“Hindi mo ko masisisi napaka ganda talaga ng aking asawa…at kanina sobrang sexy mo hon... At umm… napakabango pa... Lalo akong nanggigigil sayo honey.. Hindi ko maiwasang hindi tigasan sa tuwing napapalapit ka sa katawan ko…” may pagkindat niyang sabi sa akin Malandi ko din siyang nginitian sabay dakot sa kaniyang talong. Habang nilalaro ko ito ay patibin ko siyang hinahalikan. "Well Mr. Hector. Namiss din kita "Marahan kong hinimas ng baba-taas ang kaniyang talong. Ngumiti si Hector sa akin saka niya ako sinunggaban ng maalab na halik. Halik na animoy wala ng bukas.Mahigpit niyang hinapit ang aking balakang papalapit sa kaniyang katawan. Habang magkadikit ang aming mga katawan ay walang tigil ang isang kamay niya sa paghimas sa aking batok. "uhmm…agh" mahina kong ungol, halos maghabol ako ng hininga sa kiliting nararamdaman ko. May kung anong boltahe ang gumapang sa aking katawan, hindi ko maipaliwanag pero hinahanap hanap ko na din si Hector. Nang mapaawang ang aking labi ay
"Shit Anne ,gigil na gigil ako.... " agad niyang pinasok ang kaniyang talong sa loob ng aking pechay at kinapitan niya ang aking balakang saka sinimulang pag umpugin ng malakas ang aming mga katawan, mariin niyang nilalamas ang aking suso , sa lakas ng kaniyang pag-ulos ay maririnig ang malakas na lagitngit ng aming kama. Sa gigil namin sa isa't isa. Naglikha ito ng malakas na tunog . Hindi ko na alintana na wala kami sa bahay. Nawala na ito sa isip ko. Muli kong nararamdaman ang pagkibot ng kaniyang sandata , ang sarap ng pagkiskis ng kaniyang mainit na laman sa loob ng aking pechay. Naninigas ang daliri sa aking mga paa. Nakakabaliw, para akong nau-ulol at nasasabik . Halos tumirik ang aking mata sa sarap. "Aa… hon…. sige pa! ah,.. ahh... umm… " kinapitan ko ang kaniyang ulo at nasabunutan iyon sa sarap. “Lalabasan na ako hon..” napangiti ako sa kaniya at makalipas ang ilang minuto ay naramdaman ko na ang pagtalsik ng aking likido. “Ughhh….” Malakas naming sigaw bago kami tuluy
Habang nagsasalita, inilagay ni Hector sa plato ni Anne ang lobster na binalat na at tinanggalan ng shell.Nakita ni Anne ang napakalaking lobster at nahihiya siyang magsalita "Ahh ano kaya kung maghati tayo dito? Masyado naman tong malaki para sakin.” "Hindi na." Itinaas ni Hector ang kanyang baba at tinuro ang kasambahay na may dalang chopped lobster, "Iyon ang sa kanila. Itong nasa plato mo ay binili ko."Hindi nakapagsalita ang lahat at natulala sa sinabi ni Hector.Ang laki ng pagkakaiba ng kanyang lobster sa lobster na para sa lahat. Habang sinasabi iyon, kinuha ni Hector ang kutsilyo sa mesa at tinulungan ang asawa niya na hiwain ang lobster sa maliliit na piraso."Yung kanila local lobster yun. Itong sa iyo Boston lobster ito na pina-airlift ko pa kay Renz. Mas madami itong laman saka mas masarap. Subukan mo."Sa isip ni Vivian parang biglang, hindi na maganda ang amoy ng mga lobster sa mangkok.Kumuha si Anne ng tinidor at kumuha ng isang piraso saka niya ito ibinabad sa
