palengke. “Señorito.” Napahinto siya nang may biglang humarang na lalaki sa kanyang daanan. Nakasuot ito ng itim na tuxedo. Kumunot ang noo ni Esteban, nagtataka ang mukha kung sino ang lalaking kaharap niya ngayon. “Naparito ako para sunduin ka, kailangan ka ng mga Montecillio.” Napaatras si
Tumingin sila sa kakarating lang na matanda, si Senyora Rosario. Simula noong namatay ang matandang Lazaro, ang Lolo nilang si Senyora Rosario na ang kumontrol sa lahat. Lahat ng desisyon ng angkan lalo na pagdating sa negosyo ay dapat munang dumaan sa kanya. Maraming may gustong mawala ang matanda ngunit animo’y isa itong masamang damo, malakas pa at alam na alam pa ang nangyayari sa paligid niya kaya marami ring takot na kalabanin siya. Wala pa ni isa ang nagtagumpay na pagbagsakin ito dahil alam nila kung kakalabanin nila ito, sila lang din ang mapapahamak. “Lola…” bati ng mga apo nitong nakalinya na kasama ang kanilang mga pamilya. “Lola, si Frederick. Mukhang bibigyan ka pa ng pekeng designer bag,” si Anna ang nagsalita na may kaba sa d****b. Tumingin siya kay Frederick nang hawakan nito ang kamay niya. Kumunot naman ang noo ng matanda at nagtataka sa sinabi ng kanyang apo na si Anna. “Lola, don’t believe them. Alam mo namang hindi kita bibigyan ng mga cheap na bagay,” mabi
Kinuha ni Estrella, isa sa mga apo ni Donya Agatha, ang listahan ng mga regalo na nagmula sa pamilya ng mga Montecillo. Nanlaki ang mata nito habang nanginginig ang kamay nang makita kung ano ang mga regalo."Beach Resort…" aniya. “At may titulo!”"Susi ng isang Bugatti La Voiture Noire..."Habang nakikinig sa listahan ng mga regalo ay hindi maiwasan na magtinginan ng mga taong naroon. Paanong hindi? Ang mga regalo para kay Donya Agatha Lazaro ay tila regalo sa babaeng ikakasal noong sinaunang panahon.“And cash gift… 500 million,” hindi makapaniwala nitong big
Sa isang sikat at mamahaling hotel, naglalakad ang isang babaeng magarang suot at naka-make-up na halatang mamahalin. Maraming suot na silver at gold sa katawan. Mapulang labi at suot ang yayamaning sumbrero, kitang-kita mo talagang isa itong senyora. Umupo siya sa harap ni Esteban na pinagmasdan lang naman siya ng walang emosyon. Ngumiti siya sa binata at kahit hindi niya ipakita, ramdam niya ang galak nitong makita si Esteban.“My son…” Hindi sumagot si Esteban nang magsalita ang kanyang ina.Siya si Senyorita Yvonne, ang kanyang ina. Masama ang tingin ng binata sa babaeng prenteng naka-upo sa harap nito. Gusto niya namang tanungin agad kung ano talaga ang pakay ng ina at kung bakit gusto nitong makipagkita. Hindi pa yata sapat sa kanila na tinaboy nito si Flavio noong nakaraang araw lang.&ldqu
"Ruben, yosi?" Inihain ni Esteban ang isang kaha ng sigarilyo kay Ruben na siyang may-ari ng maliit na karinderya sa construction site na isa sa mga negosyo ng pamilya ni Anna. Kumuha ng isa si Ruben habang nakangiting umiiling. “Hindi ka ba nagsasawa sa ginagawa mo?" tanong nito at kumuha ng lighter sa bulsa sa sinindihan ang sigarilyong hawak. Tuminhin ito sa kawalan. Bumuntong-hininga si Esteban at humithit ng sigarilyo saka pinaglaruan ang usok. Sa loob ng tatlong taon, araw-araw ay lilitaw nang napakaaga si Esteban umulan man o umaraw sa likuran ng construction site. Makalipas ang ilang linggo ay nagkaroon ng hinuha si Ruben tungkol
