LOGINShare
Kabanata 24
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56TRYSTAN's POV
“Saan ka pupunta? Akala ko ba may date ka?”
“Mauna ka na” senyas ko bago patakbong sinundan ang direksyon ng kulay pulang sasakyan. I heard Jin’s call pero hindi ko na siya nilingon pa. Sigurado akong kotse ni Narcissus Alvomendras ang nakita ko.
Hinihingal akong napahinto dahil sa pagtunog ng alarm sa cellphone ko. Inis ko iyong kinuha sa bulsa pero natigilan din sa nabasa. Ngayong oras ko na dapat siya tatawagan. Tinawagan ko kaagad si Rui at napapikit sa mabilis na pagsagot niya.
“Pababa na ‘ko”
“Rui, I’m sorry. May...may emergency kasi sa law firm. I need..I-I must be there. Hindi ko pwedeng takasan. I’m sorry” humigpit ang paghawak ko sa cellphone at napayuko sa rasong gawa-gawa ko. “I’m sorry for informing you this late. I promise, I’ll make it happen next time. I’m really sorry, Rui”
“Ayos lang. May ibang araw&n
Related chapters
Forgotten Scars of Love Kabanata 25
Nagpanggap akong walang narinig sa usapan nila kanina sa labas. Abala kaming lahat sa trabaho. Busy naman si Cerra sa pagtuturo kay Yohann Min. Nasa kusina naman sina Greggy at Amay. Nagpatuloy ang paglabas-masok ko sa pizza parlor. Kada may nagpapadeliver ay palitan naming pinupuntahan ni kuya Roger ang address. This time, ako naman ang aalis dala ang limang box ng pizza.Nakita kong nakasandal na nakapikit si Yohann Min sa punong-kahoy sa tabi ng motor na gagamitin ko. Hindi na ako nag-atubiling kausapin siya at nagpatuloy sa paglalagay ng mga box sa likod ng motor. Gising na siya nang subukan kong lingunin.“WalanabangpinapagawasiCerrasa’yo?”“Hinihintaykita”“Mayidideliverako.”nilingonkosiya.Umayosnasiyangtayo.“Bakit?”Murdercase...Hindi ko alam kung paniniwalaan k
Forgotten Scars of Love Kabanata 26
Warning: Sexual Assault YOHANN's POV (Year,2003) Isang malutong na sampal ang narinig ko pagkapasok pa lang ng bahay galing sa ekwela. Napanood ko kung paano na naman niya sinasaktan si mama. Tuloy, nabitawan ko ang bag ko at naestatwa. Hinatak niya si mama palapit sa kanya. Sinampal na naman niya ito sa pisngi dahilan para mapalangoy ito sa sahig. Sa sobrang galit, pumagitan ako at itinulak ang lalaking ito palayo. Umaalingawngaw ang hikbi ni mama habang sinusubukan ko siyang patahanin. Palagi na lang niyang ginagawa ito sa tuwing lasing siya. Buong galit kong tiningala ang lalaking hindi kailanman naging mabuting ama at asawa. Hinihingal ako sa sobrang pagpipigil. Nandidilim ang mga mata kong tinitigan siya. Alam kong manghihingi na naman siya ng pera kay mama. Sa murang edad, mulat na ako sa katotohanang may nangyayaring pang-aabuso sa bahay. Pero takot kaming magsalita.
Forgotten Scars of Love Kabanata 27
RUI's POV Isang linggo na ang dumaan matapos mangyari ang gabing iyon kasama si Yohann Min. Hindi na rin namin pa napag-usapan ang tungkol sa nangyari sa kanya. Dahil ba sa ulan? Dahil ba sa akin? Halatang ayaw niyang pag-usapan namin iyon. Hinayaan ko na lang din. Sino ba naman ako para magtanong? Baka magalit lang siya. Peronag-aalalaako. Nag-iba na rin ang ihip ng hangin sa aming dalawa. Masyado na siyang malayo at iwas. Di kaya nahihiya lang siya? Friday ngayon kaya maraming customers. Halos kaming lahat ay hindi na magkaimikan dahil sa mabilisang pagtatrabaho. May pagkakataong magkakasalubong kaming dalawa pero siya na ngayon ang unang mag-iiwas. May oras na magkakalingunan kami pero sinusubukan niyang ilagpas ang paningin sa akin kahit alam kong sa akin naman talaga siya nakatingin. Bakit hindi na lang kaya niya ako kausapin? Tsk. Ilang minuto lang akong mananatili tapos aalis na naman para magdeliver.
