HELGA POV:Dahil ang mga taon na ito at ang ilan pang darating ay hindi pa para sa akin–kundi para sa lola ko. Maiksi na lang ang oras niya sa mundo at walang kamalay-malay si Craig na bina-braso na ako ng tatlong matatanda sa pamilya nila.Ginigipit ako.Inilapat ko ang pisngi ko malapit sa puso niya at pumikit ako nang mariin.Hinayaan kong dalhin ako ng isip ko sa mapait na sandaling yon kung saan hindi ko na kinaya ang lahat:—-flashback—-“Shot!”Isang putok ng baril ang pinakawalan ni Arturo Alastair, Uncle ni Craig matapos pakawalan ang mga kalapati mula sa kulungan at asintahin niya ang isa sa mga yon sa layong 200 meters gamit ang long range rifle.Sumabog sa ere ang dugo ng kawawang hayop bago bumagsak sa lupa na wala ng buhay.Nasa loob kami ng pribadong lupa nila kung saan mga tapat lang na tauhan ng mayamang angkan ang puedeng pumasok.Humigpit ang hininga ko.Sinundo nila ako sa kapilya kanina, inabangan ako sa regular kong pananalangin doon at dinala ako dito sa paanan
HELGA POV:Sigaw ko sabay kalabit ng gatilyo at bumagsak yon sa malayo. “Inasinta ko siya sa kanang pakpak. Magagamot pa kung aagapan.” Ibinaba ko rin agad ang baril. At iniabot ko sa kanya na kalmado ang aking paghinga.Gulat ang Uncle ni Craig na napatitig sa akin. Ganon din ang lahat ng anim pang lalaki sa paligid namin na hinabol ako nang tingin.Mahina pa yon sa kaya kong gawin. Mga professional assassins ang nagtrained sa akin sa loob ng isang taon. Na bagaman matagal na, nasa sistema ko pa rin. At ang grupong yon, di hamak na mas mapanganib sa mga gaya nilang sanay sa luho at pinagsisilbihan ng mga tauhan sa kanilang sariling palasyo. Ang mga taong kilala ko, walang mga pangalan at mukha.Mga taong nabubuhay sa dugo at sa dilim.Naglakad ako palayo. Pigil ang galit.Mga walanghiya. Oo, lamang kayo sa pera pero pagdating sa buhay, tig-iisa lang tayong lahat.Lalayas ako dito, pero kapag may nangyari sa lola ko, magbabayad kayo ng mahal.Noon ko pa gustong itakas ang lola ko. Pa
HELGA POV: “HAPPY heart’s day, Love. Para sa yo,” sa tono ng boses ni Craig, gaano man kalambing ang mga salitang yon alam kong hindi nakakatuwa ang laman ng regalo niya. Valentine’s day at dahil araw ng mga puso, hindi siya nawawalan ng regalo para sa akin. Lahat ng okasyon ng buhay ko, meron at palaging may party sa kanyang Den. Den ang tawag niya sa lovenest daw namin. Ipinaglaban pa niya ang kapirasong lupa na yon na matatagpuan sa hangganan ng dalawang magkaaway na angkan ng lahi nila at ng mga ranchero ng De Guia. Para sa kanya, yon daw ang katibayan ng pagmamahal niya sa akin dahil itinayo ang bahay na yon gamit ang sarili niyang pera na kinita niya habang nag aaral pa lang siya sa kolehiyo. Ang source: car racing. Ayon kasi sa bilyonaryong ito bagaman hindi pa niya legal na minamana ang yaman ng mama niya, isa raw siyang mabangis na Leon ng San Luis at ipinanganak daw siya para bantayan at mahalin ako—habang buhay kasama ang isang dosena naming mga anak. Baka naman
