Sa totoo lang, ang pinakamataas na kakayahan ni Esteban, siguro pagkatapos lang magising ni Zarvock, ay magiging sapat na dahilan para ipakita niya ang kanyang tunay na lakas.
Ang mga ordinaryong tao sa mundo, isang hininga lang ni Esteban, maaari na silang mamatay ng paulit-ulit.
"Hindi mo siguro iniisip na ang laban kahapon ay ang aking limitasyon, di ba?" nakangiting tanong ni Esteban.
Ang totoo, ganun nga ang iniisip ng maliit na lalaki, pati na rin ng marami sa martial arts circle sa Europe.
Pero, sa estado ni Esteban ngayon, mukhang mali ang akala nila.
Pero... si Esteban ay 14 na taong gulang lang. Ano pa ba ang kaya niyang gawin?
Kailangan mong malaman na bukod sa talento, matagal na panahon ang kailangan para maging tunay na master. Ibig sabihin, halos imposible ang mga batang tao na maging malakas na mandirigma.
"Ngayon, ipakita mo sa akin ang limitasyon mo," sabi ng maliit na lalaki, kasabay ng pagtingin sa dalawang maskula
"Isang linggo." Sabi ni Domney.Kahit na napilitan siyang sabihin ito.Pero para kay Elai, ito ay nakakagulat.At kung malalaman ito ni Warren, siguradong magugulat din siya.Si Domney ito. Kilala ang lakas niya sa Europa, at hindi pa siya kailanman narinig na nagkompromiso sa kahit sino."Sa loob ng linggong ito, puwede kang maghanap ng paraan para harapin ako, o puwede mo ring ibalik agad ang mga kinuha mo sa pamilya Flores. Pero gusto kong ipaalala sa'yo na hindi madali ang unang pagpipilian. Kapag hindi mo ginawa ang ipinangako mo sa'kin sa loob ng isang linggo, buburahin ko ang pamilya Del Rosario mula sa Europa." Sabi ni Esteban.Halos pigain na ang mukha ni Domney. Sino ang
Si Elai ay wala pang kasing lalim ng pag-iisip ni Warren sa ganitong bagay, na nagpapakita ng agwat sa pagitan nila. Bago binanggit ni Warren ang ilang bagay, akala ni Elai na ang mga sinabi ni Esteban ay babala lang para sa pamilya Del Rosario.Ngayon, nang iniisip niya ito ng mabuti, mukhang may katotohanan nga iyon.Malinaw ang sinabi ni Esteban na kapag hindi natupad ang ipinangako, aalisin niya ang pangalan ng pamilya Del Rosario. At ang pamilya Corpuz? May ipinangako rin at may deadline?"Warren, naniniwala ka bang kaya talaga niyang alisin ang pamilya Del Rosario?" tanong ni Elai na puno ng kuryosidad. Alam niyang puno ng banta ang sinabi ni Esteban, pero hindi ibig sabihin ay kaya niya talagang gawin ito.Ang pamilya Del Rosario, pagkatapos ng lahat, ay isang matandang pamilya na matagal nang nakatayo sa Europa at may malalim na pundasyon. Paano aalisin ni Esteban ang pangalan nila nang ganun-ganun lang?"Ah," napabuntong-hininga si Warren.
Hindi naman nakakagulat na maliitin ni Mariotte Alferez si Esteban. Bukod sa edad ni Esteban, may isa pang dahilan—malakas din si Mariotte Alferez.Si Mariotte Alferez ang nangangasiwa sa lahat ng lugar ng pamilya Santos na katulad ng Dixin Prison. Sa puntong iyon pa lang, sapat na para ipakita ang lakas ni Mariotte Alferez."Huwag mo akong patagalin pa, dalhin mo na ako," sabi ni Mariotte Alferez.Tumango si Senyora Rosario nang may kumpiyansa.Dahil ipinadala siya ng pamilya Santos, siguradong malakas siya, kaya wala siyang ipinag-aalala.Naimbestigahan na ni Senyora Rosario ang tirahan ni Esteban. Siyempre, kung balak niyang kalabanin si Esteban, kailangan alam niya kung saan nakatira ito.Sa pagmamaneho ng driver ng pamilya Montecellio, sumama rin si Demetrio sa kasiyahan at diretso silang pumunta sa komunidad ni Esteban."Lola, dito lang siya nakatira? Ang pangit naman ng lugar na ‘to," sabi ni Demetrio na may pagkadi
