TAHIMIK si Apollo, habang pinagmamasdan ang apartment nina Kimmy. Apat na araw na ang lumilipas at kahit sinabi na nina Kimmy na wala na roon si Adella, lagi pa rin siyang nagmamatyag doon. Bakit ganun? Kahit ganoon ang ginawa sa kanya ni Adella, hinahanap-hanap pa rin niya ito. Nahihirapan siyang pakawalan ito. Napaigtad siya nang may mainit na likido na namang pumatak sa pisngi niya. Agad niya iyong pinunasan. Damn! Mahal na mahal niya si Adella, hindi niya alam kung paano na naman siya magsisimula. Tumunog ang cellphone niya, si Rom ang tumatawag, hindi niya pinansin ito. Ayaw niya muna ng kausap o ano. Apat na araw na rin siyang nagkukulong sa penthouse, nagpapakalasing. Ilang saglit pa siyang nanatili roon, at nang walang bakas ni Adella, napagpasyahan na niyang umalis at bumalik sa penthouse. "Nagkakaganyan ka nang dahil lamang sa kanya? Get hold of yourself, Apollo. Hindi habang buhay ganito ka," ani Althea kay Apollo nang gabing puntahan siya nito s
NAGISING si Adella sa malamig na kwarto at may puting pintura. Alam niyang nasa hospital siya nang mga oras na 'yon, pagkaalala sa kinalalagyan, kinabahan siya at mabilis na kinapa ang tiyan. Nakahinga siya ng maluwag nang masalat ang umbok doon. Biglang bumaling ang pansin niya sa pinto nang bumukas iyon at pumasok ang isang nurse. "Sa wakas gising ka na po Misis, teka lang at tatawagin ko si Doctor Serrano." Sasagot pa lamang sana siya nang bigla na itong umalis. Marahan siyang bumangon mula sa pagkakaupo at sumandal sa headboard ng kama. Napangiwi pa siya nang maramdamang may sumigid na namang kirot sa kanyang tiyan. Lubos ang pasasalamat niya na ligtas sila ng baby niya. Buti na lang tinulungan siya ng mga taong nakabangga sa kanya. Napapitlag siya nang muling bumukas ang pinto, akala niya ang nurse kanina ang bumalik, pero ang nakita niyang pumasok ay isang lalaking naka-coat na puti. Ito siguro ang Doctor na sinasabi ng nurse. Matangkad ito, maputi at kun
SIGAW ni Adella ang pumuno sa apat na sulok ng kwartong kinalalagyan niya nang mga sandaling 'yon. Nahihirapan kasi siyang ilabas ang kanyang anak, hawak-hawak niya ng mahigpit ang kamay ni David, na tila doon kumukuha ng lakas. "Push harder, Adella. You can do it!" Pagpapalakas ng loob nito sa kanya. Napatango siya, kasabay ng pagpatak ng kanyang mga pawis ay pumapatak din ang kanyang mga luha. Ganoon pala kahirap magsilang, tama ngang nasa isang hukay ang paa mo kapag manganganak ka. Sobrang sakit ng kanyang nararamdaman. How she wish na sana ay si Apollo ang kasama niya nang mga oras na iyon. Pero hindi eh, si David ang kasama niya. Ang binatang simula makilala siya ay hindi na siya nito pinabayaan. Ilang ulit na pag-ire pa ang ginawa niya bago nila narinig ang iyak ng isang sangol. Napangiti siya habang naiiyak, lalo na nang ilapit sa kanya ang anak. Hindi matawaran ang saya ng nararamdaman niya nang mga oras na iyon, worth it ang hirap. "Welcome to o
"AYOS lang ba ang suot ko?" Ang tanong ni Adella kay David. Naka kulay asul siyang gown na mermaid style. Isinama siya ni David sa party daw ng pamilya ng best friend nito, ayaw man niyang sumama dahil walang kasama si Atlas na ngayon ay limang buwan na. Iniwan nila ito kay Gina, ang isa sa mga kasambahay ni David. "You're gorgeous, Adella." Napangiti siya sa sinabing iyon ng binata. Si David na magmula makilala niya ay hindi na umalis sa tabi nila ng kanyang anak. Ilang saglit pa ang lumipas at nakarating na sila sa malaking mansion na destinasyon nila. Nakakalula naman ang yaman ng mga taong nakatira roon. Kahit pa ang mahal at ganda ng suot niya na binili ni David para sa kanya ay nanliliit pa rin siya. "Nakakahiya." Mahigpit siyang napakapit sa braso ng binata at napatigil sa paglalakad. "Don't be shy, Adella. I'm here," anito sa kanya. Natigilan siya. Tila bigla niyang naalala si Apollo sa tinuran nito, may kung anong kurot na naman ang naramd