HELGA'S POV: Tumaas ang sulok ng bibig ko bilang pagngiti. Bakit hindi, kung alam kong magkakapera ako? Sisingilin ko uli siya sa huling halik na ninakaw niya! “Alam ko. Darating ako. Huwag mo nang ipasara ang kalsada.”Biruan yon dito sa San Luis. Kapag malalaking handaan kasi, ang two-way lane na kalsada, nagbabara hanggang sa wala ng makadaang motorista at nilalagyan na ng signage na sa ibang ruta na lang. Darating ako sa party, walang mintis gaya ng dati. Wala naman siyang magagawa sa aking malala. Hindi niya rin ako puwedeng saktan dahil ang lagi niyang isisigaw, iisang linya lang naman taon-taon at walang pagbabago: Cheers, tumanda na naman ng isang taon ang girlfriend ko! Guys, kumbinsihin ninyo siya na this year, pakasalan na ako! Please!”Mababaliw sa tuwa at tawanan ang mga kanayon ko at baha na naman ang alak, pulutan at pagkain.At oo, walang ibang babae roon maliban sa akin, mga kaibigan namin, kamag anak at mga taong sumusuporta sa kanyang kabaliwan.29 na si Craig. 2
HELGA POV: “Matagal na." Dugtong ko nang matulala siya. "Grade six pa tayo. Party sa bahay ninyo. Nagtago ako sa basement ng mansyon ninyo at nakita ko ang wallet na yon sa jacket na ginamit mo nang sunduin mo ako sa bahay. Kaya pala palagi kang makulit at masaya, ako ang…laruan mo dahil hindi ka makapagtapat sa kanya.” “Shit.” Nagbago ang lahat. Alam ko. Natapos ang laro na tiniis ko nang matagal na panahon. Yong nagpapanggap akong hindi ko na lang nakita dahil kapag sinusungitan ko siya sa akin pa nagagalit si Lola Maria. Kailangan daw naming magkasundo. At sa pagdaan ng panahon, wala siyang ideya kung gaano kasakit sa akin kapag hinahalikan niya ako pero iba ang nakalagay sa wallet niya. Kung hindi yon pananamantala---ano yon? Umangat siya sa akin at nanlalaki ang mga mata na tinitigan ako. “Sabihin mo—natandaan mo man lang ang mukha ng babaing yon?” Grabe, ang kapal. Yong tono niya umaasa na dapat ganon pa ang ginawa ko! Sinibat ko siya nang tingin. “Gago ka ba?
HELGA POV: Nagbayad pa nga ako sa dati nilang kasambahay kung ano ang mga ayaw ni Craig sa lahat ng bagay. Pagkain, kulay, damit, panahon at higit sa lahat, ano ang turn-off para sa kanya pagdating sa isang babae? Ginawa ko ang mahabang listahan at halos nangangalahati na ako pero mas lalo siyang naadik sa pang aasar sa akin. Kung halik lang, maraming gagawa niyon sa kanya. Libre pa. Taas ang kamay at paa at maraming tatalon ss bangin mabiyayaan lang niya. Si Craig ang hndi purong Pinoy ang genes. May lahing Italyano ang dad niya. At matangkad na mestiza at may lahing kastila ang mama niya, si Celeste. Si Celeste na galit na galit sa akin sa hindi ko malamang dahilan. Hindi ko naman hinaharot ang anak nito. Si Craig ang bumubuntot sa akin. Ewan ko sa mundo. Alikabok lang daw tayo pero yong bigat ng mga pagsubok at problema, mahihiya si Atlas na pasan ang buong mundo. 6:00 PM sa phone ko, tumawag ako kay Craig habang nagpapatay ng oras sa Twin-Combs. Sikat na parlor para sa m
HELGA POV: Gusto ko pa namang patunayan na hindi ako bansot ngayon sa 5’5 na height suot ang mga yon, tapos purnada pa. Bakit ba ang hirap maghiganti? “Craig, ano ba?!” Isinalya ako halos papasok ng Land Rover niya at bumarurot palayo sa bayan. Hindi niya ako pinapansin sa tabi niya kahit hinahampas ko siya sa braso niya at sa balikat. Nahulaan ko agad na hindi sa Den ang tinatahak naming daang lupa nang marating namin ang crossing at lumiko siya sa kaliwa. Papunta yon sa cottage ng kapatid niyang si Jace na malapit sa busai at mas malayo sa bahay namin. Malubak ang daang kalsada na bitak-bitak. At kahit sakop ng lupain nila, ayaw pagkagastusan ng matatanda sa pamilya nila. Sabi ng iba, dahil tumatapak ako doon. Lahat daw ng nararating ko, minamarkahan ng mommy ni Craig na malas na lugar. Personalan talaga. Nasayang lang ang sigaw at pagmamaktol ko sa loob ng sasakyan. “Mag usap tayo. Walang halong biro, seryoso.” Aniya, kinabig ang manibela sa pribadong lupa papasok pa sa
