Nanginginig ang mga kamay ko habang hawak-hawak ang manibela ng sasakyan. Hindi matigil ang pagtulo ng luha sa mga mata ko, naninikip din ang dibdib ko. Hindi ko rin maayos ang pagmamaneho ko dahil sa nararamdaman ko ngayon.
May tumawag sa akin, hindi ko ito balak sagutin lalo na't si Kylo ito pero napilitan ako, naalala kong nasa loob na ng restaurant sina Vie at Jade, ipapahatid ko na lang sila kay Kylo.
"Ava nasaan ka na? Nandito na ang lahat," nagtatakang tanong ni Kylo sa akin. Huminga ako ng malalim, itinigil ko ang sasakyan at pinunasan ang luha sa mukha ko.
"S-sorry Ky... Hindi muna ako makakapunta," i said while making myself calm.
"Are you crying?" Kylo asked.
I ended the call. Hindi ko na gustong sagutin ang tanong ni Kylo, dahil hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa pag-iyak, literal na humahagulgol na ako.
Nan
Maaga akong gumising. Ako na rin ang gumawa ng sarili kong pagkain, dahil sa loob ng apat na taon na pag-aaral ko sa ibang bansa ay ako lang din naman ang nag-asikaso sa sarili ko, kaya sanay na ako.Pagkatapos kong kumain ay naligo na ako. Pagkatapos naman no'n ay nagbihis na ako. Nagsuot ako ng casual double breasted black blazer, na above the knee at ang bag ko naman ay isang vintage croc handbag.Habang namimili ako ng damit ay nakita ko pa ang mga binigay at binili sa akin noon. Nasa akin pa rin ito hanggang ngayon, ayaw ko naman itapon dahil sayang. Ipapamigay ko na lang siguro.Sa paglipas ng panahon ay masasabi kong nagbago ako. Bukod sa isa na akong negosyante at CEO ng Vaia Hotel, nag-iba na rin ako pagdating sa pananamit, pananalita, at pati na rin ang pagkilos ko.Ngunit alam ko sa sarili ko na ako pa rin ang dating Ava. Siguro ay iniba ko lang ang ugali ko para makisaba
Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nanggagaling sa telepono ko. Pilit na tumayo ako kahit sobrang inaantok pa ako, sino ba naman kasi ang tatawag sa ganitong oras? Hindi ba nila alam na oras na ng tulog ng mga tao ngayon? Anong akala nila sa akin, robot? Hindi ako robot!Nang tingnan ko iyon ay unknown number kaya hindi ko ito sinagot at pinatay ko na lang ang telepono ko. Siguro ay nagkamali lang ang tumawag sa akin, o 'di kaya ito ang mga manliligaw ko.Dapat ba akong maging masaya kasi marami akong manliligaw o hindi? Simula kasi ng pumunta ako sa ibang bansa ay maraming nanliligaw sa akin. Nang makabalik naman ako ng Pilipinas ay may mga negosyante rin na nagkakagusto sa akin. Pero hindi ko ito pinansin dahil nga kay Harris. Ang akala ko ay may babalikan ako wala naman pala. Edi sana may jowa na ako ngayon!Bumalik na ako sa higaan ko at pagtulog. Kailangan kong mag-ipon ng lakas at pasensya para hindi ako ma
HARRIS'S POV"Bakit ka umalis?" i questioned myself.Huli na ang lahat, nakaalis na ang eroplano ni Ava. Tuluyan na siyang pumunta sa ibang bansa para doon mag-aral."Fuck!" I fumed, and kicked my car."Bro calm down, we can still find Ava. Your dad has a lot of connections right?" Nico said and stopped me from what I'm doing.No! Nandito na sana sa tabi ko si Ava kung hindi lang kami nahuli."Hindi mo mahahanap ang taong ayaw magpahanap," Kai sighed, because of that make me more angry. The fuck he saying?Lumapit ako kay Kai at hinawakan ang kwelyo nito."I will find Ava!I can find her!"I shouted and pound my own fist with Kai's face."Stop Harris if you act like that you're just wasting your time!" pag awat sa akin ni Lucien.
