(FLASH BACK...)"IF SOMEONE ASKED YOU HOW OLD ARE YOU?""I can't... tell them po?"Tumango ito. "Yep. So what are you gonna tell them?""I am... five." Sumimangot sya nang bahagya. "But mom... why do I need to lie about my age and my birth date?""You... need to.""I need to? Lying is bad and you also taught that to me."Yumuko ang kanyang ina saka masuyong hinaplos ang kanyang pisngi. "Yes, lying is bad. But... telling everything about you is also bad. There are so many bad guys and you can't just trust everyone you'll meet."Marami pang bilin ang kanyang ina at sumang-ayon na lamang siya. He knows that he can't just trust strangers, he can't give personal details to anyone.But he doesn't know what's with his birth date and age. Dapat daw niyang tandaan ang mga iyon bago sila magpunta sa Pilipinas.Hindi siya nagsawang magtanong ng kung anu-ano at lalo na sa edad nya pero para daw sa ikabubuti at kaligtasan nya ang lahat.Walang ginawa ito kung hindi ang siguraduhin ang kaligatasan
RAJIV CAN'T BELIEVE EVERYTHING.Mula sa pagkakidnap kay Tim at John, pagkawala ni Julyanna, hanggang pagdating ni Acy sa kwarto kung saan sila nagkasundo ng ina ni John para nag-usap...Ngayon, tumunog ang cellphone nito nang tawagan niya ang kikitaing tao. Umalingawngaw sa buong kwarto ang tunog ng pambatang awitin.Halos nakangangang nilingon nya ito. Sinagot nito ang tawag niya."I told you. I need to be here."Dahan-dahan siyang lumapit dito."You are... John's mother?"Tumango si acy. Ibinaba ni Rajiv ang cellphone saka niya hinawakan sa magkabilang balikat. Lalong nagulo ang isio nya.Pilit itong pumalag pero tinitigan nya ito nang matiim. "What are you---""Anak mo sya... anak ko rin ba sya?"Sandali itong natulala bago nanlaki ang mga mata."Mr. Alarcon---!""Is he my son?"Bigla itong ngumisi. He saw her disgusted look. Malakas ang pwersa nitong inalis ang kamay niya na biglang nanghina nang makita ang uri ng tingin nito"What? Are you kidding me?" Umirap ito saka lumayo nan
NAPABALIKWAS NG BANGON SI ACY."Oh my God, si John---""Mommy! You're awake na po!" Mula sa nakabukas nang bahagya na pinto, sumilay ang masayang mukha ng kanyang anak.Sa takot na nananaginip o baka nagha-hallucinate lang, nagtatakbo sya palapit dito. Nahihilo pa siya noong una at pasuray-suray but she managed to go to his direction saka siya yumakap nang mahigpit."My God, Johanne!"Ilang beses nyang hinaplos ang buhok nito at nang makasigurong nasa harapan nya na ito ay hindi nya napigilang mapaiyak."Mommy, please don't cry po. I am fine. I am not hurt. I wasn't even scared." Pag-aalo nito kaya mas lalong lumakas ang kanyang iyak. "Mommy sorry nag-alala po kayo.""No, no, sorry, sorry hindi kita kaagad nahanap. Sorry napunta ka sa ganong sitwasyon, anak. Don't worry, babalik kana sa U.S."Nagpumilit itong umalis sa yakap niya."Mom. Babalik na pow tayo sa U.S?" Tumango sya at nalaglag ang mga balikat nito."I will be more at ease if we're not here." Naalala nya ang reaksyon ni Raj
"MOM, ABOUT MISTER RAJIV... WHAT DO YOU THINK OF HIM PO?"Muntik nang matalisod sa paglalakad si Tracy nang marinig ang tanong na iyon mula sa kanyang anak.Kakalagpas lang nila kay Rajiv nang bigla itong magtanong at hindi nya inaasahan ang tono at tanong nito sakanya."What do you mean what I think about Mr. Alarcon, anak?" Her son is too smart. She doesn't know what's running on his mind right now. Tiningnan nya ito at seryoso ang mukha ni John habang naghihintay ng sagot."What do you think of him po as a person. I know I just met him more than a month ago but I can say he's... kinda good person. How about you po?""Yes, I think he's good too." Napapikit sya nang mariin bago nagpatuloy hanggang makarating sila sa canteen ng hospital.Naningin sila ng pagkain at nang walang magustuhan, lumabas sila para pumunta sa pinakamalapit na restaurant.They ordered foods and drinks. Sakanya ay coffee samantalang kay John naman ay orange juice, reminds her of Rajiv's favorite juice flavor. Ip
