Gumising akong katabi si Harris. Dahan-dahan akong tumayo at napatingin sa bintana, lumabas na ang haring araw. Nabaling naman ang tingin ko kay Harris na hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang tulog.
Umalis na ako sa higaan at dumiretso ako sa malaking bintana na gawa sa salamin at makikita mo ang napakagandang view mula dito sa kwarto namin. Nasa hotel kasi kami ngayon at ang kinuhang kwarto ni Harris ay iyong nasa mataas na bahagi ng building at dahil doon ay napakagandang tanawin ang bumungad sa amin ngayong umaga.
Natigil ang pagtingin ko sa napakagandang tanawin nang maramdaman ko na may yumakap sa akin. Lumingon ako at nakita kong si Harris ito, nagising na pala siya.
Nanatili lang akong nakaharap sa bintana at nakatingin pa rin sa labas, habang si Harris naman ay mahigpit na nakayakap sa akin at nakalagay ang baba niya sa balikat ko.
"How's your sleep baby?" bulong sa akin ni Har
"Ava..." tawag sa akin ng mom ni Harris na dahilan para mapansin ko na nakatulala pala ako. Kanina pa habang naglalakad kami sa hallway ng ospital ay malalim na ang iniisip ko. Dahil iyon sa sinabi ni mama oras na makalabas kami ng kwarto ni Harris, pakiramdam ko ay importante iyon kaya ganun na lamang ang tono ng pananalita ni mama. Tumingin lang ako sa kanilang dalawa na nakatapat sa akin. Kami lang tatlo dito sa kwarto ko dahil ang kapatid ni Harris ang naiwan para magbantay sa kanya. "Anak... Napag-usapan na kasi namin ng nanay ni Harris ang tungkol sa scholarship mo sa abroad," mahinang sabi ni mama sa akin. Habang nagsasalita rin siya ay tumitingin din siya sa mom ni Harris na para bang nag-aalangan sila. Nagtaka naman ako dahil parang biglaan at bakit iyong tungkol pa talaga sa scholarship namin ang napag-usapan nila. "A-ano pong tungkol s
Tahimik at payapa rito sa loob ng kwarto pero hindi ako matatahimik at lalong hinding-hindi ako magiging payapa lalo na't kailangan ko nang umalis.Oo, napagdesisyunan kong ituloy ang pag-aaral ko abroad. Hindi ko pinili ang pag-aaral ko sa ibang bansa dahil iyon ang gusto nila mama at ng mom ni Harris, pero dahil iyon na talaga ang pinili ko una pa lang. Bago pa man kami maaksidente ni Harris.Mahirap sa akin ang iwan si Harris lalo na't hindi pa siya gumagaling mula sa aksidenteng nangyari, pero sa tingin ko ay ito ang pinakamagandang pagkakataon para umalis. Hindi na ako magpapakita sa kanya dahil baka pigilan niya lang ako, at hindi matuloy ang plano ko.Inayos ko muna ang sarili ko. Tumingin ako sa salamin at pinunasan agad ang mga luha sa pisngi ko na kanina pa tumutulo. Kailangan kong ipakita sa kanila na matatag ako.Lumabas na ako ng kwarto at bumama sa living room namin ku
HARRISMy head was still painful when I woke up. Lumingon ako sa paligid pero walang ibang tao. Hinahanap ko si Ava pero hindi ko siya makita.The door opened and my mom entered the room. I fixed my seat and looked at her, inilagay niya ang paper bag sa sofa at naupo.I looked into my mom's face and noticed that she couldn't look into my eyes.I feel like she's hiding something from me.Umiling ako dahil siguro ay nag-aalala lang ang mom ko para sa akin.Eversince when I entered Silvius Señior High School and ever since met Ava, I became a good student. Naging mabuting anak din ako dahil sa babaeng nakilala ko sa eskwelahan na iyon. Dahil sa mataas na marka ko ay natuwa sa akin ang nanay ko. And when I introduced Ava to my family I had a wonderful relationship with my mother. We no longer fight.Tuwang-tuwa ang nanay ko kay Ava.
