"Huwag mong isipin na hindi kita kayang tanggapin, Dianne," sabi ni Drake, ang boses nito ay puno ng pag-unawa. "Hindi kita pinipilit maging siya. Alam mo ang hirap na pinagdadaanan ko. Alam ko ang mga takot mo. Pero nandiyan ka pa, at yun ang mahalaga. Hindi mo kailangang maging perpekto."Hindi makapaniwala si Dianne sa narinig. Hindi siya sanay sa mga salitang iyon mula kay Drake. Alam niyang hindi perpekto ang kanilang sitwasyon, at maraming bagay ang hindi nila kayang kontrolin. Ngunit sa mga simpleng salitang iyon, naramdaman niyang hindi siya nag-iisa sa kanyang laban. Sa lahat ng paghihirap at sakit, may isang tao na nandiyan para tanggapin siya—bawat pagkatalo, bawat takot, bawat pagluha.Hindi nagtagal, nagdesisyon silang magpahinga. Pareho silang tahimik, ngunit ang katahimikan ay hindi na puno ng kalungkutan at takot. May kaunting liwanag na nagsimula muling pumasok sa kanilang puso—isang paalala na kahit na mahirap, may mga pagkakataon pa ring magpatuloy, magbagong-buhay,
Ang mga salita ni Drake ay paulit-ulit na umuugong sa kanyang isipan:"Ang pinakamahalaga ay ang magawa mong tama ang papel mo bilang surrogate. Kung magagawa mo iyon, wala nang ibang hihilingin pa."Paulit-ulit na bumabalik ang bawat salita, na parang isang malamig na alon na tinatangay ang bawat hibla ng emosyon sa kanyang puso. Kahit gaano niya pilit alisin ang bigat ng mga salitang iyon, hindi niya magawa. Sa bawat ulit nito sa kanyang isip, mas tumitindi ang kirot—parang isang paalala na siya ay bahagi lamang ng plano, isang tao na may layunin ngunit walang halaga higit pa roon.Habang siya ay nakaupo sa sofa ng kanyang kwarto, tahimik niyang hinaplos ang kanyang tiyan. Ramdam niya ang mahinang galaw ng bata sa loob nito, at kahit papaano, nagbigay iyon ng kaunting ginhawa. Subalit, kasabay ng aliw na iyon, naroon din ang sakit ng pagkakulong sa isang relasyon na tila hindi nagbibigay ng puwang para sa damdamin niya bilang isang tao."Ang tanga-tanga ko," bulong ni Dianne sa sari
Ngunit kasabay ng saya, hindi maiwasang sumagi sa isip ni Dianne ang mga gastos sa nalalapit na operasyon. Alam niyang mahal ito, at kahit gaano kalaki ang naipon nila, tila hindi pa rin sapat. Pigilin man niya, nagsimulang bumalik ang pangamba sa kanyang isipan.“Eric,” simula niya, “alam mo naman, di ba? Kahit ano, gagawin ko para matulungan ka. Huwag kang mag-alala sa pera. May paraan tayo.”Tahimik ang kabilang linya bago muling nagsalita si Eric. “Ate, alam kong malaki na ang mga sakripisyo mo. Pero huwag mo masyadong gawing pasanin ang lahat. Nandito rin kami para tumulong. Ayaw ni Mama na masyado kang ma-stress.”Ngumiti si Dianne kahit hindi siya nakikita ng kapatid. “Eric, pamilya tayo. Lahat ng ito, para sa atin. Huwag mong isipin na mag-isa kang lumalaban. Malapit na, Eric. Magiging maayos ang lahat.”Matapos ang ilang minuto ng pag-uusap, nagpaalam si Eric at iniwan si Dianne sa kanyang mga iniisip. Tahimik niyang hinaplos ang kanyang tiyan habang iniisip ang responsibilid
