Tahimik akong nakatayo sa harap ni Mommy, habang nararamdaman kong unti-unti nang bumabagsak ang mundo ko. Parang binibiyak ang puso ko sa bawat salita niya, pero hindi ko magawang gumalaw. Wala akong magawa. Ito na ang katotohanan—ang katotohanang kinatatakutan naming lahat. “Gusto ko na lahat ng miyembro ng Valderama Family ay gagalangin ako!” mariing sabi ni Mommy, nanginginig ang boses niya sa galit. “Gusto ko na lahat ng mga mayayamang asawa sa Manila ay yumuko at magpakumbaba sa harapan ko kapag nakita nila ako! Hindi ko na kayang tiisin ang palaging mayabang na itsura ng Uncle mo! Lagi na lang niya tayong minamaliit! Bakit?! Ano bang mali sa atin kaysa sa kanya?!” Nagulat ako sa pagsabog niya ng damdamin. Napako ako sa kinatatayuan ko—walang salitang lumalabas sa bibig ko. Ilang sandali akong nanatiling tahimik bago ko nagawang magsalita, mahina pero puno ng hinanakit. “Mommy… bakit ka naging ganito?” halos pabulong kong tanong. “Kung gusto mo ng kapangyarihan
Mahigpit kong tiniklop ang report at marahas na isinilid ito sa aking bag. Nag-aapoy ang aking damdamin habang nakatitig ako kay Mommy."Kaya mo ibinigay ang mapapang-asawa ni Kuya kay Uncle Hector, dahil alam mong hindi magkaka-anak si Anne, para manatiling walang anak si Uncle dahil ng sa gayun ay hindi siya maging karapat-dapat sa posisyon ng chairman? Para masigurong ang ating pamilya ang magwawagi?"Hindi sumagot si Mommy. Ngunit alam kong totoo ang sinabi ko.Sa mundo ng mayayamang pamilya, napakahalaga ng pagkakaroon ng tagapagmana.Napalunok ako. "Mommy, ang lupit mo. Alam ba ito ni Daddy?"Biglang tumayo si Mommy, kitang-kita ko sa kanyang mukha ang pagkapikon. "Ano ang sinabi mo? Ako malupit? Para kanino ko ba ginagawa ito? Kung ang Daddy mo o ang Kuya mo ang may kapangyarihan, mag-iiba ang halaga mo! Sa oras na iyon, maaari mong piliin ang sinumang lalaking gusto mo sa Manila ng walang pag-aalala! Vivian, hindi ka maaaring maging iresponsable!"Nagningning ang aking mga
ANNE POV Kinabukasan, pumasok ako sa trabaho gaya ng nakagawian. Pagdating ng tanghalian, isang hindi pamilyar na babae na nasa edad 28 ang dumating sa aking desk. “Hello, kayo po ba ang teacher ng Class 8, Ms. Anne?” Tumango ako. “Oo, bakit po?.” “Pwede po ba tayong mag-usap sandali?” Banayad ang kanyang hitsura, at malumanay at magalang ang kanyang boses, kaya hindi ako tumanggi. Inisip kong isa siyang magulang ng estudyante, kaya tumingin ako sa aking relo at nagtanong, “Pwede ba tayong pumunta sa coffee shop sa tapat ng paaralan?” “Sige.” Naglakad kaming dalawa papunta sa coffee shop. Pagkaupong pagkaupo namin, agad akong nagtanong. “Hello, sino pong estudyante ang anak ninyo? May gusto ba kayong pag-usapan tungkol sa kanya?” “Hindi ako parents ng estudyante mo. Kaibigan ako ni Vince. Ako si Angelica Diokno, at isa akong doktor. Narito ang aking business card.” Inabot niya ito sa akin habang nagsasalita. Dahil sa paggalang, tinanggap ko ang business card at t