Ang ilang simpleng mga salitang ito, na parang matalim na blade, ay tumusok diretso sa puso ni Vince, at ang kaniyang puso ay nadurog ng pira-piraso. Wala siyang ibang naiisip ng mga sandaling iyon kundi ang mawala na lang sa mundo. Napakasakit sa kaniya ng lahat. Tawa nang mapait si Vince at hindi na nagsalita pa. Oo! Napakabuti niya para pakasalan si Anne... Ngunit pinili niyang i-give up. Naubos ang kulay ng mukha ni Vince at binaba ang kanyang ulo upang kumain. Kumain siya ng pagkaing ito na parang chewing wax. Sa totoo lang gusto niyang tumayo at umalis sa harapan ng hapag, ngunit ang patakaran ng pamilya Valderama ay kailangan magsalo-salo ang pamilya sa pagkain at maghintay hanggang matapos ang lahat bago umalis. Sa buong proseso, walang pinapayagang magalit o tumalikod. Puno ng mantika ang mga kamay ni Hector at ipinakita ito kay Anne, sabay sabi "Pakainin mo ako, gusto ko rin nito oh." Nahihiya si Anne, kaya kinailangan niyang kumuha ng isang lobster
"Dumating na tayo sa puntong ito, kaya kailangan mong tanggapin ang realidad. Kung tutuusin, noong nangyari ito, talagang hindi ko basta-basta matanggal ang nararamdaman ko para sa'yo sa loob ng maraming taon. Lalo na nang isinugal mo ang buhay mo para sagipin ako sa sunog, hindi ko kayang ipagkanulo ang kabutihang iyon..." Pagkatapos niyang magsalita, hindi nagawang tumingin ni Vince kay Anne. Maaaring hindi alam ng iba kung ano talaga ang nangyari sa loob ng nasusunog na gusali, pero alam niya ito nang husto. Hindi napansin ni Anne ang kakaibang ekspresyon ni Vince at nagpatuloy sa pagsasalita. "Pero, Vince, noong binanggit mo ang tatlong taon nating relasyon, naisip mo ba kung ilang araw lang talaga tayong magkasama sa loob ng tatlong taon?" Nanlaki ang mga mata ni Vince sa takot: "Anong ibig mong sabihin?" "Madalas kang wala tuwing pista opisyal. Sa loob ng tatlong taon, tatlong beses kang nasa archaeological site tuwing Spring Festival. Lahat ng kasamahan ko ay umu
Pagkasabi noon ay hinawakan ni Vince ang kamay ni Anne na parang nababaliw. "Hindi! Hindi ako naniniwala!" "Sinasabi mo lang 'yan dahil natatakot kang gantihan niya ako, 'di ba?" "Sigurado ako! Anne, hindi ako naniniwalang mahal mo na kaagad si Uncle Hector sa ganito kaikling panahon. Si Uncle Hector ay isang malupit at walang awa na tao, masyadong kumplikado ang kaniyang nakaraan. Anne, pinakaayaw mo ang mga ganitong tao! Sabi mo dati, natatakot ka kay UncleHector ko!" Habang nagsasalita, huminga nang malalim si Vince at ibinaba ang boses niya: "Anne, huwag kang matakot. Alam kong may natitira pang kapangyarihan si Uncle Hector. Pero, pamangkin niya ako. Kahit na kunin kita at lumayo, hindi niya ako mapapatay. Basta maayos natin ang plano, makakatakas tayo. Pwede tayong mamuhay sa isang maliit na bayan kung saan walang nakakakilala sa atin…" Bago pa niya matapos ang sinabi, biglang narinig ang malamig at mababang boses ni Hector mula sa likuran niya. "Oh? Sige, su
*"Hindi ko inaasahan na mangyayari ang ganitong kalaking bagay sa pamilya sa panahong ito! Anne, hindi mo ginusto ang pagpapakasal sa anak ko at alam kong napilitan ka lang. Kung ayaw mo talaga... maaari pa akong magsalita ng ilang salita, at hindi kita pipilitin na manatili." Napakagaan ng loob ko sa kanya. Ma, handa akong magsikap upang maging mabuting asawa ni Hector." Nangilid ang luha sa mga mata ni Donya Estrelita, luha ng kaginhawahan at sunod-sunod siyang tumango "Good, good! Sa totoo lang, si Hector ay talagang mabuting tao. Kahit ano pa ang sabihin ng iba tungkol sa kanya, siya ay aking sariling laman at dugo. Kaya alam ko ang totoo! Ang tatlong magkakapatid na ito ay may iba’t ibang personalidad, iba’t ibang hilig, at iba’t ibang paraan ng paggawa ng mga bagay, ngunit lahat sila ay karapat-dapat sa tradisyon ng pamilya Valderama!" Sa labis na emosyon, mahigpit na hinawakan ni Donya Estrelita ang kamay ni Anne "Kung ganoon, ipagkakatiwala ko na sa iyo ang
