Napabuntonghininga si Skyler nang bumalik ang isip niya sa kasalukuyan. That’s how he and Adreianne’s relationship started to grow. Bawat araw na dumadaan may bago silang nadidiskubre sa isa’t isa. It was thrilling and fascinating how they discovered some differences and similarities all throughout. Iyon nga lang, it happened in a shortest period of time. Dahil binawi rin kaagad sa kaniya ang pagmamahal at kasiyahang unang beses niyang nadama sa buong buhay niya.He looked at the wooden box. Kinuha niya iyon at binuksan. Old-happy memories never fades. Laman niyon ang mga simpleng notes na hilig gawin ni Adreianne para sa kaniya. Bukod pa roon, may mga inipon din si Adreianne doon na mga petals ng bulaklak na ibinibigay niya rito araw-araw, pati na ang mga notes na kasama niyon. Naroon pa ang resibo sa hotel na tinuluyan nila sa Bali at ang brochure nito.Tiningnan niya ang unang drawer na binuksan kanina. Kinuha niya roon
“What are we going to do here?” takang tanong ni Mhia sa katabing si Skyler habang papasok ang sinasakyan nila sa isang lugar.Nakangiting tumingin ito sa kaniya. “I want you to meet her.”Hindi agad siya nakaimik. Prinoproseso pa niya sa isip ang narinig mula rito.Iginilid muna nito ang sasakyan, bago siya hinarap. “I’m sorry if I surprised. But I want you to know who she was. That’s why I brought you here.” Nag-aalala ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya.“A-are you sure it is fine to see her? Hindi kaya magalit siya?” nauutal niyang tanong. Kinakabahan siya, pero hindi niya alam kung bakit.Normal lang naman siguro iyon, sa loob-loob niya.Tumawa si Skyler. “Of course not! She won’t get mad. Mas magagalit siya kung hindi kita ipakikilala sa kaniya.”
Nakatitig sa kisame ng kaniyang bahay si Mhia. Hindi pa rin siya makapag-isip ng tama kaya hindi muna siya pumasok sa flower shop. She’s in real dilemma of telling the truth or not to Skyler. Kapag sinabi niya ang totoo, baka magalit ito. Kapag hindi naman niya sinabi, magagalit din ito. She sighed and looked outside the window. The sky was blue. Maayos ang panahon at mainit. Malakas din ang ihip ng hangin dahil sumasayaw ang mga dahon ng punong mangga sa labas ng kaniyang townhouse. Kung dati, kayang pagaanin ng mga nakikita niya sa labas ang kaniyang nadarama, ngayon hindi. Ang bigat sa kaniyang dibdib ay mas lalo pa yatang bumigat nang makita niya ang singsing na nasa daliri niya. Hinubad niya iyon at inilagay sa side table. Hindi niya maiwasang humikbi, hanggang sa tuluyan na iyong maging isang malakas na pag-iyak. Litong-lito na siya. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. It was out of her hands.  
Agad na tinakpan ng babae ang bibig ni Mhia. Nanginginig ang buong katawan niya nang lumapat ang mainit nitong balat sa kaniya. Bigla ay para siyang napaso at nais na kumalawa rito, pero nanlalambot ang mga tuhod niya. Walang lakas ang mga iyon para gumalaw.Akala niya namamalik-mata lang siya pero totoo pala iyon. Totoo ang lahat. Akala niya minumulto na siya o kinakain ng kaniyang konsensya, pero hindi.The woman was really real! She’s alive for Christ’s sake!“Please, Mhia. . . stop screaming. I know I scared the hell out of you, but please. . . we need to talk. I badly need a friend right now,” anito sa nakikiusap na tinig.Umiling siya. Namimilog pa rin ang mga mata niyang nakatitig dito. Hinihingal din siya dahil sa samu’t saring nararamdaman.“Mommy. . . who is she? Is she your friend you are talking about?” tanong ng isang batang
Three years ago. . .“You need this break, Adie. Hindi ka rin naman na tumatanda. Kung pwede lang kitang samahan, sumama na ako sa iyo. But I have a lot of works here,” maarteng wika ni Tiffany habang kumakain sila sa isang restaurant.“Tiffany is right. We already booked your ticket and all you have to do is pack your things and go! Malay mo naman, sa Bali mo pala matatagpuan ang lalaking totoong magmamahal sa iyo. Forget about Rick. Noon pa naman talaga hindi na kayo bagay sa isa’t isa,” ani Mhia.Inirapan siya ni Adreianne. “Nagsalita ang may boyfriend!” palatak nito. “Tigilan mo nga ako, Mhia. Kailan ka pa natutulong magsalita nang ganiyan, eh, sa ating apat, ikaw ang NBSB.” Naghagikhikan ang tatlo niyang kaibigan.“Mga bru
