Kabanata 5

Hala. Anong nangyari roon? Napakadramatic naman ng grand exit niya. Akalain mo 'yon, lahat ng taong narito tumahimik na animo'y may dumaang anghel. Well, anghel naman talaga siya. He gave me a second chance. Kung hindi niya 'ko binigyan ng ikalawang pagkakataon ay hindi ako makakapasok sa grupo.

"Congratulations sa inyong lahat! At sa mga hindi pinalad na makapasok sa grupo, huwag kayong mag-alala there would always be a next time. You guys did great! Thank you so much for participating and good night!" Wika ni Almira.

Ngumiti si Kristel, ang babaeng petite. "Pagpasensyahan niyo na kung biglang nagwalk out si Keith kanina. May project pa raw siyang gagawin. Mabuti na lang at naisingit niya ang screening na 'to sa schedule niya."

"At masyadong seryoso iyon sa pag-aaral kaya sa t'wing may practice tayo, huwag na kayo magtaka kung aalis na lang siya bigla," dagdag ni Almira.

Huh? Eh, kung abala naman pala siya sa pag-aaral bakit pa siya sumali rito? Tapos kapag may practice mauunang aalis? Tama ba 'yon?

"Anyway! Huwag kayong mag-alala kasi dancer naman siya at mabilis siya makasaulo ng steps. Para iyong rexona, he will never let you down!" si Almira at tumawa.

Natawa naman sila. Ngumuso ako.

Mais.

Pagbaba ko ay agad akong sinalubong ni Michelle. Pinakita niya pa sa akin ang video na kinunan niya. Aniya'y, i-u-upload niya raw iyon sa F******k.

"Hoy! Huwag nga! Nakakahiya!"

"Anong nakakahiya?! Bruha, ang galing mo kaya. Kita mo 'yon?"

Sinundan ko naman ng tingin ang tinitingnan niya. May tatlong lalaking nakatayo sa may entrance. Hindi ko naman kilala ang mga 'yon.

"Oh? Ano'ng meron?"

"Sila 'yong sumigaw kanina! May pogi riyan, sis! Landiin mo kaya."

Hinampas ko siya.

"Gaga, e, mga fuckboy naman 'yan, eh! Tsaka, hello? Ayaw ko munang mag boyfriend, 'no! Wala pa 'yan sa plano ko."

"Weeh? Huwag kang magsalita ng patapos, hoy! Baka may biglang dumating dyan tapos mahulog ka."

Umirap lang ako at nag-aya nang umuwi. Ang kaninang tatlong lalaki, ngayon ay naging apat na.

"Hi, Miss."

"Galing mo kanina, Ma'am!"

I smiled at the guy who appreciates my performance. Naghiyawan naman ang mga kasama niya pwera lang sa isang lalaki. Ang pang-apat na lalaki ay nakatingin lang sa akin. He looks familiar though hindi ko na maalala kung saan. Nagkibit balikat na lang ako.

Kinabukasan ay busy kaming lahat para sa darating na intramurals. Next week na raw iyon kaya nagbibigay lang ng assignments ang mga instructors namin. Michelle is out. Nasa Gym na sila para sa practice. Habang ang VSU Phoenix, pangalan ng grupo namin ay mamaya pa lang alas tres ang practice namin.

Kaya heto ako ngayon sa library. Ulit. Hindi ako umaasang makikita ko si Keith, ah. Pero parang gano'n na nga. Hindi ko na kasi ulit siya nakita kagabi. Tsaka wala kaming Elementary Statistics ngayon kasi Wednesday pa lang. Every Tuesday and Thursday lang ang schedule ng pagkikita namin.

I heaved a deep breath and pout my lips. Miss ko na ang bebe ko! Umiling ako. Ang landi ko, ah!

Pagdating ko sa lib ay sinuyod ko muna ang buong library kung nandito ba siya. Pati iyong huling lugar na inupuan niya ay tiningnan ko rin, nagbabakasakaling nandoon siya pero wala.

Anyway, mag-aaral na lang muna ako. Iyon naman talaga ang dahilan kung bakit nandito ako, eh. Tsaka... 'yang mga crush crush na 'yan. Dagdag inspirasyon lang naman. Para ganado ka pumasok sa araw-araw, 'di ba?

Tsaka hindi naman masamang lumandi minsan, ah. Pwede namang pagsabayin ang landi at pag-aaral. Dati nga noong high school ako. Jowa ko 'yong kaklase ko at habang nagdi-discuss 'yong teacher namin sa harap kaming dalawa naman magka-holding hands sa ilalim ng lamesa. Alam mo 'yong feeling na malandi ka pero dapat study first pa rin? Iyon nga lang hindi nagtagal.

Umiling ako at natawa pa.

Ano 'to, Anna? Reminiscing the past?

