Hindi ko na siya pinatapos."Hindi ako naniniwala sa mga pamahiin niyo! Naniniwala ako sa siyensya! At tandaan niyo ito ako, si Vince, ay walang gustong ibang makasama kundi si Anne lang!” Naiinis na pinagdikit ni Felyn ang kanyang mga labi. "Kahit hindi na siya virgin, ayos lang sa’yo?""Tama na! Hindi ko hahayaang siraan mo pa si Anne! Pinagsisisihan kong hindi ko agad kayo pinaaresto!"Matapos sabihin iyon, tumalikod ako nang walang pag-aalinlangan at lumabas ng bahay ng pamilya Valderama, mukhang namumutla habang dinadial ang numero ng aking lola."Lola… gawin mo na ang nararapat."Sa isang simpleng pangungusap lang, naunawaan ni lola ang lahat. Agad niyang tiningnan si Uncle Hector at inutusan ito, "Ipatawag niyo ang may-ari ng opera house at ipaaresto si Felyn ngayon din!"Pagkatapos noon, bumaling siya sa telepono at mahigpit na sinabi, "Vince, bumalik ka rito agad. May kailangan akong sabihin sa’yo."Mababa at seryoso ang tono ni Lola, na parang may isang napakahalagang b
Isa-isang nagsipag-bigayan ng kani-kanilang pagbati ang lahat ng tao sa bahay na iyon.Masayang nagpasalamat si Henry sa lahat , masaya niyang inimbitahan si Anne para makisalo sa hapag.“Anne, huwag kang mahihiya, parte ka na din ng pamilyang ito. Kumain ka lang ng kumain.” "Okay thank you." simpleng sagot ni Anne. Si Felix at Cielo ay parehong tumingin sa kanya nang maka-hulugan. Pagkatapos ng gabing ito, mukhang magkaka-alaman na ang lahat. Alam nilang hindi maganda kung patatagalin pa nila ito. Dapat ay malaman na ng lahat ang totoong kauganyan ni Anne kay Hector. Kailangang ayusin na ang mga gusot na nangyayari para hindi na ma confuse ang lahat. Nag-aalala rin si Donya Estrelita sa hindi niya magandang nararamdaman sa mga tinginang namamagitan sa kaniyang pamilya. Ngunit hindi din niya maialis ang pag-aalala niya tungkol sa bata sa tiyan ni Joana, at sa kabilang banda, nag-aalala siya na baka talagang nahulog na ang kaniyang anak na si Hector kay Anne. [Ah— sakit ng ulo.]S
Dinala ni Hector ang wheelchair niya sa tabi ng kanyang ina, kinapitan niya ito pero tinabig lang siya nito ng may inis sa kaniyang mga tingin. Hindi na kailangan ng anu pa mang salita. Tingin pa lang ni Donya Estrelita ay alam na ng lahat ang maaring mangyari.“Mamâ uminom ka na muna nitong gamot mo. Yung puso mo!” maamong sabi ni Hector “Bilisan mo Renz kumuha ka ng maligamgam na tubig.” pag-uutos ni Hector. Tiningnan siya ni Donya Estrelita ng matalim at sa huli kinuha din niya ang gamot sa kamay ni Hector at ininom ito. Piniga ni Don Antonio ang likod ng kamay ni Donya Estrelita, "Darling , alam ko ang tungkol dito. Nasa ibang bansa ka noon kaya’t hindi ko sinabi sa iyo dahil natakot akong mag-alala ka."Huminga ng malalim si Donya Estrelita at tumingin kay Hector: "Sabihin mo sa akin, anong nangyari?""Hayaan mong ako ang magsabi." Tumayo si Anne at saka nagsalita.Namutla si Jennie at halos hindi na siya makahinga sa kaba. Hindi na rin niya napapansin na napapahigpit na pala
