The Badboy 2

Pagkatunog ng alarm na ginawa niya, agad nagising si Vince at bumangon mula sa kama niya para maligo at magbihis. Sinuot niya muna ang isang puti na polo at isang itim na necktie bago dinala ang isang itim na tux at lumabas ng kwarto. Nagpaalam siya kay Manang na gumawa na lang ng pagkain na para sa kanya at sa guards na nasa labas dahil hindi siya kakain mamaya pag-uwi.

Nagpaharurot siya paalis papunta sa sinasabing barko kung saan ididiwang ang birthday ng pinsan niya. Nagparada siya sa pier bago bumaba ng kotse para sumakay sa sinasabing barko. Nasa entrance na siya nang harangan siya ng dalawang mukhang mga sea man.

“Magandang hapon Sir,” bati ng isa. “Ano po ang punta niyo rito?”

Tinaasan muna ng kilay ni Vince ang dalawa.

“I’m here for the party,” sagot ni Vince.

“Sir may invitation card po kayo?” tanong ng isa.

Kumunot ang noo ni Vince. Meron naman eh, pero naiirita siya dahil bakit kailangan pa nilang makita iyon? Hindi ba pwedeng papasukin na lang siya?

Sasagot na sana siya nang,

"Kuya Vince!" sayang tawag ni Rina sabay tumakbo papunta sa kanya at yinakap siya. “I’m so glad you’re here.”

Hindi umimik si Vince at imbis na balikan ng yakap ang pinsan niya, he just tapped her head as his greeting.

“Bakit hindi ka pa pumasok? Anong problema rito?” tanong ni Rina.

Naglabas naman ng buntong hininga si Vince. “They are asking for an invitation card.”

“Hah?” sabay hinarap naman ni Rina ang dalawang lalaki. “Why are you asking him an invitation? Hindi niyo ba kilala kung sino siya?” mga tanong niya sa kanila.

Nagkatinginan naman ang dalawang lalaki.

“He’s Kuya Vince—“

“Hayaan mo na Rina,” singit naman ni Vince. “Now that you’re here, panigurado naintindihan naman na nila iyon kaya tara na.”

“Okay,” ngiting sagot ni Rina.

Habang papasok sila sa barko,

“Akala ko hindi ka makakapunta ngayon.” sabi ni Rina. “Balita ko kasi pumasok ka kanina sa ISA (International Sanders Academy)."

Naglabas ng buntong hininga si Vince. "I changed my mind," simple niyang sagot sa nakakabata niyang pinsan.

Sinagot siya ng isang ngiti ni Rina.

"By the way..." sabay may kinuha si Vince sa bulsa niya at binigay ang isang itim na kahon kay Rina. "Happy 16th birthday Rina," simpleng bati ni Vince.

Masaya namang kinuha ni Rina ang kahon na iyon sa mga kamay ni Vince. "Thank you Kuya Vince," ngiti niya ng masaya sabay binuksan ang kahon.

Parang nagningning ang kanyang mga mata nang makita niya ang laman ng kahon at kinuha ito.

"Paano mo nalaman na gustong-gusto ko nito?" tanong na parang bata ni Rina habang may hawak-hawak siyang kwintas na may pendant ito ng isang kutsilyo.

"Just a hunch," sagot naman ni Vince.

"Ala thank you talaga Kuya Vince," sayang sabi ni Rina. "Tulungan mo nga akong isuot ito,"

Ganun naman ang ginawa ni Vince at pagkasuot ni Rina, hindi matanggal ang ngiti sa kanyang mukha dahil doon.

"Ikaw ba yan Vince?" tanong bigla ng isang tao kaya napatingin ang dalawa sa tumawag sa kanya.

"Ikaw nga!" sayang wika ng isang lalaki na may hawak-hawak pang bote habang papalapit kay Vince.

Bigla siyang umakbay sa kanya. "O kamusta ka na hah?" sayang tanong niya sa kanya.

Hindi siya inimikan ni Vince and look at him with judgement in his eyes.

"Hayaan mo Vince hindi pa actually lasing yan si Zend," sabi bigla ng isang boses kaya napalingon sila sa nagsalita.

Ngumiti siya sa kanila. "Sisiguraduhin ko namang hindi."

"Clyne!" saya namang sabi ni Zend. "Andito ka pala."

Naglabas ng buntong hininga si Clyne. "Kanina pa Zend."

At sinabing hindi pa raw siya lasing.

"Kuya Zend, tama nang inom. Mamaya magsuka ka," parang bata na sabi ni Rina.

