GHOST HUNTER 5

GOOD GHOST GONE BAD (PART 1)

STEFAN

“Emery!”

Kanina pa nawala ang pagkalasing ko dahil sa mga nangyari. I rushed to her aid not minding the danger and the warning she gave me before she was submerge to the water. I run then swam to the sea.

I was about to dive into the cold salty water when suddenly a white figure immerge with an unconscious girl lifted in what was supposed to be its arms. I froze. Tama ba itong nakikita ko? Right in front of me, is this a ghost?

I know I just saw earlier a ghost. The ghost was a girl with long hair yet I didn’t see her face and that ghost had a demonic aura around her. But this ghost in front of me lifted the lifeless body of Emery in his arms. I can’t see his face. In my eyes, he is only a human figure made of white smoke but unlike the ghost earlier, this ghost emits a good aura.

Lumipad ang multo karga si Emery patungo sa dalampasigan. Nabalik ako sa katinuan nang mapagtanto na Emery is not in a good shape. Agad akong umahon at nilapitan ang nakahiga sa buhangin na maputlang katawan ni Emery.

I checked her if she is still breathing.

“Dammit!”

No signs of breathing.

Walang pag aalinlangan na isinagawa ko ang artificial respiration sa kanya. I pump her chest doing the CPR.

“Emery! Gumising ka!”

I kept repeating the same procedures until Emery cough water out from her mouth. Umupo siya at umubo hanggang sa hinahabol niya ang kanyang hininga. I wrapped my arms around her. I thought I almost lost her.

I didn’t think her job is this dangerous. I thought she was just gonna sit and start chanting some prayers or somewhere along the lines like any monk would do. But knowing you might die in a mission in exterminating the ghost, this is a dangerous job.

Niyakap niya ako nararamdaman ko ang panginginig ng katawan niya dahil sa lamig. She buried her head on my neck and cried. Only the waves and her crying broke the eerie silence of this beach.

“Shh. Everything is okay now. You’re safe.” I said as I rub her back.

I felt her body tense and she suddenly stop crying. I look at her face that was now frozen shocked on what she was looking from my back. Lumingon ako sa likod at nakita ang lumalahong pigura ng puting multo na tumulong kanina kay Emery.

What puzzles me is, why did that ghost help Emery? Were they supposed to be bad? Like the one earlier and speaking of earlier. Was that ghost exterminated?

“Jaxon.”

~*~*~

EMERSYN

Mabilis na dumating ang mga staff ng resort at tinulungan kaming dalawa ni Stefan. Stefan had planned to bring me to the hospital but I refused his offer. He keep on insisting yet I stubbornly refuse. Sa huli ang pinapunta nalang niya ang kanilang family doctor sa ganitong oras ng gabi. Buti nga lang at walang shift ang kanilang doctor ngayong gabi kaya makalipas ang ilang minuto ay dumating na ang doktor isinagawa ang check up, nilinis at ginamot ang mga sugat ko lalo na ang hiwa sa kamay ko.

It wasn’t a deep and fatal cut so it doesn’t need to be stitch. And thank goodness for that! May takot ako sa karayom. Sa buong check up ay sumunod lang ako sa kung ano ang sinasabi ng doktor nang tahimik at nakatulala. Bumukas ang pinto at niluwa nito si Stefan na ngayong may pag alala at guilt sa kanyang mukha. He had a little talk with the doctor before he walked and sat on the bed beside me.

Hinawakan niya ang kamay na may bandage cloth. He gently touch my hand like it was such a fragile thing.

“I’m so sorry Emery,” he said with sincerity, his eyes bored in my bandaged hand.

“It’s okay Stefan. I’m just glad nothing happened to you. And besides this kind of thing is normal in my job as a Ghost Hunter.”

He let out a deep sigh. “The doctor said all your results were okay but he recommended that you should still go see and have yourself re-examined in the hospital. Kaya sasamahan kita mamaya at pupunta tayo--”

“No. Ayos na ako Stefan.”

Worry was evident on his face. “Hindi mo kailangan maproblema sa hospital bills I will have it covered tutal ako naman ang kasalanan kung bakit nagkaganito ka.”

“No. It's not because of that.”

“Then, bakit?”

“Its a place of life, suffering and. . . death. Mostly, death. You witness how they suffer, struggling to survive then after minutes you’ll see them die right before your eyes and turn to ghost. Kung kaya hangga’t maari hinding hindi ako tatapak sa ospital.” matamlay kong sagot.

 Muling sumagi sa utak ko ang mga alaala sa aking nakaraan, mga alaalang matagal ko ng tinago sa baul ng aking utak. Iniwaksi ko ang mga alaalang iyon. Hindi. Ayaw ko nang balikan ang masakit na mga alaalang iyon. Not now.

