Share

Chapter 15

Penulis: Zairalyah_dezai
last update Terakhir Diperbarui: 2023-05-27 21:43:13
Muli kong pinasadahan ang aking sarili sa salamin. Maaga akong nagising para maumpisahan ang pag ehersisyo. Nang kontento na ko sa ayos ko. Agad na lumabas ako ng kuwarto. Tahimik ang bawat kilos ko para wala akong maabalang ibang tao. Palabas pa lang ako nang makarinig ako ng mga yabag nga mga paa. Lumingon ako at nakita ko si Sebastian. Nagtaka na lamang ako. Maaga din pala siya nagigising sa umaga.

"Halika na para maumpisahan na natin," ani niya. Nangunot ang aking noo. Naunang lumabas siya sa maindoor. Dinaana niya lang ako.

"Maumpisahan? Para saan?" Mabilis na lumingon siya sa 'kin.

"Hindi mo alam? Matulog ka na lang muna at baka nananaginip ka pa rin hanggang ngayon," pasupladong sagot niya saka patakbong umalis siya.

Napasimangot ako. Bakit kasi hindi niya pa sabihin na sasamahan niya ko. Kunwari pa kasi siya. Sumunod na lang ako sa kan'ya at talagang iniwan niya ko rito.

"Sir Seb!" sigaw ko. "Hintayin mo ko." Patakbong hinabol ko siya sa labas ng gate. Ang layo na niya.

Hindi k
Zairalyah_dezai

Hello po sensya po kung natagalan sa pag update. May inaupdate din po ako sa dr**me na 2 stories. Thanks nga po pala sa nagbigay ng gift. Sa nais pa pong magbigay. Ako po ay lubos na nagpapasalamat sa inyong suporta. Huwag niyo po sana kalimutan na magrate sa story na ito. Thank you po and Godbless sa ating lahat. ( ˘ ³˘)♥

| Sukai
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 16

    Patungo na kami sa school ni Seb. Tila aligaga pa ito sa kan'yang kinauupuan dahil sa ilang mga text messages niyang natanggap mula pa kanina. Malapit na kami sa school ay saka pa lang siya nagsalita. "Hindi kita masusundo mamaya Marina," panimula niya. "Mauna ka na lang umuwe mamaya dahil may importante pa kong lakad after this class. Hindi ko alam kung makakauwe ako agad," ani niya. "Okay," tipid kong sagot. Lihim akong napangiti. Sana matagalan siya sa pag-uwe. Kasi kung narito siya. Hindi ko makakain ang mga gusto kong ulam. "Parang masaya ka pa. Huh!" Tila nakaramdam siya sa pagkasabik ko. Napaangat pa ang sulok ng kan'yang labi. "Ako masaya? Hindi naman. Paano mo naman nasabi na masaya ako?" Maang-maangan kong sagot. Tipid siyang napatawa. "What do you think of me? Na hindi ko alam ang nasa isip mo? No meat Marina and I'll make sure na hindi ka makakakain ng mga pagkaing paborito mo," asik niya. Naunang bumaba na siya ng sasakyan pagkapark niya rito sa parking area. H

    Terakhir Diperbarui : 2023-05-29
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 17

    POV ni Marina Pagkapasok ko sa loob ng suite, parang hinigop ng katawan ko ang lahat ng lakas na natira pa. Ang malambot na kama sa harap ko ay parang nananawagan, hinahatak ako palapit. Hindi ko na kayang labanan ang tukso. Diyos ko, pagod na pagod na ako. Ilang oras din kaming naglibot, tapos idinagdag pa ang mahabang biyahe. Si Sebastian? Ayun, parang hindi man lang napagod. Suplado pa rin. Kahit bakasyon na, hindi pa rin mabawasan ang pagiging masungit niya. "Marina, huwag kang humilata diyan. Madumi pa 'yung damit mo," malamig na boses ni Sebastian mula sa likod ko. Napairap ako nang palihim. Bakit ba hindi siya pwedeng mag-relax kahit isang beses? "Sandali lang, Sebastian. Wala akong balak matulog. Magpapahinga lang sandali." Napansin kong bumibigat na rin ang mga talukap ko habang sinasabi ito. "Ayaw ko ng mga sandali, Marina. Ayusin mo na 'yung gamit mo. Naka-ayos na 'yung kwarto mo sa kabila." Dumilat ako at tumingala sa kanya. Nakatayo siya sa may pinto, naka