Patuloy ang pagiging abala ni Drake sa trabaho, tila ito na ang naging sandalan niya para takasan ang matinding sakit na dulot ng pagkawala ni Tiffany. Para kay Drake, ang bawat oras na ginugugol niya sa mga meeting, mga papeles, at mga proyekto ay isang paraan upang pansamantalang makalimutan ang masakit na realidad. Ngunit sa kabila ng kanyang pagkaabala, hindi maiwasan na may mga bagay siyang napapabayaan—at isa na rito si Dianne.Si Dianne, sa kabila ng kanyang pagsisikap na unawain si Drake, ay hindi maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. Palagi niyang iniisip na bahagi ng kasunduan nila ay ang suporta ni Drake sa kanyang pagbubuntis, ngunit sa bawat missed na OB appointment, mas lalong lumilinaw sa kanya na tila nag-iisa siya sa prosesong ito."Manong, diretso na po tayo sa clinic," mahinang sabi ni Dianne sa driver habang papunta sila sa kanyang regular na check-up. Hawak niya ang kanyang tiyan, dama ang banayad na galaw ng bata. Pilit niyang pinapalakas ang kanyang loo
Sa gitna ng katahimikan, napatingin siya sa larawan ng ultrasound na nakapatong sa bedside table. Kinuha niya ito at marahang hinaplos ang imahe ng sanggol gamit ang dulo ng kanyang daliri."Para sa’yo, gagawin ko ang lahat," mahina niyang bulong. "Kahit gaano kahirap, kahit gaano kasakit, kakayanin ko."Kinabukasan, habang papunta siya sa kusina upang maghanda ng almusal, nadatnan niyang abala si Drake sa pagbabasa ng mga dokumento sa dining table. Hindi siya agad napansin nito. Ilang sandali pa bago ito tumingin sa kanya at nagsalita."May kailangan ka bang sabihin tungkol sa check-up kahapon?" tanong nito, diretso ngunit walang emosyon."Wala naman. Sinabi ko na kagabi, healthy ang baby," sagot niya, pilit na hindi nagpapakita ng nararamdamang lungkot.Tumango lang si Drake at ibinalik ang atensyon sa mga papel. Napansin ni Dianne ang lalim ng pag-iisip nito, at hindi niya maiwasang magtanong sa sarili kung kailan huling beses itong tumingin sa kanya bilang tao at hindi bilang isan
Naglakad siya patungo sa kanyang kwarto at naupo sa gilid ng kama. Walang naririnig kundi ang kanyang sariling mga paghinga at ang malalim na silensyo ng bahay. Sa mga sandaling iyon, nagdesisyon siya. Hindi na siya maghihintay pa sa isang bagay na hindi naman darating. Hindi niya kayang magpatuloy sa ganitong kalagayan, na para bang ang lahat ng ginawa niya ay hindi naiintindihan."Bakit ba ako naghintay? Para saan?" tanong ni Dianne sa kanyang sarili habang tinitingnan ang kanyang tiyan. Ang bata, na nagbibigay sa kanya ng pag-asa, ngunit nagdudulot din ng kalungkutan dahil sa kalagayan ng kanyang relasyon kay Drake.Sa mga susunod na araw, hindi nagbago ang pakikitungo ni Drake. Patuloy itong abala, walang pakialam sa kanyang nararamdaman. Isang araw, habang siya ay nag-aalaga ng mga gamit, muling sumagi sa kanyang isipan ang mga salitang binitiwan ni Drake. "Wala akong inaasahan mula sa'yo kundi gawin mo ang papel mo." Ang bawat salita ay nagiging isang pahirap, ngunit sa kabila n
Sa silid ng klinika, tahimik na nakaupo si Dianne habang hinihintay ang doktor. Sa kanyang kamay ay hawak ang appointment card na tila paulit-ulit niyang binabasa upang kalmahin ang kanyang sarili. Pilit niyang pinapanatiling maayos ang kanyang paghinga, ngunit ang kaba sa kanyang dibdib ay hindi maikakaila. Ang silid ay puno ng malamig na hangin, ngunit ang bawat segundo ng paghihintay ay tila mas nagpapabigat sa kanyang damdamin.Habang nakaupo, naisip niya ang mga sandaling nagdaan. Ang hindi pagdating ni Drake, ang mga salitang malamig nitong binibitawan, at ang pangako sa kontrata na patuloy niyang sinusunod. Ngunit sa kabila ng lahat, naroon pa rin ang bahagi ng kanyang puso na umaasa. Umaasa na baka ang araw na ito, sa simpleng balita ng gender ng bata, ay magdadala ng pagbabago sa kanilang sitwasyon."Dianne?" tinig ng doktor na nagbigay wakas sa kanyang pag-iisip.Tumayo siya agad at lumapit sa monitor. Ang imahe ng bata sa kanyang sinapupunan ay unti-unting lumitaw sa screen