Ngayon ko lang naramdaman ang sakit ng aking katawan nang maalala ko aking nakaraan. Parang mas bumigat at kumikirot ang buong katawan ko. Napansin naman iyon ni Stefan kaya ipinatong niya ang kanyang kamay sa magkahawak naming kamay.

“Mukhang pagod ka na Emery kaya iiwan na kita sa kwartong ito para makatulog ka na,”sabi ni Stefan, binitawan niya ang kamay namin at tumayo. “Goodnight Emery.” at sinagot ko lang siya ng tango bago siya naglakad paalis at sinarado ang pintuan.

Tiningnan ko ang sarili ko sa malaking salamin na nakatapat sa kamang inuupuan ko at tinitigan ang repleksyon ko. Marami akong mga pasa, galos at sugat na natamo sa katawan kaya maraming mga benda at band aids sa braso at paa ko. Napatingin ako sa aking kamay na nakabalot ng benda. Naalala ko ang iyong oras na sinasakal ako ng multo sa leeg hanggang sa muntik na akong malagutan ng hininga. Bigla akong napahawak sa leeg ko dahil pakiramdam ko na nando’n parin ang kamay ng multo, sinasakal ako.

Hindi.

Hindi ako dapat nag iisip ng mga bagay na gaya nito. Hindi ako dapat matakot. Mas pinapalakas ko lang ang pwersa ng kadiliman sa ginagawa ko. Hindi ko na namalayan ang pagtulo ng mga luha ko sa aking pisngi. Sumandal ako sa headboard ng kama, niyakap ko ang mga tuhod ko at sinubsob sa tuhod ko ang aking  mukha. Patuloy parin ang pag agos ng aking mga luha at walang tigil na panginginig ng aking mga kamay.

“You don’t need to be afraid. I already got rid of her.”

Hindi na ako nagulat na biglang nalang siyang sumulpot sa kabilang banda ng kama dahil kanina ko pa naramdaman ang kanyang presensya sa kwartong ‘to. Likod niya lang ang nakikita ko.

Wala parin humpay ang pag iyak ko, nilabas ko lahat ng takot na aking nadarama. Sa ilan taon ko ng pagtratrabaho sa GFH ilang beses na nalagay sa pahamak ang buhay ko ngunit ngayon lang akong nakaranas na muntik na akong mamatay sa kamay nila, sa kamay ng multo.

“Jaxon.”

Hindi siya humarap o nagsalita man lang sa akin.

“Jaxon. Alam kong may galit ka parin sa’kin. Kaya sorry. Sorry sa mga masasakit na salita na binitawan ko sa iyo. Imbes magpasalamat ako sa ilang beses mong pagligtas sa buhay ko ay ilang beses kong pinagtangkaan ang kaluluwa mo. Kahit hindi mo man sabihin sa akin alam kong ikaw ang nagligtas sa’kin mula sa multong iyon. Kaya salamat, maraming salamat at niligtas mo ang buhay ko.”

Hindi parin siya nagsalita o lumingon man sa akin. Lumapit ako sa kanya. I don’t know what I was thinking, niyakap ko siya mula sa likod. Malamig parang niyakap ko ang isang block ng yelo pero kahit gano’n I felt secure hugging him. Feeling his ghostly body beside me, I felt relieved and. . .safe.

“Thank you.”

Kumalas siya sa yakap at hinarap ako. Marahan niyang hinawakan ang isang kamay ko at hinaplos niya ang pisngi ko. Pinahid niya ang luha sa mata ko.

“Wag ka nang umiyak. Wala nang mananakit sa iyo. Multo o tao man iyan, hangga’t kaya kong tumayo at lumaban gagawin ko ang lahat para protektahan ka Emery. Kaya hindi mo na kailangan matakot. You’re safe as long as I’m still here.”

Niyakap niya ako at sa oras na iyon naramdaman ko ang puso kong nagkandaloko loko. I didn’t know how long we stayed in that position after I drifted to sleep in his arms.

~*~*~

Nagising ako sa init na naramdaman ko sa aking mga paa. Pagmulat ng mata ko napagtanto ko na sinag ng araw na tumatagos mula sa bintana sa kanan. Nilibot ko ang tingin ko sa buong kwarto pero hindi ko nakita ang hinahanap ng mata ko. Nasaan naman kaya ang multong iyon?

6:45 na ng umaga at dahil wala naman akong ginagawa napag isipan kong maligo. Nahirapan ako sa pagligo dahil sa bendang nakabalot sa kamay ko. Pagkatapos kong maligo ay nagbihis ako sa simpleng t-shirt at shorts.