Halatang nag-aalinlangan si Vivian, pero kinuha niya ang isang medical examination report mula sa kanyang bag. “Ito… ito ang ibinigay ng mama mo sa Mommy ko ilang buwan na ang nakalipas. Nang makita niya ito, napagdesisyunan niyang hindi matuloy ang kasal niyo ni Kuya…” “Nanggaling sa mama ko?” Napakunot ang noo ko habang kinukuha ang report. Nang mabasa ko ito, nanlaki ang mga mata ko. Ilang buwan na ang nakalipas, sumama ako kay Elaine sa ospital para sa isang routine check-up. Taun-taon, may regular na medical examination ang pamilya namin, kaya hindi ko iyon binigyan ng malalim na kahulugan noon. Makalipas ang ilang araw, tinanong ko ang pamilya ko kung nakuha na nila ang resulta ng check-up, pero ang sabi nila, wala pa. Ang tanging sinabi ng doktor ay maayos naman ang kalusugan ko, kaya hindi ko na ito inisip. Pero malalaman ko na ang sarili kong ina ay may alam na tungkol dito dahil kinuha niya ang medical report ko at ibinigay ito sa magiging biyenan ko—para ipag
“Anak, huwag mong alalahanin ‘yan. Ako ang biyenan mo, at hindi kita pipilitin. Kung gusto mong magkaanak, subukan mo ulit. Kung ayaw mo, edi huwag! Pwede namang mag-ampon! Ikaw ang mas mahalaga, hindi ang pagkakaroon ng anak. Maikli lang ang buhay—hindi mo dapat sayangin ang lahat ng oras mo sa kakaisip tungkol dito. Dapat mong maranasan ang tunay na buhay.” Sa narinig ay lalo pang humagulgol ang babae. “Mama—salamat po.” Habang pinapanood ko sila, hindi ko napigilang ilayo ang mukha ko at punasan ang mga luhang hindi ko namalayang tumulo. Nakaramdam ako ng matinding inggit. Napakaswerte niya—may ina at biyenan siyang nagmamahal at sumusuporta sa kanya. Kung meron lang akong ganoong klase ng pamilya, siguro hindi ako magiging ganito kalungkot at walang magawa. Biglang hinigpitan ni Vivian ang yakap sa akin, para bang gusto niyang iparamdam na hindi ako nag-iisa. “Hipag, huwag ka ng malungkot. Hindi naman daw ito kasing lala ng iniisip mo,” malambing niyang sabi. Alam k
Hindi ko alam kung gaano katagal akong umiiyak, pero nang mapagod ako, dahan-dahan kong ipinikit ang aking mga mata at nahulog sa mahimbing na tulog. Nasa kalagitnaan ako ng antok nang maramdaman kong lumubog ang kama sa tabi ko. Isang bisig ang dumaan sa aking baywang at mahigpit akong hinila papunta sa kanyang mga bisig. Napapitlag ako, ngunit lalong humigpit ang yakap ng taong nasa likuran ko. Isang pamilyar at mainit na tinig ang bumulong sa aking tainga. “Ako ‘to.” Muling bumilis ang tibok ng puso ko. Lumingon ako sa kanya, saka ko siya ginawaran ng halik sa pisngi. Napatingin si Hector sa akin, tila nagulat sa biglaan kong pagiging masuyo. Napangiti siya at tinanong, “aba mukhang nasa mood ang asawa ko ngayong gabi?” Hinawakan ko ang likod ng ulo niya, bahagyang kinagat ang kanyang baba, saka bumulong, “Ayaw mo ba?” “Siyempre gusto ko,” natawa siya, halatang tuwang-tuwa. “Mukhang epektibo ang therapy ko sa’yo.” Kinapitan niya ang kamay ko at pinuwesto ito sa k
Bahagya kong hiniga ang aking katawan sa kama habang nakahiga at malandi kong tinaas baba ito sa ibabaw ng kaniyang tit*. "ahhhhh hon...ish…" maya maya ay humarap na ako sa kaniya . Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata. Pinaandar ko ang aking daliri sa ilalim ng kaniyang mga labi saka ko ito sinunggaban ng mainit na halik. Kahit ako ay init na init na din. Nilabanan ni Hector ang paglalaro ng aking dila sa kaniyang bibig. Ibinaba ko ang aking mga labi sa kaniyang leeg, pababa sa kaniyang matitigas na dibdib, at ang aking kamay ay malayang naglalakbay sa kaniyang katawan. Nilaro ko ang aking dila pababa hanggang sa umabot na ito sa ulo ng tigas na tigas niyang tit*. Pinaikot ko ang aking dila sa ulo nito at ang aking mata ay pinako ko sa pagkakatingin sa kaniya. "ahghhhh.... ummmmm.... Anne ang galing mo na! Sige lang ituloy mo!" napapaungol niyang sabi. Taas baba ko itong kinain, hanggnag sa marinig ko na ang malakas na pag ungol ni Hector. Hindi na nakatiis si Hector at tinanggal