“Mhia? Mhia?” Tapik sa pisngi ang gumising sa kaniya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Wala na siya sa kusina kun’di nakahiga na siya sa sofa sa sala. “What happened?” she asked Adreianne. “You passed out. Ayos ka lang ba?” Pinagmasdan siya nitong mabuti. Tumango siya. “Y-yeah. I’m fine.” Bumangon siya. “No.” Napatingin siya rito sa nagtatanong na mga mata. “Kanina ko pa napupuna na namumutla ka. You need to consult a doctor.” Umiling siya. “There’s no need to do that. Masyado lang akong nabigla sa mga nangyayari. Knowing you’re alive after all these years, sino bang hindi mabibigla?” aniya na may halong sarkasmo ang tinig. She just couldn’t help herself but to blame Adreianne from everything that’s happening to her. “I-I. . . I’m so sorry. I didn’t mean to shock you. It’s just that. . . I badly need your help
“Good morning,” nakangiting bati sa kaniya ni Skyler. His husky voice became even huskier. Mas lalo tuloy itong naging gwapo sa paningin niya, lalo na sa itsura nitong gulo-gulo pa ang buhok. Nakasabog iyon sa mukha nito habang ang puting kumot ay tinatakpan lang ang umbok ng pang-upo nito.Napalunok si Mhia at pinigilan ang sarili na huwag itong lapitan. They barely got some sleep. Halos hindi na siya pinatulog ni Skyler nang nagdaang gabi. Ilang araw na rin siyang natutulog sa bahay nito dahil kumukuha pa rin siya ng tyempo. Pinanghihinaan pa rin siya ng loob, ngunit hindi naman niya pwedeng patagalin ang bagay na nais niyang sabihin dito. Dahil habang tumatagal, pakiramdam niya, mas lalong lumalaki ang kasalanan niya rito. Mas lalo lang niyang sinasaktan ang sarili.“Morning.” Ngumiti siya rito habang inaayos ang sarili.“Aren’t you gonna give me a morning kiss?” malambing nit
Paghimpil ng sinasakyan nila, nagtatakang nilingon siya ni Skyler. “Why are we here?” tanong nito sa kaniya. Huminga siya nang malalim bago ito nilingon. “I need to do this for you,” aniya. Inalis niya ang seat belt at bumaba. Ganoon din ang ginawa ni Skyler. “Are you sure about this? Because the first time I brought you here was not good. And I don’t really want to push you to get to know her. Kapag ready ka na, saka na lang natin siya puntahan,” pigil pa nito. She shook her head. “No, Skyler. I have to face her now, or else. . .” Hindi niya maituloy ang sasabihin. Nilapitan siya nito at hinawakan sa mga kamay. “Or else what?” Umiling siya. Hindi niya kayang sabihin nang harapan dito. Natatakot pa rin siya— nasasaktan. “Look at me, Mhia.” Masunurin naman niyang ginawa ang gusto nito. “Look, hindi ko hinihingi sa iyo na kila
“Rexie, nai-ready na ba ang mga orders today para sa event ng Herrera-Antonio wedding?” tanong ni Mhia sa kaniyang manager-assistant.Nasa flower shop siya sa araw na iyon. Sa isang buwan, dalawang beses siyang pumupunta roon para mag-check.“Opo, Ma’am. Tapos na po namin iyon kanina pa.”“How about iyong para sa isang resto? Okay na rin ba?”Tumango ito. “Tapos na rin po,” mabilis nitong tugon.“Ganoon ba? Wala na bang ibang gagawin ngayon?”“Wala na po. Nagawa na po namin. Maghihintay na lang tayo ng delivery ng mga wala na nating bulaklak, pero mamaya pa iyong gabi.” Ngumiti ito sa kaniya.“Good.” Bumalik siya loob ng kaniyang opisina. Tiningnan niya ang oras, tamang-tama lang mamaya kasi ihahatid doon si Kaia ng ama nito. Sabay na silang uuwi ng San Marcelino.Sa paglipas ng mga araw, napapansin niya ang mabilis na pagbabago ni Kaia. Hindi na ito masyadong bulol at matatas na rin itong magsalita. May pagkamausisa ito na kung minsan ay siya na mismo ang sumusuko sa dami nitong tano
