Chapter 1

“DID you know that umbrielle is a Latin name that means shadow?” para akong tanga ngayon na kinakausap ang teady bear na bigay sa akin ni mommy nung 7^th birthday ko. Nabobored na ako rito. Ang sabi kasi ni mommy ay huwag muna ako bumaba hangga’t hindi niya sinasabi.

Pareho kami ni Jane na nakatambay lang sa kwarto pero ang pinagkaiba nga lang ay maraming nag-aasikaso sa kanya. She needs to look extra beautiful today. Ngayong araw na kasi nila pormal na ia-announce ang pagpapakasal nila ni Matthew.

Well, they have been committed to each other since they were both sixteen. Ang sabi ni Matthew ay nakilala niya si Jane nung bata pa lamang ito pero hindi ko alam kung bakit at papaano.

Noong una ay maayos pa ang pakikitungo sa akin ni Matthew not until her mother died in an accident and everything between us just turned wary all of a sudden. Mabait siya sa akin noon. Binibigyan niya rin ako ng mga pagkain kapag dinadalaw niya si Jane at tinuturuan niya pa akong gumawa ng assignments nun dahil nga mas matanda siya sa akin at pareho pang business ang kinukuha namin.

I have a crush on him pero I never told anyone about it. Una ay committed siya kay Jane at pangalawa ay paniguradong lagot ako kay Mommy at Daddy kapag nalaman nila ang tungkol dito. Akala ko sa talino, ganda, at atensyon ng parents namin ako maiinggit sa kanya kundi na rin pala sa pagmamahal na ibinibigay sa kanya ni Matthew. Well, wala naman akong magagawa kundi maging masaya na lamang para sa kanila.

“Ipinapatawag na po kayo sa baba. Dumating na po sina sir Matthew kasama ang Daddy niya.” tumango ako at tinignan ang itsura ko sa salamin. I look so plain but who cares? Ang mahalaga maging matiwasay ang dinner na ‘to at mapapanatag na ‘ko.

Sabay kaming lumabas ni Jane ng kwarto. Halos magkatabi lang ang kwarto namin sa taas samantalang nasa baba naman ang kwarto ng parents namin.

“Wow, you’re so pretty, Shane!” lumapit siya sa akin at niyakap ako.

“Asus, may mas gaganda pa ba sa’yo?” biro ko na mas ikinatawa namin pareho. Hinawakan niya ang kamay ko at nagtungo na kami pareho sa table.

Nagkatinginan kami ni Matthew at hindi ko napigilang kabahan at manlambot ang mga tuhod nang bigyan niya ako ng malamig at nakakatakot na tingin. Di ka pa nasanay, Shane? It’s been a year already.

Tumabi ako kay Daddy habang nasa kabilang side naman niya si mommy. Sa tapat naming ay nakaupo si Jane katabi si Matthew at ang Daddy nito, si Tito Arthur.

Naging tahimik ang hapag sa di ko malaman na dahilan. Nakatingin lang ako sa pinggan habang tahimik na hinihiwa ang karne.

"I want a grand wedding!" nagulat kaming lahat sa biglaang pagsasalita ni Jane. Inangkla niya ang mga braso niya sa mga braso ni Matthew kaya napaiwas ako ng tingin.

"Of course, I'll give you the wedding that you deserve. Do you want a church wedding or you have any other plans in mind?" mahinahong tanong ni Matthew sa kanya.

"Can we have a beach wedding? Gusto ko sana sa Subic para mas malaki and mas maganda yung view. Marami kasi akong friends na gustong iinvite."

At dun na nagsimula ang usapan nila patungkol sa kasal. Ako lang yata ang hindi nagsasalita kung hindi pa ako tatanungin ni Jane o kaya ni Mommy.

"I want Shane of course to be my Maid of Honor---" pinutol ni Matthew ang sasabihin.

"Don't you have any other friends or best friend than her?" medyo nag-aalangan na tanong ni Matthew kay Jane.

