Kinagabihan, isinama ni Esteban si Jane upang kumain sa labas ng hotel. Sinabi rin niyang aalis siya ng Laguna nang ilang araw.Nagbago ang ekspresyon ni Jane nang marinig iyon. Sa katunayan, ang dahilan kung bakit siya pumunta ng Laguna ay si Esteban. Ngayon na aalis ito at halatang hindi siya isasama, hindi niya iyon matanggap."Aalis ka pero hindi mo ako isasama. 'Yan ang ibig mong sabihin, hindi ba?" malamig na sabi ni Jane.Ang ganitong klase ng katahimikan ay parang bagyong paparating.Alam ni Esteban na hindi nagugustuhan ni Jane ang kanyang desisyon, pero buo na ang kanyang pasya at hindi na ito magbabago.Walang panganib na haharapin si Esteban sa pagpunta sa pamilya Santos, pero ayaw niyang malaman ni Jane ang masyadong maraming bagay tungkol sa kanya. Bukod pa rito, maraming komplikasyon ang konektado sa pamilya Santos na mahirap ipaliwanag. Kapag nagtanong si Jane, siguradong magiging abala ito para kay Esteban.Samantalang si Andres naman ay sinasadyang sanayin ni Esteban
“Patawad po, Mr. Montecellio.” Agad na yumuko ang lalaking naka-suot ng suit bilang pag-amin ng kanyang pagkakamali kay Esteban. Alam niyang kapag nalaman ito ni Liston, hindi niya kayang isipin ang magiging kahihinatnan.Bukod pa rito, hindi basta-bastang tao ang batang ito para sindakin. Kung minamaliit niya si Esteban, tiyak na may kabayaran ito.May bahagyang ngiti si Esteban nang magsalita. “Sa kapatid ko ka dapat humingi ng tawad. Wala kang karapatang hamakin siya.”Napatulala si Andres sa narinig. Bilang tauhan ni Esteban, isang karangalan para sa kanya na tawagin siyang "kapatid."Lumaki si Andres sa gilid ng lipunan at alam niya ang kanyang katayuan bilang isang hamak na tauhan ng isang boss. Kadalasan, ang mga tulad niya ay itinuturing lamang na tauhan—mga utusan, protektor, at tagasunod. Halos walang boss ang tunay na kumikilala sa kanilang mga tauhan bilang kapatid.Ngunit iba si Esteban. Hindi lang siya basta tinatrato bilang isang tauhan—itinuturing siya nito bilang kapa
Makalipas ang dalawang araw, sa wakas ay dumating na si Esteban sa isla ng pamilya Santos.Hindi ito ang unang beses ni Esteban na bumisita rito, kaya wala nang bago sa kanya pagdating sa isla.Pero si Andres, ibang usapan. Litong-lito siya.Hindi niya akalaing may taong kayang gawing tahanan ang isang buong isla. Bukod pa roon, ang mga guwardiyang nagbabantay rito ay may totoong mga armas—parang isang buong hukbo. Napaisip tuloy si Andres, totoo ba ang lahat ng ito, o isang palabas lang? May taong talagang nabubuhay sa ganitong antas? Bumili ng isang buong isla at ginawang sariling tahanan?At higit pa roon, may sariling hukbo para sa seguridad. Isang bagay na imposibleng abutin ng isang pangkaraniwang tao.Pagkababa nina Esteban at Andres mula sa helicopter, naghihintay na sa di kalayuan si Liston."Boss, siya ba ang may-ari ng isla?" tanong ni Andres kay Esteban na halatang kinakabahan.Kitang-kita niya na mas makapangyarihan ang lalaking ito kumpara kina Donald at Ruben. Hindi niy
