Novels by GirlwithBlackRose

SCARLETT “Ems!”tawag ko sa kaniya nang makita ko siya sa pasilyo papunta sa auditorium. Huminto siya sa paglalakad at tumalikod para makaharap ako. “Hi Scarlett.” Nilapitan ko siya at kumapit sa braso niya. Sabay kaming naglakad patungo sa auditorium. “Sa tingin mo, ano kaya ang pag uusapan sa meeting?”pagtatanong ko. “Iyong mga pangyayari siguro ng mga ghost attack,”direktang sagot ni Emery. Kung tutuusin hindi lang ang nangyari sa school ang only ghost attack na nangyari ng araw na ‘yon. Marami ring ghost attack ang nangyari sa iba’t ibang lugar. Some happen in different times but it all happen on that same day. Masyadong marami ang kalaban kaya iyon rin ang dahilan kung bakit natagalan bago dumating ang reinforcements mula sa amin. “Tama ka d’yan. Oh later matapos nito sabayan mo akong magshop—.” “Excuse me.” Napatingin ako sa lalaking nasa harapan namin. Isang morenong lalaki na parang nakalunok ng steroids

WE WIN AND WE LOSE EMERSYN Dammit. Pinindot ko ang top floor ‘tsaka lang sumara ang pinto. Huminga ako ng malalim ng mapansin ko sa elevator door ang repleksyon ng mga tao. Isang babae na naliligo sa sariling dugo niya sa kaliwang banda ko. Sa may kanan ko naman ay may lalaking duguan rin lalong lalo na sa kung saan dapat ang kaliwang braso niya. Sa kanang kamay nito ay hawak niya ang kamay ng isang batang babae kalahati ng mukha nito ay may bahid ng dugo at parang may isang hollow part na lamang ang kanang bahagi ng mata niya. Napapikit ako at napakuyom ng kamao. This is one of the reasons why I don’t like going to hospitals. Nang marinig ko ang tunog ng ding ng elevator ay kaagad akong lumabas hindi tumalikod para tumingin. Dumiretso lamang ako hanggang sa maabot ko ang daan patungo sa rooftop doon pa lamang ako nakahinga ng maluwag ng masarado ko

THE OBSESSIVE STALKER EMERSYN BEEP. BEEP. BEEP. Nagising ako sa nakakairitang tunog at pagmulat ng mata ko ay una kong nakita ang puting kisame. Tiningnan ko ang paligid. Sa isang gilid ay may sofa at sa isang gilid naman ay isang mini ref at dining area. May dalawang pinto akong nakikita na sa tingin ko ang isa sa mga iyon ay pinto patungo sa CR. Sunod kong pinasadahan ng tingin ang sarili ko. Nakabalot ang katawan ko sa isang kumot at may IV drip rin na nakakabit sa kanang pulsuhan ko. Marami rin akong nakitang mga pasa at bandage sa mga braso ko, siguro marami rin iyon sa buong katawan ko. Nasa isang hospital pala ako. Marahas akong napabuntong hininga. Maraming tanong ang naglalaro sa isip ko kagaya nang: Anong nangyari matapos kong mawalan ng malay? Kung natalo ba nila ang ghost king? Okay lang ba ang mga estudyante? Okay lang ba si Scarlett? Anong pinaliwanag nila sa scho

GHOST VS GHOSTEMERSYNWhen everything seems hopeless suddenly the ghost that was choking me went flying towards the box of volleyballs. Nagulat at napapikit akong hinintay na masakit na bumagsak ang katawan ko sa sahig pero imbes ang malamig na sahig ang mararamdaman ko ay malalamig na braso ay pumalibot sa katawan ko.Pagmulat ng mata ko isang lalaking na may malaking ngiti ay nakita ko. “Miss me baby.” Doon ko lang napagtantong kinarga ako niya bridal style.“J-Jaxon,”habol ang hiningang sambit ko.Dahan-dahan niya akong binaba at inalalayan makatayo. Pareho kaming hindi nag iiwasan ng tingin. Nakatitig lang ako sa mukha niya at sa kulay brown niyang mga mata. Pakiramdam ko kami lang dalawa ang naroon. Walang nagaganap na away. Walang mga taong nagsisigawan sa takot. It’s like time stopped just for us.“EMS!”Doon lang ako nat

I GOT CHILLSEMERSYN“Oh my gosh! Tingnan mo si freak!”“Bakit nakabenda ang ulo at kamay niya?”“Ha! Hindi kaya inatake siya ng mga ghost friends niya kaya nagkabenda siya.”“Ehhhh. Nakakatakot!”I just rolled my eyes as I pass a bunch of girls talking about me just like always. Parang naging daily routine na ng mga estudyante rito na pag usapan ako. Hello! Earth to people. Hindi ako artista para pag usapan ako nga gan’yan na para bang may malaki akong kontrobersiya. Geez.May benda ako sa ulo at kamay dahil ito iyong mga sugat na natamo ko sa last mission ko. It still hurts but its bearable. Naglakad ako patungo sa locker ko at akmang bubuksan iyon ng mapansin ko ang mga estudyante na nagpakalat kalat malapit sa mga lockers at nakatingin sa akin. Kumunot ang noo ko ng mapansin ko mula sa gilid ng mga mata ko na pini

THE PAST IS HAUNTING MEEMERSYN“NASAAN KAYO!?!” “Mga inutil! Hanapin niyo sila! Kung hindi niyo sila mahahanap kayo ang malilintikan sa akin! Mga tanga!”Madami na siyang mga sinigaw pero hindi ako lumabas sa pinagtataguan ko. Kinabahan ako hindi para sa sarili kundi para sa kapatid ko. Paano kung siya ang unang mahanap ng mga kidnapper. Baka sa kaniya mapunta ang lahat ng parusa sa pagtangka naming tumakas. At nagkakatotoo ang kinakatakutan ko. “Nandito ka lang pala! Halika rito!” Nakarinig ako ng mga bagsak at mga yapak.“Huwag! Bitawan niyo ako! Bitawan niyo ako! Ayoko sa inyo! Masasama kayong tao!”“Nasaan ang Ate mo?!”base sa boses ng lalaki ay sinisigaw ang kapatid ko ng lider nila. “I don’t know! Bitawan niyo ako! Let me go!” Ang bilis