Nang marinig ko ang sunod-sunod na tunog ng doorbell, agad na lumaba ang katulong para silipin kung sino ito. Tila may bisita na hindi namin inaasahan. Maya maya ay lumalakad papasok ang katulong at kinausap si Donya Estrelita"Donya Estrelita, may babae po sa labas, ang pangalan daw niya ay Joana. Sabi niya, kasamahan daw po siya ni Sir Vince. Sabi niya gusto raw niya kayong makita," sabi ng katulong Naputol ang magulong mga saloobin ko nang marinig ko iyon. Parang nagkaroon ng biglaang katahimikan sa aking paligid at tila ang bawat tunog ay naging mas malinaw sa aking pandinig. Lumingon ako kay Donya Estrelita. Matalim ang kanyang tingin, at hindi ko alam kung ano ang kanyang iniisip."Huwag mong papasukin. Ayoko siyang makita!" Sigaw niya, habang ang kanyang kamay ay iniunat at parang padabog na nagsalita. Ang lakas ng kanyang boses ay parang nagbigay ng malamig na hangin sa buong silid.Tumayo siya at kinuha ang isang kulay green jade bracelet. Agad niya itong isinuot sa aking pu
"hmp….Huwag mong sabihin..." Mabilis na tinakpan ni Anne ang kanyang bibig, "Paano mo nasabi lahat ng ito?""Misis ko ang pagkain at sex ay likas sa tao. Nag-aalala ako na kung hindi ko ipapakita ang tunay kong mga hangarin sa iyo, baka isipin ng misis ko na hindi ako sapat."Anne: ...Bigla akong nakaramdam na parang ako ang nagpapakawala ng bala sa aking sariling paa."Eh...ehh, wag ko na lang kayang isulat. Nakakahiya" Ang ulo ni Anne ay nakayuko ng mababa, nakasandal sa akin na parang isang munting quail.Talaga namang minahal ko siya sa ganitong paraan at hindi ko maiwasang biruin pa siya ng husto. "Ay hindi pwede. Paano kung tumanggi si Mrs. Valderama na magbayad? Kailangan ang utang ay binabayaran ng may interes. Tandaan mo negosyante ako"Sinasabi ko iyon habang kinakagat ang earlobe ni Anne "At may nakasulat na akong handwritten note para sayo hon... Hindi ba't dapat lang na ang Misis ko ay magsulat din para sa akin? O hindi ba ako mahal ng misis ko?"Pinagdikit ni Anne an
"Okay naiintindihan ko, pero hon, ano’ng naging resulta?""Ang resulta, kami ang tumira sa kanilang mga pangunahing kumpanya, at ng makuha na namin ito at hindi na nila kayang tumayo. Hinayaan na nila ang Tondo Pharmaceutical Industry at hindi na nangahas pang manghimasok. " hindi ko namamalayang lumakas pala ang tono ko at puno ng kapangyarihan at pagplano. Ang puso ni Anne ay kumabog na parang may tumama sa kanya.Hinawakan niya ang aking mukha at hinalikan ako ng direkta "hayst, ang galing talaga ng asawa ko! Gumastos ka ba ng malaking pera para durugin ang mga taong yun?""Oo." Tumango ako. "Malaki talaga ang unang puhunan. Nang mag-invest kami, unti-unting bumagsak ang mga stocks nila. Pero nung kinolekta na namin ang huling neto kagabi, lahat ng investments namin ay dumoble. At kumita kami ng malaking kita!"Ang dugo ni Anne ay uminit nang marinig iyon, at lalo pa niyang pinapuri ako."Honey, ang galing mo! Ikaw talaga ang pinaka-magaling na asawa sa buong mundo!"[sa isip ni A
