Pagkatapos, sinabi ni Mary "Pero bilang isang malapit na kaibigan, i can say na mas okay si Hector kaysa sa pamangkin niya!"Hindi ko masyadong pinansin ang sinabi ni Mary, at habang naglalakad ay sumagot ako kay Hector.[Okay, ano ang plano mo?]Naisip kong mas mabuti pang pakinggan ang asawa ko at hayaan siya sa plano niya, baka turuan siya ng mga kaibigan niya kung paano magbigay ng bag o kung ano pa!Agad namang sumagot si Hector [Sinabi ng kaibigan ko na ang pagde-date ay nagsisimula sa pagpapakilala sa isa't isa. May ilang paraan ng pagpapakilala: a blind date, b online dating, c pagkikita sa ulan, d pagkikita sa campus, e dinner with friends, f outdoor activities...] Mabilis akong tumingin, at isinasaalang-alang ang kondisyon ng mga binti ni Hector, pinili ko ang mas makakabuti sa aming parehas: [Mag-blind date tayo.]Hector: [Sige, Miss Anne, magkita tayo mamayang gabi sa lakeside dinner ng 7 o'clock. Ako yung nakasuot ng gold-rimmed glasses at may hawak na pink roses.]Na
THIRD PERSON POVSa kabilang banda, sa St*rbucks Coffee.Isang binatang mga 27 years old ang nakasuot ng magarbong damit, ang pumasok sa isang pribadong kwarto. Siya si Elmo Alcantara, ang pinuno ng Baili Company, at malayong pamangkin ni Jennie Valderama.Pumasok si Elmo Alcantara sa pribadong kwarto na may mukhang maloko. Nang makita niyang masama ang mukha ni Jennie, ay agad niyang inabot ang isang cold coffee na paborito nito. "Tita, sino ang nang-away sa'yo?"Hindi sumagot si Jennie , kundi mapaet itong tinanong pabalik"Bakit mo ba ako pinatawag?"Humugot ng malalim na hininga si Elmo Alcantara "Anong magagawa ko? Nagpapasalamat lang ako sa'yo na pinaalalahanan mo akong maghanap ng scapegoat bilang legal na kinatawan. Kung hindi, baka nasa kulungan na ako ngayon. Pero hindi ko pa kayang kunin ang 10 milyong investment mo."Tiningnan ni Jennie Valderama si Elmo Alcantara at napansin niyang hindi nito alam na siya ang dahilan kung bakit isinara ang kumpanya nito, kaya't sina
Kinuha ni Hector ang menu at inabot ito kay Anne "Ms. Anne, paano kung tingnan muna natin kung ano ang gusto mong kainin?"Umorder si Anne ng isang mangkok ng pasta at ilang meryenda.Matapos mag-order, naging tahimik na naman ang dalawa.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, bigla silang pareho na natawa."Madalas ko naririnig sa mga katrabaho ko na nakakahiya ang mga blind date, pero hindi ko inasahan na totoo pala." pagbibiro ni Anne.Nag-apologize si Hector nang may pagiging gentleman"Shocks ang awkward naman nito! Sorry, hindi siguro tayo para sa isang blind date! Alam kong nahihirapan ka ng ituloy ‘to , ako din. Ganito na lang Anne, kung may gusto kang malaman tungkol sa akin, ikaw na ang magtanong." Nag-isip si Anne at sinabi "Hector, ano ang mga kinakailangan mo para sa magiging partner mo sa hinaharap?" Pagkatapos magtanong, pinagpawisan si Renz para sa kaniyang amo. Hindi madaling sagutin ang tanong na 'yan!Kung sasabihin kong wala akong mga hinihingi, mukhang peke naman
Napangiti ako habang nakatingin sa aking asawa. Honestly? Hindi ko inaasahan na ganoon ang isasagot niya sa akin. Gulat na gulat ako kung gaano siya ka straight forward gayun pa man ay kinilig ako ng husto. Kung ako ang tatanungin, yung mga ganitong klaseng lalaki ang pinapahalagahan. Lahat ng sinabi niya ay nagkaroon ng malaking impact sa akin. Siya talaga ang lalaking pinapangarap ko!Ngayon isang bagay ang tumatakbo sa isip ko. Kung talagang magagawa ni Hector ang lahat ng kaniyang sinabi, siguradong matatalo niya si Vince.Minsan pa nga ay nagbiro si Mary na sa akin na baka nag-a-aral pa rin daw ng arkeolohiya si Vince habang nanganganak ako.Matapos ang ilang minutong pag-iisip, maluwag akong sumagot kay Hector “Binibigyan kita ng perfect score. Ngayon, ikaw naman Mr. Hector ang may pagkakataong magtanong sa akin. Kahit na ano?!”Ngumiti si Hector “Parehong tanong, parehong tanong na ibinigay ni Ms.Anne sa akin”Natigilan ako at napapailing. Tuso rin pala si Hector. Pero dahil
