Nanatili parin akong nakatayo sa harapan ng dati kong asawa habang tinatanong ang anak ko. Pilit kong kinukuha si Dave pero nakatuon lang ang pansin ko kay Davion. Kung hindi ko siguro sila kilala pag kakamalan ko talaga sila agad na mag ama dahil sa pag kakahawig nila.
"Treivor....T-treivor He..." Nahirapan ang anak kong bigkasin ang apelyido ni Train. "Treivor?" Tanong ni Davion sa kanya na kanina pa nag hihintay ng sagot. "Mommy, paano po ulit sabihin yung apelyido ni Daddy po?" Inosenteng tanong sa'kin ng anak ko. Sabay silang napatingin sa'kin. "H-hezun" Halos matampal ko ang aking sarili dahil sa pagka utal ko. "That's it po! How about you, Mr hero? What's your name po?" Magiliw na tanong ni Dave sakanya. Luminga linga ako para tingnan kung meron naba si Train dahil hindi mawala wala ang kaba sa dibdib ko. Nahalata nya ba? Naramdaman nya ba ang luksong dugo? "I'm Davion Kaizer Brivzon" Sagot nito. "Wow, parang parehas po tayo ng name!" Bakit ba ang daldal mo anak? "Why? what's your name?" Seryosong tanong ni Davion. "My name is Davein Shaun Hezan po!" Nakita ko kung paano umiba ang expression ni Davion kaya naman umiwas ako ng tingin dahil randam ko ang malamig nyang titig. "I see, you have a nice name" Diniinan nya ang salitang 'nice' na parang may pinapatamaan. Napalunok naman ako. "Anak, let's go na. Hinihintay na tayo ng Daddy mo" Pag papalusot ko dahil ayaw tantanan nitong anak ko si Davion. "Pero Mommy—" "Let's go" Putol ko sa sasabihin nya. Tumango naman ito. Nabigla ako nang bigla nyang niyakap si Davion sa legs nito dahil nakatayo na sya. Tinawag ko naman agad si Dave. "Goodbye po, Mr. Hero. See you po" Nag wave pa ito sakanya, nang makalayo kami roon natanggal ang kaba at hinanakit ng loob ko. "Erin! Dave!" Tumingin ako kay Train nang tawagin nya kami. Agad syang tumakbo at binuhat si Dave. "Umuwi na tayo" Mahina kong sabi sakanya. Akmang mag tatanong pa sana sya kaya lang umiling ako bilang tanda na ayaw kong sabihin anh dahilan. "Alright, Mag luluto nalang ako ng dinner natin" Nakangiting sambit ni Train, saka nya ako hinila habang buhat-buhat si Dave na kasalukuyang nakabaon ang mukha sa leeg ni Train, halatang natutulog na ito dahil hindi sya kumikibo. Nang nasa bahay na kami, pinunta muna ni Train si Dave sa kanyang kwarto para ayusan dahil nakatulog ito. Nakaupo lang ako sa kusina habang si Train naman ay busy sa pag luluto. "Nag kita na sila" Bulong ko pero alam kong narinig nya dahil napatigil sya sa ginagawa nya at tumingin sa'kin. "Who?" Taka nyang tanong. Bumuntong hininga naman ako bago sumagot. "Dave and Davion" Gulat itong napatingin sa'kin. "Saan? and Paano?" Seryoso nitong tanong "Nahalata nya ba? Anong nangyare?" Hindi mapakali nyang tanong. "Diba hinahanap natin si Dave kanina? Nakita ko sya pero may kasamang lalaki and si Davion yon. Hindi ko alam kung nahalata nya ang pag kakamukha nila dahil tinanong nya si Dave kung anong pangalan ng Daddy nya" Paliwanag ko. "Anong sinabi ni Dave?" Randam ko ang pag lungkot ng boses nya. "Pangalan mo, Ikaw ang pinakilala nya bilang Daddy nya" May ngiti sa labi kong sambit. Agad sumilay ang ngiti sakanyang mga labi dahil sa sinabi ko. Umiwas din ito ng tingin, alam na alam ko kung bakit nag