Narinig ko’ng magbuntong hininga si Louie. Nakiramdam ako, balak na sanang idilat ang isang mata, nang lumundo ang kama. Nadama ko ang malamig na kamay ni Louie sa noo ko. Hinimas nito ang buhok ko at tapos ay naramdaman ko ang mamasa-masa n’yang labi na h*****k sa `kin. Sa sobrang tuwa ay nag-init ang mukha ko! ”Aha! Gising ka na pala, ha?” sabi ni Louie na piningot ang ilong ko. ”Nakinig ka nanaman sa usapan namin, ano?” Nagbukas ako ng isang mata at nakita ang nakasimangot na mukha ni Louie. Nasa loob pa rin kami ng ospital, at nakasuot na s’ya ng kanyang polo at pantalon, habang ako... Napatingin ako sa katawan ko’ng natatakpan lang ng kumot. ”Ah! H***d pa `ko?” namula ang mukha ni Louie. “N-Nadumihan ang uniform mo, kaya nagpadala ako kina Sol ng pamalit mo’ng damit,” sagot n’ya. Bumangon ako at pilit umupo sa harap n’ya, pero sa paggalaw ko ay nahulog `din ako `uli sa kama. “Aray... bakit parang nanglalambot ako?” reklamo ko. “Sorry... dahil siguro sa pwesto natin kagabi
Matapos maligo, lumabas kami at nakitang nasa kama na ang pamalit ko’ng damit. Mukhang dumating na sina Ate Mira. Nagbihis na ako at pinahatid ni Louie pauwi sa bahay. ”Magpahinga ka na lang sa bahay, bukas ka na pumasok, itanong mo na lang kay Aveera kung ano ang exam n’yo bukas.” ”Naku! Oo nga pala, quiz day bukas!” bigla ko’ng naalala. “Kaya nga magpahinga ka na lang at mag-aral sa bahay.” “Eh, ikaw?” “May work pa `ko, late nanaman nga ako, eh...” napatingin s’ya sa relo n’ya, “Sige na, at kailangan ko pa’ng umuwi sa bahay para magpalit.” “Okay, Louie, babay na...” inabot ko s’ya at hinalikan sa pisngi. Bigla namang napatingin si Louie sa paligid at sa dalawa ko’ng bantay na parehas malayo ang tingin. “Sana umuwi na si Nathan.” sabi ko rin sa kan’ya. “Don’t worry, he always comes home.” sagot ni Louie na ginulo ang buhok ko, ”Sige, mag-ingat kayo `pag uwi,” ulit niya. Hinintay ako ni Louie sumakay sa kotse, at nang paalis na kami ay saka lang s’ya umalis papunta sa sasaky
Nagising ako sa masamang panaginip. Bigla ako’ng napaupo sa kama at napatingin sa madilim na paligid. ”Louie!” tawag ko, ”Louie nasan ka?!” Ang gulat ko nang may kumapit sa kamay ko! Basa ito at malamig, at matagal bago ko na-realize na ilong pala ito ni Beck! Niyakap ko nang mahigpit ang alaga ko, tapos ay kinapa ko ang lamp sa tabi ng kama at binuksan ito. Nasa bahay na ako, sa sarili ko’ng kama. Maya-maya ay may narinig ako’ng kumatok sa pinto na bahagyang nakabukas. ”Sir, okay lang po ba pakiramdam ninyo?” tanong ni Ate Sol na sumilip mula rito. “O-opo... nanaginip lang ako ng masama...” “Gusto n’yo po bang kumain? Iminom ng hot milk?” “Hindi na,” sagot ko. “Gusto ko pang bumalik sa pagtulog.” ”Okay, sir, tawag lang po kayo kung may roon kayo’ng kailangan.” ”Okay, Ate Sol, thank you.” Iniwan `uli ni Ate Sol na nakabukas nang bahagya ang pinto sa pag-alis n’ya. Humiga naman `uli ako at kinuha ang aking cell phone at tinignan ang oras. Mag-aalas singko na. Pero balisa pa