Matapos naming pag-usapan ang tungkol sa libangan, halos naubos na namin ang pagkain namin.Kinuha naman ni Hector ang kanyang cellphone at iniabot sa akin ang kaniyang QR code para sa kaniyang apps , sabay mahinahong sinabi, “Ms.Anne dahil nagkaroon tayo ng isang napakagandang usapan, bakit hindi natin idagdag ang isa’t isa sa messenger?”Napaisip ako bigla. Hindi ba matagal na kaming magka-chat?Tumingin ako sa QR code nang may pagtataka, saka napangiti.Ang kagalang-galang na si Hector ay naging isang “kabit”?At ang pangalan niya sa Messenger ay: Hector Valderama! (kabit/mistress)Hindi ko napigilan ang bumirit ng tawa. Halos maluha-luha ako sa kakatawa dahil sa ganitong kalokohan ni Hector. Biglang nagpaliwanag si Hector sa ng makita niya ang reaksyon ko “Ahh…Pinag-isipan ko ito ng matagal. Mas magandang paghiwalayin ko ang magkaiba kong identidad. Para alam ko kung paano ako aakto ng tama. Atleast magkaibang pagkatao , magkaibang pananalita. Halimbawa.. Bago pa siya matapos
Pero bago tuluyang umalis ay nilingon kami ng lalaki at tinignan kung sino ang lalaking nasa harapan nila at bigla itong natawa ng malakas. “Putsa pre, pilay pala ‘to?”“‘Yan ang asawa mo?”Nang makita ng mga ito si Hector na nakaupo sa wheelchair, hindi nila napigilang matawa nang malakas.Ngunit ni katiting, hindi ininda ni Hector ang panlalait ng tatlong ito. Ang buong atensyon niya ay nakatuon lang sa akin, putlang putla ako sa takot. Agad niyang hinawakan ang malamig kong kamay at mahinahong nagtanong sa akin.“Natakot ka ba?”Muling bumilis ang tibok ng puso ko.Kanina lang, sa isang saglit, naramdaman kong baka iyon na ang katapusan para sa akin.Hindi pa rin ako makabawi sa pagkabigla.Hinaplos ni Hector ang aking mga kamay at halatang nag-aalala. “Huwag ka ng matakot. Narito na ako. Wala nang mangyayari sa’yo.”Habang pinapainit niya ang kamay ko ay nagtanong siya na parang isang pinuno ng pamilya “Sabihin mo sa asawa mo, saan ka nila hinawakan?”Sa isip ni Hector: Kung
HECTOR POV“Anne, si ‘general’ ay mabait, bihira siyang masiraan ng ulo, pero kung mangyari iyon, maari lang makawala kung magkakagutay-gutay ang mga kamay niya!”Sa sandaling ito, umatras ang tatlong goons na may nanginginig na mga binti.Samantalang si "general" ay malupit na tumahol sa mga hudlong na ito.Matalino si “General” lahat ng ginagawa ko ay naalala niya, kaya naging mabangis siya dahil nakita niya akong nagalit at sumigaw. "Arf? Arf? Arf?"Nang makarating kami sa may maliwanag na parte ng daa, nakita ko ang pamimilog ng mata ng aking asawa, ngayon ay nakita na niya si ‘general’ ng buong-buo. Si ‘General’ ay may mahahabang kayumangging balahibo, may napakalaking katawan, malalakas na mga paa, at mukhang mabangis, ngunit sa hindi malamang dahilan, ang balahibo nito ay may iba't ibang nakatali na mga laso?!Nakita ko ang reaksyon ni Anne dahil sa kakaibang itsura ni ‘general’.Habang naglalakad ay isa sa mga goons ang nagtangkang tumakbo pabalik. Matalim siyang tinignan n
ANNE POVMabilis akong tumayo at tinulungan ko si Hector na makabalik sa kaniyang wheelchair, habang bahagyang nanginginig ang sulok ng aking labi. Gusto ko sanang tumawa pero pinipigilan ko. Muling umaalingawngaw sa aking isip ang sinabi ni Hector kanina "Magaling magdrive ang asawa mo."Ang kayabangan niya. Haist . Ang sakit na ng tiyan kong magpiit ng pagtawa. Makalipas ang ilang sandali, dumating kaagad ang mga pulis.Pagkakita ng mga goons sa pulis ng rumesponde ay dali-daling tumakbo ang mga ito na akala mo ay mga batang nakakita ng kanilang tagapag-tanggol. “Sir… naku sir… mabuti na lang at dumating na kayo…” halos kumapit na ang lider nila sa paanan ng isang police officer. “Oo nga sir… kuhain niyo na kami..” “Please sir…. Pakibilisan niyo. Iposas niyo na kami.”Sa unang pagkakataon, nakakita ang mga pulis ng ganitong klaseng kriminal, kaya't nagulat sila at tila hindi makapaniwala. Actually, ako din ay nagulat. Dahil kung anong tapang nila kanina ay siyang pagkaduwag n
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m