Napabalikwas ng bangon si Mhia nang makarinig ng kaluskos mula sa may bintana. Hindi siya makatulog dahil naririnig niyang umiiyak na si Noah sa kabilang silid. Hinahanap na nito si Skyler. Panay naman ang pagpapakalma ni Samuel dito. Alam niyang, alam ng bata ang mangyayari sa kapatid kapag hindi ito tumahan.Hindi niya alam kung nasaan si Adreianne. Mukhang wala roon ang babae, base na rin sa naririnig niyang usapan ng magkapatid.Tumayo siya at naglakad patungo sa bintana. May nakita siyang puting papel na nakaipit doon. Pilit niya iyong inabot. Nang makuha ay madali niya iyong binasa.ESCAPE.Iyon lang ang nakalagay doon.Lumipad ang mga mata niya sa natutulog na anak. Mabilis siyang lumapit dito at binuhat. Pinakinggan niya ang dalawang bata sa kabilang silid. Tahimik doon.She thinks. Pagkuwa’y mas idinikit ang ulo roon. “Samuel! Noah!” paanas niyang tawag sa dalawa.Walang tugon kaya inulit niya ang pagtawag. Narinig niyang may gumalaw. May maliliit na yabag na lumapit sa kinat
“Er-Er, may balita na ba?” namamaos ang tinig na iyon ni Lola Gloria habang kausap niya ito sa telepono.Isang buong araw ng nawawala sina Mhia at Kaia. At hindi pa rin nila alam kung sino ang dumukot sa mga ito.Sinabi niya agad ang bagay na iyon kina Lola Gloria dahil alam niyang mag-aalala ito nang husto. Isa pa, inalam niya rin kung may napansin itong umaali-aligid sa flower farm o di kaya ay kung may nakaaway si Mhia. Pero alam nilang lahat na imposible iyong mangyari dahil mabuting tao si Mhia.Huminga siya nang malalim. Kahit siya ay sobrang nasasaktan sa mga nangyayaring iyon.“I’m sorry, Lola, pero wala pa rin ho. But I will do my best to find them. I’ll make sure I’ll do. Dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa kanila.”“Please do that. At tawagan mo ako kaagad kapag nakita mo na sila. Baka hindi ko kayanin kapag may nangyaring masama sa mga apo,” nakikiusap na wika nito.“Ako rin, Lola. Ako rin. . .”Pagkatapos niyang magpaalam dito ay tinawa
“Sir, may naghihintay po sa inyo sa loob,” ani Thelma pagdating niya sa opisina.Napakunot ang noo niya. Tiningnan niya ang suot na wristwatch. “At this hour?” Alas-diyes na kasi ng gabi.Kagagaling niya lang sa conference room. May meeting siya kanina sa board at nahuli lang siya nang kaunti kay Thelma. May ipinaasikaso pa siya rito, samantalang naipit naman siyang makipagkwentuhan kay Uncle Tom niya. Kinukumusta nito ang twins. Dadalaw raw ito sa isang araw sa kaniyang bahay.“Yes, Sir. . .” Halatang aligaga ito base sa itsura nito.“What is it? At saka, bakit hindi ka pa umuuwi? Hindi ba sabi ko sa iyo umuwi ka na pagkatapos mong gawin ang ipinagagawa ko?”Napakamot ito sa noo. “Eh, kasi, Si—”“God, hijo! Bakit ngayon ka lang? Kanina ka pa namin tinatawagan hindi mo naman sinasagot ang cell phone mo.”Mas lalong dumami ang gatla sa noo niya nang bumukas ang kaniyang opisina at iluwa noon ang hindi niya inaasahang bisita. Napatingin siya kay Thelma.Mabilis itong nagyuko ng ulo. “S-
“Mama, danda dito,” ani Kaia habang nakaupo sa swivel chair niya sa loob ng kaniyang opisina sa flower shop. Pakuya-kuyakoy ang mga paa nito habang tila ito ang boss na may hawak pang papel at ballpen na kunwari ay binabasa nito.Isinama niya si Kaia sa opisina dahil may checkup si Auntie Pillar niya kasama ang kaniyang Lola Gloria. Hindi naman niya ito pwedeng iwanan sa kaniyang Auntie Fe dahil maraming gagawin sa flower farm.Napangiti siya sa sinabi ng anak. “Soon, this will be yours,” aniya.“Lelly, Mama?!” Namilog ang mga mata nito na nakatingin sa kaniya. Nakaupo siya sa upuang nasa harap ng kaniyang lamesa.Sunod-sunod siyang tumango. “Yes. Kaya dapat mag-aaral kang mabuti.”“I will, Mama. Pelo, di pa po alal ako. Tagal pa. Inip ako,” reklamo nito sabay nguso.Tuluyan na siyang natawa. “Huwag dapat mainip si Kaia. Kasi kapag pumasok ka na, hindi mo na ako laging makakasama. Ma-m-miss kita palagi.” Naglungkot-lungkutan pa siya.“Don’t wolly, Mama, miss din po kita. Pelo, Kaia wi