Kahit pa sinabihan ako ni Aveera na `wag manggulo kina Rome, ay pasimple ko pa rin pinaglapit ang dalawa. Habang nagtuturo sa pag-sketch ay pinaupo ko sila sa tapat ko nang magkatabi. Kaya lang, asiwa talaga si Rome kay Jinn, lalo na `pag nalalapit sila sa isa’t-isa, para ba’ng nandidiri s’ya? Well, at least mukhang masaya si Jinn, kahit one sided lang. Mukhang nag-improve din s’ya sa pag-drawing, korteng tao na ang models niya, kahit parang mga robot ang suot ng mga `to. “Ayan, may improvement ka na!” mukhang proud na proud si Jinn dito. “Hmph, wala sa kalingkinan ng gawa ko!” singit ni Rome na mabilis natuto sa pag-sketch. “By the way, may design competition daw this coming April 14, sali kayo?” tanong ni Aveera. “Bakit ’kayo’? Dapat kasama ka rin!” sabi ko rito. ”Sewing ang forte ko, eh, so after n’yo mag-design, ako naman ang magtatahi.” ”Talaga, Aveera!?” Hangang-hanga talaga ko sa best friend ko! ”Oo, basta’t ibig
Dumaan kami ni Yaya Inez sa drive through bago umuwi para bumili ng ilang pagkain para ma-celebrate ang pagbalik niya. Pagdating naman namin sa hotel ay may makita kaming kumpulan ng mga tao sa tapat ng concierge.“Ano’ng meron doon, Kuya Lon?” tanong ko sa isang security guard.“May pilit po’ng pumapasok sa hotel, Sir Josh,” sagot n’ya.“Halika na, Josh,” tawag sa `kin ni Yaya, bitbit ang mga pinamili naming burgers at fried chicken. “Hayaan mo na’ng ang security ang umayos d’yan.”Binigyan ko ng isang burger meal si Kuya at tutuloy na sana sa elevators nang biglang may tumawag sa pangalan ko.“Joshua! Anak! Si Mama ito!”Napahukot ang likod ko nang marinig ang boses ni Mama! Sa paglingon ko, nakita ko s’ya na nakikipag tulakan sa mga guards para makalapit sa `kin! S’yemper naman lumapit agad ako sa Mama ko!”Ma, bakit ka po na
“Mmm... ang sarap nga ng luto mo!” sabi ni Louie na subo-subo ang kapit ko’ng kutsara.“S’yempre, para sa mahal ko, the best!”“Pero gutom pa rin ako...” lumapit sa `kin si Louie na may pilyo’ng ngiti sa mukha, “I want to taste the main dish!”Kinapitan n’ya ako sa balakang at hinatak ako palapit.”Ah!” singhap ko sa pagbaba ng kamay n’ya sa pigi ko na kanyang pinisil-pisil.”Ang sarap mo’ng tignan sa apron na `yan.” sabi n’ya.Napatingin ako pababa, sa hubad ko’ng katawan na apron lang ang takip, at sa topless na katawan ni Louie. Sisilipin ko sana ang lower half n’ya, pero hinalikan n’ya ko sa labi at wala na `kong nagawa kung `di pumikit.”Papapakin kita hanggang walang matira sa `yo!” sabi ni Louie na inangat ang isa ko’ng binti.Dinala n’ya ako sa kama, at doon ako hina
“Binitawan ni Papa ang kaso mo?!” mukhang nagulat si Mercy sa sinabi ko. “Oo, sa Monday daw, officially iba na lawyer ko,” sagot ko sa kan’ya. “Kaya nga, walang dahilan para mahiya kami ni Louie sa mga tao. Ika nga ng best friend ko, sticks and stones may hurt me, pero ang chismis, hindi nakakasakit, maliban na lang kung magpapa-apekto ako. Nag-iibigan lang naman kami ni Louie, eh, wala naman kaming masamang ginagawa, wala rin kaming nasasaktan sa relasyon namin, so, bakit kami magpapaapekto sa kanila, `di ba?” Wala na’ng naisagot si Mercy doon, tuluyan lang s’yang tumitig nang masama sa `kin. Ang cute-cute n’ya habang nakatayo s’ya at nakapamewang sa harap ko. Mapula-pula ang kutis n’yang mala-porselana, at ang laki ng mga mata n’yang kulay light brown, tulad ng mahaba n’yang buhok na may willow’s peak. Kamukhang-kamukha n’ya ang Papa Jonas nila na nasa picture sa may front hall. Dahil dito, `di ko mapigilang mapangiti nang bahagya. “A-anong nginingisi-ngisi