MAAGANG-MAAGA PALANG KINABUKASAN, NAGLALARO NA SINA GAEL AT JOHN.Kagigising palang ni Acy ay wala na agad si John sa kwarto nito. It's just 7 in the morning at tinambol na naman sya ng kaba.Halos patakbo siyang lumabas ng kwarto at hinanap ito pero napatigil nang akmang pababa na sya sa hagdan. Narinig kasi nya bigla ang boses nina Gael at John. Nagtatawanan ang mga ito.Nakahinga sya nang maluwag at pinilit pakalmahin ang sarili. Mukang okay naman si John pero ipapatingin pa rin nya ito sa espesyalista dahil baka magkaroon ng masamang epekto sa mental health nito ang nangyari dito. Sa ngayon ay ayos ito pero sya ata ang magkakaroon ng heart attack.Bumalik si Acy sa kwarto para maligo at deretso nang bumaba. Kasalukuyan pa ring nag-uusap ang dalawa habang naglalaro ng chess. Sabay pang lumingon ang mga ito."Good morning po, mommy ko!" Tumakbo si John at yumakap. Tumayo rin si Gael at binati siya na tinanguan nya naman."Nagugutom na ba kayo o kumain na kayo?""We waited for you. N
NAPAHINTO SI ACY NANG MAPALINGON SA PINTO NG KUSINA. Kinailangan niyang ilapag sa mesa ang hawak na mga platong dadalhin nya na sana sa sala. Sinabi sakanya ng katulong na dumating na ang mga kaibigan ni John kaya ihahain nya na sana ang niluto. She blinked for several times pero hindi nagbago ang paningin nya. Rajiv Alarcon is still standing infront of her. His eyes is piercing her with cold stare. Nakapamulsa ang magkabilang kamay nito sa suot na pants, nakasandal sa pader. "What are you doing here?" Dahan-dahan nyang pinakawalan ang hininga at nakipagtitigan dito. "Why are you here?" Imbes na sumagot, naglakad ito papalapit. Noong una ay hindi nya ito pinapansin, tinitingnan nya lang ito pero nang sobrang lapit na nito, pabigla nya itong itinulak. But Rajiv is Rajiv. His chest is as hard as his head. Ni hindi man lang ito natinag kaya masama ang tinging ipinukol nya sa lalaki. Nilibot nito ang paningin sa kabuuan ng kusina bago muling tumingin sakanya. "It's my first time bei
RAJIV LEFT WITHOUT SAYING ANYTHING."He's Gael Braxton po. And he's... my dad."Matapos niyang matulala sandali sa sagot ni John ay umalis siya.He don't know what happened. Nagugulo siya at pakiramdam niya ay lalo siyang lumalayo mula sa gusto niyang malaman.Ang tauhan nya mismo ang nagsabi at nagpadala ng report sakanya. Nakalagay sa birth certificate ni John na si Jveo ang registered father nito.Lumabas sya at tinawagan ang tauhan para siyang magbantay kina Tim at maghatid sa mga ito kapag aalis na. Sa kotse palang ay tinatawagan nya na ang tauhan para itanong muli ang gustong malaman."Sir?""Yung sinend mong report saakin... double check it.""Y-Yes, Sir."He next called the unregistered number that Jveo used yesterday."Answer, you motherfucker." Gigil na aniya habang nagri-ring ang cellphone nito."Hello? Pucha natutulog tao---""Hinaharangan mo ba ang tauhan ko?""Paanong humaharang naman? Ano to, patintero?"Mahigpit syang humawak sa manibela."Cut the crap, Jveo and stop pl