Bahagyang itinaas ni Vince ang mga labi niya at tinitigan si Hector na may kakaibang tingin sa mata.Alam niyang hindi ginalaw ni Hector si Anne ng gabing iyon! Tinutukso niya ang lahat, para ipaalam na hindi niya kayang gawin ang nagawa niya!Sa katunayan, hindi naman talaga niya kaya!Si Hector ay tinitigan ng mga tao at ang mukha niya ay malamig tulad ng yelo sa isang kuweba.Pinagawa niya kay Renz ang 20,000 frog jumps pero sa tingin niya ay mukhang kulang pa rin iyon!Si Hector: ...Si Anne: ...Nahulog ang talaba sa bibig ni Don Antonio "Ano ito? Bakit kinakain ito ni Hector?"Tinakpan ni Anne ang kanyang mukha sa sobrang hiya "sorry Pa, wala po ito, nagkamali lang talaga ako."Hindi naintindihan na ni Don Antonio ang ibig niyang sabihin at tumingin siya ng may pagkalito sa kanyang panganay na anak.Tumingin si Felix sa mga talaba na may kakaibang ekspresyon "Pa dapat ka rin niya para malakas ang mga tuhod mo!” Kaagad na nag-react ang matandang lalaki "Ay naku, matanda na ako,
"Maganda kung ganun, dahil sa totoo lang wala akong kapatid na kagaya mo, kaya hindi ka na dapat nakikipag-ugnayan pa sa akin. At saka, kung gusto mong pagtawanan ako, mukhang hindi na yata yan mangyayari. Huwag mong kalimutan, Misis Valderama na ako ngayon. Kahit na bumagsak pa ang asawa ko , bilang isang Valderama ay igagalang pa rin ako sa buong Tondo!” "At saka, si Elaine, na pinakamamahal niyo, ano man ang gawin niya ay hinding hindi siya magiging Valderama."Hindi na ako nagtagal pa, in-screen shot ko ang tawag na iyon at pinatay ko diretso ang tawag ni Charles at ipinadala iyon kay Elaine."Elaine, tignan mo nga naman, si Charles mismo ang tumawag sa akin. Ang saya-saya ko!” Pagkatapos kong ipadala iyon, iniwan ko na ang cellphone ko at nagpatuloy ako sa pag-ihaw ng mga oysters.Kahit na may mga problema sa buhay, mas lalo ko nang na-appreciate ang pagiging medyo "makulit" na Anne ngayon. Iniiwasan ko na ang maging mabait at sunud-sunuran kanino man.Natigilan ako sa ginagawa
Inisip ko na baka nakatulong na rin ang pagiging bukas ko tungkol sa aking pamilya, at baka kahit paano ay makita nila na hindi ako pabigat, kundi may malasakit din sa eskwelahan at mga mag-aaral.Pagkatapos kong magsalita, huminga ako ng malalim at napansin ko ang pagbabago sa ekspresyon ni Principal Leoncio. Hindi ako sigurado kung na-appreciate ba niya ang mga sinabi ko. Kung may naramdaman man siyang kaba kanina, ngayon ay tila nawala ito. "Sige, Teacher Anne, dahil malinaw naman ang paliwanag mo sa akin, tutulungan kita. Pero pwede bang ayusin mo ang isyu mo sa pamilya mo."Pagkatapos niyang magsalita, biglang tumunog ang cellphone ni Principal Leonci.Tiningnan niya ang pangalan sa screen, at ang dati niyang kalmadong ekspresyon ay bahagyang nagbago. Agad niyang sinagot ang tawag ng may nanginginig na boses."Hello, Sir Hector! How are you today?”Natigilan ako ng marinig ko ang pangalan ng isang ‘Hector’Asawa ko ba ang tumawag sa kaniya?Paulit-ulit na sumagot si Principal Leo
Sumunod agad ang isa pang executive ay nagmamadaling magpaliwanag."Oo, tama! Maganda nga iyan saka sa pagkaka-alam ko ang mga indgredients niyan ay organic kaya usually siyang pino-promote ng mga sikat na personalidad! Kaya din naging malakas ang item na yan. Alam ko long last iyan!” Mukhang unti-unting lumuluwag ang tensyon, pero biglang sumingit ang isang bagong executive."Tama! Hindi ibig sabihin nito na may problema si Mr. Valderama sa aspetong iyon!"Renz: ...Lahat ng nasa meeting: !!!Muling lumubog sa awkwardness sa buong paligid.Biglang tumunog ang telepono sa mesa ko at galit ko itong sinagot.Sa kabilang linya, malakas at tuwang-tuwang boses ni Direktor Manuel ang bumungad sa akin."HAHAHAHA... Hector, narinig kong hindi ka na daw tinatayuan?” Hindi ko mapigilan ang lalong magalit sa narinig ko. "Sino naman ang nagsabi sa'yo niyan?""Sino pa, edi ang Asawa mo! Siya mismo ang lumapit sa akin at nagtanong tungkol sa kondisyon mo. HAHAHA! Hector, kung may nangyari sa'yo