Sa puntong ito ay parang gusto ko nalang umiyak bigla. Mabuti nalang at nakayuko lang ako o di kaya ay nakatingin sa ibang direksyon kanina pa kaya nang sabihin 'yun ni Matthew ay hindi nila nakita ang sakit na bumalatay sa mukha ko na agad ko namang nabawi. Tumingin lang ako sa kanila ng walang mababasang emosyon sa mukha ko.

"I have, but Shane's my sister kaya dapat lang na siya yung Maid of Honor ko." she gave him a pleading look at syempre kapag gusto ni Jane, makukuha ni Jane.

Nagpatuloy pa ang dinner. Nagkukwentuhan lang sila samantalang ako ay parang isang display lang na walang may balak kumausap. Nakaka suffocate. I tapped my mom's shoulder at nagpaalam ako sa kanya na magpupunta lang saglit sa garden at magpapahangin.

Di naman niya ako pinigilan at hinayaan lang ako na gawin ang gusto. May mababago ba? Nandyan or wala ako, pareho naman nilang hindi mapapansin ang presensya ko.

Nasa garden ako ngayon at naglalakad lakad. Iniisa-isa kong tignan ang mga bulaklak na tanim ni Mommy. This place has become my safety heaven. Kapag sobrang lungkot ko o kaya may mga problema ay dito lang ako tumatambay dahil napapagaan ng mga bulaklak ang pakiramdam ko.

"Why did you leave? Di mo na ba kaya panindigan ang pagiging inosente at tahimik mo?" nagulat ako nang bigla na lamang may nagsalita sa likod ko pero ang mas kinagulat ko ay nang makita sa Matthew na binibigyan ako ng matalim na tingin.

"A-ano bang sinasabi mo?"

"You're really something, huh. Ngayon naman ay ginagamit mo si Jane sa mga balak mo. Wag mong isipin na makukuha mo 'ko kapag pilit mong isinasabit si Jane sa kung ano mang pinaplano mo." he gave me a disgusted look and turned his back on me.

Sobrang sakit ng mga bagay na sinasabi at ibinibintang niya sa'kin. Hindi ko mapigilan na muling humarap sa mga bulaklak at tahimik na umiyak. Pinigilan kong mag react ang katawan ko lalo na ang mga balikat ko dahil Ayoko na mahalata nilang umiiyak ako.

Pilit kong pinipigilan ang emosyon ko kaya di rin mapigilan na sumakit ang lalamunan ko at mahirapan ako sa paghinga.

"W-what d-did I do?" nagtatakang tanong ko sarili.

Hindi ko alam kung ano ang sinasabi niya. Wala akong ka ide-ideya sa ibinibintang niyang ginagamit ko si Jane dahil una sa lahat ay wala akong plano sa kung para saan mang bagay.

At para makuha siya? Ni kailanman ay wala akong pinagsabihan sa bagay tungkol sa pagkakaroon ko ng gusto sa kanya kaya paano niya nasasabing balak ko siyang kunin o agawin kay Jane?

Hindi ko na kayang bumalik sa dining table dahil malaman nila na umiyak ako. I just texted my mom na mamamahinga na ako dahil biglang sumama ang aking pakiramdam.

"Ma'am, ipinadala po sa inyo ng daddy niyo. Gamot daw po ito sa sakit ng ulo o lagnat." may hawak na tray si Ate Izza na may isang basong tubig at dalawang tabletas na gamot.

"Sige po iwan niyo nalang po riyan, ate. Salamat po." ngumiti sa akin si Ate Izza at tumango bago lumabas ng kwarto.

Imbes na matulog ay kinuha ko ang sketch pad ko at sinubukang gumuhit pero parang sirang plaka na nagu-ulit ulit sa isip ko ang mga salita na binitawan ni Matthew.

Hindi ko na tinuloy ang pagguhit at tumitig nalang sa papel. I turned the papers and saw my sketches of him. Mayroon habang gumagawa siya ng sample questions para sa akin after niya 'ko turuan, meron habang nagbabasa siya ng libro at pinapaintindi sa akin ang assignment ko at mayroon din habang malalim siyang nag-iisip.