Nagmamadali akong umakyat sa second floor at pumunta sa kuwarto sa may kaliwa, kung saan nagmumula ang nakakatakam na cinnamon scent ng mahal ko.Kumatok muna ako ng tatlong beses, at saka binuksan ang pinto.isa ito’ng study na puros bookshelves ang mga pader. Sa dulo ng room ay may bay windows, at nakaupo sa malapad na mesa na nakatalikod dito ay ang Louie ko. Nakatutok s’ya sa ilang mga papeles sa kanyang mesa at may suot na gold rimmed na salamin.”O, tapos na ba ang niluluto ninyo?” tanong n’ya nang mapatingin s’ya sa `kin.Lumapit naman ako sa kan’ya at yumapos sa kanyang likod na aking pinanggigilan.”Oo, mahal, kakain na tayo!” kinikilig ko’ng sinabi, sabay halik sa pisngi n’ya.”Okay, baba na tayo.” inalis ni Louie ang kanyang salamin at patayo na sana nang pigilan ko s’ya.”Sandali, pa kiss muna!” lambing ko sa kan’ya.
John Denver Daniel (This is a ‘From Top to Botom’ side story from my version of the omegaverse. You may look for ‘From Top to Bottom’ in my stories here to read about the characters here, but this is pretty much stand-alone and self explanatory.) I used to believe in God. Naniniwala ako na as long as I trust in him, be good, and pray hard enough, ibibigay n’ya lahat nang hinihiling ko. Malalampasan ko ang lahat ng mga pagsubok sa buhay kung magtitiwala ako sa kanya, dahil walang imposible sa Diyos. Ipinagdasal ko na mapansin ako ng crush ko na si Nathan, at sinagot n’ya ang kahilingan ko. But I let him down because of my own stupidity. Natakot ako’ng mapagalitan at mawalan ng scholarship. Dahil doon, nabali-wala lahat ng blessings ni God sa akin. At sa huli, iniwasan niya ako at ipinagpalit sa iba. I prayed again, ’Please, please, God, let us get back together again, show me a sign!’ And he answered me with a phone call. Inisip ko noon, binigyan ako ni God ng bagong chance. `Di
Nais nyo ba'ng magbasa pa ng ibang mga kwentong nagaganap sa Omegaverse? :D Eto naman ay storya ng isang alpha na iniligtas ng kanyang 'anghel' na pinamagatang "Seeing Angels". Pero `wag kayong papaloko sa title, dahil hindi ito tungkol sa mga anghel, bagkus, ito ang storya ng isang tao na nagmula sa impyerno. Babala lang po, hindi po ito pambata >:D . ==================== . I saw an angel when I died. He was beautiful and glowing and had gentle lilac eyes. In fact, I was wondering where he was taking me, since we all know that whores go straight to hell. "There's someone else in here!" His brilliance hurt my eyes. Heaven is such a bright place, compared to the hell I’ve lived in for the past 9 years, and this being of pure light was like a beacon, engulfing me, slowly burning me into ashes. "Are you alright?" His hands are like ambers, burning my skin. I didn't know whether I laughed or cried. One thing was for sure, though, he was an angel, and he has come to take me aw