"Ah! Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?" sigaw ko sa sarili ko habang pinipilit ang sarili ko ka na makatulog.Naaalala ko ang nangyari kanina. Pupunta sana ako para pasalamatan si Harris pero nakita kong yakap-yakap siya ni Azari. Ewan ko, nagseselos yata ako.Bawal! Bawal ako magselos, at saka bakit ako nagseselos? Hindi naman ako ang nobya ni Harris. Wala naman akong karapatan.Naisipan kong bumaba at uminom ng gatas sa ibaba. Tumayo ako ng higaan ko ay kinuha ko ang telepono ko, gusto kong kumausap ng tao.Ako lang kasi mag-isa rito sa bahay ko. Bumukod na ako dahil mas malapit itong bahay na 'to sa trabaho kesa sa bahay ni mama. Tungkol nga pala kay mama, kailangan ko pa pala ayusin ang problema ng negosyo niya.Huminga ako ng malalim, tinignan ko kung akong oras na. Alas dos na pala ng madaling araw pero hindi pa rin ako nakakatulog. Panigura
Umalis ako at iniwan ko si Harris sa kinatatayuan niya. Hindi ko kaya na makita pa siya. How can he say that to me? Kung alam niya lang ang lahat.Nandito ako sa loob ng opisina ko kasama ko si Kylo. Hindi ako lalabas hangga't alam kong nasa loob pa rin ng hotel ko si Harris. Ayaw ko siyang makita, kung makapagsalita siya sa akin parang alam niya ang lahat. Parang sa tingin niya ay madali lang ang lahat sa akin."Bakit mo pa kasi pinatulan si Harris," saad ko kay Kylo. Dahil din kasi sa mga sagot ni Kylo sa tanong ni Harris kanina kaya mas lalong nag-init ang sitwasyon."I'm just testing Harris, hindi ko naman alam na pikon pala 'yon," sagot ni Kylo habang nakatingin sa laptop niya.Lagi kaming napagkakamalang magkasintahan kahit noon pa. Naging kaklase ko siya abroad, hindi siya scholar, sadyang mayaman lang talaga ang pamilya niya.Halos lahat ay t
Tahimik lang ako habang nakaupo dito sa loob ng bahay nila. Hindi na ako nakatanggi sa mom ni Harris dahil makulit ito, kaya sa huli ay na pilit pa rin ako nito na pumasok sa bahay.Inis na inis naman ako kay Harris dahil nagsinungaling pala ito. Nandito naman pala ang mom niya at wala naman palang inaayos sa loob ng bahay nila. Gusto niya lang akong dalhin sa Café na iyon, nagtaka ako pero isinantabi ko na ang pag-iisip."How are you hija? You look beautiful! Lalo kang maging maganda, balita ko successful ang negosyo mo ah? Mag kwento ka naman sa akin, I missed you," sunod-sunod na sabi sa akin ng mom ni Harris. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang una kong sasabihin at kung saan ako magsisimula dahil sobrang dami niyang tanong sa akin."Ayos naman po ako ma'am," nahihiyang sabi ko. Kasunod no'n ay kinuha ko ang tsaa sa lamesa. Mukhang magkakasakit na yata ako nito, dalawang beses na akong na
Tahimik lang kami ni Harris. Walang nagsasalita, nakatingin lang ako sa kawalan habang si Harris naman ay ganoon din."A-are you sure you want to sleep here?" pansin ko na kinakabahan tanong ni Harris sa akin.Ewan ko, kahit ako hindi ko alam kung dito ba talaga ako matutulog. Pakiramdam ko ay hindi umaayon ang panahon sa akin. Lalo lang lumakas ang ulan, tapos eto pa ang nangyari sa akin. Ang sakit sakit ng ulo ko."Oo. Makikitulog lang naman 'di ba?" sagot ko habang inaayos ang buhok ko na nagulo dahil sa sabunot nung Azari na 'yon."H-hindi ka ba naiilang?" napa kunot ang noo ko sa sinabi ni Harris. Bakit naman ako maiilang? Oo, ayaw ko siyang makasama pero wala naman akong magagawa. Isa pa, ngayong gabi lang naman. Delikado na kasi sa labas."Bakit naman ako maiilang? Hindi naman ako sa kwarto mo matutulog," napangisi ako dahil sa sinabi ko. Tama
"Ava!" rinig kong tawag sa akin ni Harris. Nagmadali akong maglakad pero mayamaya ay may humawak sa braso ko. Dahil doon ay napalingon ako at nakita ko si Harris."Ava, talk to me..." kasunod no'n ay may narinig kami ni Harris. Ang boses ni Azari..."I knew it! Malandi ka!" rinig kong sigaw ni Azari habang tumatakbo ito papunta sa direksyon namin ni Harris.Hindi pa nagtagal at nakarating na ito, agad siyang pinigilan ni Harris para saktan ako. Ngunit si Azari naman ay hindi magpapapigil, gusto niya talaga akong masaktan, gigil na gigil siya sa akin."Seriously Harris? Sa babaeng 'to pa? Sa malandi na babae na 'to? Gosh! Nawalan ka na ba ng taste?" lahat. Lahat ng salita, bawat salita, pumasok sa utak ko.Napayuko ako, nagsimula na akong maluha ulit. Parang nangyari na ito, parang naranasan ko na ito dati. Katulad ng nangyari sa nang bisitahin ako ni harry sa bahay na
