MONICA:LUMIPAS ANG MGA araw na mas naging makulay at masaya ang pagsasama namin ni Aldrich sa pagbabalik namin ng syudad. Araw-araw na itong pumapasok ng kumpanya at naiiwan naman ako ng unit. Maaga din naman itong umuuwi dahil alam nitong wala akong ibang kasa-kasama dito sa unit.Naiiling na lamang ako na sa tuwing dumarating ito ay meron at merong dalang pasalubong sa akin. Human size teddy bear, bouquet at red roses at chocolate. Kahit dati pa naman ay spoiled na ako dito. Pero mas lalo siyang naging clingy ngayon na kahit nasa trabaho ito ay oras-oras pa ring tumatawag para lang kulitin ako at alamin ang mga ginagawa ko dito sa unit. Napaka-sweet nitong dinaig pa ang teenager kung mangulit. At syempre?Ginagabi-gabi ako nitong kinakain at pinapasok na gustong-gusto ko naman.Shemmayy! Ang sarap kaya niyang mangain ng talaba. Nasasanay na nga ako e. Shutah!Isang umaga.HABANG NAGLALABA ako ng maruruming damit namin ni Aldrich ay may nag-doorbell sa may pinto. Napapunas ako ng
ALDRICH:NANGUNOTNOO AKO na ilang beses ko ng tinatawagan si Monica pero hindi naman ito sumasagot. Na hindi naman niya gawain.Palagi nitong sinasagot ang cellphone nito kahit na may ginagawa ito sa unit.Napasapo ako sa noo na nakalapat ang aparato sa tainga ko. Hinihintay na sagutin ni Monica ang tawag ko pero katulad kanina ay hindi ito sumasagot!"Ano bang ginagawa niya?" iritadong bulalas ko.Hindi na maganda ang kutob ko. Pakiramdam ko ay may hindi magandang nangyari sa asawa ko.kaya hindi sumasagot! Fvck!Hwag naman sana!Napatayo akong hinablot ang coat ko at lumabas ng opisina na napapatakbo. "Monica. Damn. I hope everything is okay," bulalas ko.Pagkababa ko ng ground floor ay patakbo akong nagtungo sa kinaroroonan ng kotse ko! Sobrang bilis ng tibok ng puso ko na para na akong mahihibang sa halo-halong emosyon na naglalaro sa isip at puso ko!Mahigpit ang kapit ko sa manibela na pinaharurut ang kotse palabas ng parking lot! "Damn!" panay ang mura at diin ko sa busina na
TPOV:NAPASUKSOK si Monica sa sulok ng silid na makita ang kakaibang pagnanasang naglalaro sa mga mata ni Ralph! Takot ang nangingibabaw sa kanyang puso at isipan sa kung ano mang planong gawin sa kanya ng lalake!Nakikilala niya ito. Amg asawa ni Cielo!Dahan-dahan itong naglakad palapit sa kanyang gawi na may malapad na ngisi! "H-hwag kang lalapit!" nauutal na pagbabanta nito.Pero ngumisi lang ang lalake na patuloy sa paglakad at hinahagod ng tingin ang kanyang kabuoan!Nakakatiyak siyang hindi ibibigay nila Aldrich ang halagang hinihingi nito na 500 billion para sa kanyang kalayaan! Para siyang maiiyak na hindi malaman ang gagawin! Pakiramdam niya ay mag-isa lang siya ngayon at walang ibang maaasahan kundi ang kanyang sarili!Napahinga ito ng malalim na may sumagi sa isipang pwede niyang gamitin para makatakas!Ipain ang sarili sa lalake!"H-hindi mo ako kailangang pilitin," anito.Natigilan si Ralph sa paglapit na bakas ang kamanghaan sa mukha! Naipilig nito ang ulo na inuusis