“Sige, kung gusto mo. Salamat,” sagot ni Dianne, pilit na pinipigilan ang pag-aalala sa pagitan nila. Alam niyang para sa anak ang lahat ng ito, pero hindi niya maiwasang maramdaman na parang may bahid ng koneksyon ang bawat kilos ni Drake.Habang nag-aayos upang lumabas, may kung anong init na sumilay sa puso ni Dianne. Minsan, sapat na ang maliliit na bagay upang magbigay-liwanag sa isang sitwasyong puno ng kalituhan.Habang nasa mall, tahimik lang na sinundan ni Dianne si Drake. Parang kontrolado nito ang bawat galaw, ngunit sa kabila nito, naramdaman niya ang pag-aalaga. Tinuro ni Drake ang ilang maternity dresses na mukhang komportable at bagay kay Dianne.“Subukan mo ‘to,” sabi niya habang inaabot ang isang pastel-colored na damit. Hindi siya tumingin kay Dianne nang diretso, ngunit may kaunting tensyon sa kanyang kilos—parang hindi sigurado kung tama ba ang ginagawa niya.Habang isinusukat ni Dianne ang damit sa fitting room, nakaramdam siya ng kakaibang emosyon. Parang may bah
"Halika rito, baby." utos niya at lumuhod din ako, umiikot para magkatapat ang mga balakang namin at makita ni Drake ang buong pwet ko. Ipinapatong ko ang aking ulo sa kama, inaarkong ang aking likod at itinaas ang aking p**i para sa kanya. Isang kamay ang humahawak sa aking balakang para ako'y mapanatiling matatag at ginagamit niya ang kabilang kamay upang ipasok ang kanyang nag-aalab na ari. Matagal na siyang pinahirapan, lihim akong ngumiti sa kurba ng aking braso. Binibigkas ko ang kanyang pangalan habang dahan-dahan siyang pumapasok, binibigyan ako ng kaunting oras upang makapag-adjust.Ang pangalawang ulos ay hindi mabagal. Ipinapasok niya ang buong haba niya sa akin at nararamdaman ko ang kanyang mga bayag na tumatama sa aking sensitibong klitoris. Nakapagsalita ako ng isang napakalakas na hininga ng gulat at inuulit niya ang galaw, humihinto ng kaunti sa pagitan ng bawat pag-ulos. At saka nag-develop siya ng mabilis at matinding ritmo na nag-iiwan sa akin ng hingal. Dahil nakar
Pero sa halip na bumaba, ang kamay ko ay gumagapang pataas sa kanyang dibdib, dumadaan sa makinis na buhok at sa kanyang balikat at pababa muli. Huminto ako sa kanyang mga utong at ginamit ang aking hinlalaki upang dumaan sa isang maliit na butones at pagkatapos ay sa kabila. Nilalawayan ko ang aking hinlalaki para maging basa ito, na nagpasigaw kay Drake at pinahiga siya sa kanyang likod. Ipinapakalat niya ang kanyang mga braso at ako'y yumakap sa kanyang tagiliran, hinahayaan ang aking kanang kamay na maglakbay sa kanyang katawan. Ang kamay ko ay bumababa sa kanyang mga hita at tinukso ko siya tulad ng ginawa niya sa akin, hinahaplos ang paligid ng kanyang singit ngunit hindi kailanman hinahawakan ang kanyang napakatigas na ari. Sinuportahan ko ang sarili ko sa isang siko para maabot ng mga labi ko ang kanyang patag na maliit na utong at dinilaan ko ito, pagkatapos ay sinipsip ko. Sa wakas, dahan-dahan kong pinapadaan ang mga dulo ng aking daliri sa kanyang mga bayag. "Gumawa