Ngumiti nang may kumpiyansa si Liston sa sinabi ni Esteban at sagot niya, "Kapag lubos mo nang naunawaan ang lugar na ito, magbabago ang pananaw mo."Hindi alam ni Esteban kung ano ang tinutukoy ni Liston, pero sigurado siyang hindi ito simpleng lugar. Kilala niya si Liston bilang isang taong lubos na maingat, kaya't alam niyang kung mukhang simple ang isang bagay, malamang mas komplikado ito sa likod ng lahat.May isang makitid na daanan patungo sa ipinagbabawal na lugar, at ito ay binabantayan ng daan-daang guwardiya. Imposibleng makapasok ang isang ordinaryong tao.Pagpasok nila sa lagusan, napansin ni Esteban na may isang elevator sa harapan nila. Wala namang matataas na gusali sa itaas ng lagusan, kaya't malinaw na patungo ito sa ilalim ng isla."Makakakita ba ako ng tanawin sa ilalim ng dagat?" pabirong tanong ni Esteban. Hindi ito imposible para kay Liston, dahil may sapat siyang kayamanan para gawin ang kahit anong maisipan niya.Unang pumasok si Liston sa elevator, saka siya
Ginugol ni Liston ang napakaraming oras, enerhiya, at pera sa bato na ito. Naghanap siya ng mga dalubhasa sa iba't ibang bahagi ng mundo upang pag-aralan ang mga nakaukit na simbolo rito. Ngunit hanggang ngayon, wala pa rin siyang natanggap na sagot. Walang sinuman ang nakakakilala sa mga karakter na nakaukit sa stone tablet, kaya nagsimula siyang maghinala na baka hindi ito nagmula sa mundo.Kung hindi ito galing sa mundo, ibig sabihin, may iba pang mundo sa kalawakan.Tuwing naiisip ito ni Liston, hindi niya maiwasang makaramdam ng matinding excitement. Matagal nang misteryo sa sangkatauhan ang posibilidad ng ibang mundo maliban sa Earth, at umaasa siyang matutuklasan niya ito sa kanyang buhay—o mas mabuti pa, magkaroon siya ng pagkakataong makita mismo ang mundong iyon.Sa mundo, wala nang hinahangad pa si Liston. Nasa kanya na ang lahat ng kayamanang kayang makuha sa lupa, at ito ang nagtutulak sa kanya para hanapin ang mas malalim na kahulugan ng kanyang buhay.Samantala, bagamat
Gayunpaman, hindi ipapaliwanag ni Esteban kay Liston ang lahat ng ito nang detalyado.Ang dahilan kung bakit niya ipinakita kay Liston ang kanyang tunay na pagkatao ay dahil nais niyang katakutan siya nito. Kailangan niyang tiyakin na hindi siya kokontrahin ni Liston, lalo na't balak niyang angkinin ang batong tabletang ito para sa sarili niya.Dahil maaaring ito ang susi upang matalo si Zarvok, hindi na kailangang ipaliwanag pa kung gaano ito kahalaga kay Esteban."Hindi mo kailangang malaman ang lahat," malamig na sabi ni Esteban.Nasa teritoryo ito ng pamilya Santos. Kung dati pa nangyari ito, siguradong magagalit si Liston sa paraan ng pakikitungo sa kanya ni Esteban. Ngunit ngayon, hindi siya nagalit—ni katiting.Dati, inakala niyang nagpapakitang-gilas lang si Esteban sa harap ng mga guwardiya. Ngunit ngayon, alam niyang hindi talaga natatakot si Esteban sa kanila. Sa kanyang kakayahan, walang kahit anong modernong armas ang makalalapit sa kanya.Dahil nakapasok na siya sa hangg
Sa hapunan, sinalubong ni Liston sina Esteban at Andres gamit ang pinakamataas na antas ng pagtrato.Ganito ba talaga ang simple pero nakaka-boring na buhay ng mayayaman?Kahit isang ordinaryong hapunan lang, napaka-engrandeng inihanda! Tatlo lang naman silang kakain, pero parang handaan sa isang buffet!"Hindi ko alam kung ano ang gusto n’yo, kaya hinayaan ko na lang ang kusina na maghanda ng kung ano. Sana ay nagustuhan n’yo," sabi ni Liston kay Esteban na may bahagyang pag-aalala, na para bang