[23] : After care 1/2

“เดินไปข้างล่างไหวมั้ย”

“น่าจะไหวมั้ง” ตั้งแต่เพลย์เสร็จเท้าเธอยังไม่ได้แตะพื้นเลย คลื่นอุ้มเธอไปอาบน้ำแล้วยังอุ้มกลับมาที่เตียง เขาให้หมดแทบทุกอย่าง

“น่าจะไหวแปลว่าไม่ไหว” ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลง ช้อนร่างบางขึ้นจากเตียงนอนแล้วพาเดินออกมาจากเพลย์รูม ตั้งแต่ว่าจะพาเธอไปส่งที่ห้องนอน แต่พอเหลือไปเห็นกล่องขนมหวานจึงแวะไปตรงนั้นก่อน

“ขนมใครน่ะ มีคนมาเหรอ”

“เปล่า ผมซื้อมาฝากคุณ”

แซนด์เอียงคอมองอีกอย่างไม่เชื่อสายตา ถามกับตนเองว่าคลื่นน่ะนะที่จะซื้อขนมมาฝากเธอ ปกติร้องหาแต่อาหารจากเธอ

“ไม่ต้องมองด้วยสายตาแบบนั้น ผมซื้อมาจริง ๆ”

“งั้นพี่ขอกินนะ พี่หิว” ตอนแรกตั้งใจว่าจะออกมาหาอะไรกิน กลายเป็นว่าได้ขึ้นไปเปิดประสบการณ์ใหม่บนเพลย์รูมเสียอย่างนั้น

“อืม”

คลื่นยอมปล่อยแซนด์ยืนบนพื้น พลางยกมือประคองแผ่นหลังบางไว้ห่าง ๆ โดยไม่ให้เธอรู้ตัว ด้วยกังวลว่าขาแข็งจะเผลออ่อนแรงจนล้มคะมำไปบนพื้น

“ซื้อมาจากไหนอะ อร่อยดี” หญิงสาวถามทั้งที่ยังเคี้ยวโดนัตแก้มตุ่ย ไม่รู้ว่าคลื่นจำได้หรือเปล่าว่าเธอเป็นคนชอบกินขนมหวาน ยิ่งหวานมากก็ยิ่งชอบ แถมโดนัตที่เขาซื้อมาก็เป็นแบบที่เธอโปรดปรานมาก แบบที่มีน้ำตาลเคลือบหนา ๆ

“