Napalingon ako sa pinto ng may kumatok. Binuksan ko ang pinto at nakita ko ang isang lalaking pormal na pormal tingnan, nakasuot siya ng isang itim na suit. May hawak siyang isang itim na briefcase sa isang kamay at may salamin din siya sa mata. Sa tingin ko nasa 40’s na ang kanyang edad.

“Good morning Ms. Dela Torre. I am Gerald Smith, the secretary of the Reyes family. Nandito ako para ipaabot ang pasasalamat ng Reyes family sa iyo.” pormal na wika ni Mr. Smith.

Binuksan niya ang kanyang briefcase, nilabas mula roon ang isang papel at inabot iyon sa akin. Tinaggap ko ang papel na napagtanto kong isa pala iyong cheke. Na nakasulat ang tumatagingting na ₱100, 000. Nanlaki ang mata ko sa limang zeros na nakikita ko. I’ve been working for years in the GFH and still can’t get use to receiving such large amounts.

“Iyan ang bayad ng pamilyang Reyes sa iyong serbisyo.”

“Paki abot po sa kanila ang pasasalamat ko.”

Bahagya niyang yinuko ang kanyang ulo. “I will surely deliver your message to the Reyes family. Nakahanda na ang iyong almusal sa restaurant. The Reyes family is also allowing you to stay longer and enjoy in this resort as much as you want, free of charge.”

“Ah gano’n ba. Kakain na lang ho ako ng almusal at aalis na rin po ako dahil may klase pa po ako bukas.”

“Kung gano’n ipapahanda ko na ang sasakyan na maghahatid sa iyo.” Tumango ako at yumuko siya at nagbigay paalam.

“Mr. Smith.” sabi ko para huminto si Mr. Smith sa paglalakad at humarap sa’kin.

“Yes?”

“Ah si Stefan ho?” tanong ko.

“He can’t accommodate you for the day since he has important business to attend. Excuse me.” at muli ni Mr. Smith yinuko ang kanyang ulo at umalis.

Stefan is busy. Sayang. Gusto ko pa naman sana magpasalamat ng personal sa kanya. Biglang may naalala ako.

“You... I-It’s you Emery. I like you, Emery.”

Holy pancakes!

Muntik ko nang kalimutan na nag confess siya sa’kin noong nalasing siya. At...at ...muntik pa kaming magkahalikan noong time na iyon! Totoo kaya iyong sinabi niya? O baka sinabi niya lang iyon dahil lasing siya. Naalala kaya niya ang sinabi niya sa’kin iyon?

Kahit hindi naman sigurado hindi ko mapigilang kiligin sa sinabi niya. Hindi matangal ang ngiti sa labi ko habang kumakain at hanggang sa nakasakay na ako sa sasakyan. Sa buong byahe ay nakangiti lang ako habang nakatingin lamang sa labas ng bintana. Nawiwirduhan na nga ang driver sa’kin eh. Ilang ulit niya akong sinisilip sa rierview mirror. Hanggang sa nakarating na ako sa condominium at pumasok ako sa condo unit ko.

But I was stunned from taking off my shoes when I heard a moan inside. Moan? Ungol? Bakit may umuungol sa pamamahay ko? Di kaya. . .

MAY NAKAPASOK SA BAHAY KO?!

And the heck?! Dito pa talaga naisipang gumawa ng milagro sa pamamahay ko. Where’s the sanctity of my home?! Urgh! Malalanding cactus! Hindi motel ang pamamahay ko para dito sila magmake out!

“Babe faster.”

Umalingawngaw ang ungol ng isang babae sa buong bahay. Hindi ko maiwasan mandiri at mainis sa narinig ko. Kinuha ko ang baseball bat ko at naglakad patungo sa sala. Siniguro kong walang tunog ang magagawa ng mga paa ko. Hanggang nakaharap na ako sa pinto ng sala kung saan mas malakas ang ungol na maririnig ko sa loob. Pinihit ko ang doorknob unti unting binuksan ang pinto. Lumikha ang pinto ng ‘Eeeek’ sound gaya ng mga naririnig mo sa horror na palabas.

Pero imbes na umatake ako sa kung sinumang mga tao ang may lakas na loob na gumawa ng milagro sa pamamahay ko ay naistatwa lamang ako sa aking nakita. N*******d silang dalawa habang nilalabas-masok ng lalaki ang ari niya sa babae. Umalingawngaw naman ang ungol ng babae sa buong sala. Kinuyom ko ang mga kamao kong nanginginig na sa galit. Siya lang ang may sayad na gagawa ng bagay na’to.