AVA'S POVIlang araw na ang nakalipas. Tuluyan na akong aalis. Papunta na kami sa airport, aalis na ako ng bansa. Tuluyan ko ng iiwan si Harris.Hindi ako mapalagay simula nung araw na magpunta sina Harris dito sa lugar kung saan ako pansamantalang naninirahan. Mabuti na lamang ay nakutuban ni Vie na pupunta sila at maaring nilang ma-trace ang lugar ko kaya nakagawa na agad si Vie ng plano. Matagumpay naman ang plano.Nung araw na iyon ay agad na pumunta si Vie at Jade kinabukasan upang kamustahin ako at sabihin sa akin kung anong dapat kong gawin. Mabuti na lamang at matalino at naisip na agad ni Vie kung ano ang pwedeng gawin nila Harris kaya nagawan na agad namin ng paraan.Pumunta sina Vie at Jade sa akin. Kinuha ni Vie ang lumang phone ko at agad na pinalitan ang numero ng telepono. Kasunod no'n ay binigyan niya ako ng panibagong telepono, ang sabi niya ay iyon na lang ang gamitin ko. Agad
Five years later..."Good morning, ma'am Av," the guard greeted me."Good morning kuya," balik na bati ko at ngumiti. Kasunod noon ay dumiretso na ako papasok ng building."Av, you have a lunch meeting later together with Mr. Silas and together with his business friends," bungad na sabi sa akin ng secretary kong si Tiana. Isa siya sa mga kaklase ko dati at saktong kailangan niya ng trabaho kaya siya na rin ang kinuha kong sekretarya."Can you cancel it? I want to have lunch with my mother instead," I asked her."No you can't, you will sign the contract later. Kailangan mong pumunta bago pa man mag iba ang desisyon ni Mr. Silas, maraming nakaabang sa kontrata, tandaan mo," seryosong sagot sa akin ni Tiana.Huminga ako nang malalim, iginala ko ang tingin ko sa loob ng opisina ko. Nakamit ko na ang pangarap ko, n
Tuluyan na kaming nakaalis sa restaurant na iyon. Isasama ko na lang sina Vie at Jade sa lunch meeting namin total kasama ko na sila ngayon, baka mamaya ay makagawa na naman sila ng gulo."Hindi dapat ikaw ang humingi ng tawad Ava, sila ang may kasalanan," biglang sabi ni Vie habang nakahalukipkip at masama ang timpla ng mukha."It's okay Vie. Kung hindi ko ginawa iyon, at kung sumabay lang ako sa init ng ulo mo ay baka mas malala pa ang mangyari," I said. I'm trying my best to make Vie calm but it seems like she's really annoyed by that man."Pero Ava, tama naman si Vie. Kami ang unang nag-order ng pagkain pero sila ang inuna. Gutom na gutom na kaya ako, 'di ba nakakaasar talaga kapag gutom ka?" sabi ni Jade. Sabi ko na nga ba, may sasabihin din si Jade lalo pa na tungkol sa pagkain ang problema."Just forget it," pagtapos ko sa diskusyon.Tumungo na kami
Nanginginig ang mga kamay ko habang hawak-hawak ang manibela ng sasakyan. Hindi matigil ang pagtulo ng luha sa mga mata ko, naninikip din ang dibdib ko. Hindi ko rin maayos ang pagmamaneho ko dahil sa nararamdaman ko ngayon.May tumawag sa akin, hindi ko ito balak sagutin lalo na't si Kylo ito pero napilitan ako, naalala kong nasa loob na ng restaurant sina Vie at Jade, ipapahatid ko na lang sila kay Kylo."Ava nasaan ka na? Nandito na ang lahat," nagtatakang tanong ni Kylo sa akin. Huminga ako ng malalim, itinigil ko ang sasakyan at pinunasan ang luha sa mukha ko."S-sorry Ky... Hindi muna ako makakapunta," i said while making myself calm."Are you crying?" Kylo asked.I ended the call. Hindi ko na gustong sagutin ang tanong ni Kylo, dahil hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa pag-iyak, literal na humahagulgol na ako.Nan
Maaga akong gumising. Ako na rin ang gumawa ng sarili kong pagkain, dahil sa loob ng apat na taon na pag-aaral ko sa ibang bansa ay ako lang din naman ang nag-asikaso sa sarili ko, kaya sanay na ako.Pagkatapos kong kumain ay naligo na ako. Pagkatapos naman no'n ay nagbihis na ako. Nagsuot ako ng casual double breasted black blazer, na above the knee at ang bag ko naman ay isang vintage croc handbag.Habang namimili ako ng damit ay nakita ko pa ang mga binigay at binili sa akin noon. Nasa akin pa rin ito hanggang ngayon, ayaw ko naman itapon dahil sayang. Ipapamigay ko na lang siguro.Sa paglipas ng panahon ay masasabi kong nagbago ako. Bukod sa isa na akong negosyante at CEO ng Vaia Hotel, nag-iba na rin ako pagdating sa pananamit, pananalita, at pati na rin ang pagkilos ko.Ngunit alam ko sa sarili ko na ako pa rin ang dating Ava. Siguro ay iniba ko lang ang ugali ko para makisaba