Ramdam na ramdam ko ang lalong paglaki ng kaniyang tit* sa loob ng aking bibig. Halos hirap na akong isubo ito ng buo dahil sa haba at taba nito. Parehas kaming lunod na sa mundo ng pagnanasa. Kaya naman mabilis akong inikot ng aking asawa. At pumatong siya sa aking ibabaw“Ang galing mo! Sayo’ng sayo lang ako! Kahit na anu pang mangyari!” Malambing niyang bulong sa aking bibigWalang ano-ano ay itinutok na ni Hector ang kaniyang tit* sa entrada ng puk* ko at mabilis itong pinadausdos sa loob. Bahagya akong napaurong sa sakit. Kahit paulit ulit na kaming nagtatalik ay hindi ko pa rin maiwasang hindi mapaurong sa unang pagpasok niya sa aking katawan. Hindi pa rin ako nasanay sa laki ng tit* ni Hector.“Ahhh hon, ang sikip sikip mo talaga. Mmm aaahhh….” Madiin ang bawat pagbayong ginagawa niya sa aking loob . Bawat pagkadyot niya ay may dalang kakaibang kiliti sa akin. Ang kanina ay mahapdi at masakit na pakiramdam ngayon ay napalitan ito ng kakaibang sarap at paghahangad ng mas higit
"Bakit? Ibig sabihin, si Papa lang pala ang nakakaalam na maayos ang binti mo?"Habang nagsasalita si Anne ay kalmado nang naupo si Hector sa tabi niya."Mas kaunti ang nakakaalam, mas mabuti. Kung hindi nila alam, mas natural ang magiging reaksyon nila, kaya mas madali nating maloloko ang mga tagalabas. Si Papa? Hindi rin talaga niya alam nagkataon lang na nakita niya akong nagre-rehabilitate."Sandali siyang tumigil bago nagpatuloy. "Ilang taon na ang nakalipas, may isang misteryosong organisasyon na lumitaw sa Tondo na tinatawag nila ang kanilang sarili bilang Black Hawk Hall.""Ang grupong ito ay palihim na pumasok sa malalaking pamilya, sinusubukan nilang makipagsanib sa kanila upang manupalahin at kontrolin ang ekonomiya ng Tondo. Noong panahong iyon, gusto nilang gamitin ang pamilya Valderama bilang tulay para maipasok ang isang lason na bakuna sa pamamagitan ng pambansang sistema, yung mga libreng turok sa mga healt care center sa mga baranggay para sa mga bata.” "Tumanggi si
Sa wakas, tumayo si Hector at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Anne, at seryosong sinabi, "Hintayin mo ako. Magpapakuha muna ako ng kwarto para doon ko ipaliwanag sa'yo nang maayos. Maraming tao dito sa corridor, at hindi ko gustong may ibang makarinig sa usapan natin."Sa isang iglap, agad niyang tinawagan ang kanyang mga tauhan upang kumuha ng kwarto, pagkatapos ay mabilis na dinala si Anne palayo.Habang si Luigi , na naiwan sa lugar, ay napaihip sa hangin at hindi makapaniwala."Si Hector ba talaga ‘yung lumuhod kanina?Tama ba ang nakita ko? Nananagip ba ako?Pero hindi ako maaaring magkamali sa nakita ko.My God!Talaga bang lumuhod si Hector para humingi ng tawad sa asawa niya?!Si Hector ang hari ng Tondo, lumuhod sa isang babae?!Grabe, pasabog to! Hahaha” Dali-daling tinawagan ni Luigi si Keifer upang ipamalita ang tsismis. "Keifer, alam mo ba kung ano ang nakita ko ngayon?""Ano?"Halos hindi mapakali si Luigi sa sobrang tuwa. "Ito na nga, nakita kong nag-aaway si Hect
