Lumingon si Anna kay Esteban na may halong pag-aalinlangan sa mukha. Sabi nito, kung may mang-bully sa kanya, pwede siyang lumapit para humingi ng tulong. Pero sino ba ang may lakas ng loob na magbitiw ng kung anu-anong salita sa Sandrel?Ang pinakamakapangyarihang tao na kilala ni Anna ay sina Villar at Ruben. Mas makapangyarihan ba siya kaysa sa dalawang ito?"Bakit ganyan ang tingin mo?" tanong ni Esteban na may pagtataka."Ang hilig mo yatang magyabang," sagot ni Anna.Napakurap sandali si Esteban bago mapait na ngumiti. "Hindi ako nagyayabang. Ang lahat ng sinabi ko, isang daang porsyentong totoo."Umiling si Anna. "Bata pa ako, pero ilang beses ko nang narinig si Lola na sinasabi na sina Villar at Ruben ang pinakamakapangyarihang tao sa Sandrel. Sabi mo, kaya mong tulungan kahit sino'ng manggulo sa akin. Hindi ba ‘yon puro kayabangan lang?""Hindi ba pwedeng mas makapangyarihan ako kaysa kina Villar at Ruben?" seryosong tanong ni Esteban.Ngumiti si Anna pero hindi na nagsalita.
MATAAS ang sikat ng araw ngunit hindi ‘yon alintana ng lalaking nagngangalang Esteban. Pasipol-sipol lamang ito habang nasa palengke. Maraming napapatingin sa kanya na tila ba hinuhusgahan siya dahil sa suot niyang damit na halos yakapin na ng kalumaan at may munting mga butas ngunit hindi niya ‘yon pinapansin. Hindi man niya aminin ay nasanay na lamang siya sa mga pangmamata ng mga tao sa kanya. Tahimik niyang hinihintay ang binili niyang regalo sa isang tiangge. Ilang saglit pa ay lumapit sa kanya ang tinderang babae dala ang kanyang binili. “Salamat,” magalang niyang wika sa babae bago ito talikuran saka naglakad na pauwi. Nangingiti niyang sinipat ng tingin ang regalong sinadya sa palengke. “Señorito.” Napahinto siya nang may biglang humarang na lalaki sa kanyang daanan. Nakasuot ito ng itim na tuxedo. Kumunot ang noo ni Esteban, nagtataka ang mukha kung sino ang lalaking kaharap niya ngayon. “Naparito ako para sunduin ka, kailangan ka ng mga Montecillio.” Napaatras si
Tumingin sila sa kakarating lang na matanda, si Senyora Rosario. Simula noong namatay ang matandang Lazaro, ang Lolo nilang si Senyora Rosario na ang kumontrol sa lahat. Lahat ng desisyon ng angkan lalo na pagdating sa negosyo ay dapat munang dumaan sa kanya. Maraming may gustong mawala ang matanda ngunit animo’y isa itong masamang damo, malakas pa at alam na alam pa ang nangyayari sa paligid niya kaya marami ring takot na kalabanin siya. Wala pa ni isa ang nagtagumpay na pagbagsakin ito dahil alam nila kung kakalabanin nila ito, sila lang din ang mapapahamak. “Lola…” bati ng mga apo nitong nakalinya na kasama ang kanilang mga pamilya. “Lola, si Frederick. Mukhang bibigyan ka pa ng pekeng designer bag,” si Anna ang nagsalita na may kaba sa d****b. Tumingin siya kay Frederick nang hawakan nito ang kamay niya. Kumunot naman ang noo ng matanda at nagtataka sa sinabi ng kanyang apo na si Anna. “Lola, don’t believe them. Alam mo namang hindi kita bibigyan ng mga cheap na bagay,” mabi