NABALOT ng katahimikan ang isang kwarto kung saan naroon ngayon si Adella. Tila nasa isang library sila ng mansiong iyon, doon siya isinama ng matandang La Gresa. Ang kilala niya lamang na naroon ay sina David, Rigel at ang tinawag na Leon. Pero bukod doon ay hindi na niya kilala ang mga ibang mukha na ngayon ay mataman na nakamasid sa kanya. Hindi siya mapakali at sobrang kabado siya, kung ano pa ang mga susunod na mangyayari. Tila siya nabablanko sa mga nagaganap nang mga oras na iyon. Hindi niya alam kung ano ang iisipin. Bakit pakiramdam niya ay sa isang iglap ay magbabago ang buhay niya. "Hintayin natin sina Ernan at Lucila. Sila na lamang ang hinihintay natin," pagkaraan ay basag ng matanda sa katahimikan. Tsaka siya nito masuyong tinignan. "Nakakatiyak ako na ikaw nga si Cassandra, hija." Hindi siya sumagot. Naramdaman niya nang hawakan ni David ang nanlalamig niyang kamay na tila pinapakalma siya. Napangiti siya, buti na lang at naroon ito. Sabay-sa
"PAANO po ba nawala si Cassandra?" Iyon ang naitanong ni Adella sa sinasabing ina raw niya. Si Lucila. Nasa veranda sila ngayong dalawa, bumaba na kasi sa party ang mga kasama kanina sa library, pero sabi ni Lucila ay mag-usap na muna sila. Napabuntonghininga ang Ginang na nakaupo sa kaharap na upuan. Tsaka ito ngumiti ng malungkot. "Napadaan kami noon sa Quiapo. Naisipan naming magsimba ni Ernan, kasama si Cassidy at Cassandra. Likas na malikot noon si Cassandra at curious sa lahat ng bagay. Nang matapos kaming magdasal, wala na si Cassandra. Wala ka na. Inabot na kami ng magdamag pero wala kaming cassandra na nakita." Halos manlamig ang buong katawan ni Adella. Dahil sa mga narinig mula sa Ginang. Quiapo? Hindi ba ay doon daw siya natagpuan ng mga kinilala niyang pamilya? Totoo atang siya ang nawawalang miyembro ng La Gresa. Gustong gusto niyang yakapin ang Ginang nang mga oras na iyon, pero pinigilan niya ang sarili. Ayaw niya munang umasa, gusto muna niyang m
HINDI makapaniwala si Adella, nang i-anunsyo ang resulta ng DNA test. Napatayo siya sa sobrang gulat, naroon sila muli sa library ng mansion nina Leon. Nabalik lamang siya sa realidad nang biglang may yumakap sa kanya, doon pa lang nag-sink sa kanya ang narinig. Positibo. Isa siyang La Gresa. Siya si Cassandra Gwyneth La Gresa na matagal ng nawawala. "Diyos ko! Napakagandang balita nito!" Ani Lucila habang nakayakap kay Adella. Ganoon din si Ernan na mangiyak-ngiyak na nakayakap sa kanya. Tumulo na rin ang mga luhang matagal na niyang pinipigilan, ginantihan niya ng yakap ang mga tunay na magulang na kaytagal nawalay sa kanya. Halo-halo ang emosyong nadarama niya, pero nangingibabaw ang saya dahil sa wakas, alam na niya kung saan siya nanggaling. Hindi na siya nangangapa sa pagkatao niya, hindi na niya gabi-gabi tatanungin ang Diyos kung sino ang tunay niyang pamilya. Parang sa isang iglap naging buo ang pagkatao niya. "Hindi ko siya matatangap bilang kapatid!"
