HELGA POV:Bakit nga ba siya narito?Tumayo nga siya pero huminto sa hamba ng pinto. Nakahawak sa itaas niyon. Nakaharang ang magandang katawan sa pinaka-entrada. Parang batang naglalaro.Hindi talaga niya ako siniseryoso kahit kailan.“Patunayan mong ayaw mo sa akin. Na seryoso ka diyan. Pero sabihin mo yan sa harap ko.” Ngumisi siya, na lalong naging pilyong guwapo sa paningin ko. Guwapong manipulator na hindi nakakaintindi ng emotional and physical bounderies ko. “Halika nga dito.”Sa labas ng bahay, nagsisigawan na ang mga bata. Tuwang-tuwa sa pinapanood sa tablet ni Craig.Malamang sina Nancy ang gumagamit ng laptop dahil ito rin ang nag-operate noong nakaraang kailanganin nito sa project sa school. Pinahiram ni Craig.Kaya walang may pakialam sa amin kahit isa.Nilapitan ko nga si Craig, hinawakan ko sa dibdib. Mainit siya at halatang napakalakas. Tinitigan ko sa mga mata. Sabihin ko ba na dapat matapos na ang kalokohan niya?Natutukso akong basagin ang trip niya pero napipi
HELGA POV:Dahil ang mga taon na ito at ang ilan pang darating ay hindi pa para sa akin–kundi para sa lola ko. Maiksi na lang ang oras niya sa mundo at walang kamalay-malay si Craig na bina-braso na ako ng tatlong matatanda sa pamilya nila.Ginigipit ako.Inilapat ko ang pisngi ko malapit sa puso niya at pumikit ako nang mariin.Hinayaan kong dalhin ako ng isip ko sa mapait na sandaling yon kung saan hindi ko na kinaya ang lahat:—-flashback—-“Shot!”Isang putok ng baril ang pinakawalan ni Arturo Alastair, Uncle ni Craig matapos pakawalan ang mga kalapati mula sa kulungan at asintahin niya ang isa sa mga yon sa layong 200 meters gamit ang long range rifle.Sumabog sa ere ang dugo ng kawawang hayop bago bumagsak sa lupa na wala ng buhay.Nasa loob kami ng pribadong lupa nila kung saan mga tapat lang na tauhan ng mayamang angkan ang puedeng pumasok.Humigpit ang hininga ko.Sinundo nila ako sa kapilya kanina, inabangan ako sa regular kong pananalangin doon at dinala ako dito sa paanan
HELGA POV:Sigaw ko sabay kalabit ng gatilyo at bumagsak yon sa malayo. “Inasinta ko siya sa kanang pakpak. Magagamot pa kung aagapan.” Ibinaba ko rin agad ang baril. At iniabot ko sa kanya na kalmado ang aking paghinga.Gulat ang Uncle ni Craig na napatitig sa akin. Ganon din ang lahat ng anim pang lalaki sa paligid namin na hinabol ako nang tingin.Mahina pa yon sa kaya kong gawin. Mga professional assassins ang nagtrained sa akin sa loob ng isang taon. Na bagaman matagal na, nasa sistema ko pa rin. At ang grupong yon, di hamak na mas mapanganib sa mga gaya nilang sanay sa luho at pinagsisilbihan ng mga tauhan sa kanilang sariling palasyo. Ang mga taong kilala ko, walang mga pangalan at mukha.Mga taong nabubuhay sa dugo at sa dilim.Naglakad ako palayo. Pigil ang galit.Mga walanghiya. Oo, lamang kayo sa pera pero pagdating sa buhay, tig-iisa lang tayong lahat.Lalayas ako dito, pero kapag may nangyari sa lola ko, magbabayad kayo ng mahal.Noon ko pa gustong itakas ang lola ko. Pa