HELGA POV: 45 days pa mula ngayon, birthday na rin ng bff ko, si Summer. Isa pa yon sa ipinagpuputok ng butse ko. Pero sa malas, dahil sa ugali niyang ito, wala na sa akin ang kontrol, pagpapasya at pagkakataon na madaluhan ko yon. May bahagi ko na natutuksong ipaliwanag sa kanya kung bakit mahalaga sa akin ang manatili pa sana dito sa San Luis, pero nagbuntong-hininga na lang ako. Gusto lang ba niya ang mahalaga? Kung ano ang nararamdaman niya? Nakakasawa na ang ugali niya. Para siyang bata. At kapag pala napagod ka na sa isang tao, gaano man siya kahalaga sa buhay mo, sa nakaraan mo, wala na siyang lugar sa hinaharap mo. Sinira ni Craig ang lahat. Kaya tama na. “Gusto ko nang umuwi. Ihatid mo ako sa bahay.” “Alam mong kalokohan yan,” hinagod niya ako nang tingin. “Baka atakehin sa puso si Lola Maria kapag nakita kang ganyan ang damit. Taga-cabaret lang ang nagsusuot ng ganyan dito. Hubad sa likuran. Sino ba ang nagsabi sa yo na bagay sa yo yan? Saang planeta ka ba pupun
HELGA POV:Sigaw ko sabay kalabit ng gatilyo at bumagsak yon sa malayo. “Inasinta ko siya sa kanang pakpak. Magagamot pa kung aagapan.” Ibinaba ko rin agad ang baril. At iniabot ko sa kanya na kalmado ang aking paghinga.Gulat ang Uncle ni Craig na napatitig sa akin. Ganon din ang lahat ng anim pang lalaki sa paligid namin na hinabol ako nang tingin.Mahina pa yon sa kaya kong gawin. Mga professional assassins ang nagtrained sa akin sa loob ng isang taon. Na bagaman matagal na, nasa sistema ko pa rin. At ang grupong yon, di hamak na mas mapanganib sa mga gaya nilang sanay sa luho at pinagsisilbihan ng mga tauhan sa kanilang sariling palasyo. Ang mga taong kilala ko, walang mga pangalan at mukha.Mga taong nabubuhay sa dugo at sa dilim.Naglakad ako palayo. Pigil ang galit.Mga walanghiya. Oo, lamang kayo sa pera pero pagdating sa buhay, tig-iisa lang tayong lahat.Lalayas ako dito, pero kapag may nangyari sa lola ko, magbabayad kayo ng mahal.Noon ko pa gustong itakas ang lola ko. Pa
HELGA POV:Dahil ang mga taon na ito at ang ilan pang darating ay hindi pa para sa akin–kundi para sa lola ko. Maiksi na lang ang oras niya sa mundo at walang kamalay-malay si Craig na bina-braso na ako ng tatlong matatanda sa pamilya nila.Ginigipit ako.Inilapat ko ang pisngi ko malapit sa puso niya at pumikit ako nang mariin.Hinayaan kong dalhin ako ng isip ko sa mapait na sandaling yon kung saan hindi ko na kinaya ang lahat:—-flashback—-“Shot!”Isang putok ng baril ang pinakawalan ni Arturo Alastair, Uncle ni Craig matapos pakawalan ang mga kalapati mula sa kulungan at asintahin niya ang isa sa mga yon sa layong 200 meters gamit ang long range rifle.Sumabog sa ere ang dugo ng kawawang hayop bago bumagsak sa lupa na wala ng buhay.Nasa loob kami ng pribadong lupa nila kung saan mga tapat lang na tauhan ng mayamang angkan ang puedeng pumasok.Humigpit ang hininga ko.Sinundo nila ako sa kapilya kanina, inabangan ako sa regular kong pananalangin doon at dinala ako dito sa paanan