gaganyan sya. Namumula ang tenga nito pati na rin ang kanyang mukha kaya ayaw nyang ipakita. Ganyan sya kapag nasisiyahan ng sobra. "Pero parang may kakaiba sa reaction ni Davion kanina, noung sinabi ng anak ko 'yung pangalan mo parang bigla syang nagalit na ewan. Pero wala namang sinabi tapos ayon umalis na kami" Pag papatuloy ko. "Nag kita na sila, hindi natin maiiwasan na mag hanap ng kung ano si Davion tungkol sa anak natin dahil base sa sinabi mo parang may malalaman na sya" Sagot nito sa'kin. "Anak natin?" Iyon ang napansin ko sa sinabi nya. Tumawa naman ito. "Of course, ako nga ang pinakilala nya eh. And mag papakasal din naman tayo so aangkinin ko na kayo" Seryoso nitong sambit pero bahagya ring natawa at binawi ang sinambit nya. "Kidding, pero totoo. Parang anak ko na si Dave" Masaya nyang pag amin. "Kung ako nalang sana kase—joke ulit huwag na magalit " Pang bawi nya agad dahil sinamaan ko sya ng tingin kaya naman hindi nya naituloy ang sinasabi nya. "Luto na" Inayos nya ang pag kakainan namin at saka tinawag si Dave. Pero sya lang ang bumalik dahil mahimbing pa raw ang tulog ng anak ko. Matapos kaming kumain ni Train ay nag tungo ako sa kwarto ng anak ko. Ginising namin sya kanina pero ayaw nya kaya naman nag pasya kaming ipabukas nalang. Kasalukuyan akong nakatingin kay Dave. Ang himbing ng tulog nito. Tumabi ako sakanya at niyakap sya. "Patawarin mo ako, Anak. Kung kailangan kitang ilayo sa totoo mong Ama. Mahal na Mahal kita, Anak" Bulong ko sakanya at hinalikan muna sya sa noo bago ako nahiga. Sana hindi nahalata ng dati kong asawa ang pag kakahawig nila ng anak ko dahil hindi ko kakayanin kung kukunin nya sa'kin si Davion. Unti unti akong pumikit, ilang minuto lang ang nakalipas bago ako tuluyang nakatulog.Kinabukasan, kami nalang ni Dave ang naiwan sa bahay ni Train dahil maagang umalis si Train, may aasikasuhin pa sya sa kompanya nya. "Mommy, Gusto ko pong pumunta kay Daddy" Rinig kong sambit ni Dave. "Hindi pwede anak eh. Sabihin nalang natin sa Daddy mo pag uwi nya" Paliwanag ko, agad naman itong sumimangot. "Call him, Mommy please?" Pag uulit nito. Kinuha ko naman ang cellphone sa bulsa ko para tawagan si Train. Nakailang tawag na ako pero hindi nya parin sinasagot. "He's busy, Dave" Sambit ko sa anak ko, tumango nalang ito pero pansin ko parin ang pag kalungkot nya. "Gusto mo bang mamasyal?" Agad naman syang tumingin sa'kin. Kita ko ang kasiyahan sa kanyang mukha. "Opo!" Masigla nyang sambit. Napangiti nalang ako, nag ayos muna kami bago kami lumabas ng bahay ni Train. Tinext ko muna si Train na lalabas muna kami ni Dave para hindi nya kami hanapin sakaling mas una syang umuwi kesa sa'min. Una kaming pumunta sa arcade dahil gusto raw ng anak ko na mag laro ng bask
Gabi na pero wala parin si Train. Hinihintay ko sya mag mula nang umuwi kami kanina. Tulog narin si Dave. Hindi nya narin nahintay si Train. Dahan dahan akong humiga sa sofa dahil nananakit na ang likod ko dahil kanina pa ako nakaupo. Napatingin ako sa orasan, alas onse na pala ng gabi. Ipinikit ko ang aking mga mata dahil sa antok kong nararamdaman. Lumipas ang ilang minuto at tuluyan na akong nilamon ng dilim. Pag kagising ko kinabukasan, nakahiga na ako sa kwarto ko. Inayos ko