"Wala ka na talagang ginawang matino, Adella!" Tungayaw ni Aling Cedez sa bente-uno anyos na dalaga na nakayuko lamang sa sofa at naluluha, habang tumatalak ang matanda sa harapan niya. Hindi kasi niya naplantsa ng maayos ang uniporme ni Yna- ang tunay na anak nito. Ampon lamang kasi siya ng mga Javier. "Ulitin mo 'yan! Walang silbi!" Sabay hampas sa kanya ng unipormeng tangan nito. Marahan niyang hinawakan iyon at tumayo para sundin ang ipinapagawa nito. Nagpunta si Aling Cedez sa kusina at ipinagpatuloy ang pag aalmusal. Kumakain na ang mag anak, siya ay hindi pa. Trabaho agad ang ipinapa-asikaso sa kanya, kanina pa nga siya nagugutom eh. "Ayusin niyong kumain, Yna at Grace. Ubusin niyo na ang ulam na 'yan, kumain naman na ang kuya Hector niyo," sabi ng matanda sa mga anak. Ni hindi man talaga siya naisip na tirhan ng pagkain. Gusto na naman niyang mag iiyak, pero wala ng tumutulong luha mula sa mga mata niya. Siguro, dahil sa paglipas ng ilang taong ganitong nararanasan niya ay
HINDI makapaniwala si Adella, nang i-anunsyo ang resulta ng DNA test. Napatayo siya sa sobrang gulat, naroon sila muli sa library ng mansion nina Leon. Nabalik lamang siya sa realidad nang biglang may yumakap sa kanya, doon pa lang nag-sink sa kanya ang narinig. Positibo. Isa siyang La Gresa. Siya si Cassandra Gwyneth La Gresa na matagal ng nawawala. "Diyos ko! Napakagandang balita nito!" Ani Lucila habang nakayakap kay Adella. Ganoon din si Ernan na mangiyak-ngiyak na nakayakap sa kanya. Tumulo na rin ang mga luhang matagal na niyang pinipigilan, ginantihan niya ng yakap ang mga tunay na magulang na kaytagal nawalay sa kanya. Halo-halo ang emosyong nadarama niya, pero nangingibabaw ang saya dahil sa wakas, alam na niya kung saan siya nanggaling. Hindi na siya nangangapa sa pagkatao niya, hindi na niya gabi-gabi tatanungin ang Diyos kung sino ang tunay niyang pamilya. Parang sa isang iglap naging buo ang pagkatao niya. "Hindi ko siya matatangap bilang kapatid!"
"PAANO po ba nawala si Cassandra?" Iyon ang naitanong ni Adella sa sinasabing ina raw niya. Si Lucila. Nasa veranda sila ngayong dalawa, bumaba na kasi sa party ang mga kasama kanina sa library, pero sabi ni Lucila ay mag-usap na muna sila. Napabuntonghininga ang Ginang na nakaupo sa kaharap na upuan. Tsaka ito ngumiti ng malungkot. "Napadaan kami noon sa Quiapo. Naisipan naming magsimba ni Ernan, kasama si Cassidy at Cassandra. Likas na malikot noon si Cassandra at curious sa lahat ng bagay. Nang matapos kaming magdasal, wala na si Cassandra. Wala ka na. Inabot na kami ng magdamag pero wala kaming cassandra na nakita." Halos manlamig ang buong katawan ni Adella. Dahil sa mga narinig mula sa Ginang. Quiapo? Hindi ba ay doon daw siya natagpuan ng mga kinilala niyang pamilya? Totoo atang siya ang nawawalang miyembro ng La Gresa. Gustong gusto niyang yakapin ang Ginang nang mga oras na iyon, pero pinigilan niya ang sarili. Ayaw niya munang umasa, gusto muna niyang m