Humiga ako sa mga unan, halos nakapikit ang mga mata, at pagkatapos ay itinuro ko ang aking leeg, sa lugar sa ilalim ng aking tainga. "Dito rin?" bulong ko at sinabi niya habang lumalapit, "Kahit saan mo gusto." Hinalikan niya ang leeg ko, kinagat at sinipsip hanggang sa ako'y kumikilos sa ilalim niya. Naglabas ako ng isang disapointadong, nagpoprotestang ungol nang huminto siya at siya'y ngumiti nang malapad."Yan lang ba?" Bilang sagot, hinila ko ang mga kumot pababa. Tumingin ako sa kanyang mga mata habang binubuksan ko ang butones ng aking gown at pagkatapos ay hinawakan ang aking kanang suso, itinaas ito para sa kanyang mga labi. Hinalikan ni Drake ang buong paligid ng suso, iniiwasan ang utong hanggang sa isang malambing na "Pakiusap..." ang lumabas mula sa aking bibig. Ang kanyang mainit na mga labi ay humawak sa dulo ng aking suso at ginamit niya ang kanyang dila upang sipain ang dulo. Ang aking likod ay yumuyuko upang idikit ang aking sarili sa kanya habang isang munting ungo
"Alam mo ba, hindi ko na kayang buhayin ang sarili ko kung wala ka sa tabi ko?" tanong ni Dianne kay Drake, ang mata’y puno ng emosyon, ang kanyang boses ay nanghihina sa kaligayahan."Wala na akong hihilingin pa, basta’t ikaw at si Elise ang kasama ko sa bawat hakbang ko sa buhay," sagot ni Drake, ang mga kamay ay mahigpit na hawak ang kanyang asawa habang patuloy sila sa pagsasayaw.Ang musika ay nagsilbing soundtrack ng kanilang pagmamahalan, at ang lahat ng nasa paligid ay nagsimulang sumabay sa sayaw ng kasiyahan. Si Dianne at Drake ay nagsasayaw nang magkasama, habang si baby Elise ay tahimik na nanonood, ang mga mata’y puno ng kasiyahan sa pagmamahalan ng magulang.Habang ang gabi ay papalapit na sa pagtatapos, ang mga bisita ay nagtipon sa harap ng magkasunod na larawan ng mag-asawa. Pinagmamasdan ni Amelia at Richard ang kanilang anak at ang bagong pamilya, tuwang-tuwa sa kagalakan ng bawat isa. Sa bawat hakbang, sa bawat galak na nararamdaman, hindi nila alintana ang oras. A
Habang sinusuong nila ang bawat pangako, isinuot ni Drake ang singsing sa daliri ni Dianne, isang simbolo ng kanilang pagmamahalan na walang katapusan. Ang bawat paghinga nila ay punung-puno ng pangarap, at sa mga sandaling iyon, wala nang kahit anong sagabal sa pagitan nila."Sa bisa ng kapangyarihan na ipinagkaloob sa akin, idinedeklara kong kayong dalawa ay mag-asawa na. Maaari mo nang halikan ang iyong asawa."pahayag ng pari.Hindi na naghintay pa si Drake. Nilapitan niya si Dianne, inangat ang kanyang mukha gamit ang kanyang mga kamay, at hinalikan siya ng buong pagmamahal. Ang bawat halik ay may kasamang pasasalamat, pangako, at lahat ng pinagsamahan nila. Habang tinanggap ni Dianne ang mga halik na iyon, naramdaman niyang ang lahat ng hirap, pagsubok, at lungkot na kanilang naranasan ay nababayaran sa mga sandaling ito. Tinutugis nila ang isang buhay na magkasama—at iyon ang pinakamahalaga.Ang buong hardin ay napuno ng palakpakan at masayang hiyawan mula sa kanilang pamilya at
Habang dumating sila sa bahay, at nakita ni Dianne ang maligaya at masiglang si Elise na masaya sa pag-aalaga ng kanyang mga lolo’t lola, hindi rin maiwasang magtama ang kanilang mga mata ni Drake. Nagtagpo ulit ang kanilang mga mata sa gitna ng kaharian ng pagmamahalan at mga pangarap na binuo nila para sa kanilang anak at sa kanilang pamilya."Dianne, kahit na si Elise ay hindi natutulog sa atin ngayon, alam ko na may isang bagay na magpapatibay pa ng pagmamahal natin—ang magiging pamilya natin.""Masaya ako, Drake. Masaya akong maging bahagi ng pamilya mo. At masaya ako na si Elise ang magiging pinagmulan ng ating magkasamang kwento."Tulad ng isang giliw na pagmamahal, niyakap ni Drake si Dianne at hinalikan siya sa kanyang buhok. Sa bawat halik, ramdam nila ang pagnanasa at malasakit sa isa’t isa. Ang kanilang pagmamahal ay nagpatibay pa, at alam nilang ang mga pagsubok at sakit na kanilang naranasan ay nagbigay daan sa mas matibay na pagkakabigkis nila bilang magkasama.Habang l