Nakaupo siya sa mataas na sofa na nakatalikod sa’kin kahit hindi man ako humarap sa kanya alam kong tutok na tutok siya sa pinapanood niyang palabas sa TV, masyado na siyang feel at home rito. And the fudge! Kailan pa ako nagkaroon ng channel na puro kalaswaan?! Don’t tell me! Tinawagan niya ang taga TV Satellite na kumakarga sa akin ng load para sa TV ko at pinadagdag ang channel na iyan sa monthly TV satellite bills ko. Ano nalang kayang inisip ng mga taga TV Satellite na ang babae gaya ko ay tumitingin ng mga malalaswang channels gaya nitong tinitingin niya.

I felt my nostrils flaring with anger. He might have felt my presence, he turned his head towards me with a smile on his face. It’s like he is enjoying the show that he’s watching.

“Hi, baby! Wanna join me?”

That’s it!

Nawala ang ngiti niya nang napansin niya galit na galit kong mukha. “Uhh. B-baby?”

“YOU CACTUS!!” Buong pwersa kong hinagis ang bat sa kanya pero nakalimutan ko ang kakayahan niyang maglaho kaya naiwasan niya ang pamalo ko. At kamuntik pang tumama ang baseball bat ko sa flatscreen TV. Crap! I almost wreck my three mission worth of ghost hunting TV. Buti nalang at sa TV rack tumama ang pamalo ko.

Nagpakita siya sa ibabaw ng kisame na may takot sa mukha. “B-Baby?”

“BUMABA KA DITO!! CACTUS KA! NAISIPAN MO TALAGANG KUMUHA NG GANYAN NA CHANNEL!! BUMABA KA DITO!! SUSUNUGIN KO IYANG MATA MO!!” Kinuha ko ang holy water mula sa bulsa ng pants ko at walang habas na binuhos ko ito sa buong sala. Pero paulit ulit lang siyang lumalaho kaya hindi siya natatamaan. It only made me more furious.

Nagpakita siya sa sofa. “Waah! Baby! Hindi ko alam! Sorry! Hindi na mauulit!”

“TALAGANG HINDI NA MAUULIT DAHIL SUSUNUGIN NA KITA!!” Warfreak ko nang binuhos ang holy water sa buong sala.

“BWISET KA!”

“SORRY NA!”

~*~*~

Subsob ako sa paggawa ng mga school works. Nahirapan nga ako dahil sa kamay ko na kumikirot at idagdag pa ang sakit ng katawan ko na mula kahapon ko pang iniinda. Natapos ako sa lahat ng ginawa ko mga bandang hapon. Napasandal ako sa swivel chair ko at pinikit ko ang aking mga mata. Napahawak ako sa tiyan ko nang kumalam ito. Nakalimutan kong magtanghalian pagkatapos ng away namin kanina ni Jaxon. Pagkatapos no’n ay tinawagan ko ang taga TV Satellite para ipatanggal ang malaswang channel na iyon. I was so embarass from what I asked of them, si Jaxon sana ang patawagan ko sa kanila ang kaso hindi na siya nagpakita ng ilang oras. Masyado siyang natakot ng magalit ako sa kanya. He was scared that I might burn his soul, well I almost did. If it weren’t for his vanishing abilities I would reduce him to smoke.

Pero ang sabi ng taga TV Satellite na hindi nila maitanggal ang channel na iyon kailangan pa muna daw maexpire muna ang load sa TV satellite ko bago nila maitanggal ang channel na iyon.

Great. Just great.

Kumalam naman ang mga alaga ko sa tiyan. Ano kaya ang kakainin ko ngayon? Hmm... Adobong manok. Its settled. Adobong manok ang kakainin ko. Kinuha ko ang cellphone ko at naghanap kung saan masarap mag order ng adobong manok.

Pagbukas ng pinto unang bumagad sa’kin ang mukha niya na nagmamakaawa, his lips pouting. “Baby I’m really sorry.” he said apologeticly. Pinakita niya sa’kin ang isang malaking bowl na may laman ng—Wow! Adobong manok?! Just like what I was suppose to order.

The aroma coming from the Adobo made my stomach growl even more. Nagrereklamo na talaga ang mga piranhas ko sa tiyan. Kaya padabog na tinanggap ko ang bowl mula sa kanya. He smiled.

“Try to do that again and I’ll kill you,” I said in a deadly serious tone.

He nodded in glee and flew to the kitchen. Naglakad ako patungo sa hapagkainan na dala ang mainit na bowl ng Adobo. Nilagay ko sa gitna ng mesa ang bowl habang kumuha si Jaxon ng mga plato at kubyertos at nilapag ito sa mesa. Pagkatapos ay tahimik kaming kumain pero hindi ko maiwasan kumunot ang noo ko sa kanya habang may ngiting kinakain niya ang pagkain niya. Its like he was glad I forgave him but the truth is I really didn’t. I didn’t remember saying ‘I forgive you’. I only said, “Try to do that again and I’ll kill you.” There’s a difference.