MATAAS ang sikat ng araw ngunit hindi ‘yon alintana ng lalaking nagngangalang Esteban. Pasipol-sipol lamang ito habang nasa palengke. Maraming napapatingin sa kanya na tila ba hinuhusgahan siya dahil sa suot niyang damit na halos yakapin na ng kalumaan at may munting mga butas ngunit hindi niya ‘yon pinapansin. Hindi man niya aminin ay nasanay na lamang siya sa mga pangmamata ng mga tao sa kanya. Tahimik niyang hinihintay ang binili niyang regalo sa isang tiangge. Ilang saglit pa ay lumapit sa kanya ang tinderang babae dala ang kanyang binili. “Salamat,” magalang niyang wika sa babae bago ito talikuran saka naglakad na pauwi. Nangingiti niyang sinipat ng tingin ang regalong sinadya sa palengke. “Señorito.” Napahinto siya nang may biglang humarang na lalaki sa kanyang daanan. Nakasuot ito ng itim na tuxedo. Kumunot ang noo ni Esteban, nagtataka ang mukha kung sino ang lalaking kaharap niya ngayon. “Naparito ako para sunduin ka, kailangan ka ng mga Montecillio.” Napaatras si
Tumingin sila sa kakarating lang na matanda, si Senyora Rosario. Simula noong namatay ang matandang Lazaro, ang Lolo nilang si Senyora Rosario na ang kumontrol sa lahat. Lahat ng desisyon ng angkan lalo na pagdating sa negosyo ay dapat munang dumaan sa kanya. Maraming may gustong mawala ang matanda ngunit animo’y isa itong masamang damo, malakas pa at alam na alam pa ang nangyayari sa paligid niya kaya marami ring takot na kalabanin siya. Wala pa ni isa ang nagtagumpay na pagbagsakin ito dahil alam nila kung kakalabanin nila ito, sila lang din ang mapapahamak. “Lola…” bati ng mga apo nitong nakalinya na kasama ang kanilang mga pamilya. “Lola, si Frederick. Mukhang bibigyan ka pa ng pekeng designer bag,” si Anna ang nagsalita na may kaba sa d****b. Tumingin siya kay Frederick nang hawakan nito ang kamay niya. Kumunot naman ang noo ng matanda at nagtataka sa sinabi ng kanyang apo na si Anna. “Lola, don’t believe them. Alam mo namang hindi kita bibigyan ng mga cheap na bagay,” mabi
Kinuha ni Estrella, isa sa mga apo ni Donya Agatha, ang listahan ng mga regalo na nagmula sa pamilya ng mga Montecillo. Nanlaki ang mata nito habang nanginginig ang kamay nang makita kung ano ang mga regalo."Beach Resort…" aniya. “At may titulo!”"Susi ng isang Bugatti La Voiture Noire..."Habang nakikinig sa listahan ng mga regalo ay hindi maiwasan na magtinginan ng mga taong naroon. Paanong hindi? Ang mga regalo para kay Donya Agatha Lazaro ay tila regalo sa babaeng ikakasal noong sinaunang panahon.“And cash gift… 500 million,” hindi makapaniwala nitong big
Sa isang sikat at mamahaling hotel, naglalakad ang isang babaeng magarang suot at naka-make-up na halatang mamahalin. Maraming suot na silver at gold sa katawan. Mapulang labi at suot ang yayamaning sumbrero, kitang-kita mo talagang isa itong senyora. Umupo siya sa harap ni Esteban na pinagmasdan lang naman siya ng walang emosyon. Ngumiti siya sa binata at kahit hindi niya ipakita, ramdam niya ang galak nitong makita si Esteban.“My son…” Hindi sumagot si Esteban nang magsalita ang kanyang ina.Siya si Senyorita Yvonne, ang kanyang ina. Masama ang tingin ng binata sa babaeng prenteng naka-upo sa harap nito. Gusto niya namang tanungin agad kung ano talaga ang pakay ng ina at kung bakit gusto nitong makipagkita. Hindi pa yata sapat sa kanila na tinaboy nito si Flavio noong nakaraang araw lang.&ldqu
"Ruben, yosi?" Inihain ni Esteban ang isang kaha ng sigarilyo kay Ruben na siyang may-ari ng maliit na karinderya sa construction site na isa sa mga negosyo ng pamilya ni Anna. Kumuha ng isa si Ruben habang nakangiting umiiling. “Hindi ka ba nagsasawa sa ginagawa mo?" tanong nito at kumuha ng lighter sa bulsa sa sinindihan ang sigarilyong hawak. Tuminhin ito sa kawalan. Bumuntong-hininga si Esteban at humithit ng sigarilyo saka pinaglaruan ang usok. Sa loob ng tatlong taon, araw-araw ay lilitaw nang napakaaga si Esteban umulan man o umaraw sa likuran ng construction site. Makalipas ang ilang linggo ay nagkaroon ng hinuha si Ruben tungkol