Sa sumunod na araw, nagmemeeting ang pamilyang Lazaro at sakop ng buong confession room ang malakas na tawa ni Frederick."Anong nakakatawa, Fred? May kailangan ka bang sabihin sa amin?" tanong ng isang pinsan niya, lahat ng kamag-anak nito ay nakatingin sa kanya at inaantay siyang magsalita."Paano ba naman kasi, itong si Anna magpapahatid kay Esteban eh ano namang susuotin ng basurang iyon? Nakakahiya, at kapag nakita iyon ng may-ari ng kompanya. Panigurado, hindi tatanggapin ang offer dahil may kasama siyang basura." Malakas siyang tumawa at ganoon din ang iba, sumang-ayon sa sinabi ni Frederick.Iniisip niya na kung makita ng may-ari ay mapapahiya si Esteban kasama na si Anna at sa pamamagitang iyon, magiging palpak si Anna makipag-ugnayan sa kompanya. Lilipat kay Frederick ang oblgiasyon kapag nangyari iyon, siya ang papaboral ng Lola nila at higit sa lahat, mawawala sa landas ng pamilya nila si Esteban, matagal na niyang gustong mawala si Esteban kaya guma
Panibagong araw panibagong meeting na naman ng angkan ng Lazaro. Pinag-uusapan nila ang ibinigay nilang mission para kay Anna at kahit isa sa kanila walang naniniwala na magagawa ni Anna."Ipupusta ko ang magiging position ko dito sa kompanya, hindi niya magagawang papirmahin ang Desmond Corp.""Tama, paniguradong magagalit si Lola sa kanya. Tama ba, Frederick?" Natigil si Frederick kakaisip nang banggitin ang pangalan niya, ngumisi siya sa kanila at sumang-ayon sa mga sinasabi."Tama, at mapapatakwil na sila sa pamilya lalo na ang Esteban na iyon." Kinuyom niya ang mga kamo na tila ba nanggigil.Hindi talaga mawawala sa buhay niya ang galit kay Anna at kay Esteban, wala namang ginagawa ang tao sa kanya ngunit kung umasta ay parang may malaking kasalanan sa kanya sina Anna at Est eban.Natigil ang kanilang pag-uusap nang bumukas ang pinto ng conference room, tumayo silang lahat upang magbigay galang sa matandang Lazaro na kakarating lan
Habang papalabas na si Alberto ng conference room, biglang humarang sa kanya si Francisco."Ano na naman ang gusto mong gawin?" Tanong ni Alberto nang malamig.Punong-puno ng galit ang mga mata ni Francisco. Sa tingin niya, si Alberto—isang inutil—ay dapat nananatili sa pinakamababang posisyon sa kumpanya. Kailan pa siya nagkaroon ng lakas ng loob na lumaban sa kanya?"Alberto, bibigyan kita ng isang huling pagkakataon para ayusin ang usapan sa Archfiend. Kung hindi mo ito gagawin, ako mismo ang magpapalayas sa'yo sa pamilya Lazaro." Sabi ni Francisco habang nagngangalit ang mga ngipin.Sa harap ng banta ni Francisco, hindi nakaramdam ng takot si Alberto. Sa halip, natawa siya sa kawalang-katotohanan nito."Ikaw ang magpapalayas sa akin? Hindi mo ba naiisip na ikaw ang nasa alanganin ngayon? At gusto ko lang ipaalam sa’yo—matutuloy ang kasunduan sa Archfiend. Kahit anong gawin mong paraan para pigilan ako, hindi mo ako matatalo." Sabi ni Alberto.Biglang napakuyom ang kamao ni Francis
Hindi pinansin ni Alberto ang sinabi ni Francisco. Alam niyang kontra ito sa kanya, at para sa kanya, normal lang iyon. Hindi niya pinag-aksayahan ng panahon ang ugali ni Francisco."Alam ko na iniisip niyong mahirap paniwalaan ito, pero malapit na ring malaman ang totoo. Sa lalong madaling panahon, ang mga regional leader ng mga sikat na brand ay pupunta sa Laguna para magsagawa ng field investigation. Kung totoo man ito o hindi, malalaman natin sa tamang oras. Hindi ito opinyon ko lang." Sabi ni Alberto nang may kumpiyansa.Dahil sigurado si Alberto sa sinabi niya, at binanggit pa niyang may darating na mga opisyal para magsiyasat, hindi ito isang bagay na basta-basta lang niyang inimbento."Kung totoo ito, malaki ang magiging pangangailangan sa mga materyales para sa pagtatayo ng bagong urban area. Kung makakahanap tayo ng pagkakataong makipagkasundo, walang magiging limitasyon ang magiging tagumpay ng pamilya Lazaro.""Tama! Kapag nakilahok tayo sa proyekto ng bagong urban area, t