Sa isang iglap, nanlabo ang paningin ni Euleen.Ang kahihiyan ng nakaraang pangyayari ay muling bumalik sa kanyang isipan, at halos gusto niyang sumigaw sa sakit ng alaala.Mas masakit pa sa kanya ang pag-amin na hindi siya minahal ni Hector, kaysa sa mismong kamatayan.Sa loob ng mahabang panahon sinigurado niyang si Hector lamang ang lalaking mapapang-asawa niya.Pinilit niyang tumayo at gusto niyang tumakas.Ngunit biglang pumasok si Renz na may seryosong ekspresyon sa mukha. "boss, patay na ang driver. Totoo ang hinala mo, parte siya ng miyembro ng Black Hawk Hall."Biglang nanigas ang kamao ni Hector. Galit na galit siya ng maisip niyang may natitira pa ring miyembro ng Black Hawk Hall sa Tondo ang malayang gumagala gala.Matalim ang kaniyang tingin at ibinaling kay Renz. "Kung ganoon, wala nang halaga si Euleen. Itapon siya ngayon sa harapan ng hotel ng pamilya Cruz. Nakakairita siyang tingnan.""Ok boss!" mabilis na sagot ni Renz.Tumingin siya kay Euleen nang may matinding
Pumasok siya sa kwarto at ang matataas na takong ng sapatos niya ay lumalagutok sa sahig, puno ng kumpiyansa.Bago pa makapagsalita si Hector ay matalim na siyang tinitigan ni Anne at matapang na nag-utos—"Tumalikod ka. Huwag kang tumingin!"Agad na tumalikod si Hector at iniiwas ang tingin kay Euleen.Nakita ito ni Euleen at halos sumabog siya sa sobrang galit."Hector, ikaw ang lalaki?!Pinatalikod ka lang niya, sumunod ka agad!Huwag mong kalimutan, ikaw si Hector Valderama ang kinakatakutan ng lahat sa Tondo!"Pero nanatiling nakatalikod pa rin si Hector nang sumagot, malamig ngunit may halong biro"Sa pamilya namin, ang asawa ko ang may mas mataas ang ranggo.Kaya hindi ako pwedeng sumuway sa kanya.Kung hindi ako makikinig, baka wala akong maging baon sa mga susunod na buwan."Nanlaki ang mga mata ni Euleen.Parang may isang bagay siyang hindi maintindihan."A-Ano'ng sinabi mo?Asawa?!Paano mo siyang naging asawa?!""Hindi...hindi totoo yan. Imposible!" sigaw ni Euleen at hind
Ang lalaking nasa nakikita niya ay matangkad, may tuwid na tindig at ibang-iba sa lalaking nakapako sa wheelchair.Pero siya iyon.Ang kanyang asawa.Hindi maipaliwanag ni Anne ang pagkabigla sa kanyang dibdib, pero kasunod noon, nangibabaw ang galit niya sa panlilinlang ni Hector.Humanda ka Hector!Niloko mo akong hindi ka makalakad, tapos ngayon may lakas ng loob ka pang tumingin sa ibang babae?!Pinatay niya ang tawag at mabilis na naglakad papunta sa Room 808 ng hotel.Sa kabilang dako, halos mawalan ng malay si Euleen sa sobrang pagkahumaling nang makita si Hector.Ang mahalaga rito ay nakakatayo siya!Ang kanyang tindig ay matuwid, at ang kanyang presensya ay nakakabighani. Suot niya ang isang navy blue dark-patterned suit na perpektong plantsado, at nakasandal siya sa pintuan ng kwarto habang ang isang kamay ay nasa bulsa ng pantalon niya.Sa ilalim ng malamyang ilaw, lalong lumitaw ang kanyang pagka-elegante at nakakaakit na karisma.Ang kanyang mahahabang mata sa likod ng ka
Pagkatapos noon ay pumasok siya sa banyo.Sa puntong ito ay agad na sumakay ng taxi si Anne para pumunta sa binanggit na address ng hotel, at dali-daling pumunta roon.Ngunit hindi siya nagmadaling "mahuli sa akto."Sa halip, pumunta muna siya sa isang coffee shop malapit sa hotel, umorder ng kape at maliit na cake, saka naupo nang komportable.Sa totoo lang, curious din siya kung paano magre-react si Hector.Pagkalabas ni Euleen mula sa shower, agad niyang napansin si Anne sa video, relaks na nakaupo sa isang maliit na booth ng café, umiinom ng kape at kumakain ng cake.Ang walang pakialam na itsura nito ay lalo pang nagpagalit sa kanya."Anne, hindi ka ba kinakabahan? Malapit nang makipagtalik sa akin si Hector!"Ningitian lang siya ni Anne at eleganteng humigop ng kape, saka sumandal sa malambot na sofa."Euleen, sa tingin ko ay mas kinakabahan ka kaysa sakin. Sa totoo lang, hindi ka sigurado kung tatabihan ka nga ni Hector sa higaan, tama ba ko?"Biglang natigilan si Euleen pagkat