Habang tumatagal, napapalagay na rin ang loob ni Noah kay Skyler. Madalang na rin nitong hanapin si Ismhael, samantalang mas lalo pang lumalalim ang samahan nito at ni Samuel.Nang bigyan ito ng mga doctor ng clearance pauwi, hindi na siya nagdalawang-isip pa na sa kanila dalhin si Noah. Doon naman talaga ito nararapat tumira.“Wow, Samuel! Your house is really big. Totoo ang sinabi mo!” bulalas nito kasabay ng panlalaki ng mga mata habang iginagala ang mga iyon sa kabuuan ng kanilang bahay.“I told you; this will be your home from now on,” aniya habang nakaalalay sa tabi nito.“Daddy is right. You will now be living with us,” segunda ni Samuel na hindi binibitawan ang kamay ni Noah.“Really, Mommy?” Nilingon nito si Adreianne na nasa isang tabi.“Yes, honey. Magkakasama na tayong titira dito.” At pagkasabi niyon ay lumingon ito sa kaniya.Hindi siya sumagot. Sa ngayon, wala pa siyang magagawa sa sitwasyon nila. Dinidinig na ang annulment nila, at kapag natapos iyon, tapos na rin ang
Ilang araw ng hindi na halos umuuwi sa kanilang bahay si Skyler. Sinigurado niyang naroon siya lagi sa tabi ni Noah kapag kailangan siya nito.Kinausap siya ni Adreianne. Hindi pa raw nito masabi sa anak nila na siya ang ama nito dahil ayaw raw nitong mabigla si Noah at baka mas lalo lang daw lumala ang sakit nito. At kahit labag sa loob niya ay pumayag naman siya sa kagustuhan ng babae. Subalit binigyan niya lang ito ng isang buwan para itama ang lahat.May asthma kasi si Noah at kapag na-e-excite o nabibigla ito ay na-tr-trigger iyon hanggang sa hindi na ito halos makahinga. Walang lunas ang sakit na iyon ayon sa mga doktor inirekomenda sa kaniya ni Brayden pero maaari naman daw makontrol. Kakailanganin nga lang daw talaga ng pag-inom ng gamot araw-araw at dapat laging may handang inhaler just in case na bigla itong atakihin. Ibinilin din ng mga doktor na hindi pwedeng sumali sa kahit na anong pangmalakasang sports si Noah. At marami pang iba na hindi naman niya kinalimutan.Nang ar
Skyler drove like a madman. Hindi niya alintana ang malalakas na busina ng mga commuter na nilalagpasan niya sa bilis ng kaniyang pagmamaneho. Iisa lang ang gusto niyang mangyari, ang mabilis na makarating sa ospital na kinaroroonan ng isa pa niyang anak.Akala niya away babae lang ang magaganap kanina nang sundan niya si Adreianne sa flower shop ni Mhia. Hindi niya alam na marami pala siyang matutuklasan. Para tuloy sasabog ang dibdib niya sa halo-halong emosyong nakapaloob doon. All this time, isang malaking lihim pala ang pilit na itinatago ni Adreianne sa kaniya. Hindi na niya kailangan pang alamin kung bakit madalas itong lumabas nitong mga nakaraang buwan. Dahil kung nasa ospital nga ang isa niyang anak, malamang ay roon nagpupunta ang babae.Ang hindi niya makayang tanggapin sa lahat ng ginawa nito ay ang hindi nito nakuhang pagkatiwalaan siya. Na mas ninais nitong ipaubaya ang kapakanan ng kaniyang sariling anak sa ibang lalaki. Ipinamukha nito sa kaniya na isa siyang walang k
Sabay silang napalingon ni Adreianne sa pinanggalingan ng tinig. At hindi nakaligtas sa kaniyang mga mata ang pagkawala ng kulay sa mukha ng babaeng katabi.“S-Skyler. . .” Halos pabulong lang ang pagkakabigkas na iyon ni Adreianne sa pangalan ng asawa.Naniningkit ang mga mata ng lalaking lumapit sa kanila. “Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. You know me, Adreianne. Kaya kung ayaw mong mawala nang tuluyan sa buhay ng anak natin, magsabi ka ng totoo— ngayon din!” galit na bulyaw nito sa asawang hindi na malaman ang gagawin sa mga sandaling iyon.Kagat-labing nagyuko si Adreianne ng ulo. Pero ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa rin ito nagsasalita.“Adreianne!” Pareho silang napapitlag nito sa lakas ng tinig na iyon ni Skyler. Kahit siya ay natatakot sa inilalabas na galit ng mga mata nito.“Skyler, calm down. . .” awat niya rito. Binalingan siya nito. “Tell me exactly what you saw. Sino ang sinasabi mong may sakit?” Bukod sa galit, mababanaag sa mga mata nito ang kalituhan.Nag