HELGA POV:“Sandali, mga bata, ano ang sasabihin ninyo?” Si Nancy na naglalatag ng mga pagkain sa mesa. “Humarap muna kayo kay Kuya Craig!”“Salamat ng marami, Boss!” Si Inso, ang batang hoodlum sa mga kasama namin.Tawanan.“Sandaleee!” Hirit ni Aileen. “Yong mga nangulangot na, nagkamot ng puwet o tinikman ang mga balakubak nila–maghugas muna ng kamay bago humawak ng pizza!”Tawanan ang mga bata.Ang gulo.“Ang saya nila,” bulong ko. Tiningala ko si Craig. “Salamat dito.” Tahimik kong sabi.Nakita kong ipinagbukod ni Nancy ng pagkain si Lola Maria sa malaking plato. At may inilagay sa tupper saka isinilid sa loob ng wicker na basket.Iniabot kay Lola Maria na ibinigay naman kay Craig.“Sisikat ang liwanag ng buwan maya-maya.” Masayang bulong sa amin. “Abangan ninyo sa tabing ilog.” Itinataboy kami. Pinisil ni Craig ang kamay ko. “Payag po kayong isama ko si Helga?”“Kahit huwag mo na yan ditong iuwi!” Umikot na naman ang baston sa ere. “Tinamaan ng lintik ang batang yan, maiiwan k
HELGA POV:Marami na akong nakitang iba’t-ibang size ng totoong talong tuwing anihan sa bayan na ito pero ang hawak ni Craig, hindi na size ng talong—patola na kahit mamula-mula ang ulo!Awtomatikong umatras ng sabay ang mga tuhod ko, ang mga siko ko, sabay na tumukod palayo sa kanya.Ngumisi siya. Buong-buo ang kumpiyansa na hinagod ng dalawang kamay niya ang kahabaan niyon. Isa ang pumipisil sa ulo at isa ang humahagod sa pinaka puno, sa pinaka ugat.Nanigas ako.Nanginig.Nanlaki ang mga mata ko at gusto ko nang tumakbo.Hindi nga, iniisip ba niyang papasok yon sa mini-size kiffy ko?“Yang mukha mo, sana may salamin dito,” nakangisi si Craig, pinagtatawanan ako. Binitawan ang mahaba at malaking pagkalalaki niya na umigkas at humampas sa ibabaw ng puson niya.Tayong-tayo. Nakupoo! Nahiya rin ako dahil sa kakinisan niya, halatang alagang-alaga iyon. Walang buhok at mukhang mabango. Samantalang may kulot na buhok paikot ang kiffy ko, halatang may saltik ang may ari. Parang ipo-ipo
Nahawakan ako sa puno ng braso at dumiin ang mga daliri sa laman ko. Nang tingalain ko siya, nahirapan akong huminga. Nasasaktan siya. Nagdurugo. Wasak na wasak na naman ang puso ng paboritong anak ni Celeste dahil sa akin.Pero ano ba ang magagawa ko para sa kanya?Titig ko na ang nagsabing tama na, masasaktan lang tayong dalawa.Nang pakawalan niya ako mabigat din ang loob ko. Wala sa sarili akong naglakad pauwi.Nagtahulan ang aso nang malapit na ako sa bahay. At paglingon ko, nasa kinatatayuan pa rin si Craig kung saan ko siya iniwan.Tulala.Parang piniga ang puso ko.Ano ba talaga si Craig Alastair sa buhay ko?Bakit ganito ang nararamdaman ko?Naiwan ang tanong na yon sa isip ko at nakatulugan ko na lang. At umasa akong makakalimutan ko rin bukas ng umaga.Gaya ng lagi kong ginagawa. —-------NAKAPAMAYWANG ako sa harap ng kamalig. Na medyo tabingi na kaya tabingi na rin ang ulo ko.23 days to go. At tumatakbo ang oras. Hindi ko dinibdib ang ilang araw na hindi nagpapakita si C
HELGA POV:Kung hindi ka sa akin nagkagusto hindi ako palalayasin at pag iinitan ng angkan mo!Bakit ako lang?Bakit hindi ko puedeng isama si Lola?At bakit ayaw umalis ni lola sa lugar na ito?Bakit ang hirap maging ako?“Narito ako.” Hinagkan niya ako sa buhok. “Marami akong kayang gawin para sa inyo. Kailangan mo lang akong hayaang nasa tabi mo, Helga.” Hindi na ako tumanggi nang yakapin niya ako nang mas mahigpit. Yong yakap na parang pag aari niya ako. “Payag na akong maghintay gaya nang sinabi ko. Sorry kung mapilit ako.”Pinahid ko ang luha ko. Tinalikuran ko siya dahil baka makita kami ni Nancy.Dumeretso ako sa taniman ng sili at nakita kong maayos naman ang mga yon na parang hindi binunot. Pero hindi pa sigurado, malalaman ko lang kung mabubuhay o mamamatay ang mga yon makalipas pa ang ilang araw dahil February pa lang. Kapag tumaas ang temperatura ng lupa, mas magiging mabilis ang pagkabulok at pagkamatay ng mga halaman.Kinatatakutan ko ang mga palatandaan: isa-isang m