Kinuha ko ang notes at ballpen ko pati rin ang phone kung saan nandito ang powerpoint presentation na kailangan kong pag-aralan para sa nalalapit na finals. Oo, midterms na namin a week after intramurals. Bilis ng panahon, eh. Binasa ko 'yong lesson namin tungkol sa Hypothesis Testing. Nadiscuss na 'to noong high school ako pero dahil hindi ko naman ugaling makinig sa teacher ko noon, heto at para akong bulag na nangangapa.

Walang masagot.

Dapat pala talaga nakinig ako kay Ma'am Gen. Math dati, edi sana hindi ako babagsak ngayon. Pero grade eleven pa lang ako nun. Tsk. Tagal na rin pala. Binasa ko yung PPT at steps in hypothesis testing. Habang binabasa iyon ay parang nahihilo na ko.

Putangina!

Sobrang daming steps. Tapos may type I error at type II error pa na pwedeng i-relate sa pag-ibig. Ang sabi rito, type I error means you reject the truth while type II error means you accept the false.

Kung sa pag-ibig pa, type I error ay 'yong tanga ka. Tama na nga 'yong taong pinili mo naghanap ka pa ng iba.

Meanwhile, type II error, para sa mga taong bobo. Alam na nga'ng mali tinanggap pa. Kaya ang ending nasaktan na naman siya.

Umiling ako. Totoo talagang Mathematics is everywhere. Kahit sa paggawa ng bata na-a-apply rin 'yan.

Subtract the clothes, divide the legs, add the lust and multiply.

Hala! Bakit ako nag-iisip ng ganito? Kasalanan ng Elementary Statistics 'to, eh. Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam paano 'to gawin kaya kung ano-anu na ang pumapasok sa isip ko.

"Oh? Putangina. Nagsyntax error na," bulong ko habang nakatitig sa calculator.

Tumigil muna ako sa pagsolve at hinilot ang ulo. Grabe naman, naiiyak na ko rito. Paniguradong bagsak talaga ko sa finals dahil sa bwesit na Math na 'to.

Kung may jowa lang sana akong matalino sa Math, e, 'di wala nang problema. Hay! Kung nandito lang sana si Keith! Magpapaturo na lang ako sa kanya tapos kapag hindi ko nakuha 'yong tamang sagot isang passionate kiss galing sa kanya.

Umiling ako. Oh, gago. Kakabasa ko 'to ng novels, eh.

Sumimangot ako. Tangina naman kasi. Kaya nga major in Filipino kinuha ko para hindi ko mabangga 'yong Math kaso mukhang hanggang dito sa kurso ko hindi patatahimikin ang buhay ko. Nakailang ulit na 'kong solve pero mali pa rin. Ilang mura na rin ang nasabi ko pero ayaw pa rin talaga.

"Kung sino ka mang putanginang mathematician ang nag-imbento nito, sisiguraduhin ko sa 'yong sasaksakin kita kapag nagkasalubong tayong dalawa. Pinapahirapan mo mga estudyante, letche ka! Kapag bibili ba 'ko ng bigas sa tindahan magagamit kitang bwesit ka?!" Inis na bulong ko sa sarili habang diin na diin ang paghawak sa aking ballpen. Pinahiran ko ang aking luha.

"Penny for your thoughts?"

Tumingala ako at isang lalaki ang naglahad sa akin ng panyo.

"Kunin mo na, Miss."

Nahihiya kong tinanggap ang panyo.

"Thanks."

Naupo siya sa harap ko at dumapo ang mata sa mga papel na nakakalat sa lamesa ko.

"Huwag ka nga tumingin."

"May mata ako, eh."

Aba't pilosopo pa!

"E, 'di pumikit ka."

He looked at me with an amused smile. "Pagpumikit ako hindi ko na makikita ang mukha mo."

Huh? Ano raw?

"Ha?"

"Pagpumi-"

"Hotdog."

Ngumisi siya.

"Gusto mo makita hotdog ko?"

Kumunot ang noo ko. "Bastos."

He chuckled. "Medyo lang pero gentleman naman."

"Wala akong paki."

"Sungit mo naman, Miss. Nahihirapan ka ba dyan sa sino-solve mo?"

Taas noo ko siyang tinignan. "Of course not. Ako pa ba? Syempre, kaya ko 'to, 'no."

Ngumisi siya. "Talaga lang, ah? Bakit noong nilapitan kita parang gusto mo nang isaksak ang ballpen mo sa papel?"

Kahit nakakaramdam ng hiya ay nanatiling nakataas ang noo ko.

"Bakit? Eh, sa gano'n ako magsolve, eh."

"Solve it then." Nanghahamon niyang sabi.

Bumagsak ang mga mata ko sa papel na nasa harap. Putangina. Ano, Anna? Kakayanin mo ba?

I pursed my lips and looked at him. Nanghahamon pa rin siyang nakatingin sa akin. Habang tumatagal ang titig ko sa kanya ay pakiramdam ko'y nakita ko na siya noon. Hindi ko nga lang maalala kung saan.

