Bahagya kong hiniga ang aking katawan sa kama habang nakahiga at malandi kong tinaas baba ito sa ibabaw ng kaniyang tit*. "ahhhhh hon...ish…" maya maya ay humarap na ako sa kaniya . Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata. Pinaandar ko ang aking daliri sa ilalim ng kaniyang mga labi saka ko ito sinunggaban ng mainit na halik. Kahit ako ay init na init na din. Nilabanan ni Hector ang paglalaro ng aking dila sa kaniyang bibig. Ibinaba ko ang aking mga labi sa kaniyang leeg, pababa sa kaniyang matitigas na dibdib, at ang aking kamay ay malayang naglalakbay sa kaniyang katawan. Nilaro ko ang aking dila pababa hanggang sa umabot na ito sa ulo ng tigas na tigas niyang tit*. Pinaikot ko ang aking dila sa ulo nito at ang aking mata ay pinako ko sa pagkakatingin sa kaniya. "ahghhhh.... ummmmm.... Anne ang galing mo na! Sige lang ituloy mo!" napapaungol niyang sabi. Taas baba ko itong kinain, hanggnag sa marinig ko na ang malakas na pag ungol ni Hector. Hindi na nakatiis si Hector at tinanggal
Ramdam na ramdam ko ang lalong paglaki ng kaniyang tit* sa loob ng aking bibig. Halos hirap na akong isubo ito ng buo dahil sa haba at taba nito. Parehas kaming lunod na sa mundo ng pagnanasa. Kaya naman mabilis akong inikot ng aking asawa. At pumatong siya sa aking ibabaw“Ang galing mo! Sayo’ng sayo lang ako! Kahit na anu pang mangyari!” Malambing niyang bulong sa aking bibigWalang ano-ano ay itinutok na ni Hector ang kaniyang tit* sa entrada ng puk* ko at mabilis itong pinadausdos sa loob. Bahagya akong napaurong sa sakit. Kahit paulit ulit na kaming nagtatalik ay hindi ko pa rin maiwasang hindi mapaurong sa unang pagpasok niya sa aking katawan. Hindi pa rin ako nasanay sa laki ng tit* ni Hector.“Ahhh hon, ang sikip sikip mo talaga. Mmm aaahhh….” Madiin ang bawat pagbayong ginagawa niya sa aking loob . Bawat pagkadyot niya ay may dalang kakaibang kiliti sa akin. Ang kanina ay mahapdi at masakit na pakiramdam ngayon ay napalitan ito ng kakaibang sarap at paghahangad ng mas higit
Biglang nanigas ang katawan niya, at unti-unting niyang binawi ang kaniyang kamay.Alam ko, naalala niya ang naging reaksyon niya noon—ang hindi kaagad pagnanais ng anak. Sigurado akong hindi iyon madaling kalimutan.Pero agad siyang ngumiti at sinagot ako, “Gusto ko! Basta anak natin, gusto ko.”{Sa isip ni Hector: Totoo ang sinabi kong iyon. Kahit lalaki o babae, basta anak namin, mamahalin ko. Pero fvck! Nagbibiro ba si Anne gusto ko pang mas matagal pa kaming magsama na kaming dalawa lang muna.}Sa narinig ko, parang may mabigat na batong muling bumagsak sa dibdib ko.Ang usapin tungkol sa anak ay parang anino na laging nakabuntot sa isip ko.Napansin ni Hector ang pagbabago sa akin. Hinalikan niya ang aking punong tainga at mahinang nagtanong, “Bakit mo biglang naisip ‘yan? Gusto mo na ba talagang magka-anak?”Matapang kong sinagot, “Oo! hon, mag baby na tayo!”Siguro nga, tama ang sinabi ng doktor—baka kaya kong mabuntis nang natural way! Habang bata pa ako, dapat subukan ko n
DURING LUNCH TIMEAbalang -abala ako sa mga lesson plan na ginagawa ko ng biglang tumunog ang cellphone ko sa gilid ng aking laptop. Pagtingin ko sa message, Si Mama.{“Nasa Max’s Restaurant ako, malapit sa eskwelahan mo. Room 6. Punta ka rito ngayon!”}Hindi na ako nag-atubili. Inayos ko ang gamit ko , timing din naman ang pagkaka-message niya dahil gusto ko din talaga siyang makausap tungkol sa medical examination report ko. Dahil pakiramdam ko ay magiging mahaba ang aming pag-uusap ay dali-dali na akong pumunta sa kinaruruonan ni Mama. Pagpasok ko sa maliit na silid, bumungad kagad ang naka-arkong kilay ni Mama. Saglit akong natigilan.Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili—nanay ko ba talaga ito? Dahil sa tuwing nakikita ko siya, pakiramdam ko na parang kinakaharap ko ang aking mortal na kaaway. Wala pa man akong nasasabi, agad na akong sinermunan ni Mama.“Aba, ikaw punyeta kang bata ka! Simula nang sumama ka kay Hector, ang lakas na ng loob mong pagmalakihan kami! Ni isang ku