"Huwag kang mag-alala sa akin, baby girl. Kaya ko na ito. Nasa legal age na kaya ako," sagot naman ni Zend.

"Zend you're just 19," sabi naman ni Clyne. "21 ang legal age ng mga lalaki."

"Ows?" pagtataka ni Zend sa sarili.

"Anyways si Kuya Usher? Asan na naman siya?" mga tanong ni Rina.

"He's on our table, busy with his laptop," sagot naman ni Clyne.

"Hayst si Kuya Usher talaga," komento ni Rina.

"Uy ano to, ano to," pasok bigla ng isang matangkad at eleganteng babae na nakaputing dress. "Am I missing something?"

"Ah Ate Quincy," bati ni Rina. “Wala naman. Thank you pala Ate Quincy for sponsoring me a boat.”

"Sus ikaw pa,” sagot naman ni Quincy. “That’s one of my birthday gift to you. Pero uy, balita ko na pumasok ka raw sa ISA kanina Vince, is that true?" tanong bigla ni Quincy.

"Talaga?!" sabay na tanong nina Clyne at Zend at halos lahat ay napatingin sa kanya dahil doon. Biglang nailang naman si Vince.

"Come on Vince. Tell us something juicy," intriga bigla ni Quincy.

Naglabas naman ng buntong hininga si Vince. "There's nothing to tell you. Pumunta lang ako doon dahil sa utos ni Auntie," sagot niya sa kanila.

"Ows di nga pre?" hindi pa rin makapaniwala si Zend. "Bakit hindi kita nakita doon?"

"Kailangan ba?" sungit ni Vince.

"Saka malamang nasa kabilang building tayo eh Zend," sabi naman ni Clyne. "But how long did you stay there?" tanong niya.

"Umalis din ako nung recess," sagot niya.

"Kung ganun, ano yung pina-utos sa iyo ni Tita Jacky?" tanong naman ni Quincy. "I'm sure it's something really interesting kaya pumunta ka."

"It's not," manhid na sagot ni Vince.

"Oh really?" tanong ni Quincy with suspicion. "Eh bakit ka pumunta kung ganun?"

"Because that's Aunt Jacky, Ate Quincy," sabi naman ni Rina. "Kahit huwag mong sundin ang utos ng iba basta huwag si Aunt Jacky. You don't want her kapag sinuway mo siya."

"Naku, agree ako sa iyo baby girl," sagot naman ni Zend sabay inom sa isang bote.

"Stop calling me that! I'm not a baby anymore," inis na sagot ni Rina.

"Eh sa cute ka eh kaya nagmumukha ka pa ring baby girl," sagot naman ni Zend.

Nag-pout si Rina dahil doon.

"O kita mo na?” sabi ni Zend. “Parang baby girl talaga—"

Hindi natapos ni Zend ang sasabihin niya at nanigas sa lugar niya dahil sa nangyari.

Iilan lang ang nakakita sa kung paano naglabas ng kutsilyo si Rina at tinutok ito ng patago sa likod ni Zend. Rina gave him a sinister look.

“Call me baby girl again…” Rina smirked. “…I’ll show you who’s a baby.”

Kahit ganun, wala namang panic sa mukha ni Zend at pakunwaring tinaas ang dalawang kamay na sinasabing sumusuko siya.

“Okay. Sabi mo eh,” sagot lang ni Zend.

Mabilis naman na tinago agad ni Rina ang kutsilyo sa kanyang dress at ngumiti na parang walang nangyari.

“Sige maiwan ko muna kayo. I need to greet some of our guests,” sabi ni Rina at naglakad paalis. Pinanuod naman ng apat ang birthday celebrant at halata sa mukha nila na hindi sila apektado sa nangyari. Uminom pa nga ulit si Zend sa hawak-hawak niyang bote.

"Tama na nga yan Zend," pigil naman ni Clyne sabay kuha ng bote sa kamay niya.

"Ano ba Clyne. Gusto ko pang uminom eh," reklamo naman ni Zend.

"Subukan mong kunin ito sa akin, babasagin ko ang boteng ito sa ulo mo," ngiti naman ni Clyne sa kanya.

Agad namang napatigil si Zend sa ginawa ng kaibigan.

"Pssh," sabay iniwasan niya ng tingin si Clyne. "Tara na nga Vince. Marami pa namang ibang pwedeng inumin diyan eh," habang nakaakbay pa rin siya kay Vince.

"Yeah I heard na kakanta si Xoey ngayon," balita naman ni Quincy. "Let's get a table together."

"Pasensya na Ate Quincy pero hindi na kasali ang mga tulad mong matandang dalaga sa table namin," komento naman ni Zend.