natatakot siyang hindi sila mapasaya.Napalunok si Andres nang hindi sinasadya. "Kung ito ang tinatawag niyang ‘simpleng luto lang,’ ewan ko na lang kung ano ang itsura kung seryoso siyang maghanda!""Iba talaga ang hapunan ng mayayaman. Ang ganitong pagkain ay kayang tustusan ang gastusin sa pagkain ng isang ordinaryong tao nang maraming taon," sabi ni Esteban habang napapangiti.Sanay na siyang makakita ng marangyang handaan, pero hindi niya inasahan na kahit isang simpleng hapunan lang, ka
May kakaibang abilidad si Liston pagdating sa pagbabasa ng tao. Kahit sino pang magtangkang itago ang kanilang pagnanasa sa harap niya, hindi ito makakalampas sa kanyang paningin. Ang dahilan kung bakit sigurado siyang kakaiba si Esteban ay dahil walang bahid ng pagnanasa sa mga mata nito—isang malinaw na palatandaan na hindi siya interesado sa mga babaeng naroon.Marahil, dahil bata pa ito, hindi pa niya lubos na nauunawaan ang ganitong klaseng kasiyahan."Ito ba ang pribadong lugar mo na hindi pwedeng pasukin ng iba?" tanong ni Esteban kay Liston.Tumango si Liston. Walang sinumang miyembro ng pamilya Santos ang maaaring pumasok dito nang walang pahintulot. Sa katunayan, marami ang ni hindi alam na may ganitong lugar.Bukod sa lihim na silid sa ilalim ng lupa kung saan nakatago ang mga steles, ito ang pinaka-estriktong lugar sa buong isla. Walang sinuman ang maaaring makalapit dito nang hindi pinapayagan ni Liston. Sinumang lumabag ay agad na palalayasin sa isla."Ano ang mangyayari
Para kay Donald, ilang beses nang napatunayan ni Esteban ang kanyang kakayahan. Sa ganitong sitwasyon, wala nang dahilan para pagdudahan pa siya. Ang sinumang magtatangkang kwestyunin si Esteban ay siguradong mapapahamak.Kaya naman, tanggap ni Donald na may ibang tao na maaaring magduda, pero hinding-hindi niya papayagan na ang mismong pamilya nila ang gumawa ng katangahan.Para kay Donald, kailangang patayin agad sa simula pa lang ang plano ni Danilo. Alam niya na dahil sa matinding kagustuhan nitong patunayan ang sarili, tiyak na gagawa ito ng kapalpakan.“Alam ko, baka hindi mo gaanong pinapansin ang babala ko. Pero bago ka gumawa ng kahit ano, isipin mo muna si Aurora. Anak mo siya. Kapag napahamak siya dahil sa katangahan mo, pagsisisihan mo 'yan habangbuhay,” seryosong paalala ni Donald.
Tahimik lang si Danilo sa buong pag-uusap, pero iba ang tumatakbo sa isip niya. Hindi siya natatakot na magalit si Esteban kung hindi siya magpakita, dahil sa tingin niya, hindi malalampasan ni Esteban ang problemang ito.Isipin mo—daang-daang kilalang tao ang nagtipon-tipon. Paano makakalaban si Esteban sa ganitong lakas?Maliban na lang kung kaya niyang pagalingin silang lahat, baka may pag-asa pa siya. Pero imposible 'yon. Ayon sa kaalaman ni Danilo, karamihan sa kanila ay may mga malalang sakit na hindi na kayang gamutin. Nakarating na sila sa iba’t ibang sikat na doktor sa buong mundo, pero lahat ay sumuko na. Halos parang hinatulan na silang mamatay. Ang tanging pag-asa lang nila ay isang mala-Diyos na manggagamot.Tungkol naman sa paggaling ng ama ng pamilya Lazaro, sa tingin ni Danilo, tsamba lang 'yon ni Esteban.Isang beses lang na tsamba, hindi ibig sabihin ay palagi nang gano’n ang mangyayari.“Dad, sa palagay ko, panahon na para i-revise natin ang plano,” sabi ni Danilo k