Kung iisipin mukha kaming mag live-in o mag asawa na parehong namamalagi sa iisang bubong. Like what the heck?! Ano ba itong pumapasok sa utak ko?! Erase. Erase. Erase.

Our eating was disturbed when a sound coming from my room echoed in the kitchen. It must be my phone.

Pinagmasdan ko lang si Jaxon na nilalaro ang kanyang daliri sa ere. Hanggang sa lumakas ang musika na mula sa phone ko at paglingon ko sa likod ay nakita kong lumilipad palapit sa amin ang aking cellphone. Huminto ito sa tapat ko at agad ko naman iyong kinuha. Tiningnan ko kung ano ang nakalagay sa screen, it was from the GFH app. A unknown caller. A call for a mission.

Sinagot ko ang tawag at tinapat sa aking tenga ang phone. “Hello.” panimula ko.

“Hello. Is this Ms. Emerald from the Ghost Hunter for Hire?” wika ng isang lalaki mula sa kabilang linya.

“Yes, Sir.”

I shot a glance at the ghost who look curious about who I was speaking to on the phone.

“I am Mr. Valdez. I am the secretary of your client. A paranormaactivityes is going on in the bar of my boss and we need your services for this terrible predicament.”

“May you tell me where’s the address of the bar, Sir.”

“It’s The Paradise Bar, located at ****.”

“Okay, Sir. Maybe around this evening, I will come over to talk about this matter and see if I can do anything about it.”

“Okay. Thank you.”

Pagkatapos naming magpalitan ng paalam ay binaba ko na ang tawag at pinagpatuloy ang aking pagkain. Kahit hindi ako tumingin kay Jaxon alam kong nacucurious siya kung sino at ano ang pinag usapan namin ng kausap ko sa cellphone.

“Sino ‘yong kausap mo sa phone, baby?”

“Isang kliyente sa isang bar.”

Nanlaki ang mata niya sa gulat.“Huh? Why is a client from a bar calling you? Don’t tell me you're a prostitute.”

Agad ko siyang tiningnan ng masama at kamuntik ko nang ihagis sa kanya ang tinidor ko. Ano ba itong pumasok sa kokote—I forgot he doesn’t have a brain to begin with—but seriously, a prostitute?

“Gusto mo bang i*****k ko itong tinidor sa d****b mo?”

Hinawakan niya ang kanyang d****b. “So then, why is a client from a bar calling you?” he said repeating his question. I rolled my eyes at his stupidity.

“It’s a client from an owner of a bar. He said there have been paranormal activities going on there, so I will help them since it's my job.”

“We are going to help them.” pagtatama niya.

Tumaas ang kilay ko sa kanya at binigyan ko siya ng what-the-heck-are-you-talking-about look. “Oh? What’s with the face? Clearly, were partners in this job of yours.”

“I’m a ghost hunter and you’re a ghost. I obliterate ghost and you’ll help me with that. It's like saying I am the water and you’re the flames. Even if you help me and be with me, I am still capable of extinguishing your flames since that’s just how I am. Doesn’t sound ironic to you?”

Umiling siya. “I don’t mind being the flames if I can be that hot,”sabi niya nakangisi. Napasimangot ako sa sinabi niya, clearly he doesn’t understand my point. Pinapaandar naman niya ang kaniyang kamanyakan at kahambugan. “And besides you’re not in a good shape to fight. Just look at you.”

Pinasadahan ko naman ng tingin ang sarili ko. “May sugat ka sa kamay at alam kong masakit parin ang katawan mo. Hindi mo iyan magagawa ng mag isa.”

Napatingin ako sa kaliwang kamay ko na may benda at tiningnan ko rin ang mga galos at pasa ko sa katawan. Kakagaling ko lang sa isang mission at lubusang marami rin ang natamo akong sugat at pasa.

Come to think of it, if it weren’t for Jaxon’s help. Wala sana ako rito na kumakain ng komportable sa bahay ko. Nasa morge na sana ako, being grieve by people. Kung may tao man na masasaktan sa pagkawala ko, isa nalang iyon at walang ng iba kundi si Lola Francesca but because Jaxon was there, Lola Francesca can save her tears.

Hindi lang din ito ang unang pagkakataon na tinulungan ako ni Jaxon. Nando’n iyong time sa condominium kung saan ko siya unang nakita. He helped me from that malicious stripping clothes ghost, if it weren’t for his help I would been dead on the spot by strangulation. And how that ghost would have freely enjoyed playing with my naked body.

I glance at him he showed me a smile na para bang sinasabi ng kanyang tingin na ‘papayag na iyan’.

Nagbuntong hininga nalang ako.