"May sinabi ka Zend?" tanong naman ni Quincy at sabay na napatigil ang tatlong lalaki sa pagngiti ni Quincy, more like a smirk.

"Ah wala wala," bawi agad ni Zend. "Ikaw naman o. Hindi na mabiro."

Nakangiti pa rin si Quincy, pero nabalot naman ng kaseryosohan ang kanyang mga mata. "Subukan mong sabihin yun ulit..." sabay bigla siyang lumapit kay Zend at binigyan siya ng nakakamamatay na ngisi. "...I'll rip your neck off."

Napalunok naman ng di oras si Zend. Bumalik ang ngiti ni Quincy and flipped her hair bago siya tumalikod sa kanila.

"Hay ano ba yan. Mga babae talaga nakaka-stress," reklamo ni Zend.

“Oh and by the way…” dagdag ni Quincy sabay hinarap sila muli.

Sa bilis ng pangyayari, walang nakakita kung paano tinapon iyon ni Quincy sa tatlong lalaking pero nakuha naman agad ng tatlo ang bagay na tinapon ni Quincy sa kanila. Ngumiti lang muli si Quincy bago siya tumalikod muli at naglakad paalis.

Napatingin naman ang tatlo sa hawak-hawak nilang puting card. Walang nakasulat dito at wala rin kahit anong marka, pero walang halong pagtataka ang itsura ng tatlo.

“Tss, ito na naman,” sabi pa ni Zend.

Naglabas naman ng buntong hininga si Clyne. “What are we going to talk about this time?”

Wala nang imik si Vince habang nakatingin pa rin sa card at naglakad na lang paalis habang tinatanggal ang braso ni Zend na naka-akbay sa kanya. Sumunod si Clyne.

“Ano ba yan. Hindi ba muna kayo kakain?” tanong ni Zend sa kanila pero hindi siya pinansin ng dalawa.

“Tss. Sana lang may nakahandang pagkain doon,” sabi naman ni Zend.

They went down to a flight of stairs in the boat at habang pababa sila, paunti ng paunti rin ang taong nakapaligid. Hanggang sa nakarating sila sa pinakababang parte ng barko na kung saan wala talagang tao. Maiingay na makina lang ang tanging maririnig ng tatlo hanggang sa nakarating sila sa gitna ng kwartong iyon.

Unang lumuhod si Vince para i-scan ang putting card na iyon sa isang scanner sa sahig na walang nakakakita kundi sila lamang.

Pagka-scan, may nagbukas na butas at tumalon si Vince papasok doon at agad din itong nagsara. Ganun din ang ginawa ng dalawa na sumunod. Pagkapasok ni Vince, nakita niya na nandoon na si Quincy at Usher na may hawak-hawak ng glass of champagne.

“O, nandito na si number 3,” bati ni Quincy.

Pagkapasok naman ng dalawa, binate rin sila ni Quincy.

“Number 4 and number 6.”

“Uy alak ba yan?” bungad ni Zend.

“It’s champagne Zend,” sabi naman ni Usher.

“Ah basta alak. Pahingi nga ako niyan.”

“No. You’re still a minor.”

“Tss, minor-minor. Nagawa ko ngang uminom kanina na walang sumisita sa akin.”

“Well, it’s different this time because I’ll be watching you Zend,” sabi ni Usher at tumalikod.

Pagkatalikod niya nga, pasimpleng kukunin na sana ni Zend ang bote ng champagne para lagyan ang katabi niyang baso nang,

Tik. May biglang dumapong toothpick sa mesa kung saan ang champagne na ikinatigil ni Zend. Napatingin siya sa gawi ni Usher na nakatalikod pa rin.

“I told you Zend…” bahagya siyang lumingon sa kanya. “…I’ll be watching you.”

Hindi na lang tinuloy ni Zend ang binabalak niya.

“Tss, bat ba ang daming kill joy sa mundo?” reklamo na lang ni Zend at umupo sa bakanteng sofa meron ang kwarto.

Bumukas ang butas muli at may pumasok na dalawang babae, at pagkatalon nila papasok,

“Oright,” sabi bigla ni Toca. “Excited na ako kung anong pag-uusapan.”

“Hello number 5,” bati naman ni Quincy.

“We’re not late are we, number 8?” tanong ni Xoey.

“No number 2,” sagot ni Quincy. “May isa na lang tayong hinihintay.”

“Who is it?” tanong ni Xoey.

Bumukas bigla ang butas at may tumalon muling babae.

“Whoop,” she exclaimed when she land on her feet. “Hi guys,” ngiti ni Rina sa kanila.