HELGA POV: “Dahil ikaw mismo ang dahilan,” dinuro ko siya sa tapat ng puso niya, “ang nararamdaman mo sa akin na yan, ang pagmamahal na yan na sinasabi mo. Dahil diyan mismo kaya nahirapan akong maging masaya sa bayan na ito. At yong mga pangit na nararanasan ko na hindi ko sukat akalaing dadanasin ko–ikaw rin ang rason, Craig. Kaya paano? Sabihin mo sa akin: paano maging tayo kung ikaw mismo ang ugat ng mga paghihirap ko noon pa at mga titiisin ko pa sa mga darating na panahon?” Natulala siya. Bumagsak ang mga kamay niya na nakahawak sa mga braso ko. Iniwan ko siya kaagad. Ni hindi ko siya nilingon pa. Kinabukasan, nalaman ko na binangga niya ng Ducati ang kotse ni Brandon. Yong pasaway niyang step brother. Wasak daw ang dalawang unahan ng magkaibang mga sasakyan. Samantalang naalala ko pa na halos kulambuan ni Craig ang motor na yon. Ayaw padapuan kahit sa alikabok. Malala raw at na-hospital. Nabalian, pero hindi ako nagpa-apekto. Nagpanic si lola at umiyak pero hindi
Kuripot ito, eh. Di kaya siya na ang nakatira dito hindi na si Jace? Kilala ko ang brother niya, may OCD. Perfectionist din at germaphobic.Kahit laman ng ref dapat perpekto sa grocery list nito. At ang pantry parang pang World War 3. Samantalang si Craig, tipikal na promdi kahit bilyonaryo na.Medyo makalat ng konti sa bahay at walang arte sa pagkain.Lalaking lalaki. Cowboy.Nagkamot siya sa ulo. “Alas otcho pa lang, babae. Bilisan mo diyan at ihahatid na kita pagkatapos.”Ganon?Walang awa yarn?Ipinasok ko sa bibig ko ang hotdog. Labas-masok. Sabay kurot uli ng kanin.Napikon siya. “Noong high school ka at nagsisimula kang magsulat ng novela, ganyan ka na ba talaga mag isip?”“Correction, noong nagsimula akong magsulat sa notebooks ng buong romance novel, dalisay at wagas pa ang puso ko. Kasing linaw ng batis sa bundok ng Sierra Madre. Pero may nakilala akong babae na nakakainis ang ugali kaya nagbago ang writing style ko at crime and thriller na ang isinusulat ko.”Nanay mo yon
HELGA POV:“Di nga?”“Oo nga. Tawagan mo pa kung gusto mo.”Namula ako, kumalat sa pisngi ko hanggang sa pisngi ng kiffy ko. “Nakupo, lagot na talaga ang Bataan. Ibagsak na natin agad!”“Helga,” seryoso na naman siya. “Kinakabahan talaga ako kapag may hindi normal na nangyayari dahil ganyan na ganyan ang Mom ko. Iba ito sa inaasahan ko kung ang titingnan ko ay ang totoong ugali mo. Baka naman may kakaiba kang inililihim sa akin?”Kinagat ko ang labi ko. “Bitiwan mo nga ako,” utos ko. “Gusto kitang mahawakan,” ginawa naman niya kaya hinaplos ko ang buo niyang mukha. Ang mata, ang talukap, ang mahabang pilik, tumulay sa tangos ng kanyang ilong. Na hinuli agad ng bibig niya at sinipsip. Hiningal ako. Nabuhay ang kakaibang pangangailangan. “Nagsawa na ako sa kurot ni Lola. Sabi niya kanina, karapat-dapat ka raw sa akin kaya parang natauhan ako.”Half truth naman yon kaya konti lang ang guilt ko.“At anong dahilan kanina bakit ka umiiyak na parang inahing baka na nawalan ng guya?”Yan an