NABALOT ng katahimikan ang isang kwarto kung saan naroon ngayon si Adella. Tila nasa isang library sila ng mansiong iyon, doon siya isinama ng matandang La Gresa. Ang kilala niya lamang na naroon ay sina David, Rigel at ang tinawag na Leon. Pero bukod doon ay hindi na niya kilala ang mga ibang mukha na ngayon ay mataman na nakamasid sa kanya. Hindi siya mapakali at sobrang kabado siya, kung ano pa ang mga susunod na mangyayari. Tila siya nabablanko sa mga nagaganap nang mga oras na iyon. Hindi niya alam kung ano ang iisipin. Bakit pakiramdam niya ay sa isang iglap ay magbabago ang buhay niya. "Hintayin natin sina Ernan at Lucila. Sila na lamang ang hinihintay natin," pagkaraan ay basag ng matanda sa katahimikan. Tsaka siya nito masuyong tinignan. "Nakakatiyak ako na ikaw nga si Cassandra, hija." Hindi siya sumagot. Naramdaman niya nang hawakan ni David ang nanlalamig niyang kamay na tila pinapakalma siya. Napangiti siya, buti na lang at naroon ito. Sabay-sa
"AYOS lang ba ang suot ko?" Ang tanong ni Adella kay David. Naka kulay asul siyang gown na mermaid style. Isinama siya ni David sa party daw ng pamilya ng best friend nito, ayaw man niyang sumama dahil walang kasama si Atlas na ngayon ay limang buwan na. Iniwan nila ito kay Gina, ang isa sa mga kasambahay ni David. "You're gorgeous, Adella." Napangiti siya sa sinabing iyon ng binata. Si David na magmula makilala niya ay hindi na umalis sa tabi nila ng kanyang anak. Ilang saglit pa ang lumipas at nakarating na sila sa malaking mansion na destinasyon nila. Nakakalula naman ang yaman ng mga taong nakatira roon. Kahit pa ang mahal at ganda ng suot niya na binili ni David para sa kanya ay nanliliit pa rin siya. "Nakakahiya." Mahigpit siyang napakapit sa braso ng binata at napatigil sa paglalakad. "Don't be shy, Adella. I'm here," anito sa kanya. Natigilan siya. Tila bigla niyang naalala si Apollo sa tinuran nito, may kung anong kurot na naman ang naramd
SIGAW ni Adella ang pumuno sa apat na sulok ng kwartong kinalalagyan niya nang mga sandaling 'yon. Nahihirapan kasi siyang ilabas ang kanyang anak, hawak-hawak niya ng mahigpit ang kamay ni David, na tila doon kumukuha ng lakas. "Push harder, Adella. You can do it!" Pagpapalakas ng loob nito sa kanya. Napatango siya, kasabay ng pagpatak ng kanyang mga pawis ay pumapatak din ang kanyang mga luha. Ganoon pala kahirap magsilang, tama ngang nasa isang hukay ang paa mo kapag manganganak ka. Sobrang sakit ng kanyang nararamdaman. How she wish na sana ay si Apollo ang kasama niya nang mga oras na iyon. Pero hindi eh, si David ang kasama niya. Ang binatang simula makilala siya ay hindi na siya nito pinabayaan. Ilang ulit na pag-ire pa ang ginawa niya bago nila narinig ang iyak ng isang sangol. Napangiti siya habang naiiyak, lalo na nang ilapit sa kanya ang anak. Hindi matawaran ang saya ng nararamdaman niya nang mga oras na iyon, worth it ang hirap. "Welcome to o
NAGISING si Adella sa malamig na kwarto at may puting pintura. Alam niyang nasa hospital siya nang mga oras na 'yon, pagkaalala sa kinalalagyan, kinabahan siya at mabilis na kinapa ang tiyan. Nakahinga siya ng maluwag nang masalat ang umbok doon. Biglang bumaling ang pansin niya sa pinto nang bumukas iyon at pumasok ang isang nurse. "Sa wakas gising ka na po Misis, teka lang at tatawagin ko si Doctor Serrano." Sasagot pa lamang sana siya nang bigla na itong umalis. Marahan siyang bumangon mula sa pagkakaupo at sumandal sa headboard ng kama. Napangiwi pa siya nang maramdamang may sumigid na namang kirot sa kanyang tiyan. Lubos ang pasasalamat niya na ligtas sila ng baby niya. Buti na lang tinulungan siya ng mga taong nakabangga sa kanya. Napapitlag siya nang muling bumukas ang pinto, akala niya ang nurse kanina ang bumalik, pero ang nakita niyang pumasok ay isang lalaking naka-coat na puti. Ito siguro ang Doctor na sinasabi ng nurse. Matangkad ito, maputi at kun