muna ang pinag higaan ko bago ako nag tungo sa kusina. Nakita ko roon si Dave na nakaupo habang si Train naman ay nag luluto. "Anong oras ka nakauwi kagabi?" Tanong ko at naupo sa tabi ni Dave. "Madaling araw, Sorry kung pinag hintay kita. Hindi ko na nasabi sayo dahil sobrang dami ng ginagawa sa kompanya" Paliwanag nya at inayos ang hapag kainan. Tumango nalang ako bilang sagot. "Sino pala 'yung Mr. Hero na tinutukoy ni Dave?" Agaran nyang tanong. "S-si Davion" "Ang sabi nya kumain da
"Bye, Mommy!" Kumaway ako sa anak ko at kila Mama. Kakahatid ko lang kase sa anak ko sa bahay nila Mama. Ngayong araw kase ako mag a-apply ng trabaho. Si Train ang nag ayos ng mga papeles at kakailanganin ko sya narin ang nag rekomenda sa'kin ng kompanyang pag tratrabahuan ko. Sumakay ako sa Taxi at sinabi ang address ng kompanyang pupuntahan ko. Si Train sana ang mag hahatid sa'kin pero busy sya dahil may tumawag na naman sakanya kanina na taga kompanya. "Salamat po" Sambit ko sa taxi driver at binigay ang bayad ko. Tumingala ako sa malaking building na nasa harapan ko. May malaking sulat na nakaukit doon. Ayun yata ang pangalan ng kompanya. "Aeri Company" Basa ko sa nakasulat. Bagay 'yata ako rito dahil kapareha ng pangalan ko. Binati ako ng security guard, ganon din ako sakanya saka ako pumasok sa loob. Namangha pa ako dahil sobrang ganda at ang liniis sa loob ng building. Dalawang kulay lang ang nakalagay dito, kulay gray at white. Nag tanong ako sa isang empleyado rito
Hindi ko alam kung dapat na ba akong umalis dito sa kompanya dahil sa nalaman kong si Davion ang magiging Boss ko. Nakaupo lang ako rito at hinihintay syang utusan ako. Simula kase kanina ay hindi sya kumibo at agad lang pumasok sa opisina nya kaya naman nakaupo lang ako rito at nakatulala. Nakaayos naman na ang mga schedule nya. Tumingin ako sa oras at nakitang malapit na palang mag lunch. Nang mag 11:30 na ay tumayo ako, bago ako makalabas. Nakita ko si Davion na lumabas galing sa opisina nya. "Mag la-lunch kana?" Tanong nito. Tumango nalang ako para hindi na sya mag tanong. "Can I join you?" Tanong nito kaya naman na taka ako. "B-bakit po, Sir Brivzon?" Tanong ko sakanya. Napansin ko ang pag igting ng kanyang panga sa hindi ko alam ang kadahilanan nya. Hindi naman siguro sa pag tawag ko sakanya ng Sir. "Wala akong kasamang kumain" Eh ano naman? "Edi puntahan mo yung asawa mo" Bulong ko pero syempre hindi ko pinarinig. "What?" "Wala po, Sir. May kasabay na po akong
Nakaupo lang ako sa gilid habang nakayuko. Ilang oras na kaming nandito sa loob ng elevator at hindi makalabas. Sinubukan kong tawagan si Train pero walang signal. Tahimik lang kaming dalawa. Wala ni isa sa min ang gustong mag simula ng usapan. Randam ko rin ang pag tingin-tingin nito sa'kin minsan kaya hindi ko maiwasang mailang. Ngayon ay nakasandal sya, hindi ko alam kung natutulog ba ito dahil masyadong madilim dito sa loob ng elevator. Tumingin ako sa orasan. 7:39 pm na pala. Iniisip ko kung ano na ang nangyayare sa bahay. "How are you?" Rinig kong tanong nya. Napapitlag pa ako sa biglaan nyang pag salita. "A-ayos lang" Nauutal kong sagot. "I'm asking about what happen before, Kumusta kana after 3 years?" Hindi ko akalain na bubuksan nya ang topic na 'to. "Bakit kailangan mo pang alamin, Sir?" Bulong ko. "Stop calling me Sir. Wala na tayo sa trabaho " Iritado nyang sambit. " Now answer me, w-what happen to your son? I mean sa sinasabi mong anak natin " Marahas akong lu
