HECTOR POV“Anne, si ‘general’ ay mabait, bihira siyang masiraan ng ulo, pero kung mangyari iyon, maari lang makawala kung magkakagutay-gutay ang mga kamay niya!”Sa sandaling ito, umatras ang tatlong goons na may nanginginig na mga binti.Samantalang si "general" ay malupit na tumahol sa mga hudlong na ito.Matalino si “General” lahat ng ginagawa ko ay naalala niya, kaya naging mabangis siya dahil nakita niya akong nagalit at sumigaw. "Arf? Arf? Arf?"Nang makarating kami sa may maliwanag na parte ng daa, nakita ko ang pamimilog ng mata ng aking asawa, ngayon ay nakita na niya si ‘general’ ng buong-buo. Si ‘General’ ay may mahahabang kayumangging balahibo, may napakalaking katawan, malalakas na mga paa, at mukhang mabangis, ngunit sa hindi malamang dahilan, ang balahibo nito ay may iba't ibang nakatali na mga laso?!Nakita ko ang reaksyon ni Anne dahil sa kakaibang itsura ni ‘general’.Habang naglalakad ay isa sa mga goons ang nagtangkang tumakbo pabalik. Matalim siyang tinignan n
ANNE POVMabilis akong tumayo at tinulungan ko si Hector na makabalik sa kaniyang wheelchair, habang bahagyang nanginginig ang sulok ng aking labi. Gusto ko sanang tumawa pero pinipigilan ko. Muling umaalingawngaw sa aking isip ang sinabi ni Hector kanina "Magaling magdrive ang asawa mo."Ang kayabangan niya. Haist . Ang sakit na ng tiyan kong magpiit ng pagtawa. Makalipas ang ilang sandali, dumating kaagad ang mga pulis.Pagkakita ng mga goons sa pulis ng rumesponde ay dali-daling tumakbo ang mga ito na akala mo ay mga batang nakakita ng kanilang tagapag-tanggol. “Sir… naku sir… mabuti na lang at dumating na kayo…” halos kumapit na ang lider nila sa paanan ng isang police officer. “Oo nga sir… kuhain niyo na kami..” “Please sir…. Pakibilisan niyo. Iposas niyo na kami.”Sa unang pagkakataon, nakakita ang mga pulis ng ganitong klaseng kriminal, kaya't nagulat sila at tila hindi makapaniwala. Actually, ako din ay nagulat. Dahil kung anong tapang nila kanina ay siyang pagkaduwag n
HECTOR POVDahan-dahang itinulak ni Renz ang aking wheelchair palabas.Pagkalabas namin sa pintuan, tinapunan ko ng tingin si Renz at malamig na nag-utos. "Mag-imbestiga ka. At siguruhin mong may bubunot sa buhok ng tatlong herodes na yan. Isa-isa!”Sa isip-isip ni Renz: Hinila lang ang buhok ng asawa niya, gusto ng ipabunot ang buhok ng mga ito! Haist Hector way! Kung may pagkakataon lang, papatayin na niya sila! Medyo napailing si Renz, pero tinanggap din niya ang utos, inihatid sina Hector at Anne sa sasakyan, at dinala ang "heneral" sa pet grooming shop, kung saan ipinaabot niya ang mga bilin ni Hector.Makalipas ang ilang sandali, naihatid na kami ng aming driver pabalik sa aming apartment. Pagkapasok na pagkapasok namin sa loob ng bahay, hinawakan ko ang kamay ni Anne at tiningnan siya nang may malalim na titig. "Anne, pwede bang huminto muna si Mr. Hector saglit?"Napatingin si Anne sa akin ng may katanungan sa kaniyang mukha. Hinawakan ko ang kaniyang kamay nang marahan.