~*~*~

Dumating na ang gabi at bumaba na ako mula sa taxi. Tiningnan ko ang buong paligid. Its so lively and loud. Malakas ang musika na nagmula pa sa loob ng bar. May mga tao rin na nasa labas ng bar naglalasing at . . . making out. May isang lalaki nga sa gilid na hinahalikan ang leeg ng isang babae at ang isang kamay niya ay nakapasok sa ilalim ng slutty dress ng babae.

One word. Ew.

Umiwas ako ng tingin. Ugh. I really hate places like this but no choice naman ako kung tawag ng trabaho at kinakailangan kong matapos ito ngayong gabi dahil may klase pa ako bukas.

Paglingon ko kay Jaxon sa gilid na ngayon ay manghang mangha sa kanyang nakikita sa paligid. Umalingawngaw ang musika at sigawan mula sa loob. Nakatunganga lang siya at lutang na lutang. Tsk. His really into this stuff. Ano pa ba ini-expect ko? Afterall, his a pervert.

Lumakad ako ng ilang hakbang pero nang naramdaman ko na hindi siya nakasunod sa’kin ay muli ko siyang nilingon. “Ano tutunganga ka nalang d’yan?”mataray kong sabi sa kanya na ngayon ay natauhan na siya at sumunod sa’kin.

Hinarangan ako ng isang bouncer na parang nakalaklak ng steroids sa sobrang laki ng katawan at muscles niya. “Name?” sabi ng bouncer na pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. He might have think that I don’t belong to such a place. Karamihan kasi sa mga babae ay slutty dress ay sinuot na halos makita ang mga kaluluwa nila sa sobrang iksi habang nakasuot ako ng isang statement t-shirt at ripped denim jeans.

“Emerald. Mr. Valdez called me.”

Tiningnan niya ang listahan na nasa isang kamay bago binalik ang kanyang tingin sa’kin saka tumabi ng kaunti para makapasok ako. Pagpasok namin sumalubong samin ay nakakasilaw na iba’t ibang kulay ng liwanag at ang nakakasukang amoy ng alak at sigarilyo. Malakas ang music na pinapatugtug ng DJ sa isang stage.

♫♪You think that you’ll die without him, You know that’s a lie that you tell yourself, You fear that you lay alone forever now, It ain’t true, ain’t true, ain’t true no.

So put your arms around me tonight, Let the music lift you up as you’ve never been this high, Open up your heart to me, Let the music lift you up like you never been this free, ‘Til you feel the sunrise, Let the music warm your body like the heat of a thousand fires, The heat of a thousand fires♪♫

Sa magkabilang gilid naman ng stage ay makikita mo ang dalawang kababaihan na masyado kinapos sa tela sa kanilang damit na sumasayaw sabay sa tugtog. Dalawang palapag ang bar, sa gitna ang dance floor na may malaking disco ball sa ibabaw maraming tao ang sumasayaw sa ilalim nito. Sa mga gilid naman ang mga mesa at upuan kung saan maraming nagiinuman at of course hindi mamawawala ang landian.

Ew. Just plain ew.

“Are you Ms. Emerald?”

Lumingon ako sa nagsalita sa likod at nakita ko ang isang matandang lalaki na nakasuot ng isang pormal na asul na suit. But what caught my attention was the girl—no scratch that—a bitch running her hands around the old man’s chest. Binaling ko nalang ang atensyon ko sa matanda.

“Good evening Sir. Ako po si Emerald.”

May lumapit sa tinayuan namin na isang lalaki na nakasuot ng suit na kulay itim. Tumayo lang siya malapit sa matanda at hindi umimik. “Ako nga pala si Frederico Benedict. Halika hija at sumunod ka sa amin. Masyadong maingay rito kung dito natin pag usapan ang tungkol sa mga paranormal activities na bumabalot sa bar ko.”

~Ain’t no crying in the club, Let the beat carry ‘way your tears as they fall baby, Ain’t no crying in the club, With a little faith, your tears turn to ecstasy, Ain’t no crying in the club~

Tumango lang ako at nilingon ko si Jaxon na mangha parin ang mukha sa kanyang nakikita. Don’t tell me sa matagal na niyang pagiging manyakis na multo ngayon palang siya nakapasok sa isang bar.

Siniko ko siya para bumalik sa realidad ‘tsaka ako sumunod sa kanila. May dinaanan kaming hallway bago pinagbuksan kami ng pinto nung lalaking nakasuot ng itim na suit. Pumasok kami sa isang karaoke room. May malaking flat screen TV sa isang gilid ng kwarto, may maliit na mesa, may isa ring mataas na sofa sa tapat ng TV at isang maliit na disco ball na nagbibigay ng iba’t ibang ilaw sa buong kwarto. At mukhang soundproof ang kwartong ito dahil pagkatapos isinara ang pinto ay hindi ko na narinig ang mga music mula sa labas.