TPOV:DAHIL SA PAGTAWAG ni Ralph kay Aldrich ay mabilis nilang na-trace location ng caller sa tulong ni Mrs Diane Di Caprio. Ang isa sa tinaguriangThe dangerous angels secret assasin.Tinawagan naman nito ang mga kaibigan at humingi ng tulong para maligtas ang manugang sa kamay ng kidnappers! Mabilis na nagsidatingan ang mga ito sa kanilang meeting place kung saan ang kanilang secret hideout. Kumpleto sa kagamitan. Computers, at mga weapons. Si Irish Shayne Castañeda ang tumutok sa computer kung saan hinagilap nito ang location ng lugar na kinaroroonan ni Monica. At kita doon na nasa pribadong isla ang dalaga. Pagmamay-ari ng isang kilalang drug lord na si Ralph Heron!Suot ang kanilang mga earpiece at kanya-kanyang weapon ay sumakay ng chopper ang pito para sagipin si Monica. Kumpleto ang tinatawag na The dangerous angels. Si Liezel Montereal,Janaeya Madrigal,Lira Mondragon,Irish Castañeda,Kristel Monterealat Diane Di Caprio.Kabado man si Aldrich habang lulan sila ng chopp
MONICA:NANGUNOTNOO AKO na pinakiramdaman ang paligid. Nakahiga na ako sa malambot na kama at dama ang pamilyar na lamig, bango at prehensya ng lugar na kinaroroonan ko.Sumilay ang matamis na ngiti sa mga labi ko."Nakauwi na ako," piping usal ko.Dahan-dahan akong napadilat ng aking mga mata. Sa nanlalabong paningin ko ay unang bumungad ang liwanag at ang pigura ng lalakeng nahihimbing sa aking tabi. Nakatagilid ito ng higa at katulad ko ay wala maski anong saplot sa katawan. Tanging ang makapal naming kumot ang siyang nakatabing sa katawan namingmagkayakap.Maingat kong naiangat ang kamay na hinaplos ang sabog-sabog nitong buhok. Napakagwapo niya talaga kahit kita ang pagod sa kanyang mukha. "Good morning, Mokong ko. Salamat ulit at sinagip mo ako," bulong ko.Nangilid ang luha ko na maalala ang tagpong iyon sa buhay ko kagabi. Kung saan tumalon ako ng bangin. Mariing napapikit na hinihintay ang kamatayan ko. Walang ibang nasa isip ko kundi si Aldrich. Humihingi ng tawad dahil h
MONICA:KABADO AKO habang nakaupo katabi ang mga magulang ko at hinihintay na tawagin ako sa harapan. Hindi ko maipaliwanag ang nadarama! Sobrang kabado ko ngayon na para namang hindi na ako nasanay na laging una sa klase. Ibang-iba ngayon!Napapalapat ako ng mga labi. Panay ang inom ko ng tubig para ibsan ang kaba ko pero hindi naman nababawasan! Habang lumilipas ang mga sandali ay lalo akong nati-tension!Napapabuga ako ng hangin na ikinalingon sa akin ni Mama. "Okay ka lang, anak?" bulong nito.Hinawakan nito ang kamay kong nanlalamig at naninigas na sa sobrang kaba! Marahan nitong pinisil-pisil iyon na tila nire-relax ako."O-opo, Ma," bulong ko. Ngumiti ito na napapisil pa sa kamay ko ng paulit-ulit hanggang sa naibsan na ang paninigas at panlalamig non. Kahit paano ay naibsan din ang kabang nadarama ko."Salamat po," bulong ko na ikinangiti lang nito.Maya pa'y tinawag na kami ng aming professor sa harapan! At dahil ako ang cum laude ay ako ang unang-unang aakyat ng stage!"