Kinuha ni Estrella, isa sa mga apo ni Donya Agatha, ang listahan ng mga regalo na nagmula sa pamilya ng mga Montecillo. Nanlaki ang mata nito habang nanginginig ang kamay nang makita kung ano ang mga regalo."Beach Resort…" aniya. “At may titulo!”"Susi ng isang Bugatti La Voiture Noire..."Habang nakikinig sa listahan ng mga regalo ay hindi maiwasan na magtinginan ng mga taong naroon. Paanong hindi? Ang mga regalo para kay Donya Agatha Lazaro ay tila regalo sa babaeng ikakasal noong sinaunang panahon.“And cash gift… 500 million,” hindi makapaniwala nitong big
Sa isang sikat at mamahaling hotel, naglalakad ang isang babaeng magarang suot at naka-make-up na halatang mamahalin. Maraming suot na silver at gold sa katawan. Mapulang labi at suot ang yayamaning sumbrero, kitang-kita mo talagang isa itong senyora. Umupo siya sa harap ni Esteban na pinagmasdan lang naman siya ng walang emosyon. Ngumiti siya sa binata at kahit hindi niya ipakita, ramdam niya ang galak nitong makita si Esteban.“My son…” Hindi sumagot si Esteban nang magsalita ang kanyang ina.Siya si Senyorita Yvonne, ang kanyang ina. Masama ang tingin ng binata sa babaeng prenteng naka-upo sa harap nito. Gusto niya namang tanungin agad kung ano talaga ang pakay ng ina at kung bakit gusto nitong makipagkita. Hindi pa yata sapat sa kanila na tinaboy nito si Flavio noong nakaraang araw lang.&ldqu
"Ruben, yosi?" Inihain ni Esteban ang isang kaha ng sigarilyo kay Ruben na siyang may-ari ng maliit na karinderya sa construction site na isa sa mga negosyo ng pamilya ni Anna. Kumuha ng isa si Ruben habang nakangiting umiiling. “Hindi ka ba nagsasawa sa ginagawa mo?" tanong nito at kumuha ng lighter sa bulsa sa sinindihan ang sigarilyong hawak. Tuminhin ito sa kawalan. Bumuntong-hininga si Esteban at humithit ng sigarilyo saka pinaglaruan ang usok. Sa loob ng tatlong taon, araw-araw ay lilitaw nang napakaaga si Esteban umulan man o umaraw sa likuran ng construction site. Makalipas ang ilang linggo ay nagkaroon ng hinuha si Ruben tungkol
Sa sumunod na araw, nagmemeeting ang pamilyang Lazaro at sakop ng buong confession room ang malakas na tawa ni Frederick."Anong nakakatawa, Fred? May kailangan ka bang sabihin sa amin?" tanong ng isang pinsan niya, lahat ng kamag-anak nito ay nakatingin sa kanya at inaantay siyang magsalita."Paano ba naman kasi, itong si Anna magpapahatid kay Esteban eh ano namang susuotin ng basurang iyon? Nakakahiya, at kapag nakita iyon ng may-ari ng kompanya. Panigurado, hindi tatanggapin ang offer dahil may kasama siyang basura." Malakas siyang tumawa at ganoon din ang iba, sumang-ayon sa sinabi ni Frederick.Iniisip niya na kung makita ng may-ari ay mapapahiya si Esteban kasama na si Anna at sa pamamagitang iyon, magiging palpak si Anna makipag-ugnayan sa kompanya. Lilipat kay Frederick ang oblgiasyon kapag nangyari iyon, siya ang papaboral ng Lola nila at higit sa lahat, mawawala sa landas ng pamilya nila si Esteban, matagal na niyang gustong mawala si Esteban kaya guma