Halos manlabo ang paningin ko sa sakit.At sa huli, isang malamig na ngiti ang lumabas sa labi ko. “Oh, ganun pala. So masaya ka na, na ang anak mo ay isang kerida?”Hindi niya ako sinagot. Sa halip, itinuro niya ang phone ko. “O siya,... siya… wag mo na akong paikot-ikutin pa., tapos ka na bang magdrama? Magpapadala ka ba o hindi?” Tiningnan ko siya nang diretso. Sabay sagot “Hindi!”“Hindi lang ngayong buwan—kundi hindi na kita bibigyan ng kahit isang sentimo, kahit kailan!”Nagpanting ang tenga niya dahil sa mga sinabi ko. “Ano?! Anak kita, kaya responsibilidad mong magbigay sa akin!”Dumiin ang titig ko sa kaniya. “Ganoon ba? Sige nga Mama, tatanungin kita, si Elaine ba nagbibigay sa inyo? Hindi ba anak mo rin siya? Ow… correction. Paboritong anak.”Naputol ang hininga niya.“Sabi mo, natural lang na magbigay ako ng sustento dahil anak mo ako. Pero sabihin mo nga, nagampanan mo ba ang pagiging ina mo sa akin? Kung hindi, anong karapatan mong hingin ang responsibilidad ko bil
Natawa si Jennie na kala mo ay nanalo sa lotto “Damn it! Vivian, idilat mo nga ang mga mata mo! tignan mo, Kahit ang sarili niyang ina, hindi siya protektado. Mas gugusutuhin pa niyang mamatay si Anne at tapak-tapakan kaysa manatili ito sa puder nila!” Nagpakawala ako ng isang tawa, puno ng sakit.Oo nga, kung ganito na ang tingin ng sarili kong ina sa akin, paano pa kaya ang ibang tao?Hinawakan ko ang mga palad ko, pilit kong pinipigilan ang mga luha ko, at tumingin nang matalim kay Mama.“Bakit nga ba Ma? Anak mo ako, pero bakit mo ako kinaiinisan ng ganito? Nagtataka ako sa inyo? Ang ordinaryong tao, hindi ganito kung ituring ang mga anak nila! Bakit ikaw parang sukdulan ang galit mo sakin?”Siguro nga lahat ng sama ng loob ni Mama ay matagal nang nakaipon sa puso niya at hindi na niya napigilan kaya sumabog na siya ngayon. Nagngangalit ang mga ngipin niya nang sagutin ako.“Gusto mo talagang malaman?” tanong niya na may seryosong mukha.“Oo. Gusto ko talagang malaman! Mula pag
Tumawa ako ng sarcastic, ramdam ko ang bigat sa puso ko, pero mas pinilit ko nang hindi magsalita.Gusto kong sabihin na wala akong kinalaman dito!Ano bang kinalaman ko sa lahat ng ito?Hindi ako naniniwala sa mga pamahiin na iyan!Pero dahil sa sobrang coincidence ng lahat ng nangyari, hindi ko na kayang sagutin ang tanong niya..Nakita ni Mama na hindi ako makasagot kaya lumapit pa siya ng dalawang hakbang.“Tanong mo kung iniisip kita? Ano bang magagawa mo? Sinabi ng manghuhula na hindi ka magkakaroon ng magandang kapalaran. Magiging malas ka sa buong buhay mo, magiging malungkot ka habang buhay, at mamamatay kang mag-isa!”“Sa buhay mong ganito, ano bang dapat ko pang isipin para sa’yo? Si Elaine lang ang dapat kong unahin!”Matapos ang ilang sandali, huminga ako ng malalim at nagsalita nang mabagal, sinabi ko sa harapan nilang lahat ang desisyon ko.“Sa ganitong kaso, hindi kita ipapahamak, Ms. Felyn!”Biglang nagbago ang mukha ni Mama: “Ano’ng sinabi mo?”Ngumiti ako ng kalmado
Nang bumalik ako para kunin ang cellphone ko, narinig ko ang malisyosong boses ni Felyn mula sa loob ng room na pinag stay-an namin. “Karamihan sa mga tao sa ganitong sitwasyon ay tiyak na pupunta iyan sa isang bar para mag inom st magpalipad nng sama ng loob. Kilala ko si Anne, hindi siya diretsong uuwi sa bahay nila ni Hector. Kapag siya ay nagpunta upang uminom, papalagyan ko ng droga ang kaniyang alak para makatulog siya.” sumagot naman si Mommy, “Paano kung hindi siya uminom? ano ka ba naman Felyn parang hindi mo kilala ang anak mo. Sa ugali ni Anne, malabong pumunta siya sa bar.” *“Kung gano’n, may plano B ako para sa kanya. Ayon sa mga tauhan ko, nandun daw siya sa labas, naglalakad sa walang direksyong lugar. Malamang ay nag-iisip na yun. At kapag mapunta siya sa isang liblib na lugar, hindi malabong may ilang mga gago na bigla siyang kaladkarin sa isang eskinita ngayong ganitong lagay ng panahon…”* “Bang——” Malakas kong sinipa ang pinto at bumagsak ito. “Mga baliw
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m