Nang marinig ito, galit na inihagis ni Donya Estrelita ang tasa ng tsaa at sumigaw nang mababa "unbelievable! Nagplano ka laban sa ibang tao at pati na rin sa sarili mong pamilya!"Naguluhan si Henry at nagtatakang tinanong ang asawa "Jennie? Bakit mo to ginawa?"Namutia ng mukha ni Jennie sa sobrang takot, akala niya nang matapos ang hapunan at wala namang sinabi si Hector at Anne ay magiging maayos na ang lahat. Pero dahil sa tuso siya at alam niyang maaaring may mangyaring hindi maganda ngayong araw ay nagpasya siyang magpagawa ng pekeng picture ni Anne at Hector ng advance para magmukhang may relasyon sila. Pero... pero hindi niya inaasahan na ang mga paputok na iyon ay magdudulot ng insidenteng ito na mas maaga pang mangyari kaysa inaasahan niya.Hindi siya handa!"Darling, maniwala ka, pinagbintangan nila ako. May ebidensya ako..." Dumikit si Jennie sa manggas ni Henry na parang hindi makatayo ng maayos.Hindi bobo si Henry, at sa reaksyon ng asawa niya alam niyang totoo a
Itinutok ni Henry ang daliri sa mga bakas ng latigo sa kamay ni Vivian, nanginginig ang mga daliri niyang tinitigan si Jennie ng may hindi makapaniwalang mga mata."Yung sugat sa kamay ni Vivian... may kinalaman ba ito sa'yo?""Hindi lang ang mga kamay ko!" Sabi ni Vivian na may galit at tinitigan si Jennie."Walang kahit isang piraso ng mabuting laman sa katawan ko!Ang buong katawan ko ay pinaghati-hati, at paulit-ulit na pinalo ng latigo!Tinawag niya akong puta, isang malanding babae, at isang walang kahihiyang umakyat sa kama niya!At lahat ng ito, salamat sa aking pinakama-mahal na mommy!Dahil natatakot siya na baka maging kami ni Keifer, nababahala siya na baka mapunta ako sa panig ni Uncle Hector, kaya ginamit niya ang lahat ng paraan para mapilitan akong magpakasal kay Elijah.Nangako siya kay Daddy na hihingi siya ng tawad kay Ate Anne, pero sa huli, naisip niyang gamitin ang kamay ni Ate Anne para lasunin ako at itulak ako sa kama ng hayop na Elijah yun.Pagkatapos ng laha
Ngumiti si Vivian ng walang magawa "huhu! Kuya, ano pa bang silbi na sabihin ko sayo? Ang dapat mangyari ay nangyari na. At saka, kuya, kung bago pa ang gabing ito, sinabi ko sa'yo kung anong klaseng tao si mommy, maniniwala ka ba sa akin? I swear sinubukan ko ng ilang beses pero palagi mo akong sinisinghalan kaagad noon"Naalala ni Vince ang reaksyon niya noon at ngumiti.Nagtungo sila sa balkonahe at magkatabing naupo ang magkapatid sa balkonahe ng kwarto, naglabasan sila ng kanilang mga sama ng loob sa mga nangyari.Sinabi ni Vince kung gaano kasakit para sa kanya na mawala si Anne. Sinabi ni Vivian kung gaano kasakit sa kanya ang mawala si Keifer.Sinubukan nilang kahit papaano ay mapapagaan noon ang kirot sa kanilang mga puso. Pinat pat ni Vivian ang balikat ng kanyang kapatid at sinabi, "Huwag mong sisihin si Ate Anne. Wala siyang magawa noong gabing iyon, pareho lang kayo na na-set up ni Joana."Pag naiisip ni Vince ang pagbubuntis ni Joana, nanginginig na ang anit niya at
Pakiramdam ni Jennie ay tinamaan siya sa ulo, napakaputla ng mukha niya at halos hindi makahinga "Anong... anong sinabi mo..."Patuloy na ikinukubli ni Donya Estrelita ang pagkadismayang nararamdaman niya dahil sa naging aksyon ni Jennie"Jennie, hindi ko kailanman hinamak ang kahit isa sa tatlo kong anak. Wala akong pakialam kung sino ang maging makapangyarihan, lahat ng iyan ay nakasalalay lang sa kakayahan nila. Bakit mo ipinagpipilitan ang isang bagay sa maling paraan at nagawa mong sirain ang reputasyon mo ng dahil lang dito?Alam mo bang ang magkakapatid na mga iyan ay hindi kailanman nakaramdam ng kumpitensya sa pagitan nila!Ako, si Donya Estrelita Valderama na isang matandang babae, ay magsasabi ng isang mayabang na bagay ngayon. Ang ari-arian ng aming pamilya Valderama ay hahatiin ko ng pantay pantay para sa aking mga anak. Bakit mo kailangan pag-interesan ang kaunting kapangyarihan na iyon? Bukod pa rito, ang panganay kong anak na lalaki ang siyang dapat na nasa kapangyari