I missed these days. Nung mga panahon na okay pa ang lahat at maayos pa ang relasyon sa pagitan naming dalawa. I missed the old him. The bubbly, kind, and positive Matthew that I met when I was fourteen and he was sixteen.

"NAGPAALAM sa amin si Jane na dun muna siya sa kaibigan niya matutulog ng ilang araw. Ikaw, wala ka bang balak na makipag bonding sa mga kaibigan mo? Sembreak niyo, right?" nasa couch kami ni Daddy ngayon at nanonood ng Disney movie.

Between Mom and Dad, si Daddy talaga ang pinaka close ko. Siya kasi yung madalas na makausap ko at maka bonding unlike Mommy na either si Jane ang kausap ay lumalabas naman kasama ang mga amiga niya.

"I'm going to stay here until the next day para naman tayo muna magbobonding, Dad. But Annika's asking me out kaya dun nalang ako aalis. Di pa po kami nagkikita this week kaya baka mabaliw na yun." natawa siya sa sinabi ko. He knows how close I am with Annika ever since high school.

Ang loko nga na 'yun lumipat ng ABM strand nung senior high kahit di naman siya mahilig sa Math. Ang sabi niya ay baka may mam bully nanaman sa akin gaya nung junior high kaya sinamahan niya 'ko. Ayun nga lang, kargo ko siya dahil kapag di niya maintindihan ang mga lessons ay ako ang nagtuturo sa kanya kasama na ang mga itinuturo sa akin ni Matthew.

"Okay, basta mag enjoy kayo and wag kayo magpunta sa kung saang lugar at baka mapahamak kayo pareho." tumango ako at nagpatuloy na kami sa panonood.

Tinawagan ko si Jane at kinamusta pero nakapatay ang cellphone niya kaya hindi ko nalang muna inintindi. Baka nagbobonding sila ng mga kaibigan niya.

"Ayan! Here's my super random gift for you, Dad!" gumagawa kami ng bracelet ngayon. Si Daddy naman ay walang matapos dahil nahihirapan siyang I shoot ang mga beads sa tali nito.

"Sign of aging na ang paglabo ng mata, Dad. Tara, magpatingin na tayo." sabi ko dahilan para hampasin niya ako sa braso.

"Makakagawa rin ako ng isa. Syempre para sa'yo muna tapos tsaka na sa Mommy at sa ate mo kapag magaling na ako gumawa."

"So yung pangit ang ibibigay mo sa akin ganon ba?" kunwari ay nagtatampo kong sabi at humalukipkip pa.

"No, syempre special sa akin ang una kong gawa kaya sa pinaka favorite kong anak ko ibibigay."

"Naks, lakas ng loob porket wala pareho si Mommy at Jane!" sabi  ko at natawa nalang kami pareho.

Naging maayos pa ang takbo ng maghapon namin ni Daddy. Pero nang dumating ang sumunod na araw ay nagkanda loko loko na ang buhay namin. Umalis at nagtago si Jane at tumakas sa kasal nila ni Matthew. Nalaman ko mismo kay Matthew na tumawag sa kanya si Jane at nag sorry dahil hindi niya kayang ituloy ang kasal nilang dalawa.

Nagpunta sa amin si Matthew at galit na galit na sinalubong ako. Hinawakan niya ang braso ko at matalim akong tinitigan. Masaki tang pagkakahawak niya sa akin dahil napaka higpit nito.

“Kapag hindi mo nagawang pabalikin si Jane sa loob ng tatlong araw ay mananagot ka sa’kin.” sabi nito at sa di ko mabilang na pagkakataon ay hindi ko pa rin maintindihan kung ano nanaman ang kasalanan ko sa nangyayari.

“This is all your fault!” sabi niya na nagpa tulo ng luha ko na matagal ko ng hindi ipinapakita sa kanila.