Ngayon naman ay alamin natin kung paano nagkakilala sina Tito Eric at ang kanyang habibi na si Dr. Aahmes Abdel. Sabi nila, opposites attract, at magandang halimbawa nito ang dalawang genious na ito. ==================== . Old clothes and stale coffee. That was my first impression of him. That was what he smelled of. There I was, stark hopping mad with anticipation, ready to meet this brilliant mind that is well known through out the international scientific community for his advanced and unparalleled research concerning the omega gene. Then I see this... uncouth man in front of me, sipping tepid coffee from a chipped cup in his pajamas. “Sino `to?” he asked the lab assistant who ushered me inside the maze-like laboratory. “Sir, this is Dr. Aahmes Abdel!” the assistant said excitedly, “In the flesh!” He looked back at me from head to toe and smiled. Then he turned to his assistant with the same fake smile stuck in his face. “Sino `yun?” “Sir, s’ya `yung sikat na scientist n
Muli po, maraming-maraming salamat sa lahat nang tumangkilik sa "Good Luck Charm"! Sana po y lubos kayong nasiyahan sa storyang ito, at kung sakaling medyo bitin o naghahanap pa kayo ng kasagutan sa ilang katanungang inyong naisipan sa pagbasa nito, ay narito ang ilang karagdagang kwento tungkol sa ibang mga tauhan sa ating storya :) Eto po ang maiksing intro sa kwento ni Nathan Del Mirasol, ang pasaway na unico hijo ni Atty. Louie Del Mirasol. ==================== ’It's survival of the fittest, baby.’ sabi ng magandang artista sa telebisyon. Siya ang pinaka sikat na babaeng artista dito sa Pinas, pati na rin abroad. Well, at least hindi na sila tinatratong parang mga diyosa ngayon. Matapos kasi makapaglabas ng gamot ang isang Filipino scientist para sa covid22, ay unti-unti nang dumarami `uli ang population ng babae sa mundo. Nang una ay naging national treasure ang mga female born dahil iilan lang sa kanila ang natira, pero matapos lumabas ang Secondary Genders ng mga lalaki,
And that is the last chapter of our novel, "Good Luck Charm" Sana po ay nagustuhan ninyo ito at napulutan ng aral :D (meron ba? ehehehe) Maraming-maraming salamat po sa lahat ng inyong suporta sa pagbasa at pagtapos ng kuwento'ng ito! :) Sana po at tuluyan nyo pa ako'ng masuportahan by reading, following, voting for and leaving comments on my stories! :D And if you wish to support me further, you can always do so by buying me a cup of ko-fi here: ➜ ko-fi.com/psynoidal I thank you in advance for your generosity! :D And did you know? I've been planning to turn this novel into a web comic, but sadly, I haven't found an NSFW artist that could work on it on a 50-50% profit basis. Baka may kakilala kayo? :D Anyway, mukhang suntok sa buwan pa ang pangarap kong iyon ^^' For now, I'm happy that there are people reading it :) So thanky you once again! And I'll see you in my other stories! - Ako g.vecino . alex rosas . psynoid al
Chapter 12 Hindi ako pinansin ng mga tao sa pag-alis ko. Sino nga ba ako, kung `di isang side character lang sa love story nina Jinn and Rome na pang box-office hit ang peg? Eto na ang grand happy ending na hinihintay nila.Well, happy rin ako para sa kanila.“You happy now?” O-oo sana ako sa paglingon ko, nang makaharaap ko ang nanay ni Rome na naghihintay sa labas ng sunken area. “You just gave my son a lifetime of hardships and misery!”Muli ako’ng lumingon sa malalaking TV screens sa magkabilang side ng stage.Nakayapos si Rome sa dibdib ng mate n’ya, at punung-puno ng saya ang mukha nilang dalawa habang ini-interview ng MC ng battle of the bands turned grand pasabog.“Does that look miserable to you?” tanong ko sa kan'ya.“Ngayon lang `yan. Habang masaya pa ang mga tao sa paligid nila. Habang sikat pa si Jinn at mahal ng kan'yang mga fans. `Di magtatagal, pagsasawaan din s’ya at mababaliwala, and when the make-up fades and the lights die away, then, they will know just how mi