Pinaliwanag ni Don Antonio ang mga dahilan at epekto ng insidente, at pagkatapos ay napabuntong-hininga siya"Pasensya na Pedro pero mas makakaiging dalhin mo muna pabalik sa inyo ang anak mo at umaasa akong madi-displina siya ng mabuti.” Ang ama ni Jennie ay isang lalaki na maraming napagdaanang bagyo. Pagkatapos marinig ang mga nakakalokong akusasyon, medyo nahihiya siya at dumura ng malamig."Pwee.. nakakahiya ka Jennie, tumayo ka diyan at sumama ka sakin! Wala akong mukhang maiharap sa mga inlaws mo! Nagsisisi ako at nagkaroon ako ng isang anak na kagaya mo! Sumunod ka na sakin bilisan mo”Pagkatapos nitong sabihin, iniwan ni Pedro ang lugar.Tumayo si Jennie mula sa sahig na magulo at tinignan si Henry.Si Henry ay mabilis na tumalikod at hindi tumingin sa kanya. Gayunpaman kailangang sundan ni Jennie si Pedro pabalik sa kanilang bahay.Natapos ang malaking drama dito.Pumunta ang lahat pabalik sa kanilang mga kwarto.Si Anne ay malapit nang maglakad patungo sa guest room nang b
Pagkatapos sabihin iyon, nagbuhos siya ng tubig para kay Anne at inayos ang kanyang higaan.Nahiya si Anne, at mabilis siyang pinigilan. "Mrs. Sanvictores, huwag na po, nakakahiya naman. Maayos naman po ako, magpahinga na din po kayo at malayo ang binyahe niyo. Na-appreciate ko talaga ang pagpunta niyo dito at pagpayag sa kahilingan ng asawa ko"Ngumiti lamang si Mrs. Sanvictores at inayos ang kama, nagpalit siya ng komportableng cotton pajama, at umupo sa tabi ng higaan."Sinabi ko na kay Hector na aalagaan kita, kaya hindi muna ako babalik."Pagkatapos ay binuksan niya ang kumot at kinawayan si Anne."Anne, halika rito. Matagal ko nang gusto magkaroon ng anak na babae. Ngayong gabi, pagbigyan mo na ako at matulog tayong magkatabi."Nagkaroon ng kakaibang pakiramdam sa puso ni Anne.Mula pagkabata ay hindi niya kailanman naranasang matulog katabi ang kanyang ina.Minsan, naiinggit siya kay Elaine tuwing nakikita niyang kasama ng kanyang ina sa paglabas o natutulog magkasama.Pero sa
Pagkasigaw niya ay agad siyang nagsisi at luminga-linga sa paligid. Sa kabutihang palad, walang ibang tao sa paligid.Habang mas pinag-iisipan niya ma lalong hindi niya matanggap ang katotohanan.Sa simula pa lang ay ayaw niyang ituloy ito dahil napakasimple ng maliit na klinika at parang isang ilegal na pasilidad na walang sapat na lisensya.Nagkaroon ng saglit na katahimikan sa kabilang linya bago muling nagsalita ang kanyang kapatid,"Inamin ng matanda sa pulisya na ginalaw ka niya habang… nasa ilalim ka ng anesthesia at walang malay… ang batang dinadala mo ngayon ay siya ang totoong ama.""Ano?!"Parang binagsakan ng mabigat na martilyo ang ulo ni Joana, at dahan-dahang bumagsak ang katawan niya sa dingding."Hindi… paano… paano ako mabubuntis ng anak ng matandang iyon… ugh… ugh…hindi ako makakapayag"Pakiramdam niya ay masusuka siya sa sobrang pandidiri habang iniisip ang matandang lalaking humawak sa kanyang katawan. Napahawak siya sa kanyang bibig at pilit pinipigilan ang saril