ALDRICH:"Umm, tama na," awat nitong nakukurot na ako kung saan-saan.Napahagikhik akong binitawan ang mga labi nito na kinabig siya sa baywang at mahigpit na niyakap! Fvck!Parang lulukso na ang puso ko palabas ng ribcage nito sa mga sandaling ito habang yakap-yakap ko ang Mokang ko sa harapan ng lahat at naka-live broadcast pa sa buong bansa ang proposal ko dito! Mabuti na lang talaga at nag yes ito. MATAPOS ang graduation nito ay nauna na ang pamilya naming umuwi ng mansion para doon ipagdiwang ang pagtatapos nito at ang proposal ko sa kanya. Pumuslit kasi kami ni Monica na mag-date muna at mamayang gabi pa makakauwi para makapagsarili muna kaming mag-asawa. Bagay na pinaunlakan naman ng pamilya namin at hinayaan na muna kami nito.Hindi mapalis-palis ang matamis na ngiti sa mga labi ko habang nagmamaneho. Hawak ng isang kamay ko ang kamay nitong tahimik din na tila nagpapakiramdaman lang kami kung sino ang unang magsasalita. Para kaming mga teenager na nagkakahiyaan sa unang da
MONICA:"Bakit ba? Anong nangyayari sayo?" iritado kong tanong dito.Iniwan na kasi namin ang kotse sa may balete at hindi mabuhay-buhay ni Aldrich ang makina nito.Mahigpit nitong hawak ang kamay ko habang malalaki ang hakbang na binagtas namin ang pinasukan nitong rough road ilang metro ang layo sa highway. Papadilim na kaya naman halos patakbo na rin ang lakad ko para lang masabayan ito sa malalaki niyang hakbang."Delekado dito kapag inabutan tayo ng dilim, sweetheart," anito.Napaismid naman akong napairap dito. Alam naman palang delekado e. Nakapahilig naman kasi. Sabing mag-motel na lang kami kanina pero dito pa niya sa bakanteng lote napiling iparada ang kotse at sa lilim pa talaga ng malaking balete. Haist. Mokong nga!"Fvck! No signal," bulalas nito na inihahanap ng signal ang cellphone."Nawawala ba tayo? Hindi ba parang napapalayo na tayo, Aldrich?" puna ko.Kanina pa kasi kami palakad-lakad. Pero parang hindi namin mahanap ang labasan! Shemaay ko po! Hwag naman sanang n
ALDEN:MAPAIT AKONG NAPANGITI habang inaayos ang sarili ko. Ngayon ang araw ng kasal namin ni Lara. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin itong malay.Naging stable na ang lagay nila ni Andrea. At hinihintay na lang namin ang paggising nila. Sana nga. Sana nga magising na sila.Namumuo ang luha ko habang nakaharap sa salamin na inaayos ang sarili ko. Napag-usapan namin ng pamilya ko at nila Mommy Lira na ituloy ang kasal namin. Kahit wala pa ring malay si Lara. Panay ang buga ko ng hangin habang hinihintay dumating ang pari na siyang magkakasal sa amin ni Lara. Dito lang din sa kanyang recovery room kami magpapakasal. Walang media. Walang ibang bisita. Kami-kami lang na pamilya at mga malalapit na kaibigan ang siyang saksi sa aming pag-iisang dibdib sa pangalawang pagkakataon.Naipagtapat ko na rin sa pamilya namin ni Lara na mag-asawa na talaga kami nito. Bago ako umalis papuntang Canada ay kumuha na kami ng papel namin bilang mag-asawa. Hindi naman tumutol ang pamilya namin sa nagin
LARA:PUNO NG GALAK ANG puso ko sa gabing ito na nasa tabi ko lang si Alden. Hawak ang kamay ko na marahang pinipisil-pisil iyon. Hindi ko maikubli ang ngiti sa aking mga labi at ang kakaibang kislap sa mga mata ko.At 'yon ay dahil sa isang tao. Si Alden.Matapos akong kantahan ng birthday song ay sumunod ang 18th roses kung saan isasayaw ako sa gitna ng bulwagan. Unang-una talagang lumapit si Aldrich na ikinaniningkit ng mga mata ni Alden dito at halos hindi bitawan ang kamay ko."Chill, dude. Sasayaw lang kami," tudyo nito na may ngisi sa mga labi.Marahan kong napisil ang kamay ni Alden na ikinabaling ng paningin nito sa akin. Matamis akong ngumiti na marahang tumango. Nagpapaalam na sasayaw na muna kami ni Aldrich. Malalim naman itong napabuntong-hininga bago dahan-dahang binitawan ang kamay ko.Habang sumasayaw kami ng sweetdance ni Aldrich ay panaka-naka kaming napapasulyap kay Alden na matamang kaming pinapanood. Sinasadya tuloy ni Aldrich na asarin itong ikinalulukot ng gwapo