Kinabukasan, upang hindi mahuli sa pagpupulong, maagang dumating si Alberto sa kumpanya. Malaki ang magiging epekto nito sa kanyang posisyon, kaya hindi siya maaaring magpabaya.Samantala, nalaman na rin ng iba na magpapatawag ng pagpupulong ang matanda, pero hindi sila nagmadali.Pagdating ni Francisco sa meeting room at makita niyang maaga nang naroon si Alberto, napangiti siya nang may pangungutya."Kuya, ang sipag mo sa pagpupulong, pero pagdating sa kontribusyon sa kumpanya, wala ka namang maipakita." Sabi ni Francisco.Umiling lang si Alberto. Sanay na siya sa pang-aasar ng kapatid niya. Pero dati, wala siyang maisagot dahil aminado siyang wala siyang maipagmamalaking nagawa para sa kumpanya."Francisco, kuya mo pa rin ako. Kailangan mo ba talagang maging ganyan ka kaangas? Pero tandaan mo, malapit nang magbago ang posisyon ko sa kumpanya. Baka dumating ang araw na ikaw naman ang makikiusap sa akin." Sagot ni Alberto.Napahalakhak si Francisco. Siya? Makikiusap kay Alberto? Napa
Ang impormasyong nakuha ni Alberto ay nagpakuryoso sa matanda, kaya itinuro nito ang upuang nasa tapat niya, hudyat na maupo si Alberto.Hindi maikubli ang ngiti sa labi ni Alberto. Alam niyang bihira lang siyang patawaging maupo sa ganitong pagkakataon, lalo na’t mahigpit na ipinagbabawal ang istorbo habang umiinom ng tsaa ang matanda. Para sa kanya, ang sandaling ito ay isang bihirang pribilehiyo."Sigurado ka bang totoo ito?" tanong ng matanda.Nagulat siya na nagawa ito ni Alberto, dahil batid niya ang kakayahan ng anak. Kaya naman may bahagya pa rin siyang pagdududa sa balitang dala nito.Napag-isipan na rin ito ni Alberto. Naniniwala siyang hindi basta-basta gagawa ng kwento si Esteban, kaya naglakas-loob siyang ipaalam ito sa matanda.
Tinulungan ni Esteban si Anna sa pagliligpit ng mesa.Sanay na si Anna sa gawaing bahay, halatang bihasa na siya sa mga kilos niya."Madalas ka bang gumawa ng gawaing bahay?" tanong ni Esteban."Hindi gumagawa ng kahit ano ang mama ko sa bahay, tapos inaapi pa niya si papa, kaya ako na ang tumutulong," sagot ni Anna.Napangiti si Esteban. Mukhang ang posisyon ni Alberto sa pamilya niya ay wala sa kontrol ni Anna.Hindi na rin kataka-taka na noong nag-aaway sina Alberto at Isabel kanina, hindi man lang nagbago ang ekspresyon ni Anna. Ni hindi niya sinubukang pigilan si Isabel sa pag-alis.Malamang, ma
Noong panahong iyon, nasaksihan mismo ni Alberto ang pagsasara ng mga pabrika. Nakita rin niya kung paano nagsumikap ang maraming may-ari ng pabrika na makipagsosyo at maghanap ng ka-partner upang makaligtas sa pagbagsak ng ekonomiya. Para sa Laguna, iyon ang pinakamalupit at pinakamahirap na panahon. Pati ang negosyo ng pamilya Lazaro sa pagbebenta ng mga materyales sa konstruksiyon ay bumagsak nang husto.Habang malalim na nag-iisip si Alberto tungkol sa nakaraan, bigla siyang natauhan. Bakit nga ba biglang nabanggit ni Esteban ang kanlurang bahagi ng lungsod? Posible kayang may balak na ang Archfiend Company sa lugar na iyon?"Huwag mong sabihing gusto ng Archfiend na muling buhayin ang mga pabrika sa kanlurang bahagi ng lungsod?" tanong ni Alberto, halatang nagulat. Matagal nang abandonado ang mga pabrikang iyon. Kung may balak silang itayong muli ang isang industrial park, tiyak na napakalaking proyekto nito. Kahit bahagyang makinabang ang pamilya Lazaro dito, sapat na iyon para