Forgotten Scars of Love Kabanata 28
“Ikaw na naman?” may halong inis sa tono ng boses ni Marky. Nakatingala pa rin ako kay Yohann. Sinubukan kong kumalas pero mas humigpit lang ang paghawak niya sa aking braso. Nasasaktan ako. “Leave”malamigniyangsambit.NasakayMarkyparinangtingin. “Bro,kinakausapkopasiRui” “Leave”ulitniya. “R-Rui” may pagmamakaawa na sa kanyang boses. Nakagat ko ang labi at umiling. Ayoko. Ayoko na Marky. Tapos na tayo. “Leave” sa pangatlong beses ay mas ramdam ko na ang tensyong namamagitan. Maski ako ay kinakabahan na sa posibleng mangyari kung hindi pa rin siya aalis. Ayoko nang maulit ang nangyari sa dalawa. “Marky umalis ka na” matigas kong sabi. Nanlumo siya pero nag-iwas na ako ng tingin at napapikit. Narinig ko pang suminghap ng hangin si Marky bago unti-unting lumalayo ang yabag ng kanyang mga paa. “Bitiw,Yohann”&
Forgotten Scars of Love Kabanata 29
“Uy teka, sandali!” sunod ko sa kanya. Nagpatuloy lang siya. Nagmamadali kong pinantayan ang kanyang paglalakad. May kung anong parte sa sarili ko ang natuwa pero hindi ko pa rin siya maintindihan. Ilang araw niya akong iniwasan sa trabaho pero heto siya't nagboluntaryo pang samahan ako dito. Itinikom ko na lang ang bibig at nagbaba ng tingin sa kamay niyang hawak ang handle ng maleta ko. Sa isang kamay naman ay hawak niya ang kanyang maleta. Naglakad kami nang ganoon ang kanyang estado. Babawiin ko sana iyong akin pero binawi ko ang kamay at tiningala siya. “Watch your steps, Rui” nag-abot ang kanyang kilay nang hindi ako nililingon. “You’re staring too much” Siniringan ko siya bago sumunod. Late ko nang napansin kung gaano kalaki at kaganda ang airport na ito. Malayong-malayo sa Pilipinas. Pakurba ang ceiling ng Charles de Gaulle at kulay pula naman ang carpet na dinaraanan namin ngayon. Napanganga ako sa sobrang pagkamangha. Kahit madaming tao, hindi
Forgotten Scars of Love Kabanata 30
Mahirap paniwalaan ang nakikita ko ngayon sa salamin. Ako ba talaga ito? Kanina pa ata ako nakatunganga sa sariling repleksyon sa salamin habang inaayusan ako ng buhok ng parlorista. Halos maubos ang buong umaga namin kanina sa pamimili ng susuotin. Bagay na minsan ko lang gawin ay iyong artehan ang sarili ko. Pumayag akong sumama dahil interesado ako sa buhay na meron siya. Interesado ako sa mga taong nakapalibot sa kanya. May ini-spray ulit iyong babaeng parlorista sa buo kong buhok at mukha. Mula sa salamin nasalubong ko ang magandang ngiti niya. Ngumiti ako. Isinenyas niyang tumayo na ako. Halos hindi ko makilala ang sarili sa salamin dahil sa make up. At isa pa, hapit na hapit sa katawan ko ang itim na dress na napili ko kanina. Magkanonamankayalahatito? Napalinga-linga ako sa paligid at nagtaka nang hindi makita si Yohann Min. Saan naman kaya nagpunta ang isang iyon? Sinagot niya lahat ng gastos ko mula damit at sa mg
Forgotten Scars of Love Kabanata 31