Nag-aalinlangan ako, pero hindi ko talaga maiwasang hindi kabahan sa harap ng napakalaking aso na ito. Sige na nga, mas mabuti Pa sigurong naka-kandong ako sa kandungan ni Hector kesa lapitan ako nitong aso niya. Tutal, nakita na rin naman kami ni Renz dati.Pakiramdam ko, tila unti-unti na akong nagiging manhid sa ganitong mga sitwasyon. Pinatuktok ni Hector ang kanyang mga daliri, tinawag si "General" palapit, at mahinahong ipinakilala ito sa akin"Ito ang cute alaga ng pamilya natin, ang ang pangalan niya ay si General."Hindi ako makagalaw at magalang na bumati, "General, hello."Napangiti si Hector sa akon, "Anne, huwag kang matakot. Napakabait at cute ni General. Kita mo!"Sa isip ni Anne: Paano? , saang parte siya naging cute?! Well maamo ang mukha niya pero sh*t ang laki niya at ang taba. Kayang-kaya akong kainin ng buoNang makita ni Hector na hindi ako kumbinsido dahil sa paninigas ng aking kalamnan ay tinignan niya si General.Sa di ko inaasahang reaksyon, ay nakita k
THROWBACKNangyari iyon noong ikalawang taon ko sa kolehiyo.Nagdiwang ng kaarawan ang aking lola at bilang girlfriend ni Vince, siyempre, inimbitahan ko din siya.Noong araw na iyon, nagpunta kaming lahat sa aming ancestral house upang ipagdiwang ang kaarawan ni lola . Tinanggap ni lola ang lahat ng pagbati sa kaniya ng lahat at sinabi na ang mga kabataan ay maaari nang maglibang. Noong panahong iyon, wala ni isa na nakakaalam kung sino ang nagmungkahi na maglaro kami ng tagu-taguan.Dahil sa masyado pa kaming childish, kami ni Elaine ay nagtago sa isang kubo na yari sa nipa sa likod na burol ng villa ni lola.
HECTOR POVKinabukasan, nagising ako ng 5:30 ng umaga at palihim na nag-ehersisyo sa aking kwarto.Isa akong disiplinadong tao partikular na sa mga pamantayan para sa aking pangangatawan.At pagkatapos kong basahin ang love plan ni Luigi, alam kong mahalaga ang pagkakaroon ng abs.Sa kritikal na sandali, maaari akong manukso.Matapos tapusin ang isang serye ng ehersisyo, itinulak ko ang aking wheelchair palabas ng guest room.Di nagtagal, dumating si Renz dala almusal na iniutos ko. Nang makita niyang hindi pa gising ang asawa ko, dali-dali siyang nag-ulat ng kaniyang mga nalaman."Hector, kagabi, isa-isang binunot n
Biglang may kung anong init na dumaloy sa puso nko. Hindi ko inaasahan na ganito pala ka-maalalahanin at maingat si Hector.Napatanong ako nang walang malay, "Saan ka ba nakatira Renz?""Dito rin sa compound na ‘to. Noon pa, pinatayuan ako ni Hector ng maliit na apartment para sa akin dito para mas madali akong makapunta tuwing umaga."Medyo napahiya si Renz nang sabihin niya ito.Tiningnan siya ni Hector nang malalim, na para bang sinasabing, "Alam mo na kung sino talaga ang amo dito."Napakurap ako saglit bago ako ulit nagsalita. "Okay, hindi mo na kailangang magpaliwanag. Malamang ito na naman ang isa sa mga kinita ni Hector noon."