His clean cut hair, dark eyes, pointed nose, thin and reddish lips. Moreno siya at ang kanyang katawan ay sakto lang sa tangkad niya. Pumikit ako at inisip kung saan ko siya nakita. Okay! Gwapo siya! Mas gwapo pa siya kay Keith pero mas gusto ko pa rin si Keith kaysa sa kanya.

"You can't do it, don't you?"

Oo na! Pero hindi ko aaminin sa'yong hambog ka!

"I can do it. Nahihiya lang ang calculator ko dahil may isang hambog na dumating."

He chuckled. "Anong kinalaman ng calculator?"

"Bobo ka ba? Calculator ang ginagamit sa pagso-solve."

Umuwang ang labi niya. Mukhang nagulat sa sinabi ko. Nang marealize ko kung ano ang sinabi ko'y nakaramdam ako ng guilt. Shit! Did I offend him? Kasalanan niya rin naman kasi, eh. Hinahamon pa 'ko, eh, ayaw kong hinahamon ako nang ganito.

But my eyes went wide when he laughed so fucking hard. Literal, dahil lahat ng estudyante na narito ay lumingon sa kanya. Pati ang librarian ay nilingon siya at galit na galit pa.

"Get out if you can't shut your mouth!" Sigaw ng librarian. Sungit.

"Sorry, Ma'am! Nagjoke kasi itong girlfriend ko at natuwa ako masyado," aniya na natatawa pa rin.

Uminit ang pisngi ko. Ano raw?! The audacity of this guy! Ano'ng sinabi niya?!

Rinig ko ang iilang tawa at bulongan ng mga estudyante sa paligid namin. Mas lalong uminit ang pisngi at ang dugo sa lalaking nasa harap ko.

"Gago ka ba?! Ano bang pinagsasasabi mo?!" Sigaw ko.

"You two! Get out, now! Number one rule of this building is to keep silence! Kung may problema kayong magjowa ay sa labas niyo ayusin!" Sigaw sa amin ng librarian.

Dahil sa inis at kahihiyan ay nagmadali akong tumayo para makaalis sa mata ng mga estudyanteng nandito.

Nag-iinit na ang sulok ng aking mga mata. Heck! Ngayon lang ako nasigawan ng ganito sa tanang buhay ko. Nasisigawan naman ako nina Mama't Papa pero sa loob lang ng bahay. Ngayon, dito mismo sa library kung saan maraming estudyante.

I ran as fast as I can. Hindi ko alam kung saan ang destinasyon ko basta ang gusto ko lang ay makaalis at makatakas sa kahihiyang iyon.

I was still running away when I bumped into someone.

"Shit!"

"S-sorry..."

Hindi ko na nilingon pa kung sino ang nabangga ko. Akmang aalis na sana nang hawakan niya ang braso ko.

"You okay?" A familiar voice asked.

"A-ayos lang ako."

Kahit ayaw ko ay pinilit niya kong iharap sa kanya. I heard him sighed.

"Why are you crying?"

Umiling ako nang umiling. Ayaw ko talaga sa lahat ay 'yong tinatanong ako mas lalo lang kasi akong maiiyak kapag gano'n.

Aalis na sana ako ulit nang hawakan niya ang braso ko ng mahigpit. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang hawiin niya ang buhok kong nakakalat sa mukha ko. Nagulo ata noong tumatakbo ako.

"You look like...shit, Veranda." bulong niya.

Parang tumigil ang paghinga ko nang hawakan niya ang baba ko at inangat. My lips parted. In front of me is the ever serious Maven Keith Morin, his eyebrows met while wiping my face with his white handkerchief.

Dahil mas matangkad siya sa akin ay kailangan niya pang yumuko para magpantay kami. Para na 'kong aatakihin sa puso dahil hawak niya pa rin ang baba ko at kasalukuyang pinupunasan ang mukha ko. I can't fucking believe it! Kanina ay hinihiling ko lang na sana ay makita o masulyapan ko lang siya pero higit pa roon ang ibinigay sa akin.

Should I thank the librarian for scolding me the reason why I'm here with him?

Nakatitig ako sa kanya habang pinupunasan pa rin ako. This felt surreal! My heart is beating so loud! I'm afraid he might hear it!

"Hoy, Keith! Ano 'yan, ah?!"

Keith stopped and realize what he's doing. Tumikhim siya at nilingon ang dalawang lalaking nakangisi sa kanya...o sa amin?

"Education ba next target natin, bro?" The guy who's holding a white chart said.

Uminit ang pisngi ko. Lumayo naman siya sa akin at hinarap ang dalawang lalaki.

"Shut up, Drix," masungit na sabi ni Keith.

Umiling ang isang lalaki. "You better watch out with that guy, Miss Education. Matinik 'yan."

Keith muffled some curses. Hinawakan niya ang kamay ko at nilagay sa palad ang puting panyo.

"Fix yourself, Veranda." He said before leaving me.