Good day! This is Milly or Milly_Melons, the author of this book! I just wanted to say thank you for all the love and support. Maraming salamat sa mga nagbasa, patuloy na nagbabasa at sa mga magbabasa pa lang! Maraming salamat din sa mga nagbibigay ng gems! Kung nakarating ka hanggang dulo, at tinapos mo talaga ang storya ko, maraming salamat po! Ito po ang kauna-unahang storya na sinulat ko kaya ipinapagpaumanhin ko po ang mga grammatical errors, spelling mistakes at iba pa. Sana po ay natuwa kayo sa storya kong ito at nagkaroon ito, o ang mga karakter nito ng espesyal na lugar sa mga puso niyo. I also thank GoodNovel for giving me this opportunity to write and earn while doing my passion, it is really great working with them. Hinihiling ko na hindi rito matatapos ang paglalakbay natin, ako bilang manunulat at kayo, bilang
I put down my pen and stand up. Naglakad ako papuntang pintuan upang pakinggan ang ingay na nanggagaling sa labas ng opisina ko."Naglalaro na naman sila," i whispered and smiled.Dahan-dahan na binuksan ko ang pintuan at doon bumungad sa akin ang mga hagikgik ni Vaia. Ang anak namin."Are you playing again with Dammy?" tanong ko at saka lumuhod upang magkapantay kami nito."Dammy said it's okay to play. I already finished my homeworks mommy.""Are you sure?" lumingon ako sa paligid."I don't want you to fail your class."Lumapit ito sa akin at hinawakan ang dulo ng summer dress na suot ko. This girl really. She's using her beautiful eyes to me again."I will not fail, mommy. I promise, i will not forget my studies."My mouth curved into a smile. Itong ugali niya na ito ang namana niya sa akin. Sh
Tumayo ang mga balahibo ko nang maramdaman ko ang mabigat niyang kamay na naglalandas sa aking hita...pataas sa aking dibdib."N-ngayon?" napalunok ako at napahawak sa unan."Yes, ngayon. May ibang oras pa ba?""H-hindi k-kasi—""I want to do it, now."Ibinaba ni Harris ang katawan niya upang mahalikan niya ako. Noong una ay wala sa isip ko ang gumanti sa halik niya ngunit dahil sa malikot na dila niya ay hindi ko namalayan na nakikipagtastasan na pala ako ng halik sa kanya.Iniharap niya ako sa kanya at tuluyan na siyang pumatong sa akin. Mas lumalim naman ang halik niya sa akin.Napasinghap ako nang maghiwalay ang mga labi namin ni Harris. Humagilap ako ng hangin dahil halos maubusan na ako ng hininga dahil sa paghahalikan namin."H-harris...""Take off your clothes."
8 na ng gabi nang maisipan ni Harris na umuwi muna upang makapagpahinga siya sa bahay nila. Sabay kaming bumaba ng hagdan habang si Harris ay nakaakbay sa akin.Ngunit sabay kaming nagulat nang makita namin ang isang bisita na hindi namin inaasahan na darating..."Anak, nandito si Zale," anunsyo ni mama kaya sabay kami na napatingin ni Harris sa sofa. Doon nga ay nakita namin si Zale na nakaupo na mukhang naghihintay sa amin.Samantala, naramdaman ko naman ang pag-iba ng sitwasyon. Tumingin ako kay Harris at kita ko ang madilim na mukha nito."Are you okay?"Tumango lang ito sa akin ngunit madilim pa rin ang mukha niya. Hindi ko na lang ito ininda at dumiretso na ako sa paglalakad papuntang sofa upang batiin si Zale."Zale! Kumusta?" paunang bati ko kay Zale. Nag-angat naman ito ng tingin sa akin at agad akong nginitian. Grabe ang pinagkaiba niya ngayon
Nagising na lang ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. Nakita ko na iniluwa nito si mama kaya agad akong tumayo. Lumapit sa akin si Mama at mahigpit na niyakap naman ako nito."Kumusta ang pakiramdam mo, anak?"Umayos ako at hinigpitan rin ang yakap ko sa aking ina."M-medyo masakit lang po ang katawan," saad ko."Pinag-alala mo ako...akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo, Ava. Hindi ko rin matatanggap kung tuluyan na masasaktan ka ni Misty..."Unti-unting lumuwag ang yakap namin ni mama sa isa't isa. Tumingin lang ako sa mukha ni mama na puno ng pag-aalala sa akin. Ngumiti ako at muling niyakap si mama."Okay na po ako, tignan niyo nga po, oh. Nayayakap niyo pa po ang anak ninyo," biro ko at mahinang tumawa."Anong nararamdaman mo? Nagugutom ka ba? Ipaghahanda kita ng pagkain."Tumayo si mama ng hig