THE ELECTRIFYING FEELING IS STILL THE SAME.Rajiv claimed Acy's lips the moment he saw her. Hinawakan nito ang pisngi niya bago iginalaw ang mga labi.The warmth of his lips, their heartbeat, their breathing... it affected her big time. It bring up too many memories from the little time they spent 7 years ago. She wants to deny it but she can feel it... she miss all of those and she's currently feeling it again right now.She suddenly remembered their wedding day. Ang unang beses na inangkin nito ang labi niya sa isang contract marriage kaharap ang pamilya nito. Tila bumalik siya sa panahon dahil naaalala niya, nang mismong mga oras din na iyon, nawala siya sa sarili nang matikman ang halik nito.Bumalik siya sa panahong ito ang kinakapitan, ito ang kasama at nasa iisa silang bahay. Hindi nya napansing ibinigay nya na lahat dito noon maging ang buong tiwala nya at ang puso.May anumang mga hindi mapakali sa kanyang tiyan, pakiramdam nya ay nakalutang sya sa pamilyar na emosyon. But tha
JOHN'S POV. "SO, WHAT WILL HAPPEN NEXT?" I just looked at Tim. honestly don't know too. I am overwhelmed and I admit I still cannot think clearly after everything. I've expected some things already but most of them still shook my senses. "Hopefully, nothing bad will happen again." He smirked at me and I saw his eyes twinkled as if he remembered something really interesting. "By the way, have you read the book we just bought yesterday? I just read it last night and I can say that "Quantum Universe" is really interesting!" "I haven't." I looked at mom and dad sitting on the blanket near us. They look so happy and they are talking about something with smile on their faces. "I am still reading the mathematics book we also bought." "Oh, you are also interested in that mathematics book? I haven't read my copy yet because I am hooked on the Quantum Universe. I would love it if we discussed math on our next play date." I quickly agreed with a nod and smile. "i love discussing science,
"LAST YEAR, I HAD THE URGE TO WRITE A BOOK." Napatingala si Tim nang marinig si John. Binitawan nya ang binabasang Math book. Naroon silang dalawa sa verandah ng kwarto ni John, magkatapat silang nakaupo, ang binabasa ni John na libro ay isang Science book, ang akala niya, gaya ng mga nakaraan, focus na focus ito sa ginagawa kaya nagulat siya nang bahagya aa sinabi nito. "What kind of book then?" He gave his full attention to him. Well, whatever he's saying, he's making sure to always listen. Just like how John always listens to him as well. "Is it a biography? Compilation of something?---" "I wanna write a love story, a romance maybe with a bit of a thrill, psychological horror... something like that." "Wait! As in a book like that? " Tumango ito. Nangunot ang noo niya. "What made you think about that thing?" Is he in love? May nagugustuhan bang babae ang kaibigan niya nang hindi nya man lang natutunugan? Tim's aware that they're teenagers now, they're in their last year of hi
ACY' POV >FLASHBACK...
hi lovveee sorry for being inactive. After months of not writing, I feel like I once again found my motivation to write. Idk what happened, I just happened to remember this ongoing story of mine in this application. I remembered it is still unfinished and I really do apologize for that.However, this time, after finding my peace again, I feel like I am confident enough to write.Love y'all and once again, I apologize. Though I really appreciate you for reading this story of mine. I, once again, is signing in to let the ink of my pen bleed.