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 18

    POV ni Marina Pagmulat ko ng mata, ang unang pumasok sa isip ko ay si Sebastian. Bumalik na kaya siya kagabi? Pero bago ko pa mahila ang sarili kong bumangon, naamoy ko agad ang mabangong halimuyak ng pagkain. Napatingin ako sa orasan—alas-siyete ng umaga. Kumulo ang sikmura ko. Wow, sino kaya ang nagluluto? Dali-dali akong bumangon, hindi na nag-abalang ayusin ang buhok ko. Diretso ako sa kitchen, at doon ko siya nakita. Si Sebastian. Naka-black shirt, pajama pants, at... nagluluto? Napatigil ako sa pinto, tinignan siya mula ulo hanggang paa. Hindi pwede. Baka multo ‘to. "Sebastian?" tawag ko, nag-aalangan pa rin. Lumingon siya sa akin, hawak ang spatula, at may seryosong ekspresyon sa mukha. "Anong tingin mo? Multo?" Hindi ko napigilan ang tawa ko. "Hindi naman, pero bakit ikaw ang nagluluto?" Napatigil siya sa paghalo ng itlog sa pan, saka tumingin sa akin na para bang siya pa ang nagulat. "Bakit? Hindi ba pwedeng magluto ang isang tulad ko?" "Kasi parang out of c

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 19

    Third Person POV Pagdating nila sa lugar, hindi akalain ni Marina na ganito pala kaganda. Ang lugar ay isang romantic restaurant na nasa ibabaw ng isang burol, may tanawin ng buong siyudad na kumikinang sa ilaw ng mga streetlights. Ang ambiance ay perpekto: dim lighting, eleganteng set-up, at mga kandilang nakalagay sa mga mesa. Habang naglalakad si Marina papunta sa kanilang reserved na mesa, ramdam niya ang kakaibang pakiramdam—parang eksena sa isang pelikula. Bakit kaya ito ang pinili ni Sebastian? Hindi ba’t laging tahimik at seryoso siya? Ngumiti si Sebastian at hudyat sa waiter na magdala ng menu. Si Marina, na hindi sanay sa ganitong klase ng fine dining, ay hindi na makapaniwala sa nangyayari. Ang mga mata niya ay nagliliwanag sa tuwa at kaunting pagkabigla. Pagkakaupo nila, nagpatuloy ang tahimik na gabi. Habang kumakain, hindi nakalimutan ni Sebastian na asarin siya paminsan-minsan, pero iba ang pakiramdam ni Marina. Sa kabila ng kanyang mga jokes at pang-aasar, may n

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 20

    Third Person POV Pagkapasok nila sa suite, agad na tinanggal ni Sebastian ang kanyang coat at inihagis ito sa malapit na sofa. Tahimik niyang tinanggal ang kanyang relo at ipinatong sa mesa. Si Marina naman ay nanatiling nakatayo sa pintuan, halatang hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyari kanina. "Tumayo ka na lang diyan buong gabi?" tanong ni Sebastian habang nagbubukas ng ilang mga buton ng kanyang damit. May halong pang-aasar sa boses nito. Napakunot-noo si Marina. "Hindi. Iniisip ko lang... bakit bigla kang naging sweet kanina?" Huminto si Sebastian at tumingin sa kanya. "Sweet? Saang parte ako naging sweet?" "Basta," sagot ni Marina, umiiwas ng tingin at naglakad papunta sa kama. "Minsan lang mangyari yun. Parang panaginip." "Panaginip?" ulit ni Sebastian habang naglalakad papunta sa mini bar at nagsalin ng tubig sa baso. "Siguro nga. Kaya huwag mo nang asahan ulit." Napairap si Marina at humiga sa kama. "Oo na, Mr. Grumpy." Naglakad si Sebastian papunta sa kam