Panibagong araw panibagong meeting na naman ng angkan ng Lazaro. Pinag-uusapan nila ang ibinigay nilang mission para kay Anna at kahit isa sa kanila walang naniniwala na magagawa ni Anna."Ipupusta ko ang magiging position ko dito sa kompanya, hindi niya magagawang papirmahin ang Desmond Corp.""Tama, paniguradong magagalit si Lola sa kanya. Tama ba, Frederick?" Natigil si Frederick kakaisip nang banggitin ang pangalan niya, ngumisi siya sa kanila at sumang-ayon sa mga sinasabi."Tama, at mapapatakwil na sila sa pamilya lalo na ang Esteban na iyon." Kinuyom niya ang mga kamo na tila ba nanggigil.Hindi talaga mawawala sa buhay niya ang galit kay Anna at kay Esteban, wala namang ginagawa ang tao sa kanya ngunit kung umasta ay parang may malaking kasalanan sa kanya sina Anna at Est eban.Natigil ang kanilang pag-uusap nang bumukas ang pinto ng conference room, tumayo silang lahat upang magbigay galang sa matandang Lazaro na kakarating lan
Lumingon si Anna kay Esteban na may halong pag-aalinlangan sa mukha. Sabi nito, kung may mang-bully sa kanya, pwede siyang lumapit para humingi ng tulong. Pero sino ba ang may lakas ng loob na magbitiw ng kung anu-anong salita sa Sandrel?Ang pinakamakapangyarihang tao na kilala ni Anna ay sina Villar at Ruben. Mas makapangyarihan ba siya kaysa sa dalawang ito?"Bakit ganyan ang tingin mo?" tanong ni Esteban na may pagtataka."Ang hilig mo yatang magyabang," sagot ni Anna.Napakurap sandali si Esteban bago mapait na ngumiti. "Hindi ako nagyayabang. Ang lahat ng sinabi ko, isang daang porsyentong totoo."Umiling si Anna. "Bata pa ako, pero ilang beses ko nang narinig si Lola na sinasabi na sina Villar at Ruben ang pinakamakapangyarihang tao sa Sandrel. Sabi mo, kaya mong tulungan kahit sino'ng manggulo sa akin. Hindi ba ‘yon puro kayabangan lang?""Hindi ba pwedeng mas makapangyarihan ako kaysa kina Villar at Ruben?" seryosong tanong ni Esteban.Ngumiti si Anna pero hindi na nagsalita.
Just isang minuto lang ang nakalipas, si Anna ay puno pa rin ng takot at pag-aalala. Pero sa sandaling ito, nakaramdam siya ng hindi pa niya nararanasang seguridad sa presensya ni Esteban. Dahil dito, nagbago ang tingin niya sa binata.Hindi niya alam kung bakit biglang lumitaw si Esteban sa tabi niya, pero pakiramdam niya ay parang may nakatakdang koneksyon sa pagitan nila.Siyempre, sa puntong ito, hindi pa lubos na nauunawaan ni Anna ang tungkol sa tadhana. Ang alam lang niya ay maaari siyang makipagkaibigan sa binatang nasa harapan niya. Dahil sa kanya, alam niyang hindi siya masasaktan o aapihin.Samantala, hinarap na ni Esteban si Frederick.Ganoon na lang ang takot ni Frederick kaya nanghina ang kanyang mga tuhod. Kung hindi siya nakasandal, marahil ay bumagsak na siya sa lupa.Ngunit kahit anong pilit niyang magpakalakas, patuloy pa rin sa panginginig ang kanyang mga binti, at namutla na ang kanyang mukha.“Narinig ko, may gustong paluhurin?” matalim na tanong ni Esteban kay F
Nakita ni Esteban ang takot sa mga mata ni Anna, na nagpapatunay kung gaano siya kabahala kay Ruben. Dahil dito, mas lalo niyang naramdaman ang matinding pagnanais na protektahan si Anna.Lumapit siya kay Anna, marahang ipinatong ang kamay sa balikat nito, at sinabi, "Bakit ka matatakot? Si Ruben lang 'yan. Habang kasama mo ako, wala kang dapat ikatakot kahit kanino.""Hindi ako natatakot kay Ruben."Sa Sandrel, ito ay isang pahayag na imposibleng seryosohin ng iba—isang biro na hindi mo mapipigilang pagtawanan.Pero nang maramdaman ni Anna ang init ng palad ni Esteban, nagkaroon siya ng kakaibang pakiramdam ng seguridad.Dito siya naguluhan. Kung hindi man lang kinatatakutan ni Esteban si Ruben, saan nanggagaling ang pakiramdam niyang ligtas siya rito?"Bata, mukhang hindi mo alam kung anong pinapasok mo. Sumama ka na sa amin." sabi ng isa sa mga tauhan ni Frederick habang kinukuha ang braso ni Esteban.Dahil nasa pampublikong lugar sila, hindi siya basta-bastang masusugatan sa harap