Pagkatapos sabihin iyon, nagbuhos siya ng tubig para kay Anne at inayos ang kanyang higaan.Nahiya si Anne, at mabilis siyang pinigilan. "Mrs. Sanvictores, huwag na po, nakakahiya naman. Maayos naman po ako, magpahinga na din po kayo at malayo ang binyahe niyo. Na-appreciate ko talaga ang pagpunta niyo dito at pagpayag sa kahilingan ng asawa ko"Ngumiti lamang si Mrs. Sanvictores at inayos ang kama, nagpalit siya ng komportableng cotton pajama, at umupo sa tabi ng higaan."Sinabi ko na kay Hector na aalagaan kita, kaya hindi muna ako babalik."Pagkatapos ay binuksan niya ang kumot at kinawayan si Anne."Anne, halika rito. Matagal ko nang gusto magkaroon ng anak na babae. Ngayong gabi, pagbigyan mo na ako at matulog tayong magkatabi."Nagkaroon ng kakaibang pakiramdam sa puso ni Anne.Mula pagkabata ay hindi niya kailanman naranasang matulog katabi ang kanyang ina.Minsan, naiinggit siya kay Elaine tuwing nakikita niyang kasama ng kanyang ina sa paglabas o natutulog magkasama.Pero sa
Pagkasigaw niya ay agad siyang nagsisi at luminga-linga sa paligid. Sa kabutihang palad, walang ibang tao sa paligid.Habang mas pinag-iisipan niya ma lalong hindi niya matanggap ang katotohanan.Sa simula pa lang ay ayaw niyang ituloy ito dahil napakasimple ng maliit na klinika at parang isang ilegal na pasilidad na walang sapat na lisensya.Nagkaroon ng saglit na katahimikan sa kabilang linya bago muling nagsalita ang kanyang kapatid,"Inamin ng matanda sa pulisya na ginalaw ka niya habang… nasa ilalim ka ng anesthesia at walang malay… ang batang dinadala mo ngayon ay siya ang totoong ama.""Ano?!"Parang binagsakan ng mabigat na martilyo ang ulo ni Joana, at dahan-dahang bumagsak ang katawan niya sa dingding."Hindi… paano… paano ako mabubuntis ng anak ng matandang iyon… ugh… ugh…hindi ako makakapayag"Pakiramdam niya ay masusuka siya sa sobrang pandidiri habang iniisip ang matandang lalaking humawak sa kanyang katawan. Napahawak siya sa kanyang bibig at pilit pinipigilan ang saril
“Sumama na lang po kayo ng matiwasay" Mahigpit na sagot ng pulis. "Inamin na ng pekeng teacaher na nag-abot ng susi ng sasakyan kay Miss Anne na kayo mismo ang nag-utos sa kanya na ibigay ang sasakyang may sira ang preno kay Miss Anne."Mabilis na nanlamig at namutla ang mukha ni Jennie.Napatingin siya kay Henry , ngunit sa halip na proteksyon, tanging matinding pagkadismaya ang nakita niya sa mata nito.Mabilis siyang lumapit at hinawakan ang kamay ng asawa, nagmamadaling nagpatunay."Hindi! Mahal, maling paratang ito! Pakinggan mo ko! Mahal! Please pakinggan mo ang paliwanag ko!Wala akong kinalaman dito! Tinawagan ko pa nga sila habang nasa daan para pigilan sila sa paggawa nito!"Pero nang matapos niyang sabihin iyon, napagtanto niyang naibulgar niya ang sarili niyang lihim at agad na nanahimik.Dahan-dahang binuksan ni Henry ang mga daliri ni Jennie, isa-isa."Wala ka na talagang pag-asa! Jennie, anuman ang maging resulta ng paglilitis sayo, maghihiwalay na tayo. Magpapagawa na