Nakakailang dahil naaagaw ko ang atensyon ng iba sa tuwing madaraanan ko sila. Yumuko ako habang mas binibilisan pa ang paglalakad. Mabuti na lang at may nakasalubong akong waiter. Agad akong nagtanong kung saang banda ang cr. Nakangiti akong nagpasalamat sa kanya pagkatapos. Hindi pa man ako nakakaabot sa pasilyo papuntang cr nang mahagip sa aking tenga ang pag-uusap ng mga matatanda. Kung hindi ako nagkakamali, narinig kong binanggit nila sa usapan ang pangalan ni Yohann Min. Kumuha ako ng isang wine glass sa waiter na dumaan. Umatras ako at nagtago malapit sa grupo ng mga matatanda. Alam kong hindi tama ang gagawin ko pero gusto kong marinig ang pinag-uusapan nila. “He’sthesonofthatcrazywoman” Natigil ako sa pagsimsim ng wine. Wala sa sarili ko silang nilingon at nakita ang umiigting sa galit na babae. Mataba at may katandaan na ito. Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang galit niya kay Yohann. P
Forgotten Scars of Love Kabanata 32
Kusang huminto ang aking mga paa sa sinabi niya. Nilingon ko siya ulit at pinanliitan ng mata. Nasasabi mo lang ba ito dahil nakainom ka? “R-Rui...” “Tara. Gagamutin ko ‘yang sugat mo.” Tinalikuran ko siya at tumuloy sa paglalakad. Abala ako sa paghahalungkat ng bag nang pumasok siya rito sa loob ng aming kwarto. Binalewala ko siya kahit pa naramdaman ko ang pag-upo niya sa kama ko. “Do’nkasakamamo”utoskonanghinditumitingin.Sumunodnamansiyaagad. Humugot ako ng malalim na hininga bago siya hinarap. Nakaupo siya sa kama niya paharap sa akin. Nilagyan ko muna ng betadine ang bulak bago iyon seryosong idinampi sa mga sugat niya. Una sa gilid ng kanyang kilay. Nakatayo ako kaya bahagya akong nag-squat para mapantayan ang mukha niya. Nakakunot pa rin ang mukha ko habang dinahandahan ang ginagawa. “Youdon’tbelieveme.”mahinangusal&nb
Latest chapter
Forgotten Scars of Love Epilogue
Lumuhod ako sa harapan ng kanyang puntod para itabi ang purong kulay puting mga rosas. Nagsindi ako ng kandila at mataimtim na nagdasal sa isip. Hinayaan ko ang sariling lamunin ng katahimikan habang tinititigan ang pagsayaw ng apoy dahil sa hangin. Paalis na ako ng sementeryo kung saan nakalibing si Jarenice nang matanaw ko sa malayo ang isang pamilyar na lalaki. Nakatayo siya sa harapan ng isang puntod. Awtomatiko akong napahinto sa gulat. Si Trystan. Ilang taon din kaming hindi nagkita. Naramdaman niya agad ang presensya ko nang maglakad ako palapit sa kanya. Ngumiti kami sa isa’t-isa bago namin sabay na hinarap ang puntod ni Jin. Nawala ang ngiti ko at napalitan iyon ng lungkot. Dito na ako galing kanina. “How are you doing lately, Rui?” Nilingon ko siya. “Maayos naman. Kumusta ka?” “Hmm. I’m doing well. Kakauwi ko lang galing Australia.” Nasa kay Jin siya nakatingin. Bagamat nakangiti ay kakikitaan ito ng lungkot. “I’m curious what he’s reaction back then. Akala ko bibisi
Forgotten Scars of Love Kabanata 51
a/n: Ito na po ang panghuling kabanata ng FSOL. Epilogue na ang kasunod. Maraming salamat at umabot ka dito^^ RUI's POV Nag-uunahan sa pagkalabog ang puso ko habang tinatahak namin ang daan papasok sa korte. Napapapikit ako sa mga flash ng camera. Panay ang sunod nila sa amin hanggang sa pigilan sila ng mga pulis. Bumaba ang tingin ko sa sahig dahil sa matinding kahihiyan. Nasa tabi ko si Trystan na siyang naging abogado ko magmula nang mamatay si Jin. Kahit anong pampalubag-loob ang sabihin nila, pakiramdam ko kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit namatay siya. May iilang pulis na nakabuntot sa amin. Isa na doon si Jalen na bigo ang mga matang nakamasid. May mga pulis din sa bawat sulok. Ganitong-ganito ang mga eksena katulad sa mga pelikula. Kaya lang, sa pagkakataong ito hindi ako ang bida. “RUI,ANAK!” Hinanap ko agad sa dagat ng tao ang boses na iyon at tumig