HELGA POV:Bakit nga ba siya narito?Tumayo nga siya pero huminto sa hamba ng pinto. Nakahawak sa itaas niyon. Nakaharang ang magandang katawan sa pinaka-entrada. Parang batang naglalaro.Hindi talaga niya ako siniseryoso kahit kailan.“Patunayan mong ayaw mo sa akin. Na seryoso ka diyan. Pero sabihin mo yan sa harap ko.” Ngumisi siya, na lalong naging pilyong guwapo sa paningin ko. Guwapong manipulator na hindi nakakaintindi ng emotional and physical bounderies ko. “Halika nga dito.”Sa labas ng bahay, nagsisigawan na ang mga bata. Tuwang-tuwa sa pinapanood sa tablet ni Craig.Malamang sina Nancy ang gumagamit ng laptop dahil ito rin ang nag-operate noong nakaraang kailanganin nito sa project sa school. Pinahiram ni Craig.Kaya walang may pakialam sa amin kahit isa.Nilapitan ko nga si Craig, hinawakan ko sa dibdib. Mainit siya at halatang napakalakas. Tinitigan ko sa mga mata. Sabihin ko ba na dapat matapos na ang kalokohan niya?Natutukso akong basagin ang trip niya pero napipi
HELGA POV: Hindi na nga dapat umabot sa sakitan, pakiramdaman na lang, dapat na siyang dumistansya. Lalo na’t hindi na kami mga bata.Pero talagang makulit siya.“Kaya umuwi ka na at nang hindi masayang ang araw mo.” Itinulak ko siya sa dibdib.Halik ang isinagot niya sa akin, na tumama sa pisngi ko pero natigilan ako. Kaya dumulas papunta sa labi ko at hindi na ako pumalag.Inangkin niya ako na parang kinakain ang labi ko sa tindi ng kanyang pagtitimpi at kapusukan na napaungol ako, nahahati kung ititigil ko agad o sisigehan ko pa. Nanalo ang amoy ng mint sa hininga niya kaya natukso akong gumanti ng halik sa halip na tumigil. Nagbagal. Nagtantiyahan naging patikim-tikim at nauwi uli sa mapusok at mapaghanap na uri ng halik.Napakatamis ng labi niya. Napabango niya. Malulusaw ako sa kapusukan niya kung magtatagal kaming ganito.Tinangka kong ipaling paiwas ang mukha ko para huminto na siya pero umuungol siya, nagmamaktol. “Napuyat ako kagabi, sobrang tigas ni Junior. Napakasakit.
HELGA POV:Bawal dito sa bayan namin ang negosyong ganito na bukas magdamag.Isa pang dahilan: gusto kong maturn-off sa akin si Craig Alastair at tantanan na rin ako ng mama niya.Pero heto kami, nagpapatintero pa rin.“Umuwi ka na lang sa inyo kung comfort ang hanap mo.” Nakairap na agad ako sa kanya. “Walang ganon dito.”“Ah, eh, tubig kanal na lang, puede na yon.” Pahabol niya nang basta ko na lang talikuran.Tumawa sina Nancy at Aileen na nagliligpit ng pinagkainan sa batalan o maliit na hugasan ng pinggan. Pero sanay na sila sa akin. Siguradong naawa kay Craig.Nakapark ang kotse ng bilyonaryong binata, makintab at bagong-bagong modelo ng Land Rover 20 meters ang layo sa tabing kalsada mula dito sa kubo namin. Pero heto at nagpapa alila sa babaing nakatira sa bahay na malapit nang magiba.Sa sumunod na mga oras, hindi naman parusa kay Craig na pinanood akong magsaboy ng niyog na pakain sa may 30 pirasong manok na kinakatay lang kapag may okasyon at nagpakain ako ng 3 malalaki
HELGA POV:Sa anim na nakikitira sa bahay ni Lola Maria, isa pa si Aileen sa espesyal sa akin. Magandang bata, matangkad at maputi pero hindi nakapasa ang ilong sa tangos na inaasahan ng ama kaya laging pinalalayas at pinagsasalitaan nang hindi maganda.Graduating na ito sa high school at may nanliligaw na rin.Tatlong taon nang dito umuuwi sa amin. Kapag Sabado at Linggo, umuuwi sa kanila sa bundok. Sa ngayon, anim na lang ang nakikitira sa amin. Pero may pagkakataong umabot sa 20 katao ang kasama namin dito noon. Kahit ang kamalig, may panauhin na rin at may panahong kahit rebelde o mga kaaway ng gobyerno, kinukukupkop ng lola ko.May pagkakataong natatakot ako para sa mga kasama ko, pero sabi nga ng lola ko: huwag mong sabihing takot kang mamatay?Nasa kapalaran daw ng tao na mag-krus ang landas ng isa’t-isa dahil nasa ilalim tayo ng iisang araw. At paano mo iisiping mabuti ka kung humahatol ka sa iba?Sa awa ng Dios, nagiging kaibigan ng lola ko ang lahat ng klase ng tao.Pero na