Pagka uwi namin sa bahay agad kong ikwinento kay Train ang mga nangyare sa'kin habang kasama ko si Davion. Medjo nagalit lang sya dahil sa mga sinasabi sa'kin ni Davion pero pinilit ko naman syang intintidihin nalang. Kinabukasan maaga akong nagising dahil ihahatid ko pa si Dave sa bahay nila Mama, busy kase si Train ngayon kaya walang mag babantay sakanya. "Mommy, Bawal po ba talagang sumama?" Malungkot na saad ng anak ko. Lumuhod naman ako para pantayan sya. "Bawal ang bata doon anak eh" Paliwanag ko kay Dave. Bukod sa bawal ang bata roon, isa pang dahilan si Davion. Ayoko nang mag kita sila ulit. Selfish na kung Selfish basta wala ng karapatan si Davion sa anak ko. "Okay po, Mommy. Pero can we go po sa mall ulit? With Daddy Treivor po" Request nito sa'kin. Ngumiti naman ako at tumango. Muling bumalik sa kanyang mukha ang pag kasaya. Nag paalam na ako sakanya at kila Mama bago pumunta sa kompanya para mag trabaho. Nang makarating ako roon ay nandon na si Davion. "Good mor
Aerina Castillo P.O.VNakatitig ako ngayon sa hawak kong pregnancy test, hindi ko alam kung paano ko maipapa liwanag ang nararamdaman ko. Sobrang saya ko dahil natupad na ang pangarap namin ng asawa ko na magka anak. Pinunasan ko ang luhang tumutulo sa aking pisngi at ngumiti.Nag lakad ako palabas ng banyo at nag tungo sa aming silid. Tiyak akong nandoon si Davion, ang asawa ko. Masaya akong pumasok sa kwarto namin. Nakita ko syang nakaharap sa kanyang laptop, ang sipag nya talagang mag trabaho. Kahit pa na mayaman ito ay hindi nya parin maiwasang mag trabaho dahil ang sabi nya kailangan daw namin 'yon kapag nag kaanak na kami."Hey, love" Tawag ko sakanya at lumapit. Akmang hahalikan ko na sana sya sa kanyang labi ay umiwas ito na siyang pinag taka ko. Naguguluhan naman akong tumingin sakanya."May problema ba, love?" Tanong ko at hinaplos ang pisngi nito. Umiling naman ito sa'kin."Okay, anyway may sasabihin akong importante sayo, Davion. I know magiging masaya ka sa balita ko" Nak
Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Naalala ko ang mga nangyare kanina. Napabalikwas ako at agad na hinawakan ang aking tiyan. "Don't worry, your baby is safe" Napalingon ako sa nag salita sa aking gilid. Doon ko nakita ang isang lalaking hindi pamilyar sa'kin."N-nasan ako?... Sino ka?" Tanong ko sakanya."Nasa bahay ko, don't think too much and tinawag ko ang family doctor namin para tingnan ka. Then sinabi nya sa aking buntis ka" Paliwanag nito sa'kin."I'm sorry kase muntikan na kitang mabangga kanina, I didn't mean to hurt you and your baby""Can I ask you?" Tumango ako."Bakit ka umiiyak kanina?" Natahimik naman ako at agad akong umiwas ng tingin. Napahikbi ako nang maalala kong pinaalis ako ni Davion at mas pinili nya si Fionah, kesa sa'kin. Hindi lang 'yon, wala na rin pala kami. Hiwalay na kami."Hey, why are you crying again? Dahil ba tinanong kita? I'm sorry, I won't do it again. Shhh calm down...hush" Lumapit ito sa'kin at pina kalma ako sa pamamagitan ng pag haplos