Pagkatapos kong sabihin iyon, agad kong binaba ang tawag at dinelete ang numero sa blacklist!Pagdating ko sa iskul, dama ko pa rin ang matinding inis.Noon, hindi naman ako nagkaroon ng ganoong klaseng problema, kaya hindi ko napansin kung gaano kawalang kwenta si Vince.Ngayon na lumitaw na ang problema, saka ko lang napagtanto.Tatlong taon na kaming magka-relasyon ni Vince, pero ang dami pa rin naming hindi pagkakaintindihan. Bigla akong kinabahan—paano kung ganito rin ang mangyari sa amin ni Hector?Dahil wala akong klase sa unang tatlong oras ng umaga, nag-log in ako sa Messenger at nagpadala ng mensahe sa aking "kabet":[Mr. Hector, good morning]
Hindi pinansin ni Vince si Joana at diretsong tumingin kay Anne"Handang isugal ni Uncle Hector ang kanyang buhay para sa’yo. Anne, kaya ko rin yung gawin!"Kasabay ng kanyang sinabi ay bahagyang ngumiti si Vince sa isang malamlam at mapanuksong paraan."Pwede na ba akong makipagkumpetensya sa kanya nang patas ngayon?"Gulat na gulat si Joana sa kanyang narinig."Kuya! Ano bang sinasabi mo! Paano mo nagagawang sabihin ang mga bagay na 'yan sa harapan ko at ng anak natin!"Pakiramdam ni Joana ay labis siyang naagrabyado!Kitang-kita niyang isinugal ng kanyang sariling kasintahan ang buhay nito para sa ibang babae at ngayon, umaamin pa ito sa tunay niyang nararamdaman sa harapan niya!Malamig na tiningnan ni Vince si Joana at walang emosyon na sinabi"Kung ayaw mong makinig, edi umalis ka.Ikaw ay ina lang ng aking anak, 'yun lang.Joana, kahit sabihing bunti ka sa anak natin pero hindi mo kayang kontrolin ang damdamin ko."Kagigising pa lang ni Anne at nang makita ang nangyayari kaya s
Samantala, ang driver ng itim na sasakyan ay mabilis na lumabas, na duguan ang ulo, tumalon sa railing, at gumulong pababa sa bundok para makatakas.Sa kabila ng lahat, naligtas si Anne dahil sa pagkaka-yakap ni Hector na bahagyang may gasgas lamang sa katawan.Nang tuluyan siyang mahimasmasan, mahigpit niyang niyakap si Hector, punong-puno ng damdamin at pasasalamat dahil sa second life niya dahil dito. Mukhang puno ng emosyon at tensyon ang eksenang ito, lalo na sa pagitan nina Anne, Hector, at Vince. Ang matinding sakripisyo ni Hector upang iligtas si Anne ay nagpapakita ng kanyang matinding pagmamahal at dedikasyon. Gayunpaman, may misteryo pa ring bumabalot sa kanilang sitwasyon, lalo na sa mga taong maaaring nasa likod ng panganib na kanilang kinakaharap. Paulit-ulit na isinugal ng lalaking ito ang kanyang buhay upang iligtas siya, at labis itong nagpagalaw sa kanyang damdamin.Ngunit sa oras na iyon ay matindi rin ang tensyon sa buong katawan ni Anne. Dahan-dahan siyang bumu
Sunod-sunod na mga sasakyang pangkomersyal na may malalakas na busina sa bubong ang mabilis na lumagpas sa sasakyan ni Anne at tumuloy sa unahan niya.Biglang may nagsalita mula sa loudspeaker sa kaniyang harapan."Paunawa sa lahat ng motorista! May isang puting sasakyan na may plakang JA7568 sa likuran natin na may sira ang preno. Pakiusapan ang lahat na lumipat agad sa pangalawang linya para sa kaligtasan ng lahat.""Paunawa sa lahat ng motorista..."Kapwa napabuntong-hininga sina Anne at Joana, kahit papaano ay nabawasan ang kanilang kaba.Lumabas na kaya pala nandito ang mga sasakyang ito ay upang tumulong at linisin ang daan para sa kanila! Sa sandaling iyon, narinig nila ang mahinahon at matatag na tinig ni Hector mula sa speaker ng cellphone."Huwag kang matakot, paparating na ang mga tao ko mula sa sangay. Malapit na din akong dumating.""Ok hon," sagot ni Anne, ngunit nanatiling tensyonado ang kanyang katawan.Pagkalipas ng sampung minuto, naitaboy na ang mga sasakyan sa pa