"I'm telling you, Misty. Stop being obsessed with Harris's girl. What's the point of killing her, anyway?""To get my fucking revenge? Naghintay lang ako ng limang taon para sa wala dahil sa 'yo!"Napalunok ako dahil sa naririnig kong usapan nila. Kahit na lumayo sila sa akin at may manipis na harang, rinig ko pa rin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagsipsip ng sabaw na ibinigay sa akin ng lalaki na ang pangalan ay Nico."Stop attacking her. Kapag pinagtangkaan mo na naman siyang saktan, ikukulong talaga kita sa condo."Mayamaya pa ay lumabas na silang dalawa. Parang pusa na kumalma si Misty ngunit masama pa rin ang tingin sa akin nito. Si Nico naman ay nakangiti lang sa akin."K-kailan dadating si H-harris?" kinakabahan na tanong ko. Hindi na ako natatakot sa kanilang dalawa, ngunit ang nasa isip ko ay kailangan ko na makaalis dito sa lugar na ito."Don't worry. I already contacted him. I just hope he doesn't call the police.""Of co
Nagising na lang ako nang maramdaman ko malamig na hangin na dumapo sa balat ko. Iginala ko ang tingin ko sa paligid at nagsitayuan ang mga balahibo dahil sa nakita.Medyo madalim, sobrang tahimik ng lugar, halatang abandonado ang lugar."Mabuti naman at gising ka na," lumingon ako sa aking gilid at nakita ko doon si Misty na nay buhat na timba na puno ng tubig. Lumapit ito sa akin at ibinuhos iyon mismo sa ulo ko. Mas lalo naman akong nagising dahil sa malamig na tubig na iyon."You really think you're a princess, huh? After being liked by so many boys, you convinced yourself that you're a princess."Binato ni Misty ang hawak niya na timba na nakagawa ng malakas na tunog. Mas lalo naman akong matakot. Ang lugar na ito ay siguradong tago at hindi masyadong mahahanap. Isa pa, pakiramdam ko ay walang titulo sa akin dito."M-misty..." bulong ko habang nagsisimula ng manginig ang aking katawan."Do you think someone will save you her
"H-hello? Yes, i just wanted to ask if Harris is there? Oh— okay...thank you, bye."Nilapag ko ang telepono ko sa lamesa at hinawakan ko ang ulo ko at hinilot iyon. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Misty kagabi.Kinuha ko na ang bag ko at sumakay sa kotse ko. Nakabihis na ako kanina pa dahil simula nang tawagan ako ni Misty, hindi na ako muling nakatulog.Tinawagan ko ang sekretarya niya kanina. Wala raw si Harris, ang sabi sa kanya magiging busy ito. Simula rin daw nang umalis ito kagabi ay hindi na bumalik ng office. Kaya napapaisip ako..."N-no! H-he can't do that! Harris will not cheat on me..." mahina na pangungumbinsi ko sa sarili ko habang nagmamaneho.Huminga ako nang malalim. Hindi pa rin ako mapakali kaya naman kinuha ko ang telepono ko sa katabi kong upuan habang nagmamaneho. Tinignan ko iyon upang malaman kung tinawagan o kung nag-text man lang sa akin si H
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang sinabi ni Misty. Humakbang siya ng isang beses at huminto. Ako naman ay palihim na umaatras."Why? Hindi mo ba ako gustong makita? Come-on, hindi ka ba nabitin? Hindi mo ba ako na-miss? Five years kang nawala, ah."Tumawa siya. Napansin ko naman na ang kamay niya ay nasa bulsa lang ng itim na jacket na suot niya. Posibleng doon niya itinatago ang armas niya. Kailangan kong mag-ingat dahil mahirap na, baka maulit muli ang nangyari noong nakaraang Linggo. At baka hindi na ako swertehin ngayon."S-seryoso ka ba talaga sa mga binabalak mo?" pinilit kong hindi ipahalata na hindi ako natatakot sa kanya. Tumigil ako sa pag-atras at ganu'n din siya, tumigil siya sa paghakbang."Oo. Masaya 'to. Hindi ka ba nag-e-enjoy?""Misty, bakit mo 'to ginagawa?" napalunok ako. Ibang-iba na siya. The way she speaks and the words that is coming from h