Binasa ko ng dila ang labi ko, bitin ako sa isa pang dibdib niya. “Gaya ng sinabi ko sa yo sa loob ng SUV mo nang una tayong magkatikiman–kung ayaw mo, puede si—”ako naman ang pinatahimik niya ng mapusok na halik.Hinuli ng malalaking kamay niya ang mga pulso ko at inipon sa iisang kamay sa uluhan ko. Pinisil ang isang dibdib ko at isinubo ang nanunulis kong nipple. Kinagat-kagat saka hinila sa pagitan ng mga ngipin.Namilipit ako at umingaw na parang pusa. Nagmakakaawa sa mas matindi pa niyang halik.“Puede kang sumigaw dito, pero hindi na kita pakakawalan ngayon, Helga Rovelo.”Nasa pagitan na agad ng mga hita ko ang malapad niyang balakang. Dumidiin sa pagkababae ko. Gumagawa ng dry humping para iparamdam na yon ang initial na laki na dapat kong paghandaan. Oh, God. Gusto ko yon kahit na masakit!“Fuck me, Craig,” haling kong bulong. “Sa yo lang ako.”Na-engkanto yata sa narinig. Pinuntirya niya kaagad ang nasa pagitan ng hita ko. Pababa ang halik mula sa aking dibdib, sumisipsip
HELGA POV:“Shit!” Binuksan ko ang bagong lata at sumirit yon dahil sadya kong kinalog habang nagsasalita siya. “Lintik, natapon!” Umigkas ako palayo sa kanya dahil nabasa ako pero inaasahan ko na yon—-sinadya ko rin.Parang fountain na sumirit sa aking leeg, t-shirt at pants ang laman ng beer sa lata.Hinubad ko ang t-shirt kong nabasa at hinarap ko siya. “Pahiram ng extra shirt. Pakibilis lang.”Umigkas siya patayo para kumuha ng damit sa kuwarto, natataranta dahil yata sa paghuhubad ko pero sinundan ko siya.Sa likuran niya, hinubad ko na rin ang pants ko.“A-Ano bang..?”“Bra at bikini, meron kayo dito?” Naihagis ko na agad ang bra ko sa ibabaw ng kama.At ewan kung bakit pakiramdam ko nang makalaya ang dibdib ko mula sa matinding galit ko kanina sa puntong hindi ako makahinga, parang naging doble yon sa size, bumigat at lumaki. Pumipintig ang nipples ko.“H-Helga…tinutukso mo ba ako?”Para siyang poste sa tabi ko, hindi alam ang gagawin. “Depende sa yo. Papayagan mo ba akong
HELGA POV: Hindi ako tatanggihan ni Craig.Hinahangad niya ito.Kaya simulan na natin ang laro, Celeste.Matira ang matibay.Inakbayan ako ni Craig palayo sa tabing ilog, inaalalayan ako. Dahan-dahan din kaming maglakad na para bang bagong panganak ako o galing sa chemo. Hawak niya ang basket na wala pang laman dahil natapon sa kasukalan.Okay lang.Laban lang, Helga. Wala ka mang nakuhang halamang gamot, makakahawak ka naman ng ibang ‘ugat’.Itayo mo ang bandera ng mga yagit! —--------SUMIRIT ang bubbles nang buksan ni Craig ang lata ng beer in can bago iabot sa akin.Nasa loob kami ng makabagong cottage ni Jace kung saan malapit sa busai o maliit na waterfalls ilang kilometro ang layo sa bahay namin.3 yata o 4 na kilometro. Hindi ko nga namalayang narating na namin dahil tulala ako habang nagmamaneho si Craig kanina papunta dito.Pero ngayong, nakasiksik na ako sa tabi ng salaming bintana, sandali akong naaliw nang makita ko ang mga bagong tanim na niyog na mababa pero namumung
HELGA POV: Binaybay ko ang ilog kung saan kami muntik magkatikiman ni Craig dahil malapit lang yon sa bahay. Natukso akong libutin ang kabilang panig ng ilog na sakop na ng lupain ng mga Alastair dahil open naman ito sa lahat ng gustong pumunta. Marami dito ang dumadayong maligo kapag tag-init. At nangunguha ng hipong bundok, isda, pagong at iba pa. Galing ako sa mataas at malagong kasukalan nang matanaw ko si Madam Celeste, sakay ng puting Stallion nito at kasabay na namamasyal ang kanang kamay nito, si Imelda. Para akong sinipa ng kabayo sa lakas ng kaba ko. Naku, aatakehin din ito sa puso kapag nakita ako! Nagtago ako sa talahiban dahil madadaanan nila ako. Mabuti na lang at camouflage ang kulay ng pang itaas ko at gray ang pants ko. Dumausdos ako pahiga sa damuhan. Yakap ko ang basket ng lola ko, pasandal sa malaking puno. “Nakakarating din daw sa ilog na ito sina Craig at ang babaing yon,” si Celeste ang nagsasalita sa layong halos tatlong dipa. “The nerve of that