Good day! This is Milly or Milly_Melons, the author of this book! I just wanted to say thank you for all the love and support. Maraming salamat sa mga nagbasa, patuloy na nagbabasa at sa mga magbabasa pa lang! Maraming salamat din sa mga nagbibigay ng gems! Kung nakarating ka hanggang dulo, at tinapos mo talaga ang storya ko, maraming salamat po! Ito po ang kauna-unahang storya na sinulat ko kaya ipinapagpaumanhin ko po ang mga grammatical errors, spelling mistakes at iba pa. Sana po ay natuwa kayo sa storya kong ito at nagkaroon ito, o ang mga karakter nito ng espesyal na lugar sa mga puso niyo. I also thank GoodNovel for giving me this opportunity to write and earn while doing my passion, it is really great working with them. Hinihiling ko na hindi rito matatapos ang paglalakbay natin, ako bilang manunulat at kayo, bilang
I put down my pen and stand up. Naglakad ako papuntang pintuan upang pakinggan ang ingay na nanggagaling sa labas ng opisina ko."Naglalaro na naman sila," i whispered and smiled.Dahan-dahan na binuksan ko ang pintuan at doon bumungad sa akin ang mga hagikgik ni Vaia. Ang anak namin."Are you playing again with Dammy?" tanong ko at saka lumuhod upang magkapantay kami nito."Dammy said it's okay to play. I already finished my homeworks mommy.""Are you sure?" lumingon ako sa paligid."I don't want you to fail your class."Lumapit ito sa akin at hinawakan ang dulo ng summer dress na suot ko. This girl really. She's using her beautiful eyes to me again."I will not fail, mommy. I promise, i will not forget my studies."My mouth curved into a smile. Itong ugali niya na ito ang namana niya sa akin. Sh
Tumayo ang mga balahibo ko nang maramdaman ko ang mabigat niyang kamay na naglalandas sa aking hita...pataas sa aking dibdib."N-ngayon?" napalunok ako at napahawak sa unan."Yes, ngayon. May ibang oras pa ba?""H-hindi k-kasi—""I want to do it, now."Ibinaba ni Harris ang katawan niya upang mahalikan niya ako. Noong una ay wala sa isip ko ang gumanti sa halik niya ngunit dahil sa malikot na dila niya ay hindi ko namalayan na nakikipagtastasan na pala ako ng halik sa kanya.Iniharap niya ako sa kanya at tuluyan na siyang pumatong sa akin. Mas lumalim naman ang halik niya sa akin.Napasinghap ako nang maghiwalay ang mga labi namin ni Harris. Humagilap ako ng hangin dahil halos maubusan na ako ng hininga dahil sa paghahalikan namin."H-harris...""Take off your clothes."
8 na ng gabi nang maisipan ni Harris na umuwi muna upang makapagpahinga siya sa bahay nila. Sabay kaming bumaba ng hagdan habang si Harris ay nakaakbay sa akin.Ngunit sabay kaming nagulat nang makita namin ang isang bisita na hindi namin inaasahan na darating..."Anak, nandito si Zale," anunsyo ni mama kaya sabay kami na napatingin ni Harris sa sofa. Doon nga ay nakita namin si Zale na nakaupo na mukhang naghihintay sa amin.Samantala, naramdaman ko naman ang pag-iba ng sitwasyon. Tumingin ako kay Harris at kita ko ang madilim na mukha nito."Are you okay?"Tumango lang ito sa akin ngunit madilim pa rin ang mukha niya. Hindi ko na lang ito ininda at dumiretso na ako sa paglalakad papuntang sofa upang batiin si Zale."Zale! Kumusta?" paunang bati ko kay Zale. Nag-angat naman ito ng tingin sa akin at agad akong nginitian. Grabe ang pinagkaiba niya ngayon
Nagising na lang ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. Nakita ko na iniluwa nito si mama kaya agad akong tumayo. Lumapit sa akin si Mama at mahigpit na niyakap naman ako nito."Kumusta ang pakiramdam mo, anak?"Umayos ako at hinigpitan rin ang yakap ko sa aking ina."M-medyo masakit lang po ang katawan," saad ko."Pinag-alala mo ako...akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo, Ava. Hindi ko rin matatanggap kung tuluyan na masasaktan ka ni Misty..."Unti-unting lumuwag ang yakap namin ni mama sa isa't isa. Tumingin lang ako sa mukha ni mama na puno ng pag-aalala sa akin. Ngumiti ako at muling niyakap si mama."Okay na po ako, tignan niyo nga po, oh. Nayayakap niyo pa po ang anak ninyo," biro ko at mahinang tumawa."Anong nararamdaman mo? Nagugutom ka ba? Ipaghahanda kita ng pagkain."Tumayo si mama ng hig