Forgotten Scars of Love Kabanata 50
TRYSTAN's POV “BeforeJindied,heaskedmetogiveyouthis.” Hindi ako makapaniwalang iyon na ang naabutan ko sa hospital. Halos lagutan na ako ng hininga makatakbo lang papunta dito. Nanginginig kong kinuha ang briefcase na palaging ginagamit ni Jin sa trabaho bago nalilitong tinitigan ang lalaking kaharap ko ngayon. Kasi baka nagkamali lang ako ng pagkakarinig? Jin died? No. No. “I’m his brother. Younger. He...He wants you to handle his last case. You’re the Delatejera, am I right? I...I called you using my brother’s phone. Gusto ka niyang hintayin b-but...s-shit! This is so wrong. This is so fvcking wrong.” nasapo niya ang noo at umikot bago pantay ang kilay na tinuro ang hawak ko. “It’s odd to say this pero I think may koneksyon ang kasong iyan sa pagkamatay niya.” “Patay. Na. Si Jin?” umawang ang bibig ko. Napaatras ako at umiling. Magkasama pa kami kahapon. Kausap ko pa siya k
Forgotten Scars of Love Kabanata 49
Warning: Contains sensual scenes some readers will find disturbing. Mula sa marahan at mababaw na ha-lik ay lumalim ito. Nangatog ang aking mga paa at napakapit sa kanyang braso. Napadaing ako nang walang kahirap-hirap niya akong binuhat at ipinatong sa kanyang kandungan. Ipinulupot ko ang aking dalawang braso sa kanyang leeg at naramdaman ko ang paggalaw ng kanyang mga kamay sa aking bewang. Mariin kong ipinikit ang mga mata dahil sa kiliti at kakaibang sensasyon. Nakakabingi ang kalabog ng puso ko. Kinikilabutan ako at nalalasing lalo pa nang magsimulang mas lumalim at naging mapusok ang kanyang mga ha-lik. Wala sa sarili kong nasambunutan ang kanyang buhok nang bumaba ang kanyang ha-lik sa aking leeg. Napatingala ako at naghabol ng hininga. Nakagat ko ang labi para pigilan ang pagda-ing. May sariling mundo ang labi at mga kamay niya. Nang malapit na akong bumigay ay huminto siya. Gulat at nanghihina
Forgotten Scars of Love Kabanata 48
Nakokonsensyaako...Isinandal ko ang likod sa upuan at pumikit. Ngayon ko lang tuluyang naramdaman ang pagod. Pero kahit papano gumaan ang pakiramdam ko dahil nandito siya. Dahil nakikita ko siya.NaramdamankoangpaghawakniYohannsakamayko.Nilingonkoagadsiya.“We’rehere.”Nanlumo ako nang matanaw ang bahay naming may ilaw. Ibig-sabihin no’n gising sila. “Mapapagalitan ka.” Sigurado ako. Pero umiling siya at siya pa mismo ang nagtanggal ng seatbelt ko. Nauna siyang lumabas at mabilis na umikot para pagbuksan ako. Nabulabog kami nang agresibong bumukas ang gate at sumugod si mama. Gusto kong salubungin ang galit niya pero inilagay agad ako ni Yohann sa kanyang likuran. Natakpan ko ang bibig sa malakas na sampal ni mama sa kanya.“Walangya ka talaga! Kikidnapin mo pa anak ko!” Halos magwala siya na hinawakan agad ni papa.&nbs
Forgotten Scars of Love Kabanata 47