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 21

    (Third Person POV) Nakakapanlambot ang titig ni Sebastian kay Marina, parang sinisiyasat kung paano niya nagawang sumuway sa bilin nito. Nakaramdam ng kaba si Marina habang dahan-dahang naglakad pabalik sa direksyon ni Sebastian, pilit na iniisip kung anong paliwanag ang ibibigay. “Kailangan bang sunduin pa kita dito?” malamig na tanong ni Sebastian nang makalapit si Marina. Nagkibit-balikat si Marina, pilit na pinapakalma ang sarili. “Naglakad lang naman ako. Hindi naman ako nawala.” “Hindi iyon ang usapan,” sagot ni Sebastian, mas matalim ang tono. “Sabi ko, huwag kang gumala.” Napabuntong-hininga si Marina. “Ang OA mo naman, Sebastian. Hindi naman ako bata para bantayan.” Tumawa si Sebastian nang walang humor. “Mukhang kailangan nga kitang bantayan, dahil kahit simpleng instructions hindi mo masunod.” Napairap si Marina at tumalikod, naglalakad pabalik sa hotel. “Bahala ka sa buhay mo. Ayoko na makipagtalo.” Hindi siya sumagot si Sebastian pero mabilis itong humabol

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-04
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 22

    Third Person POV Habang nagtatawanan pa rin silang dalawa, biglang tumunog ang cellphone ni Sebastian. Agad niyang kinuha ito mula sa bulsa at tumingin sa screen. Napakunot-noo siya nang makita ang pangalan ng tumatawag. Ana? “Sandali lang,” sabi niya kay Marina bago sagutin ang tawag. “Hello?” malamig ang boses ni Sebastian habang nakikinig sa kabilang linya. “Sir, si Ana po ito,” sagot ng boses sa kabilang linya, halata ang pagkataranta. “Kailangan n’yo pong bumalik agad sa Maynila. May nangyari po sa mga magulang ni Ma’am Marina.” Nanigas si Sebastian sa narinig. “Ano? Anong nangyari?” “Naaksidente po sila, Sir. Kakarating lang sa ospital,” sagot ni Ana, mabigat ang tono. Saglit na katahimikan ang bumalot kay Sebastian bago siya sumagot. “Okay, maghahanda kami. Salamat, Ana.” Pagkababa ng tawag, huminga siya nang malalim at tumingin kay Marina, na nagtataka kung bakit biglang seryoso ang ekspresyon nito. “Ano yun?” tanong ni Marina, ramdam ang tensyon sa paligid. “S

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-04
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 23

    POV ni Marina Tahimik akong nakatingin kay Sebastian habang nilalabas niya ang bigat ng kanyang kwento. Hindi ko akalaing may ganoong klaseng sugat na tinatago sa likod ng malamig at masungit niyang mukha. Paano kaya kung ako ang nasa sitwasyon niya? Paano kung mawalan ako ng mga magulang? Sa simpleng pag-iisip pa lang, parang may humigpit na sakal sa dibdib ko. "Sebastian…" Mahina ang tawag ko sa kanya. Hindi ko alam kung anong tamang sasabihin. Parang lahat ng salita ay kulang para damayan siya sa sakit na nararamdaman niya. Tumayo siya at lumingon sa bintana, pinilit itago ang kanyang emosyon. Pero hindi ko na hinayaan. Lumapit ako at mahigpit ko siyang niyakap mula sa likod. “Alam kong hindi sapat ang mga salitang ito,” bulong ko, nararamdaman ang panginginig ng katawan niya. “Pero salamat, Sebastian. Salamat dahil, sa kabila ng sakit mo, nandito ka para sa akin. Hindi ko makakalimutan ‘to.” Tahimik lang siya, pero ramdam ko ang init ng yakap niyang bumalik sa akin. Pa