Napatingin si Anna kay Esteban, gulat na gulat sa mga sinabi nito. Akala niya’y may plano si Esteban na pansamantalang paalisin ang mga tao sa mahinahong paraan, pero hindi niya inasahan na ganun na lang basta tatanggihan ni Esteban ang lahat.Ilang beses nang sinabi ng lolo niya na hindi puwedeng bastusin o tanggihan ang mga taong iyon. Pero ngayon, parang sinampal ni Esteban lahat ng iyon sa isang iglap.Lumapit si Anna sa kanya at marahang hinawakan ang laylayan ng damit ni Esteban, sabay bulong, “Nakalimutan mo na ba yung sinabi ko sa’yo?”Ngumiti si Esteban at tiningnan si Anna nang may kumpiyansa. “Ako ang bahala. Panoorin mo lang ako.”Dahil alam ni Anna kung gaano kalakas at kalaki ang koneksyon ng mga taong iyon, hindi pa rin mawala ang kaba niya. Pero nang makita niya ang ekspresyon sa mukha ni Esteban, para bang napawi kahit papaano ang takot niya.“Esteban, ako si—”“Ako si—”“Esteban, pakikinggan mo muna ako—”Isa-isang nagsalita ang mga tao sa labas, pilit ipinapakilala
Kung nasaan si Anna sa White City, nandoon din si Esteban.Tama ang sinabi ni Galeno—naramdaman ni Esteban sa pamamagitan ng kanyang divine sense na nasa hillside villa si Anna, kaya agad siyang bumalik.Kahit ilang ulit nang pinilit ni Jane sa sarili na manatiling kalmado kapag nakita si Esteban, hindi niya naitago ang tuwa at pagkasabik nang sa wakas ay makita niya ito.Ngunit nang dumiretso si Esteban patungo kay Anna at tila hindi man lang siya napansin, napalitan ng lungkot ang kanyang kasabikan, at muling naging kalmado ang kanyang damdamin.“Nagbago ka na… nagbago ka na,” sabi ni Esteban habang nakatingin sa pamilyar na mukha ni Anna.Ngayon, si Anna sa White City ay halos kamukhang-kamukha ng Anna bago pa muling ipanganak si Esteban.Maliban kina Galeno at Ace, hindi naiintindihan nina Anna at Jane ang ibig niyang sabihin, kaya nagtaka si Anna at nagtanong.“Anong ibig mong sabihin na pareho pa rin ako dati?” tanong ni Anna, naguguluhan.Umiling lang si Esteban at hindi na ipi
Makaraan ang ilang araw, sa wakas ay nakabalik na sina Esteban sa Laguna—isang lugar na pamilyar sa kanya. Pakiramdam niya, maging ang hangin dito ay tila masarap sa pakiramdam.Siyempre, ang totoong dahilan ay nandoon si Anna. Kung wala si Anna, wala na rin siyang dahilan para panghinayangan pa ang kahit ano sa mundo.“Labindalawa, ikaw na ang bahala sa kanya. Ibalik mo siya sa villa sa burol,” utos ni Esteban kay Galeno.Ang plano kasi ay itayo ang spirit array sa villa sa burol—mas maaga, mas mabuti. Pero gusto muna niyang makita si Anna, kaya’t ipinasa niya kay Galeno ang responsibilidad.“Naiintindihan ko,” sagot ni Galeno.Pagkaalis nila sa paliparan, sumakay si Esteban ng taxi papunta sa eskwelahan.Bagamat may mas mabilis sana siyang paraan, ayaw niyang lumipad sa liwanag ng araw at pagmulan ng kaguluhan. Kapag nakita siya ng tao, baka mapuno ng balita ang buong mundo. Ayaw ni Esteban na maging sentro ng media.“Si Anna lang talaga ang nagpapakilos sa kanya ng ganito,” natataw