Bigo akong bumalik sa loob ng hospital. Walang Yohann Min ang nagpakita. Wala siya. Sinubukan kong hagilapin hanggang sa hindi na makayanan ng paghinga ko. Sumisikip ito at natatakot akong baka magkatotoo nga ang sinabi ni Amay na ma-eextend ako rito.Kapagnakalabasakomag-uusaptayo,Yohann.Naiinisnaakoalammobaiyon?Tumingala ako at suminghap. Tuyo na rin ang mga luhang iniyak ko kanina. Para akong nakalutang sa ere habang naglalakad sa mahabang hallway hanggang sa matigilan dahil sa lalaking naka-wheelchair sa aking harapan.May suot siyang arm sling sa kaliwang braso. Nakabandage ang ulo at may mga pasa sa mukha. Seryoso ang paninitig niya sa akin kaya naningkit ang aking mata hanggang sa mapamilyaran ang mukha niya.Naghintay akong magsalita siya pero walang nangyari. Baka siguro nakaharang lang ako sa daraanan niya kaya siya tumigil at nagalit. Napalunok ako
Forgotten Scars of Love Kabanata 46
RUI's POV Ilaw... Sa una ay malabo pero nang subukan kong ikurap ang mga mata ay tumambad sa akin ang nakakasilaw na ilaw mula sa kisame. Sinubukan kong gumalaw pero pakiramdam ko lahat ng parte ng aking katawan ay paralisa. Doon ko lang namalayang hindi ko kwarto ang lugar na ito. Isang matining na ingay ng makina ang sumasakop sa buong paligid. May parang pumapatak na tubig kung saan. Isang lugar lang ang naiisip ko. Hospital. “R-Rui...” Dahan-dahan kong itinagilid ang ulo kung saan ko narinig ang nauutal niyang boses. Kahit lumabo ulit ang paningin ko, kilala ko na agad. “Jalen.” namaos ang aking boses. Napatayo siya at parang nataranta. Lumuhod siya sa sahig at hinawakan ang isang kamay ko. Ngayon ko lang naramdaman ang nakatusok sa kamay ko. Ilang beses ko siyang narinig na mahinang nagmura pero nandoon ang kakaibang kislap sa kanyang mga mata habang tinititigan ako. “Shit. I didn’t see this coming.”
Forgotten Scars of Love Kabanata 45
YOHANN's POV ‘N-Natatakotakosa’yo...’ Mabilis kong pinatay ang shower at hinihingal na napatukod. Naikuyumos ko ang mga kamay at napasuntok sa malamig na semento. If only I could, Rui. If only I could tell you everything, the details—everything! Pero, ayokong malaman mo ang lahat. Ayokong masaktan ka. Ayokong...mawasak ka. Kahit ako na lang. Anong oras silang matatapos? 10pm na, ah. Nag-eenjoy ba siya? Dinner lang naman ‘di ba? Bakit natagalan? Damn, I sound so desperate. Nabuhayan ako ng loob at napaayos sa pagkakasandal sa pinto ng condo niya. Tumatawag si Rui. Tumatawag siya. “H-Hello?” “YohannMin?SiYohannMin‘to,tamaba?” Napasinghapakonghangin.BakitnasaTrystannaitoangcellphoneniya?“Bakit?” “SiTrystan‘to.” “I know. Bakit na sa’yo ang cellphone niya?” Kum
Forgotten Scars of Love Kabanata 44
RUI's POV “H-Hello?”namamaoskongsagot. “Rui, may sakit ka?” Bakas sa boses ni Amay ang pag-aalala. Umiling ako kahit hindi naman niya iyon nakikita. “Ba’t ganyan boses mo?” Napalunok ako ng laway. Yakap ko pa rin ng mahigpit ang unan. Parang babagsak ang mata ko sa sobrang bigat. “Kakagising ko lang.” “Ay, sorry nagising kita. ‘Di mo kasi sinasagot kanina pa.” Humina ang boses niya at natahimik. Tinignan ko ang screen ng cellphone ko pero ongoing pa rin iyong tawag. “H-Hello, Amay?” “Yung totoo, Rui. Anong problema?” Ipinikit ko ang mata. “Nag-away ba kayo ni Yohann? Tinatawagan ko, ‘di na rin sumasagot. Ang sabi niya pupuntahan ka raw niya diyan. ‘Di ba kayo nagkita? O nandiyan siya?” “Wala.” iyon lang ang nasabi ko sa maraming tanong niya. Tumahimik ulit ang kabila. Para bang tinitimbang niya ang naging sagot ko o saan sa mga tanong niya ang sinagot ko. Hanggang sa narin