Nararamdaman ni Anna ang panganib sa kanyang dibdib habang iniisip kung paano sasagutin ang tanong ni Esteban.Sa tuwing nakakaramdam siya ng ganitong pakiramdam, kadalasan ay lumalabas si Frederick.Madalas na tama ang pakiramdam ng mga babae, at kailanman ay hindi siya nagkamali sa bagay na ito.Nang itinaas niya ang kanyang ulo, tama nga ang hinala niya—papalapit na si Frederick kasama ang kanyang grupo.Dahil dito, bahagyang kinabahan si Anna at agad na sinabi kay Esteban, "Mas mabuti pang umalis ka na.""Bakit?" tanong ni Esteban na may halong tawa. Alam niyang nakita na ni Anna si Frederick, kaya naiintindihan niya kung bakit siya pinaaalis nito."Nandiyan si Frederick," sagot ni Anna.Umiling si Esteban at sinabing, "Hindi ko tinatanong kung bakit mo ako pinaaalis, kundi kung bakit ako matatakot kay Frederick?"Alam ni Anna ang sagot sa tanong na ito. Hindi lang dahil naroon si Frederick kundi may kasama rin siyang grupo ng mga tauhan. Halatang-halata na hindi maganda ang balak
Nang lumabas si Anna mula sa eskwelahan, nakita niya si Esteban sa unang pagkakataon. Dahil madalas siyang harangin nina Frederick at Marcella, naging automatic na sa kanya ang pagtingin sa paligid para tiyaking ligtas siya.Pero hindi niya inaasahang nandoon si Esteban.Sa unang pagkikita pa lang nila, may kakaibang pakiramdam na si Anna. Pakiramdam niya, parang hindi simpleng tao si Esteban. At ngayon, pangatlong beses na niya itong nakita. Parang hinihintay talaga siya.Dahil sa madalas na pambubully sa kanya, naging alerto na si Anna sa mga estranghero. Iniisip niyang baka ipinadala rin ito ni Frederick para lokohin siya.Kaya nang makita si Esteban, agad niyang ibinaba ang ulo at nagmadaling umalis, kunwaring hindi siya napansin.Napansin ito ni Esteban, kaya lumapit siya mismo kay Anna.Alam niyang posibleng mailang o matakot si Anna sa kanya, pero hindi niya mapigilang lapitan ito. Sa isip niya, ito na ang magiging asawa niya balang araw. Ibang klaseng pakiramdam ang dala ni An
Habang pinag-uusapan ang pagkakakilanlan ni Esteban, napasinghap si Ruben.Tungkol dito, kahit siya ay hindi masyadong nag-isip noon, ngunit nang makita niya kung paano tratuhin ni Donald si Esteban, agad niyang napagtanto na si Esteban ay isang makapangyarihang tao. Para kay Ruben, sapat nang malaman iyon sa ngayon.Tungkol naman sa tunay na pagkatao ni Esteban, balak niyang magsaliksik kapag dumating ang tamang panahon. Hindi siya kailanman gagawa ng padalos-dalos na hakbang. Ayaw niyang magdala ng gulo sa sarili at lalong ayaw niyang makagalit si Esteban.Nagsimula si Ruben sa kanyang karera gamit ang lakas ng kanyang kamao. Sa prinsipyo, siya ay matapang at walang takot. Pero pagdating kay Esteban, may natatagong takot sa kanyang puso na hindi niya maitanggi. Sa kabila nito, ramdam niyang gusto niyang kumilos.Para kay Ruben, malinaw na senyales ito. Kahit ang kanyang kutob ay nagsasabing kung hindi niya kayang sagupain si Esteban, mas mabuting huwag na lang.“Ang taong nakabangga