“Sumama na lang po kayo ng matiwasay" Mahigpit na sagot ng pulis. "Inamin na ng pekeng teacaher na nag-abot ng susi ng sasakyan kay Miss Anne na kayo mismo ang nag-utos sa kanya na ibigay ang sasakyang may sira ang preno kay Miss Anne."Mabilis na nanlamig at namutla ang mukha ni Jennie.Napatingin siya kay Henry , ngunit sa halip na proteksyon, tanging matinding pagkadismaya ang nakita niya sa mata nito.Mabilis siyang lumapit at hinawakan ang kamay ng asawa, nagmamadaling nagpatunay."Hindi! Mahal, maling paratang ito! Pakinggan mo ko! Mahal! Please pakinggan mo ang paliwanag ko!Wala akong kinalaman dito! Tinawagan ko pa nga sila habang nasa daan para pigilan sila sa paggawa nito!"Pero nang matapos niyang sabihin iyon, napagtanto niyang naibulgar niya ang sarili niyang lihim at agad na nanahimik.Dahan-dahang binuksan ni Henry ang mga daliri ni Jennie, isa-isa."Wala ka na talagang pag-asa! Jennie, anuman ang maging resulta ng paglilitis sayo, maghihiwalay na tayo. Magpapagawa na
Hindi pinansin ni Vince si Joana at diretsong tumingin kay Anne"Handang isugal ni Uncle Hector ang kanyang buhay para sa’yo. Anne, kaya ko rin yung gawin!"Kasabay ng kanyang sinabi ay bahagyang ngumiti si Vince sa isang malamlam at mapanuksong paraan."Pwede na ba akong makipagkumpetensya sa kanya nang patas ngayon?"Gulat na gulat si Joana sa kanyang narinig."Kuya! Ano bang sinasabi mo! Paano mo nagagawang sabihin ang mga bagay na 'yan sa harapan ko at ng anak natin!"Pakiramdam ni Joana ay labis siyang naagrabyado!Kitang-kita niyang isinugal ng kanyang sariling kasintahan ang buhay nito para sa ibang babae at ngayon, umaamin pa ito sa tunay niyang nararamdaman sa harapan niya!Malamig na tiningnan ni Vince si Joana at walang emosyon na sinabi"Kung ayaw mong makinig, edi umalis ka.Ikaw ay ina lang ng aking anak, 'yun lang.Joana, kahit sabihing bunti ka sa anak natin pero hindi mo kayang kontrolin ang damdamin ko."Kagigising pa lang ni Anne at nang makita ang nangyayari kaya s
Samantala, ang driver ng itim na sasakyan ay mabilis na lumabas, na duguan ang ulo, tumalon sa railing, at gumulong pababa sa bundok para makatakas.Sa kabila ng lahat, naligtas si Anne dahil sa pagkaka-yakap ni Hector na bahagyang may gasgas lamang sa katawan.Nang tuluyan siyang mahimasmasan, mahigpit niyang niyakap si Hector, punong-puno ng damdamin at pasasalamat dahil sa second life niya dahil dito. Mukhang puno ng emosyon at tensyon ang eksenang ito, lalo na sa pagitan nina Anne, Hector, at Vince. Ang matinding sakripisyo ni Hector upang iligtas si Anne ay nagpapakita ng kanyang matinding pagmamahal at dedikasyon. Gayunpaman, may misteryo pa ring bumabalot sa kanilang sitwasyon, lalo na sa mga taong maaaring nasa likod ng panganib na kanilang kinakaharap. Paulit-ulit na isinugal ng lalaking ito ang kanyang buhay upang iligtas siya, at labis itong nagpagalaw sa kanyang damdamin.Ngunit sa oras na iyon ay matindi rin ang tensyon sa buong katawan ni Anne. Dahan-dahan siyang bumu
Sunod-sunod na mga sasakyang pangkomersyal na may malalakas na busina sa bubong ang mabilis na lumagpas sa sasakyan ni Anne at tumuloy sa unahan niya.Biglang may nagsalita mula sa loudspeaker sa kaniyang harapan."Paunawa sa lahat ng motorista! May isang puting sasakyan na may plakang JA7568 sa likuran natin na may sira ang preno. Pakiusapan ang lahat na lumipat agad sa pangalawang linya para sa kaligtasan ng lahat.""Paunawa sa lahat ng motorista..."Kapwa napabuntong-hininga sina Anne at Joana, kahit papaano ay nabawasan ang kanilang kaba.Lumabas na kaya pala nandito ang mga sasakyang ito ay upang tumulong at linisin ang daan para sa kanila! Sa sandaling iyon, narinig nila ang mahinahon at matatag na tinig ni Hector mula sa speaker ng cellphone."Huwag kang matakot, paparating na ang mga tao ko mula sa sangay. Malapit na din akong dumating.""Ok hon," sagot ni Anne, ngunit nanatiling tensyonado ang kanyang katawan.Pagkalipas ng sampung minuto, naitaboy na ang mga sasakyan sa pa