TAHIMIK si Apollo, habang pinagmamasdan ang apartment nina Kimmy. Apat na araw na ang lumilipas at kahit sinabi na nina Kimmy na wala na roon si Adella, lagi pa rin siyang nagmamatyag doon. Bakit ganun? Kahit ganoon ang ginawa sa kanya ni Adella, hinahanap-hanap pa rin niya ito. Nahihirapan siyang pakawalan ito. Napaigtad siya nang may mainit na likido na namang pumatak sa pisngi niya. Agad niya iyong pinunasan. Damn! Mahal na mahal niya si Adella, hindi niya alam kung paano na naman siya magsisimula. Tumunog ang cellphone niya, si Rom ang tumatawag, hindi niya pinansin ito. Ayaw niya muna ng kausap o ano. Apat na araw na rin siyang nagkukulong sa penthouse, nagpapakalasing. Ilang saglit pa siyang nanatili roon, at nang walang bakas ni Adella, napagpasyahan na niyang umalis at bumalik sa penthouse. "Nagkakaganyan ka nang dahil lamang sa kanya? Get hold of yourself, Apollo. Hindi habang buhay ganito ka," ani Althea kay Apollo nang gabing puntahan siya nito s
NAMAMAGA ang mga mata niya, dahil kakaiyak nang makauwi sa penthouse. Buti mabait ang driver nina Apollo at hinatid siya nito. Agad siyang tumuloy sa kwarto at doon umiyak ng umiyak muli, nang maalala ang mga tagpo sa mansion kanina. Nag-flashback ang lahat ng masasayang ala-ala nila ni Apollo, lahat-lahat. Patuloy pa rin ang kanyang paghikbi, hindi niya akalain na sa ganito lamang sila magtatapos ng binata. Akala niya okay na sila, akala niya okay na ang lahat. Ngayon pa lamang ay humihingi na siya ng kapatawaran kay Apollo, kung bakit niya ito iiwan, mahina siya dahil hindi niya kayang ipaglaban si Apollo. Pero kasi, natatakot siya para sa anak niya, kung ano ang magiging buhay nito malapit sa pamilya ni Apollo. Ayaw niyang mamili si Apollo, sa pagitan nila at pagitan ng pamilya nito. Ayaw niyang mapunta sa ganoong sitwasyon ang binata. Di baleng siya na lang ang mahirapan. Nang kumalma ay hinanap niya ang bag at pinasok doon ang gamit niya. Iniwan ang mga gamit
"ONE WEEK?" Napanguso habang nakasimangot si Adella nang sabihin na Apollo na mawawala ito sa loob ng isang lingo. Ito raw ang pinakiusapan ng ate niya sa isang business trip sa Hongkong. Masama raw kasi ang dinaramdam nito ilang araw na. Lumapit sa kanya si Apollo, nasa ibabaw kasi siya ng kama at doon nakasalampak. Hinarap siya nito at natawa sa kanyang reaction. "Promise, ayaw kong malayo sa'yo ng ganoong katagal. But I need to go, she needs my help," anito sa kanya. Wala namang kaso kay Adella na tulungan ang kapatid nito, ayaw niya lang na malayo sa kanya si Apollo. Pero sa kabilang banda, maganda rin naman ang tiyempo ng pag-alis nito dahil makakapag-prepara sila nina Kimmy sa surprise nila para kay Apollo. "Okay sige. Pero one week lang ha?" Aniya pa sa binata. Hinalikan nito ang ilong niya at ginulo ang kanyang buhok. "Yes, Love. Just wait me to come back, pwede mo naman dito pag-stay in sina Kimmy habang wala ako." Napangiti siya.