Biglang sumugod si Sandrel sa harapan ni Esteban at hinawakan ang kwelyo nito, parang gusto na niyang lapain si Esteban.Sa mga sandaling ito, hindi niya napansin si Ruben na nasa loob din ng bahay.Nang makita ni Sandrel ang sitwasyon, nanlaki ang kanyang mata at napuno ng takot ang kanyang puso.Sanay siyang maging arogante at walang kinatatakutan, pero hindi niya matanggap na may isang taong tila walang pakialam sa kanya.Ang buhay at kapalaran ng pamilya Castillo ay nasa mga kamay ni Esteban—at ngayon, naglakas-loob pa siyang pagbantaan ito!Dahil sa matinding galit, lumapit si Sandrel sa anak niya at sinuntok ito sa mukha."Walang utang na loob! Napakalaking gulong ginawa mo, hindi ka man lang nagsisisi?" sigaw ni Sandrel.Nanlumo si Sandrel matapos matanggap ang bigwas.Nasa loob siya ng sariling bahay niya, at ang sumuntok sa kanya ay ang mismong ama niyang palaging nagtatanggol sa kanya.Saglit siyang natulala, hindi alam kung ano ang nangyayari."Tay, bakit niyo ako sinuntok?
Nararamdaman ni Sandrel na nanghina ang kanyang mga tuhod habang nagugulat si Ruben sa kanyang nakita.Sa kanilang maikling pag-uusap, napagtanto niyang magkakilala sina Esteban at Ruben—at tila may malalim silang ugnayan. Bukod pa rito, napansin niyang nananatiling mayabang at mataas ang tingin ni Esteban sa harap ni Ruben.Napapailing si Sandrel at hindi mapigilang ikuskos ang kanyang mga mata.Pakiramdam niya ay namamalikmata siya—hindi makapaniwala sa kanyang nakikita."Isang musmos lang 'yan, paano niya nagagawang magpakita ng ganitong ugali kay Ruben?"Ngunit matapos niyang kuskusin ang kanyang mga mata, walang nagbago sa kanyang paningin.Lalo pa siyang naguluhan nang mapansin niyang parang natatakot si Ruben kay Esteban, dahilan upang tumigil sa pag-iisip ang kanyang utak."Anong klaseng tao ang nakalaban ko? Pati si Ruben natatakot sa kanya!"Sa totoo lang, hindi mismo si Esteban ang kinatatakutan ni Ruben, kundi ang hindi niya alam tungkol dito. Hindi niya alam kung anong ko
Chapter 1320 Sa harap ng mga pagdududa ng kanyang mga tauhan, ngumiti si Marcopollo ng malamig. Tanging ang mga tanga lamang ang mag-iisip na ang pagpatay kay Esteban ay makakalutas ng problema.Ngunit alam ni Marcopollo na kapag pinatay niya si Esteban, malamang ay magdudulot ito ng hindi maipaliwanag na malalaking problema para sa kanya, at ang ganitong problema ay hindi lang magpapabagsak sa kanyang posisyon sa Laguna City, kundi pati na rin ang kanyang buhay.Ang Laguna City ay isang maliit na siyudad lang. Para sa mga malalaking lungsod, ang pamumuno dito ay wala lang.Ang pinakaunang tao sa Laguna City Road, siguro sa mga mata ng ibang tao, ay isang biro lang.Wala talagang plano si Marcopollo na magpalawak ng teritoryo dahil sa kanyang posisyon. Sa halip, alam niyang mabuti na kung may puwang siya sa Laguna City, maaari siyang magmataas dito. Kapag lumabas siya ng Laguna City, hindi na siya magiging bahagi ng mundo