"Pag-isipan mo ito nang mabuti. Nagpunta ako rito para sa isang business trip, at sakto namang nasa parehong van tayo papunta dito. Sakto rin na ang pupuntahan kong eskwelahan ay malapit sa ospital na pupuntahan mo.""At si Teacher Jeffrey? Bigla siyang nagkaroon ng sakit ng tiyan at ibinigay sa akin ang susi ng kotse... Hindi ba parang masyadong co-incidence ang lahat?"Nanlaki ang mata ni Joana."Gusto mo bang sabihin na may gustong patayin ka? Napahamak lang ako dahil sumakay ako sa kotse mo?"Napailing si Anne at tiningnan siya na para bang napaka-obvious ng sagot."Ayan na nga ang sinabi ko, hindi ba?"Habang nagsasalita, saglit niyang ibinaba ang tingin sa tiyan ni Joana."Sadyang pinaalis ng may gawa nito si Vince at iniwan kang mag-isa sa sasakyan ko... Natatakot akong baka ang tunay nilang pakay ay patayin ang batang dinadala mo."Namuti ang mukha ni Joana sa narinig."Huh? Si Tita Jennie?! Sinadya niyang sabihin kay Vince kagabi na may kaibigan siyang pumunta sa Batangas Hos
Nang makita niyang hindi pa rin pumapayag si Anne, tumingin siya rito na parang kawawang kuting."Makakaya mo bang iwanan ang isang buntis na may kambal sa gilid ng daan? Hindi ko pa kabisado ang lugar na ito, wala na rin si Kuya Vince.. Natatakot ako...""Manahimik ka! Joana, hindi ako lalaki, kaya hindi uubra sa akin ang ganyan mong paglalambing," inis na sagot ni Anne habang sumusulyap sa kanya. Alam niyang kung iwan niya ito at may mangyaring masama, siya ang masisisi, kaya napabuntong-hininga na lang siya."Sige, I-kabit mo na ang seatbelt mo!" dagdag niya nang may iritasyon. Mabilis namang sumilay ang tuwa sa mukha ni Joana at agad niyang isinara ang seatbelt.Sa biyahe ay nakangiting pinagmamasdan ni Joana si Anne."Ate Anne, ang galing-galing mo noong tumakbo ka bilang vice chairman. Sobrang hanga ako sa kung paano ka nag grow.""Ate Anne, gusto ko talaga na maging pamilya tayo at ituring kang Tita ko.""Pwede ba nating kalimutan ang mga hindi pagkakaunawaan noon at magkasun
Bumilis ang tibok ng puso ni Jennie at iniisip na baka nahuli siya. Gayunpaman ay pinapasok niya si Henry at pilit na nagpapanatili na kalmado saka nagtanong, "so , bakit ka nga nandito?"Huminga nang malalim si Henry at tiningnan siya nang may pag-aalangan. "Mag-impake ka. Pupunta ako sa Japan ngayon. Isasama kita para makita mo ang mga cherry blossom."Doon unang nagkita ang dalawa noon.Dahil sa maraming taon niyang pagtuon sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Hector, napabayaan ni Henry ang kanyang pamilya. Sa totoo lang pakiramdam niya ay may pagkakasala siya sa nangyari sa pamilya niya.Gusto niyang isama si Jennie sa isang lakad at maipadama rito ang pagmamahal at maitama ang mga pagkakamali nito.Nanlaki ang mga mata ni Jennie sa pagka-gulat, at napangiti siya nang maluwang. "Henry, hintayin mo ako, maghahanda lang ako saglit.""Mm." Tumango si Henry .Maya-maya pa ay sabay na silang umalis.Sa kanilang biyahe na bumabalik sa kanilang alaala ng kabataan, kapwa sila nadala sa