Pagpasok ko pa lang sa loob ng principal’s office ay naglatag ng ilang picture si Principal Leoncio sa harapan ko. At ang mga picture na yun ay mga picture ko.Ang unang picture ay kuha noong araw na gusto akong hostage-in ng mga tauhan ni Papa sa harap mismo ng school.Sa isa pang picture, makikita akong nag-uutos sa mga bodyguard ng pamilya Valderama na itali ang mga taong iyon at dalhin sila sa teahouse sa kabila ng kalye kung saan naruruon ang Papa ko na nag-utos sa kanila.Sa anggulong ginamit sa kuha, nagmukha akong isang boss na matapang, may awtoridad, parang isang malaking boss sa isang mafia film.Nakita kong palihim na lumunok ng laway si Principal Leoncio , marahil ay natakot din siya..Dati, kaya pa niya akong kontrolin. Pero ngayon? Ibang Anne na ang nasa harap niya.Matagal siyang nag-isip bago maingat na nagsalita."Ganito kasi, Teacher Anne... may mga natanggap kaming reklamo mula sa maraming mga parents na may kasamang mga picture, at sinasabi nilang... nag-aalala s
Pinisil ko ang labi ko at ngumiti nang bahagya. "Sa totoo lang Mary, mas gusto ko ang sarili ko ngayon." Tinapik ni Mary ang balikat ko saka ngumiti "Dapat matagal mo nang ginawa 'yan!" Pero sa halip na mapangiti ako, naramdaman kong may bumabagabag pa rin sa akin. Napansin iyon ni Mary at sinulyapan ako. "Bakit? Tapos na ang pinakamalaking problema mo, pero mukhang hindi ka pa rin masaya?” Sa totoo lang, matagal ko nang gustong sabihin ito. Walang kinalaman ito tungkol sa nangyari sa akin. Dalawang gabi nang kakaiba ang ikinikilos ni Hector at hindi ko maiwasang mag-alala. Dalawang beses na niya akong tinatanggihan. Sa huli, napilit din nila akong magsalita. Pagkarinig pa lang niyon, napamura si Mary. "My God! Hindi na ba tumatayo ang tit* ni Hector?” “Hindi... hindi naman, hindi ganoon ang ibig kong sabihin ano ka ba yung bibig mo talaga nakakahiya kay Mrs.Sanvictores" mabilis kong sagot at pilit na ibinababa ang ulo ko. "Okay naman siya noon..." Umiling sa akin
"Naniniwala ako," sagot ko nang walang emosyon. "Pero alam mo naman ang ugali ni Papa, hindi ba? Tignan na lang natin kung paano ka niya paparusahan kapag nalaman niya ito." Sa sinabi ko kitang-kita ko kung paano siya napalunok at napaatras nang bahagya. Hindi na maitatago ang matinding takot sa kanyang mga mata. Alam niyang hindi basta-basta palalampasin ni Papa ang ganitong usapin at kilala namin pareho kung paano magalit si Papa lalo na kung malalaman niyang iniiputan siya sa ulo ni Mama. Hindi ko pa rin makalimutan ang nangyari dati , noong biglang yakapin ng isang baliw si Mama , halos mapatay na siya ni Papa sa bugbog. Dun pa nga lang sa bagay na hindi naman niya ginawa, paano pa kaya ngayon kapag nalaman ni Papa na ginamit niya ang pera ni Papa para ibigay sa ibang lalaki bilang tip? “Hindi. Hindi dapat malaman ni Rolando.” Matalim ang tingin na ibinigay sa akin ni Mama, ang kanyang mga ngipin ay mahigpit na nagkakaskasan habang nagsalita. "Hayop kang bata ka! Sabihi