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-05

Bab terbaru

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 76

    Kinabukasan, masiglang pumasok si Carla sa silid ni Luna, sabik na yayaing sumama sa kanila. "Luna! Mag-speed boat tayo! Ang saya nun, promise!" excited na sabi ni Carla habang nakaupo sa gilid ng kama ni Luna. Umiling si Luna, agad na bumagsak ang balikat. "Huwag na, Carla. Alam mo namang takot ako sa dagat…" mahina niyang sagot, ramdam ang kaba sa dibdib. Napakunot-noo si Carla. "Ha? Bakit ka naman takot?" Nag-aalangan si Luna bago sumagot. "May phobia ako. Hindi ko kaya… baka lang… baka mag-panic ako sa gitna ng dagat." Napabuntong-hininga si Carla pero hindi na nagpumilit. "Okay, fine! Kami na lang ni Jake ang sasama." Nang marinig ni Luna ang pangalan ni Jake, napatingin siya kay Carla. "Teka… kayo ni Jake?" Ngumiti si Carla at tumango. "Yeah! Magkaibigan kami. Matagal na." Nagulat si Luna. "Ha? Akala ko hindi kayo magkakilala?" Tumawa si Carla. "Well, hindi lang kasi natin napag-uusapan. Matagal ko nang kaibigan si Jake. At guess what? Sa kanya pala itong resor

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 75

    LIMANG TAON ANG LUMIPAS... Sa malawak na auditorium, nakatayo si Luna sa entablado, suot ang kanyang toga. Hawak niya ang kanyang diploma at medalya bilang cum laude—isang pangarap na matagal niyang hinintay na matupad. Dapat masaya siya. Dapat ipagdiriwang niya ang araw na ito. Ngunit habang pinagmamasdan niya ang dagat ng mga nagsasaya at niyayakap ng kanilang pamilya at mga kaibigan, hindi niya mapigilang mapansin ang kakulangan. Wala si Santino. Noon, madalas nilang pag-usapan kung paano sila sabay na aakyat sa entablado, tatawaging magkasunod ang pangalan, at maghahawakan ng kamay habang nakangiti sa isa’t isa. Pero ngayon, siya lang ang nandito. Pagkatapos ng seremonya, dumiretso siya sa isang tahimik na sulok ng unibersidad. Umupo siya sa isang bench, ipinikit ang mga mata, at marahang huminga. “Ginawa ko na, Santino,” mahina niyang bulong sa hangin. “Pero bakit parang kulang?” Limang taon na rin ang lumipas mula noong huli siyang tumapak sa mansyon ng Monteclaro.

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 74

    THIRD POV Habang unti-unting nilulubog ng araw ang kalangitan, nakatayo si Luna sa veranda ng Monteclaro mansion. Nakatitig siya sa malayo, pilit inaalis sa isip ang matinding pag-aalala na bumabalot sa kanya. Wala pa sina Marina at Sebastian. Hindi niya alam kung ano na ang nangyayari sa ospital. Gusto niyang sundan si Santino, gusto niyang makita ang lagay nito, pero… may bahagi ng sarili niyang nag-aalangan. “Bakit ba ako ganito?” mahina niyang bulong, mahigpit na niyakap ang sarili. "Hindi ba dapat masaya ako? Pinutol ko na ang koneksyon namin. Hindi ba ito ang gusto ko?" Ngunit sa bawat segundo na hindi niya nakikita si Santino, sa bawat minutong lumilipas na wala siyang balita tungkol dito, mas lalong bumibigat ang pakiramdam niya. Para siyang sinasakal ng guilt at takot—takot na baka huli na ang lahat. Napapikit siya, pilit nilulunok ang namumuong luha. "Hindi, hindi ko dapat maramdaman 'to. Wala akong karapatan—" Biglang bumukas ang malaking gate ng mansyon. Napa