Pagka upo ng matanda sa sofa ay umupo rin ang babae sa tabi niya na hinilig ang kanyang ulo sa balikat ng matanda pero sinabihan ang malanding babae na lumabas muna dahil may pag uusapan kami kaya umupo ako sa kabilang sulok ng sofa na malayo sa matanda at baka kung ano pang isipin ng matandang ito na ibang klase ng serbisyo ang habol niya sa’kin. Because if he would, I’ll break every bone of his body.

At mukhang nabasa niya ang utak ko. “Wag kang mag alala hija. Wala akong gagawin na masama sa iyo. Let’s just talk about our business here.”

“Ano po mga paranormal activities na nangyayari dito sa bar niyo?”impronto kong tanong.

“Taong 2014 nang binili ko ang establishment na’to sa matalik kong kaibigan. Ibinenta niya dahil kinailangan niya ang pera para pagbayaran ang kanyang mga utang sa bangko. Kaya hindi rin ako nag alinlangan na tulungan siya kahit maraming sabi-sabi na may multong gumagambala sa establishment na ito. Na iyon ang tunay na dahilan kung bakit ibinenta ng kaibigan ko ang bar na ito kahit magtatatlong taon palang niya itong pinapalago.”

Hindi ako umimik at patuloy lang ako sa pakikinig. “I had this place renovated then after I opened it to the public and business was booming at that time. But there was no sign of the ghost that people claimed to see. For this past 5 years everything was fine, not until now.”

“Kailangan pa nagsimula ang pagpapakita niya?”

“If I remember it right, nagsimulang nagpakita ang multo noong nakaraang dalawang buwan. Sa isang VIP room rito sa bar ko. Noong unang beses siyang nagpakita ay may nasaktan na siyang isang lalaki pagpasok namin sa kwartong iyon ay nakita namin ang nakahandusay na katawan ng lalaki sa sahig, may sugat siya sa ulo na tumama mula sa gilid ng isang mesa kaya agad namin siyang dinala sa ospital. Pagkatapos niyang gamutan ay kinausap namin siya at sinabi niya sa’min na multo ang may gawa sa sugat sa kanyang ulo. Noong una ay hindi kami naniwala sa sinabi niya ang akala namin nagsasabi lang siya ng gano’n dahil nabagok ang ulo niya. But as time goes by, mas napapadalas na ang mga customer na nabibiktima ng multo. Tinatakot niya ang mga customers sa VIP room na iyon. May iba naman ay sinasaktan na niya gaya ng nauna ay binabagok niya ang mga ulo ng biktima sa matitigas na bagay sa kwartong iyon. Kaya pansamantala naming sinarado ang kwartong iyon ngunit may mga customers talaga na masyadong mapilit kung kaya sa pagkakataon na iyon ay may nabiktima na naman ang multo ngunit sa pagkakataon na ito ay napatay niya na ang lalaki.”

“Mag isang linggo palang bago nangyari ang insidenteng iyon at natatakot ako kung magpatuloy ito ay masisira at babagsak itong bar ko. Kung kaya hija tulungan mo ako, kahit magkano ay babayad ako.”

“I’ll make sure to exterminate the ghost, Sir,” I said in reassurance. I glance at Jaxon, who was standing and his eyes are affixed to the disco ball spinning from the ceiling.

Hinanda ko na ang sarili ko at ipinaturo ang kwartong sinasabi ni Sir Benedict. Pagpasok ko palang sa kwarto ay hindi ko maiwasang mapabuka ang bibig sa mangha. All white and red ang motif ng kwartong ‘to. May queen size bed, sa kanang bahagi nakatayo ang isang pole na ginagamot sa pole dancing. Sa kaliwa naman ang isang maliit na lamesa na may nakapatong na metal bucket na may isang bote ng inumin, dalawang upuan at sa kabilang dulo ang isang closet. Malinis at maaamoy mo ang romantic na pabango sa buong kwarto. Lumakad ako sa kama at nakita ang isang box puno ng . . . condoms?!? Agad kong sinara ang takip ng kahon na iyon.

Napaisip ako tuloy: Ilang couples na kaya ang gumamit ng kwartong ‘to?

“Wow!”sabi ni Jaxon at sumipol pa.

“Shut up! We’re not here—.”

Bumukas bigla ang pinto with a big bang. Naging alerto kami agad ni Jaxon at tinaas ko na ang baseball bat ko. Nang makita kong isang lasing na lalaki lang pala ay binaba ko ang baseball bat. Nagpagewang gewang na lumakad patungo sa’kin habang nilalagok ang isang bote ng inumin ang lalaki. Gusto nang bumigay ang talukap ng kanyang mata at halata sa kanyang hilong hilo na siya. Pinasadahan niya ako ng tingin at sumipol na kinainis ko.