I heard Acy agreed to be the section representative on their masquerade night.She's already in fourth year high school while I already graduated last year, and I am currently working as one of our company's janitor.Si Jveo ang nagbanggit saakin na nalaman niyang sa masquerade night daw, magbi-bid ang mga tao para maisayaw ang representative per section sa isang buong kanta. Acy is pretty famous in school kaya naman alam kong maraming magbi-bid para lang maisayaw sya.That's why that night, I planned to gate crash. Katatapos lamang ng trabaho ko ay nag-check in ako sa isang hotel. Nagmamadali na akong naligo at nagbihis ng pamalit kong nakalagay sa dala kong bag.Habang nakatitig sa aking repleksyon at inaayos ang buhok ko, paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko kung okay ba talaga ang gagawin ko.But I am, again, whipped. I always wanted to see her on every
KUMAKABOG NANG MABILIS ANG PUSO NI ACY.It'll be her first time seeing Rajiv again if ever after a month.Nang bumalik sya sa hospital room nito a month ago, inaasikaso ito ng mga doktor kaya naman hindi na siya pumasok pa. Hindi na sya nagpakita pa.Everything became clear and light but her guilt is still eating her that time.Hindi sila umalis ng bansa ng kanyang anak at wala na rin siyang balak pa. Isang buwan na ngayon itong nag-aaral sa school na pinapasukan din ng kaibigan nitong si Tim.She's working from home right now, she needs space to think and ofcourse, para na rin pagsisisihan ang mga nangyari noon. Para na rin ito sa sarili nya.Hindi nya na muli pang nakita si Rajiv mula noong magising ito. She's still absorbing everything and it feels like she wasn't ready yet.Pinpayagan nya naman ang anak nyang magpunta kila Rajiv dahil na
"I HEARD THE BULLET MIRACULOUSLY DIDN'T REACHED PAPA'S HEART."Tumango si John. Unang araw ng pagdalaw ni Tim sa hospital ngayon pero mukang marami itong alam sa nangyari kahit wala pa syang sinasabi rito.But he knows that Tim heard his Lola Belinda earlier nang tawagin sya nitong apo. Gayunpaman, walang kahit isang tanong ito.It's either, he just ignored it, he didn't care so much about it or... he already knows it. But John didn't asked him too."Yes, the shooter came from behind. The operation lasted for more than 4 hours and he's now awake... that's really a miracle and I am happy for it.""If Tita Acy was shot, it'll be fatal too especially because according to what you've said earlier, she's the target and she's facing those shooters, right?""Yes, they aimed for her heart. Unlike any other organ that can transplanted like a lung, kidney, or liver, heart transplant will need to get it from a deceased donor and that'll be hard." John's face became pale while thinking about the
AFTER 2 DAYS OF RAJIV IN ICU, ACY'S FINALLY ABLE TO TALK TO JVEO FACE TO FACE.Hinihintay nya ang sinasabi nitong paliwanag nang nakaraan pang araw pero nagulat pa rin siya nang magpakita itong bigla sa hospital kaninang umaga habang nasa ICU siya.May kasamang lalaki si Jveo na hindi nya kilala. Sinabi nitong sa coffee shop sila sa malapit mag-usap at walang imik syang sumunod. Si John ay kasama ng lolo at lola nito ngayon. Si Mrs. Belinda kasi ay biglang nagka-mild heart attack nang magkita silang muli noong isang araw. Hindi nya pa nakakausap ang mga ito sa ngayon.Pagkaupo pa lang, hindi na sya mapakali. Nasa magkatabing upuan sina Jveo at ang kasama nito. Bukod sa naging mas matured tingnan, wala nang nagbago pa sa itsura ni Jveo. Ang kasama naman nitong lalaki ay may brown na bilugang mata, matangos na ilong at mahabang buhok. Kabuuan, maganda itong lalaki at mukhang laging may nang-iinis na ngiti.Marami syang gustong itanong at sabihin kay Jveo pero hindi nya alam kung saan m
IN ACY'S MIND, SHE HAS NOTHING ANYMORE.Gusto nya nalang maglaho. Umuwi sya sa bahay nang makita ang anak nyang kasama ang mga pinsan ni Rajiv sa kwarto nito. Wala pa ring malay si Rajiv at iyak nang iyak si John sa tabi nito habang paulit-ulit na humihingi ng tawad.Matagumpay naman ang operasyon pero nasa kritikal pa rin itong kundisyon. Iniisip tuloy niya kung bakit ginawa iyon ni Rajiv. Bakit isasakripisyo nito ang buhay para sakanya? Bakit nito iniharang ang sarili?Kaso, pagod na rin syang mag-isip pa ng maaaring mga dahilan. Wala pa ring nahuhuli sa pamamaril.At ang anak niya... galit ito...Paulit-ulit na iyon ang tumatakbo sa isip niya hanggang sa malunod na sya kaiisip. Wala na syang maramdaman.Wala syang isa mang nakasalubong na kasam-bahay. Dumiretso sya sa kusina.Namamanhid ang buo nyang katawan. Mas maganda sana kung mamanhid na rin pati ang kanyang pakiramdam pero paulit-ulit pa rin syang nasasaktan.Nanginignig na uminom sya ng tubig kaya naman nabitawan nya ang bas