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 73

    MANSYON NG MONTECLARO – LUNA’S POV Maagang gumayak si Luna para pumasok sa eskwela. Pilit niyang inaayos ang sarili, pilit niyang inilalayo ang isip sa nangyari kahapon. Tapos na. Wala nang sila—wala nang Santino at Luna. Paulit-ulit niyang sinasabi iyon sa sarili, kahit parang may kung anong kirot sa dibdib niya. Pagbaba niya sa hagdan, isang kakaibang katahimikan ang bumungad sa kanya. Hindi tulad ng dati na punong-puno ng sigla ang mansyon, ngayon ay tila may bumalot na lungkot sa buong paligid. Pagdating niya sa sala, nakita niya si Marina—ang mommy ni Santino. Naka-upo ito sa sofa, yakap-yakap ng kanyang asawa, si Sebastian. Nanginginig ang balikat ng ginang habang hagulgol nang hagulgol. Si Sebastian naman ay pilit siyang inaalo, ngunit bakas din sa mukha nito ang matinding lungkot. Nanatili si Luna sa kinatatayuan niya, hindi sigurado kung lalapit ba o aalis na lang nang tahimik. Pero bago pa siya makagalaw, biglang tumayo si Marina at mabilis siyang nilapitan. "Ikaw!

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 72

    Habang nakatayo sa gitna ng cafeteria, naramdaman ni Santino ang bigat sa kanyang dibdib. Para bang may kung anong bagay na pumipigil sa kanya, isang bagay na hindi niya kayang kontrolin. Tumingin siya sa direksyon kung saan lumabas si Luna. Mas lalo siyang naguluhan. Bakit ba parang ang hirap niyang maabot ngayon? Bakit parang kahit anong gawin niya, palayo na ito nang palayo? Napabuntong-hininga siya, napapailing habang napabulong sa sarili. "Mali pala ang mahalin ka, Luna…" Bar Scene – Santino’s POV Sa loob ng bar, malakas ang tugtog. Mga ilaw na kumikislap, tawanan ng mga lasing, at usok ng sigarilyo ang bumalot sa paligid. Pero para kay Santino, wala siyang naririnig kundi ang tahimik na sigaw ng puso niya. Isang shot ng alak ang tinungga niya. Isang mapait na hagod sa lalamunan—pero hindi kasing pait ng nararamdaman niya ngayon. Sa harap niya, nakaupo si Jake, tahimik lang na pinagmamasdan siya. "Tama na 'yan, pare," saway ni Jake, pero umiling lang si Santino. "

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 71

    Matapos ang practice, nag-ayos na ng gamit ang banda. Pawis si Santino, pero hindi iyon ang dahilan kung bakit biglang bumigat ang pakiramdam niya. Habang kinukumpuni niya ang mic stand, natanaw niya sa di kalayuan sina Luna at Jake—magkasabay na naglalakad palabas ng gym. Magaan lang ang itsura nila, tila komportableng-komportable sa isa’t isa. Maya-maya pa, nakita niyang tinapik ni Jake sa ulo si Luna habang may sinasabi. Napangiti si Luna, at doon kumirot ang dibdib ni Santino. "Tangina naman..." bulong niya sa sarili. Bigla siyang napaupo sa stage, pinunasan ang pawis, pero ang totoo, pinipilit niyang burahin sa isip ang nakita niya. “Jake pala, ha?” Naramdaman niyang lalong bumibigat ang loob niya. Kaya pala hindi siya makakuha ng diretsong sagot kay Luna. Kaya pala hindi niya mawari kung bakit parang ang layo-layo nito sa kanya nitong mga nakaraang araw. “Seryoso ba ‘to?” tanong niya sa sarili. Akala niya kasi, kahit paano, may halaga siya kay Luna. Na kahit hindi pa