HELGA POV: “Dahil ikaw mismo ang dahilan,” dinuro ko siya sa tapat ng puso niya, “ang nararamdaman mo sa akin na yan, ang pagmamahal na yan na sinasabi mo. Dahil diyan mismo kaya nahirapan akong maging masaya sa bayan na ito. At yong mga pangit na nararanasan ko na hindi ko sukat akalaing dadanasin ko–ikaw rin ang rason, Craig. Kaya paano? Sabihin mo sa akin: paano maging tayo kung ikaw mismo ang ugat ng mga paghihirap ko noon pa at mga titiisin ko pa sa mga darating na panahon?” Natulala siya. Bumagsak ang mga kamay niya na nakahawak sa mga braso ko. Iniwan ko siya kaagad. Ni hindi ko siya nilingon pa. Kinabukasan, nalaman ko na binangga niya ng Ducati ang kotse ni Brandon. Yong pasaway niyang step brother. Wasak daw ang dalawang unahan ng magkaibang mga sasakyan. Samantalang naalala ko pa na halos kulambuan ni Craig ang motor na yon. Ayaw padapuan kahit sa alikabok. Malala raw at na-hospital. Nabalian, pero hindi ako nagpa-apekto. Nagpanic si lola at umiyak pero hindi
HELGA POV:Kung hindi ka sa akin nagkagusto hindi ako palalayasin at pag iinitan ng angkan mo!Bakit ako lang?Bakit hindi ko puedeng isama si Lola?At bakit ayaw umalis ni lola sa lugar na ito?Bakit ang hirap maging ako?“Narito ako.” Hinagkan niya ako sa buhok. “Marami akong kayang gawin para sa inyo. Kailangan mo lang akong hayaang nasa tabi mo, Helga.” Hindi na ako tumanggi nang yakapin niya ako nang mas mahigpit. Yong yakap na parang pag aari niya ako. “Payag na akong maghintay gaya nang sinabi ko. Sorry kung mapilit ako.”Pinahid ko ang luha ko. Tinalikuran ko siya dahil baka makita kami ni Nancy.Dumeretso ako sa taniman ng sili at nakita kong maayos naman ang mga yon na parang hindi binunot. Pero hindi pa sigurado, malalaman ko lang kung mabubuhay o mamamatay ang mga yon makalipas pa ang ilang araw dahil February pa lang. Kapag tumaas ang temperatura ng lupa, mas magiging mabilis ang pagkabulok at pagkamatay ng mga halaman.Kinatatakutan ko ang mga palatandaan: isa-isang m
Nahawakan ako sa puno ng braso at dumiin ang mga daliri sa laman ko. Nang tingalain ko siya, nahirapan akong huminga. Nasasaktan siya. Nagdurugo. Wasak na wasak na naman ang puso ng paboritong anak ni Celeste dahil sa akin.Pero ano ba ang magagawa ko para sa kanya?Titig ko na ang nagsabing tama na, masasaktan lang tayong dalawa.Nang pakawalan niya ako mabigat din ang loob ko. Wala sa sarili akong naglakad pauwi.Nagtahulan ang aso nang malapit na ako sa bahay. At paglingon ko, nasa kinatatayuan pa rin si Craig kung saan ko siya iniwan.Tulala.Parang piniga ang puso ko.Ano ba talaga si Craig Alastair sa buhay ko?Bakit ganito ang nararamdaman ko?Naiwan ang tanong na yon sa isip ko at nakatulugan ko na lang. At umasa akong makakalimutan ko rin bukas ng umaga.Gaya ng lagi kong ginagawa. —-------NAKAPAMAYWANG ako sa harap ng kamalig. Na medyo tabingi na kaya tabingi na rin ang ulo ko.23 days to go. At tumatakbo ang oras. Hindi ko dinibdib ang ilang araw na hindi nagpapakita si C