LARA:HINDI KO ALAM kung gaano na kami katagal ni Andrea na nasa malawak na disyertong kinaroroonan namin. May mga pagkakataon na nakakarinig pa rin kami ng boses ng pamilya naming kinakausap kami. Maging si Alden.Pero katulad ng dati ay hindi naman namin mahanap-hanap ang daan pabalik. Dahil kahit anong paglalakad ang gawin namin ay para namang hindi kami nakakausad.MAPAIT AKONG napangiti na nakatitig sa wedding ring ko. Tumabi naman si Andrea sa akin na napatitig din sa kamay ko."A promise ring?" tanong nito.Umiling ako na may pilit na ngiti sa mga labi. Bahagya namang nangunot ang noo nito sa akin."Wedding ring.""Wedding ring?" ulit nito na mas lalong nangunot ang noo."Yeah," tumatango-tangong sagot ko."Wait, I thought, you two--""We're already married, Andrea. Bago siya nagtungo noon sa Canada ay nagpakasal kami ni Alden sa civil. Kaya naman pala ganun na lamang ang kagustuhan naming magpakasal muna bago magkakalayo. Dahil ganito ang mangyayari," sagot ko na ikinatigil ni
ALDEN:PARA KAMING pinagsakluban ng langit at lupa habang hindi nilulubayan ng mga doctor na nire-revive si Lara at Andrea! Nakasalampak ako sa sahig habang yakap-yakap ni Mommy Lira na humahagulhol na ring nakamata sa magkapatid. Napayuko ako na patuloy ang pagdaloy ng masaganang luha sa aking mga mata. Hindi ko siya kayang panoorin na lang. Hindi ko kayang makita kung paano nahihirapan na si Lara para lumaban! Hindi ko kaya.PERO MULI kaming nabuhayan ng loob ng biglang tumunog ang machine!"Doc, bumalik ang pulso nila!" Sigaw ng nurse na ikinatayo namin ni Mommy Lira habang magkayakap. Hilam ang mga mata na napatitig sa dalawa at kita ngang tumutunog ng muli ang monitor. Napapahid kami ng luha nila Mommy na nagkayakapan. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib na makitang pataas na ng pataas ang rate nito. Maging sina Mommy at Daddy ay kitang nabuhayan ang loob na nakamata sa dalawa.Bakas ang pagod sa dalawang doctor na umaasikaso kina Lara at Andrea pero may ngiti sa mga labi
ALDEN:PARA AKONG matatakasan ng bait na paulit-ulit nagfa-flat line ang heart beat ni Lara sa monitor. Kahit paulit-ulit siyang nare-revive ng mga doctor ay hindi pa rin mapalagay ang loob ko! Maging si Andrea ay paulit-ulit din nagfa-flat line ang heart beat na tila kung anong nararamdaman ng isa? Mararamdaman din ng isa. Kaya naman paulit-ulit ding nahihimatay si Mommy Lira na nakikita ang kambal nitong nag-aagaw buhay!LUMIPAS ANG mga araw na nanatili sa ICU si Lara at Andrea. Pareho pa ring alanganin ang lagay. Critical pa rin ang mga ito at walang kasiguraduhan na makakaligtas sila. Kaya naman pinayuhan na kami ng mga doctor na ihanda ang sarili sa maaaring sapitin ng dalawa. Ang mga aparatus at machine na lang kasing nakakonekta sa kanilang katawan ang nagdudugtong ng kanilang buhay. Na kung hindi na nila kayanin ay tuluyan na silang mawawala sa amin.Bagay na kinakatakot ko.Hindi ko kaya. Hindi ko siya kayang mawala sa akin sa gantong paraan. Mas kakayanin ko pang mapunta s