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 70

    Napakurap si Luna at agad na umiwas ng tingin kay Santino. Hindi niya alam kung tama pa ba ang ginagawa nila—ang mga titig na iyon, ang tahimik na espasyong bumabalot sa kanila, at ang hindi maipaliwanag na tensyon sa pagitan nila. "Santino... hindi pwede," mahina niyang sabi, pilit na kinakalma ang sariling damdamin. "May girlfriend ka na. Ayaw kong makasira ng relasyon." Napabuntong-hininga si Santino, pero hindi niya inalis ang titig niya kay Luna. "Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko ngayon, Luna? Sa tingin mo ba, kung talagang mahal ko si Denise, nandito ako ngayon kasama mo?" Napalunok si Luna. Gusto niyang magalit. Gusto niyang pagalitan si Santino dahil sa pagiging pabaya sa relasyon nito, pero mas nagagalit siya sa sarili niya. Dahil bakit siya kinakabahan? Bakit parang mas gusto niyang manatili rito kaysa lumayo? "Santino, tama na," mariin niyang sabi, kahit pa ang sariling puso niya ay parang sumisigaw ng kabaligtaran. "Hindi ko kayang—" Bigla siyang natigilan nan

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 69

    Pagkauwi nila mula sa mall, napansin nilang tahimik na ang buong mansyon. Madilim na ang paligid, tanging ilaw sa hallway at sala ang bukas. Pagod man sa buong araw ng pamamasyal at kakatawa, nanatili ang kasiyahan sa mukha ni Santino. Pagpasok sa loob, agad na bumaling si Santino kay Luna at nakangiting sinabi, “Sabi ko naman sa’yo, tabi tayong matulog, ‘di ba?” Napakunot ang noo ni Luna at agad na tumanggi. “Ano ka? Hindi na tayo mga bata! Dalaga at binata na tayo, Santino. Huwag kang ewan.” Napahagalpak ng tawa si Santino. “Eh ano naman? Hindi naman kita kakainin. Saka dati naman tayong magkatabi matulog, ‘di ba?” “Dati ‘yon! Bata pa tayo nun!” asik ni Luna, binigyan siya ng masamang tingin. Ngunit sa halip na umurong, mas lalo pang lumapit si Santino, nakangisi. “So? Anong pinagkaiba? Pareho pa rin naman tayo, Luna. Ako pa rin ‘to, si Santino. At ikaw pa rin si Luna na laging inis sa akin pero hindi naman makatanggi kapag ako na ang nagyaya.” Napasinghap si Luna at nam

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 68

    Luna’s POV Pagkapasok ko sa kwarto, agad akong dumapa sa kama at tinakpan ang mukha ko ng unan. Ano ba ‘yon?! Ramdam ko pa rin ang init sa mukha ko habang paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang nangyari kanina sa loob ng closet. Bakit kasi ang lapit niya? Napapikit ako nang mahigpit habang naaalala ko kung paano halos magkadikit ang katawan namin ni Santino. Ang init ng katawan niya, ang bango niya, at higit sa lahat—ang katawan niya! Napahiga ako nang diretso at hinampas ang unan. Sht! Bakit ako kinikilig?! Hindi pwede ‘to!* Pero kasabay ng kilig, may inis din akong nararamdaman. Kasi pagkatapos ng lahat ng ‘yon, nakita ko siyang naghahalikan sila ni Denise. Ano ba naman ‘yun, Luna! Kahit kailan, hindi ikaw ang pipiliin ni Santino! Tama na ‘tong ilusyon mo! Pero kahit anong pilit kong itanggi, hindi ko maalis ang kakaibang pakiramdam sa loob ng puso ko. Paano kung... talagang mai-in love na ako sa kanya? "Hindi… Hindi ako pwedeng ma-in love sa kanya." Napalunok ako haba

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status