Chapter 11 ”Yuu Jinn! Si Yuu Jinn Gunn!””We love you Yuu Jinn!” Tili ng mga tao sa paligid.Pati si Rome, napatitig sa stage at mukhang maiiyak.Tumingin rin ako sa entablado. Sure enough, nandoon si Jinn, kinakausap ang MC at pinalilibutan ng ilang mga fans n’ya.Lalong humigpit ang kapit sa `kin ni Rome.”H-halika... alis na tayo, ate Aveera.” Hinatak n’ya ko paalis.”Sandali, nasa direction na `yan ang bodyguard mo,” pigil ko sa kanya, ”Kung babalik tayo, baka makasalubong naman natin ang mommy mo.””I don’t care. Ayoko’ng makita si Jinn,” matigas n’yang sinabi.“Kahit pa balak ng mama mo na ipa-abort ang baby ninyo?”That did it.Namutla si Rome na nanlaki ang mga matang napuno ng luha. Nanginig ang mga labi n’ya at `di na nagawa pang makapagsalita. Ni `di na s'ya nakalakad pa.“Let’s just stay here for a while,” sabi ko sa kanya. "Hintayin nating mapunta lahat ng atensyon kay Jinn, tapos saka ako
Chapter 10Nakaupo na sa isang mesa ang mommy ni Rome nang dumating kami sa cafe. Nakakapagtaka, naunahan pa n’ya kami na halos walking distance lang ang layo rito.Tumayo s’ya nang makita kami at itinipa ang mga braso para yakapin ang anak n’yang nag-aalangan lumapit sa kanya.Maganda s’ya, artistahin, walang kakulu-kulubot sa makinis n’yang mukha, `di mo iisiping dalawa na ang anak. Hanggang balikay ang light brown na buhok nito na mukhang bagong cellophane at naninilaw ang katawan sa suot na mga gintong accessories.S’ya ang tipong babae na pag nakita mo, alam mo’ng mayaman at `di mo ma r-reach, also, hindi papayag na makanti mo man lang. Kitang-kita naman sa dalawang bodyguard na nasa tabi n’ya, maliban kay kuya Jun sa likod na masama ang tingin sa `kin.“Mommy! I’m so sorry...” `yun ang unang-unang sinabi ni Rome, at doon pa lang, alam ko, talo na kami.“It&
Chapter 9 ”Nako, eh, sira-ulo pala `yang syota mo, eh!” sabi ni Albert, ”Dapat pala, inubos mo mga tanim ni mama, baka kunsakali matamaan mo s’ya!””Anong matamaan, eh, ang lalayo ng bato ni kuya Rome!” tumatawang sabi ni Alvin, ”Type mo pa rin, eh, `no? `Di mo masaktan? Aminin!”“May punto rin naman `yung jowa mo, eh, wala rin ako’ng tiwala kay Star! Kahit sa mga labas n’ya `pag ume-extra s’ya sa TV, kung `di s’ya mayaman na mayabang, eh, basagulerong tambay ang role n’ya!” sabi ni Andrew.“Pero imbes na magalit, dapat nag-usap na lang muna kayo,” payo ni papa, “Paano kayo magkaka-ayos kung uunahin mo ang galit?”“Tama, iho,” si mama. “Pati tuloy `yung mga halaman ko nadamay sa away n’yo...”“S-sorry po talaga, tita...” sumisinghot na sagot ni Rome, “kasi naman... sa dinami-raming kantang pagpipilian, `yun pa ang naisipan n’ya!”“Nya-ha-ha-ha-ha! Oo nga, eh! Insulto!” gatong pa ni Albert.“Well, given na bobo talaga si Jinn sa ganyang bagay, a