Dumating ang weekend at nagsimula nang maghanda sina Drake at Dianne. Pumunta sila sa isang sikat na wedding couture upang maghanap ng wedding planner. Habang nasa loob ng bridal shop, hindi maitago ni Dianne ang excitement nang makita ang mga wedding dresses."Drake, look! Ang gaganda ng mga gowns!" halos pasigaw niyang sabi habang hinahaplos ang isa sa mga damit."Gusto mo bang isukat ang ilan?" tanong ni Drake, nakangiti habang pinagmamasdan ang kinang sa mga mata ni Dianne.Habang isa-isang sinusukat ni Dianne ang mga gown, hindi maiwasan ni Drake na mapatitig sa kanya. Sa suot nitong puting wedding dress, napagtanto niya kung gaano siya kaswerte."Dianne, ang ganda mo... parang anghel," mahina niyang bulong habang nakatitig sa kanya.Namula si Dianne at napangiti, saka tumingin sa salamin. "Ito na yata ang pinaka-importanteng araw sa buhay natin, Drake.""Hindi yata... sigurado akong ito na ‘yon. At wala akong ibang gustong makasama sa araw na ‘yun kundi ikaw," sagot ni Drake hab
Sa hapong iyon, bumisita si Drake sa bahay ng pamilya Abrenica upang dalhin ang pinakamagandang balita. Pagdating niya, sinalubong siya ni Lena at Pedro, ang mga magulang ni Dianne. Nakaupo ang mag-asawa sa veranda habang tinatanaw ang papalubog na araw. Agad na lumapit si Drake, halatang may nais sabihin."Magandang hapon po, Tito Pedro, Tita Lena," magalang niyang bati, kasabay ng malalim na buntong-hininga. Kita sa kanyang mukha ang kaba."Oh, Drake! Ano'ng sadya mo? Halika, umupo ka muna," sagot ni Pedro, nakangiti pero may halong pagtataka sa kanyang mukha.Umupo si Drake sa tapat nila. Panandaliang tumingin siya sa paligid, saka muling bumaling sa kanila."Gusto ko lang pong ipaalam na... ikakasal na po kami ni Dianne," diretsong sabi niya.Napamulagat si Lena, agad na napahawak sa kanyang dibdib. Si Pedro naman ay natigilan saglit bago dahan-dahang napangiti."Totoo ba ‘yan, hijo?! Salamat sa Diyos!" bulalas ni Lena, at mabilis na tumulo ang luha sa kanyang mga mata sa sobrang
Dahil sa mga nakaraang taon ng pagsubok, naisip ni Drake na darating din ang tamang pagkakataon na magbukas siya ng bagong kabanata sa buhay—hindi lamang para kay Dianne, kundi para sa kanilang pamilya. Nang gabing iyon, nang dumating siya mula sa trabaho, dala na niya ang mga saloobin at damdamin na matagal na niyang itinatago, pati na rin ang isang lihim na nagbigay ng kaligayahan at takot sa kanyang puso—ang engagement ring na binili niya noong nakaraang taon, ang simbolo ng pangakong nais niyang gawin kay Dianne.Pagdating niya sa bahay, sinalubong siya ni Dianne sa pintuan. Ang kanyang mga mata, puno ng pagmamahal, ay nagbigay ng init sa puso ni Drake. "Kamusta ka?" tanong ni Dianne, habang niyayakap siya. At ang mga mahahabang sandali ng tahimik na pagtingin sa mata ng isa't isa ay nagpatibay ng mga hindi nasabing salita."Okay lang," sagot ni Drake, ngunit ang mga mata ni Dianne ay tila naglalaman ng mga tanong na hindi kayang itago. Walang imik si Drake. May mga bagay na hindi