Hinawakan niya ang braso at ang baba ko. Nilapit niya ang mukha niya sa’kin. Kaya naamoy ko ang nakakasuka amoy ng alak sa kanyang hininga. “You look good . . . Hey bitch, make sure you do good in bed . . . or else I won’t give you a. . .big amount. . .Got that?” Ngumisi siya ng nakakaloko at kitang kita ko ang pagnanasa sa kaniyang mata.

Kumalas ako sa hawak niya at tinulak siya. “I’m sorry Sir but you got me to mix up with a different person. I’m not a prostitute.”

“Sus! Painosente ka pa! Halika dito!” Lalapitan niya sana ako pero bigla siyang napako sa kanyang posisyon. Naguguluhan, pilit na gumalaw ng lalaki ang katawan niya. “F*cksh*t! Ano ‘to?!”

Napatingin ako kay Jaxon na galit na galit ang mukha. Nagulat ako nang magkulay itim ang mata niya. Shit!

“Don’t you dare lay a hand on her,”sabi ni Jaxon at parang manika na lumipad ang lalaki sa isang pader at nahimatay sa lakas ng impact.

“Plano mo bang pumatay ng tao?! Ha?!”bulyaw ko.

“Ikaw pa itong galit! Ikaw ‘tong tinulungan ko!”sigaw niya, bumalik ang kulay sa kanyang mata.

“Hindi ko kailangan ang tulong mo! I can handle that man! Tingnan mo kung anong ginawa mo sa lalaki!”sigaw ko at dinuro ang lalaking nakahandusay sa sahig.

“Na knock out lang iyan hindi iyan patay!”

Magsasalita pa sana ako ngunit nakarinig kami ng mga bagsak. Paglingon ko nakita ko ang nakabukas na closet. Lumabas at gumapang palabas ang isang babaeng may mataas na buhok at puting bestida. Kinuha ko ang bead necklace ko at hinagis iyon sa kanya pero naka alerto siya at tinabig niya ang kwintas palayo. Sumugod ako gamit ang baseball bat pero naunahan niya ako. Gaya ng isang leon sa kanyang prey, she pounce on me making me fall back on the cold floor.

Pumaibabaw siya sa’kin at hinawakan niya sa magkabilang dulo ang pamalo ko at mariin iyon nilapit sa leeg ko. Sinusubukan na sakalin ako gamit ang pamalo ko. Pilit kong ilayo sa akin ang pamalo ngunit masyadong malakas para sa’kin. Idagdag pa na ang sumasakit na naman ang kamay ko. I shot a glance at him and what the heck?! Nakatunganga lang siya!

“Hoy! Tulungan mo ako!”sigaw ko sa kanya. Hindi parin siya gumalaw. So much for being partners in crime. Bwiset! Sinipa ko ng buong lakas ang tiyan ng multo dahilan para matumba siya at ako na naman ang pumaibabaw sa kanya.

Pulang pula na ang kanayng mata. Nilabas ko ang dagger ko at isasaksak sa ulo niya.

“HUWAG!”

Suddenly there was a force that pulled me away from the ghost. Malakas na tumama ang ulo ko sa pole. Napadaing ako sa sakit. Crap! Ang sakit!! Nakaramdam ako ng hilo at lumalabo ang aking paningin.

“Mia! Snap out of it!”sigaw niya sa multo.

Mia? Kakilala niya ang multo?

Kinuha niya ang dagger ko at gumapang papalapit kay Jaxon. “Jaxon, patayin mo!” sigaw ko sa kanya. Pilit kong tumayo kahit nahihilo ako, kinuha ko ang holy water at binuhos sa multo. Nagpagulong gulong naman siya sa sakit.

“Tama na! Wag mo siyang saktan!” Tinulak ako ulit ni Jaxon gamit ang kapangyarihan niya at tumama ang likod ko sa lamesa. “Ahhh!” sigaw ko sa sakit. Hinihingal ako pilit iniinda ang sakit. Lumapit ulit ang multo sa kanya hawak parin ang dagger ko.

“Mia gumising ka! Can’t you remember me?!”

Do’n ko na naisip na baka dating kaibigan niya ang multong kinakalaban namin. Pilit kong tumayo pero nanginginig ang kamay ko at anytime bibigay na ang tuhod ko. “Jaxon! Wala na ‘yan sa katinuan! Kinain na siya ng kasamaan! Patayin mo na!”

“Hindi! Mia naalala mo pa ako, diba?”

Sumigaw ang multo at biglang sumugod kay Jaxon nakatutok ang dagger sa kanya.

“JAXON!”