Bagama’t nananatili pa ring masungit at masama ang mukha ni Isabel, mabuti na lang at may maayos na pag-uugali sina Alberto at Anna. Dahil dito, kahit papaano, pakiramdam ni Esteban ay nabawasan ang bigat ng kanyang loob.Bukod pa rito, hindi na niya hahayaang maulit ang nakaraang kahihiyan. Wala nang sinuman ang magtuturing sa kanya bilang isang walang silbi.Samantala, malaki ang inaasahan ni Isabel kay Esteban. Bagama’t hinahamak niya si Alberto at iniisip niyang wala itong kakayahang makipagkasundo sa archfiend, may maliit pa rin siyang pag-asa sa kanyang puso. Pagkat kung nais nilang mabuhay nang maayos, dapat makahanap ng paraan si Alberto.Ngunit nang makita niya si Esteban, agad siyang nadismaya. Isang bata lang ito—paano nito matutulungan si Alberto sa usaping ito?Lalo na ngayong puno ang hapag-kainan ng masasarap na pagkain. Para kay Isabel, hindi man lang karapat-dapat si Esteban sa tatlong ulam at isang sabaw.Tumayo si Isabel at lumapit kay Alberto. Wala siyang pakialam
Nang makita ni Alberto ang pag-aalinlangan ni Anna, hindi na niya nagawang pilitin pa ito. Alam niyang hindi tama na pagdiskitahan ang anak, kaya nanahimik na lang siya. Tutal, darating naman si Esteban sa hapunan mamaya, kaya may pagkakataon pa siyang subukan muli.Pagkauwi nila, agad na pumunta si Anna sa kanyang kwarto upang gawin ang kanyang takdang-aralin, habang si Alberto naman ay nagsimulang maghanda ng hapunan.Samantala, si Isabel ay naglalaro pa rin ng mahjong sa labas. Sa tagal nilang mag-asawa, ni minsan ay hindi pa ito nagluto para sa kanilang pamilya.Sa totoo lang, matagal nang may sama ng loob si Isabel kay Alberto. Napasama lang siya rito dahil inakala niyang makikinabang siya sa kayamanan ng pamilya Lazaro. Pero laking pagkakamali niya—walang kapangyarihan si Alberto sa loob ng pamilya, kaya’t naglaho rin ang kanyang mga pangarap.Gayunpaman, hindi pa rin siya nakikipaghiwalay kay Alberto. Alam niyang maunlad ang negosyo ng pamilya sa mga materyales pang-konstruksyo
Napailing si Anna, halatang kinakabahan, at nagsabi kay Alberto, "Ayos lang ako, Papa. Bakit ka nandito?"Matalim na tumingin si Alberto kay Esteban at sinabing, "Bata, huwag mong guluhin ang anak ko, kung hindi, hindi kita palalampasin."Ngumiti lang si Esteban at umiling. "Alberto, magkaibigan lang kami ni Anna. Wala akong ginagawang masama sa kanya."Kumunot ang noo ni Alberto. Nakakailang ang marinig na tinawag siya sa pangalan ng isang bata. Pero mas lalo siyang nagtataka dahil tila kilala siya nito.Ang pamilya Lazaro ay hindi naman kilala sa Laguna, hindi pa nga maituturing na third-rate na pamilya sa mundo ng negosyo. Maliban na lang sa ilang kasosyo, wala namang espesyal sa kanila para mapansin ng iba."Kilala mo ba ako?" tanong ni Alberto, naguguluhan."Narinig ko lang. Ang negosyo ninyo sa materyales sa Laguna ay hindi ganoon kalaki, pero medyo kilala na rin." sagot ni Esteban.Napangiti nang bahagya si Alberto. Ang salitang kilala ay isang papuri na bihirang marinig ng pam