Ang pagpunta ni Esteban sa isla kung saan matatagpuan ang punong himpilan ng Black Sheep Organization ay naging isang malaking tagumpay. Doon siya tuluyang naging isang tunay na nilalang sa divine realm at labis na lumakas—isang bagay na hindi niya inaasahan.Ngayon, patay na rin ang lahat ng gold medal killers ng Black Sheep, pinaslang ni Ace. Sa ganitong paraan, naisakatuparan na rin ang layunin ni Esteban na buwagin ang buong grupo.Nang mapansin niyang nakatayo si John sa di kalayuan, kinawayan niya ito.Maingat na lumapit si John at yumuko ng halos 90 degrees.Noong una, inakala niyang patay na si Esteban. Umabot pa sa puntong pinilit niya si Galeno na isiwalat ang nangyari sa bunganga ng bulkan. Pero ngayong buhay si Esteban at nasa harap niya, ni hindi niya
Sa tanong ni Ace, napailing lang si Esteban at mariing itinanggi ito.Hindi makapaniwala si Ace. Sa paningin niya, si Esteban ay napakalakas na—hindi na maipaliwanag ng mga salita ang taglay niyang kapangyarihan. Isa na siyang tunay na diyos, at siya mismo ang nagsabi na kaya niyang buksan ang Gate of Heaven. Pero kahit ganoon kalakas si Esteban… hindi pa rin niya kayang talunin si Zarvock?“Paano mangyayari ‘yon? Gano’n ba talaga kalakas si Zarvock?” tanong ni Ace, hindi pa rin makapaniwala. Sa totoo lang, iniisip niyang baka nagpapakumbaba lang si Esteban, o baka tinatago pa niya ang totoong lakas niya.“Alam mo ba kung saan talaga galing si Zarvock?” sagot na tanong ni Esteban.
Nang malinaw nang makita nina Ace at Galeno si Esteban, pareho silang nalito.Sa puso ni Galeno, patay na si Esteban.Sa isip naman ni Ace, sigurado siyang ang napakalakas na enerhiyang iyon ay galing sa nilalang sa loob ng bato. Pero ngayon, lumalabas na si Esteban pala ang may-ari ng lakas na iyon.Pero... paano nangyari 'yon?Paano naging ganoon kalakas si Esteban bigla? Ibig bang sabihin nito, nalampasan na niya ang Divine Realm?Huminga nang malalim si Ace, pero hindi pa rin siya matahimik sa nararamdaman niyang pagkabigla."Ikaw... nalampasan mo na ang Divine Realm?" tanong niya, hindi makapaniwala.Hindi pa man nakakasagot si Esteban, biglang sumugod si Galeno sa kanya na tila nababaliw sa tuwa."Esteban! Buhay ka! Buhay ka nga!" sigaw ni Galeno, puno ng emosyon.Napangiti si Esteban, sabay sabi, "Gusto mo ba talaga akong mamatay?"Pero tila hindi naririnig ni Galeno ang sinabi niya—lubos siyang nalulunod sa sariling tuwa. Paulit-ulit siyang nagsalita, "Ang mahalaga, buhay ka.
Simula nang matuklasan ni Ace ang bunganga ng bulkan, halos hindi na sila kumurap ni Galeno sa kakabantay dito—takot silang may makaligtaan.Hindi nagtagal, isang malakas na pagsabog ang umalingawngaw mula sa bunganga ng bulkan. Kasabay nito, isang napakalakas na puwersa ang pumailanlang sa langit.Agad na napatayo si Galeno at mariing pinisil ang kanyang kamao. Bumuhos ang pawis sa kanyang noo."Tapos na... Pumutok na naman ang bulkan!" sabi niya, puno ng kaba. Kahit hindi niya alam ang tunay na kalagayan ni Esteban, tiyak niyang hindi ito magandang pangyayari para dito.Pagkalipas ng pagsabog, napuno ng alikabok ang kalangitan—ngunit kapansin-pansin na walang lava na lumabas mula sa bunganga."Hindi ito mukhang normal na pagputok ng bulkan," sabi ni Ace.Napansin din ito ni Galeno. Sa normal na bulkan, palaging may kasunod na pag-agos ng lava, pero ngayon ay puro alikabok lang ang lumitaw."Hindi bulkan ang dahilan... pero saan galing 'yung pagsabog?" tanong ni Galeno, nagtataka.Na