"I'm telling you, Misty. Stop being obsessed with Harris's girl. What's the point of killing her, anyway?""To get my fucking revenge? Naghintay lang ako ng limang taon para sa wala dahil sa 'yo!"Napalunok ako dahil sa naririnig kong usapan nila. Kahit na lumayo sila sa akin at may manipis na harang, rinig ko pa rin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagsipsip ng sabaw na ibinigay sa akin ng lalaki na ang pangalan ay Nico."Stop attacking her. Kapag pinagtangkaan mo na naman siyang saktan, ikukulong talaga kita sa condo."Mayamaya pa ay lumabas na silang dalawa. Parang pusa na kumalma si Misty ngunit masama pa rin ang tingin sa akin nito. Si Nico naman ay nakangiti lang sa akin."K-kailan dadating si H-harris?" kinakabahan na tanong ko. Hindi na ako natatakot sa kanilang dalawa, ngunit ang nasa isip ko ay kailangan ko na makaalis dito sa lugar na ito."Don't worry. I already contacted him. I just hope he doesn't call the police.""Of co
Nagising na lang ako nang maramdaman ko malamig na hangin na dumapo sa balat ko. Iginala ko ang tingin ko sa paligid at nagsitayuan ang mga balahibo dahil sa nakita.Medyo madalim, sobrang tahimik ng lugar, halatang abandonado ang lugar."Mabuti naman at gising ka na," lumingon ako sa aking gilid at nakita ko doon si Misty na nay buhat na timba na puno ng tubig. Lumapit ito sa akin at ibinuhos iyon mismo sa ulo ko. Mas lalo naman akong nagising dahil sa malamig na tubig na iyon."You really think you're a princess, huh? After being liked by so many boys, you convinced yourself that you're a princess."Binato ni Misty ang hawak niya na timba na nakagawa ng malakas na tunog. Mas lalo naman akong matakot. Ang lugar na ito ay siguradong tago at hindi masyadong mahahanap. Isa pa, pakiramdam ko ay walang titulo sa akin dito."M-misty..." bulong ko habang nagsisimula ng manginig ang aking katawan."Do you think someone will save you her
"H-hello? Yes, i just wanted to ask if Harris is there? Oh— okay...thank you, bye."Nilapag ko ang telepono ko sa lamesa at hinawakan ko ang ulo ko at hinilot iyon. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Misty kagabi.Kinuha ko na ang bag ko at sumakay sa kotse ko. Nakabihis na ako kanina pa dahil simula nang tawagan ako ni Misty, hindi na ako muling nakatulog.Tinawagan ko ang sekretarya niya kanina. Wala raw si Harris, ang sabi sa kanya magiging busy ito. Simula rin daw nang umalis ito kagabi ay hindi na bumalik ng office. Kaya napapaisip ako..."N-no! H-he can't do that! Harris will not cheat on me..." mahina na pangungumbinsi ko sa sarili ko habang nagmamaneho.Huminga ako nang malalim. Hindi pa rin ako mapakali kaya naman kinuha ko ang telepono ko sa katabi kong upuan habang nagmamaneho. Tinignan ko iyon upang malaman kung tinawagan o kung nag-text man lang sa akin si H
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang sinabi ni Misty. Humakbang siya ng isang beses at huminto. Ako naman ay palihim na umaatras."Why? Hindi mo ba ako gustong makita? Come-on, hindi ka ba nabitin? Hindi mo ba ako na-miss? Five years kang nawala, ah."Tumawa siya. Napansin ko naman na ang kamay niya ay nasa bulsa lang ng itim na jacket na suot niya. Posibleng doon niya itinatago ang armas niya. Kailangan kong mag-ingat dahil mahirap na, baka maulit muli ang nangyari noong nakaraang Linggo. At baka hindi na ako swertehin ngayon."S-seryoso ka ba talaga sa mga binabalak mo?" pinilit kong hindi ipahalata na hindi ako natatakot sa kanya. Tumigil ako sa pag-atras at ganu'n din siya, tumigil siya sa paghakbang."Oo. Masaya 'to. Hindi ka ba nag-e-enjoy?""Misty, bakit mo 'to ginagawa?" napalunok ako. Ibang-iba na siya. The way she speaks and the words that is coming from h