“And there is number 1,” sabi ni Quincy. “Looks like we are complete.”

…

Pagkaupo ng walo sa isang mahabang sofa na nakapa-bilog sa isang bilog na mesa sa gitna,

“So to start it all off…” simula ni Quincy. “…I called you seven here because—“

“Of work,” pagtatapos ni Zend kaya napatingin sila sa kanya. “Yeah, yeah. Ano pa bang ibang rason kaya tinawag mo kami rito, Ate Quincy?”

Quincy paused at her place. “Well, you’re right Zend. Wala naman talaga akong ibang rason,” sabay naglabas siya ng mga folder at nilapag iyon sa kaharap nilang mesa. “You can pick any cases you want that you are interested.”

After Quincy have done that, isa-isa namang kumuha ang iba, pero ang iba ay hindi man lang hinawakan ni isa anng mga folder na iyon, tulad ni…

“So, not interested at all Vince?” tanong ni Quincy sa kanya.

Nakatingin lang sa mga natirang folders sa mesa si Vince.

“I’m not in the mood,” sagot ni Vince.

“Are you sure?” dagdag ni Quincy. “These cases can hone your skills. It’s been 4 years since you really went out there. Baka mangalawang yang mga abilidad mo and you will no longer be number 3.”

“I don’t f*cking care Quincy,” sagot naman ni Vince. “I went to that school to be trained on how to kill that creature. Wala akong pakialam kung anong numero ko. Kaya lang naman ako natawagang number 3 because of the certain creature I need to kill.”

“O di bakit ka pumunta rito Vince?” tanong naman ni Quincy. “If you very well knew na ito lang naman ang pag-uusapan natin dito.”

Napapikit muna ng mga mata si Vince.

“Nagbabaka sakali ako…” sagot ni Vince and looked at every person in the room. “…na isa sa inyo ay may balita sa galaw ng mga beasts na iyon.”

Tumingin sila kay Vince after he said that, pero bumalik din sa mga folder na hawak-hawak nila pagkatapos.

“Wala?” Vince exclaimed sabay napatingin kay Quincy. “Imposibleng pati ikaw wala rin,” sabi ni Vince sa kanya.

Naglabas naman ng buntong hininga si Quincy. “Well it’s the information of my beast so what does it have to do with you kung sasabihin ko nga?”

Nagulat naman si Vince sa sinabi niya. “So you have your information already?”

“Of course,” sagot ni Quincy.

“Argh!” frustrated na sabi ni Vince at tumayo. “At ako wala man lang ni isang alam kung saan siya?!”

Walang umimik sa outburst ni Vince. Dahil doon, napaalis na lang si Vince sa lugar niya at togsh! Sinuntok niya ang metal na dingding ng kwarto nila.

Ilang taon na nga ba ang nakaraan simula nung mangyari iyon? Ang makita at mahawakan niya ang walang buhay niyang katawan sa lugar na iyon?

Napababa na lang siya ng namumula niyang kamay at napayuko. Bigla siyang may nilabas sa loob ng kanyang polo pagkatapos. Isang locket sabay binuksan ito para pagmasdan ang isang maliit na litrato.

Gusto niya lang namang bisitahin siya sa kanyang pinagtratrabahuan nung mga oras na iyon... pero sakto nangyari rin ang pagsabog. Walang kumpas na sumugod siya sa nasusunog na gusali na iyon para lang hanapin siya pero...

...natagpuan niya na lang itong nakahilata sa lupa. Memories came flashing back to him during those moments at nang hindi niya na nakayanan ay napasara na lang siya sa locket at mahigpit na hinawakan ito.

“Walang magagawa kung magpapadala ka sa emosyon mo,” sabi bigla ni Usher kaya bumalik sa katotohanan si Vince at napakunot ng noo. “I suggest, you do more of your research kung gusto mo nga siyang mahanap. Magtanong-tanong ka. Look around and find places where that beast could be,” dagdag ni Usher. “Walang magagawa kung magmumokmok ka lang sa mansyon mo.”

Vince was actually triggered sa mga sinabi ni Usher. Handa na siyang maglabas ng galit niya, pero tulad nga ng advice niya, hindi siya nagpadala, because he has a point. Naglabas na lang siya ng buntong hininga para kumalma at habang hawak-hawak pa rin ang locket niya, sinabi niya ito sa isip niya.

I promise you Ma, I will avenge your death. Hindi ako titigil hangga't hindi ko siya nahahanap.

Biglang tumigil na lang ang barko kaya bumalik sa katotohanan si Vince at nagtaka ang halos lahat na nasa kwarto.

Krrgh! Tunog ng kulog.