LARA:NAPANGITI AKO na maramdaman ang malamig na simoy ng hangin. Dahan-dahan akong napadilat mula sa tila kay haba-habang pagkakaidlip ko.Napakunotnoo ako na maigala ang paningin sa piligid! Mag-isa lang kasi ako dito sa tila disyerto na wala manlang akong matanaw maski ano!Puro buhangin lang na pino at kulay puti ang nakikita ng mga mata ko. Mataas ang sikat ng araw pero nakakapagtakang wala akong madamang gutom, uhaw, pagod o kahit ang mainit na sikat sana nitong tumatama sa akin!Kinilabutan ako sa hindi ko malamang dahilan. Dahan-dahang tumayo na iginala ang paningin sa paligid. "Nasaan na ba kasi ako? Paano ako nakarating sa lugar na ito?" magkasunod kong tanong sa sarili.PALAKAD-LAKAD ako sa walang hanggang disyerto. Hindi ko na nga alam kung saang direksiyon ang tatahakin ko. Natigilan ako na sa 'di kalayuan ay may natanawan akong babae. Nakatalikod ito sa gawi ko. Mahaba ang buhok nito na nakalugay. Abot hanggang kanyang baywang na unat na unat. Katulad ko ay nakaputing b
TPOV:NAUNANG INILABAS sina Lara at Andrea habang akay-akay naman ni Liezel at Janaeya si Lira na natutulala pa rin sa mga nangyari!Bago makalabas ng tuluyan ang mga ito ay magkahiwalay naman si Diane at Kristel na nagtanim ng bomba sa kabuoan ng mansion! Nang madala na ni Irish si Andrea sa chopper kasama si Alden at Lara na karga nito ay binalikan ni Irish ang mga kaibigan dala ang kanyang bazuka gun. "Do it, Lira. Tapusin mo na ang laban mo sa pamilyang ito," ani Irish na iniabot kay Lira ang bazuka gun.Para namang natauhan si Lira at napatuwid ng tayo na inabot iyon. Nabuhay muli ang galit sa puso nito na mabalikan sa isipan ang singalot nila sa pamilya Stanford! Kung paano pinatay ang kanilang mga Lolo sa harapan nila ni Adrian, at ngayon naman ay ang kanyang anak na sumagip sa kanyang buhay!"Sana noon ko pa inubos ang ugat niyo," anito na inilagay sa balikat ang bazuka.Pumihit paharap sa nilabasang basement at itinutuk ang bazuka gun sa kinaroroonan ni Daemon. Walang malay
TPOV:IMPIT NA napadaing si Lira sa lakas ng sipa na naabot nitong ikinahagis pa nito ng ilang dipa mula sa kinatatayuan! Akmang babangon na ito nang muli siyang sinugod ni Andrea na malakas na sinipa sa kanyang tagiliran! "Urgh! Fvck!" impit nitong daing na napasapo sa sikmura!Sa lakas ng sipa ni Andrea sa kanya ay pakiramdam niya ay nabalian siya sa kanyang tadyang! "Mommy!" luhaang tili ni Lara na awang-awa sa kanyang ina."C'mon! Fight me!" sigaw ni Andrea na nanggagalaiti!Malalaki ang hakbang na nilapitan ang inang namimilipit, hawak ang tadyang at marahas na hinila sa braso patayo!"Andrea...." sambit ni Lira na napailing.Ngumisi lang si Andrea at magkakasunod na inundayan ng suntok sa mukha si Lira na tinatanggap lang ang kamao ng anak nitong parang leon na galit na galit at nanlilisik ang mga mata!"Lumaban ka! Ipakita mo sa akin ang galing at tapang mo, Lira! Labanan mo ako!" nanggagalaiting bulyaw nito!Duguan na ang mukha ni Lira mula sa pumutok nitong kilay at labi pe
ALDEN:PALAKAD-LAKAD ako dito sa opisina habang hinihintay si Andrea. Lumipas kasi ang maghapon na hindi ko ito nakita at tiyak akong nasa mansion ito ng mga Mondragon. Hindi ko maiwasang mag-alala para sa kapakanan nila Mommy Lira kahit alam ko namang kayang-kaya nitong protektahan ang pamilya nila. Panay ang sulyap ko sa wristwatch ko. Magdidilim na kasi pero ni anino ni Andrea ay hindi pa nagpapakita. Ang hirap pa namang basahin ang mga tumatakbo sa utak ng babaeng iyon. Napaka-misteryoso ng mga mata niya na hindi mo manlang mabasaan ng emosyon. Napapabuga ako ng hangin para ibsan ang kabang nadarama. Maya't-maya akong palakad-lakad at babalik ng sofa na maupo. Hindi ako mapakali na naghihintay na lamang dito sa office. Napaangat ako ng mukha nang bumukas ang pinto at niluwal non si Mommy Diane. Naka-all-black ang suot na tila susugod sa isang laban! Napapalunok ako na napatayo. Walang kakurap-kurap ang mga matang nakatitig ditong ang sigang naglakad palapit sa gawi ko. Napaka