HELGA POV:Tinig yon ni Nancy na papunta sa kamalig, tumatakbo.Nanigas ako at para akong binuhusan ng malamig na tubig.Si Blackie ay marunong maglambing gamit ang nguso niya. Tamad tumahol pero bubungguin ka sa tuhod o sa lulod kapag nagpapansin ito.Habol iyon sa akin at natutulog sa ilalim ng papag kapag may ginagawa ako dito sa kamalig.Tinapik ko sa balikat si Craig sa kabila nang paghahabol ko nang hininga. Sarap na sarap pa naman ako sa aming ginagawa.Langit na sana kahit kiskisan lang sa kamalig, eh.“Itigil na natin ito. Tama na.”Sandali siyang hindi nakakilos. Nakadiin ang matigas na tipak ng maskuladong dibdib sa perpekto at matutulis kong nipples. Pumipintig ng mabilis ang mga ugat sa pagkalalaki niya na nakalapat sa tumitibok kong clit—ilang segundo na lang sana at nakaraos kami pareho.Baka hindi pa talaga panahon para magkatikiman ang dragon niya at ang mini-flower ko?May panghihinayang sa reaksyon ng mukha ni Craig. Dumaan sa mga mata ko ang titig, sa tangos ng aki
HELGA POV:“Jesus,” lango na sa pagnanasa ang daing niya. Duling na ang magagandang mata at mabibigat ang talukap niyon . Hinuli ang pink nipple ko at pinagulong sa loob ng dila niya. Inikutan, pinakawalan saka maingat na hinigit pataas. Binalikan ng maraming beses at kinagat-kagat sa pagitan ng ngipin. Tumatagal ay nagiging mahusay siya sa pagsipsip.Nasa tiempo ang hagod sa hubog ng dibdib ko at kung kelan niya hihigitin pataas ang nipple ko.“Ang…sarap…” ungol ko.Umarko ako sa ilalim niya. Sobra ang init na nararamdaman ko. Parang mga gapos na hindi nakikita.Umangat siya sa akin at tinitigan ang mapupungay kong mata. Pinakawalan ang kamay ko. Maingat na humaplos ang malalaking palad sa puno ng hita ko, paakyat sa zipper ng pants ko—nagpapaalam.“Can I?”“Gusto kita,” yon ang lumabas sa bibig ko. “Pero hindi pa ako handa sa ganyan. Kaya ko siguro pero dry humping.”Magagamit ko ito sa pagsusulat. Pero duda ako kung kaya kong i-publish ang tungkol sa kanya.Si Craig para sa akin ay
HELGA POV:Dapat i-pruning ang mga puno ng sili para mas mataas ang survival. Bawasan ng tangkay, dahon at mga bunga. Pero kapag ginawa ko yon, mahahalata ni Lola kahit malabo ang mata.“Sasamahan nga kita.”“Hindi na,” seryoso na naman ako. “Iwasan mo na lang ako, Craig. Yon ang tulong na magagawa mo. Para matahimik na tayong lahat.” Matagal siyang walang kibo. Naiinis na siguro kung bakit on and off ako pagdating sa kanya.Daig ko pa ang sinauna at dispalinghadong switch ng ilaw.Sala sa init, sala sa lamig, sabi nga ni Lola Maria.Inihagis ko ang asarol sa lupa matapos ang apat na puno pa na natira.24 pala ang tanim ni Lola.Dalawang dosena. 12 puno kada hanay. Ang hayop na Mike na yon, magbabayad talaga sa akin.Hinagod ko ng likod ng palad ang pawisan kong noo.“Do you really mean that?” Sa lalim ng iniisip ko, nalapitan na pala ako ng lalaking ito at naipihit na agad ako paharap sa kanya. Bumilis ang tibok ng puso ko. “Handa akong mawala ang lahat sa akin maging asawa lang ki