"Pag-isipan mo ito nang mabuti. Nagpunta ako rito para sa isang business trip, at sakto namang nasa parehong van tayo papunta dito. Sakto rin na ang pupuntahan kong eskwelahan ay malapit sa ospital na pupuntahan mo.""At si Teacher Jeffrey? Bigla siyang nagkaroon ng sakit ng tiyan at ibinigay sa akin ang susi ng kotse... Hindi ba parang masyadong co-incidence ang lahat?"Nanlaki ang mata ni Joana."Gusto mo bang sabihin na may gustong patayin ka? Napahamak lang ako dahil sumakay ako sa kotse mo?"Napailing si Anne at tiningnan siya na para bang napaka-obvious ng sagot."Ayan na nga ang sinabi ko, hindi ba?"Habang nagsasalita, saglit niyang ibinaba ang tingin sa tiyan ni Joana."Sadyang pinaalis ng may gawa nito si Vince at iniwan kang mag-isa sa sasakyan ko... Natatakot akong baka ang tunay nilang pakay ay patayin ang batang dinadala mo."Namuti ang mukha ni Joana sa narinig."Huh? Si Tita Jennie?! Sinadya niyang sabihin kay Vince kagabi na may kaibigan siyang pumunta sa Batangas Hos
Nang makita niyang hindi pa rin pumapayag si Anne, tumingin siya rito na parang kawawang kuting."Makakaya mo bang iwanan ang isang buntis na may kambal sa gilid ng daan? Hindi ko pa kabisado ang lugar na ito, wala na rin si Kuya Vince.. Natatakot ako...""Manahimik ka! Joana, hindi ako lalaki, kaya hindi uubra sa akin ang ganyan mong paglalambing," inis na sagot ni Anne habang sumusulyap sa kanya. Alam niyang kung iwan niya ito at may mangyaring masama, siya ang masisisi, kaya napabuntong-hininga na lang siya."Sige, I-kabit mo na ang seatbelt mo!" dagdag niya nang may iritasyon. Mabilis namang sumilay ang tuwa sa mukha ni Joana at agad niyang isinara ang seatbelt.Sa biyahe ay nakangiting pinagmamasdan ni Joana si Anne."Ate Anne, ang galing-galing mo noong tumakbo ka bilang vice chairman. Sobrang hanga ako sa kung paano ka nag grow.""Ate Anne, gusto ko talaga na maging pamilya tayo at ituring kang Tita ko.""Pwede ba nating kalimutan ang mga hindi pagkakaunawaan noon at magkasun
Bumilis ang tibok ng puso ni Jennie at iniisip na baka nahuli siya. Gayunpaman ay pinapasok niya si Henry at pilit na nagpapanatili na kalmado saka nagtanong, "so , bakit ka nga nandito?"Huminga nang malalim si Henry at tiningnan siya nang may pag-aalangan. "Mag-impake ka. Pupunta ako sa Japan ngayon. Isasama kita para makita mo ang mga cherry blossom."Doon unang nagkita ang dalawa noon.Dahil sa maraming taon niyang pagtuon sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Hector, napabayaan ni Henry ang kanyang pamilya. Sa totoo lang pakiramdam niya ay may pagkakasala siya sa nangyari sa pamilya niya.Gusto niyang isama si Jennie sa isang lakad at maipadama rito ang pagmamahal at maitama ang mga pagkakamali nito.Nanlaki ang mga mata ni Jennie sa pagka-gulat, at napangiti siya nang maluwang. "Henry, hintayin mo ako, maghahanda lang ako saglit.""Mm." Tumango si Henry .Maya-maya pa ay sabay na silang umalis.Sa kanilang biyahe na bumabalik sa kanilang alaala ng kabataan, kapwa sila nadala sa
Mabilis na kumislap ang mga mata ni Hector bago ito bumalik sa pagiging kalmado. Hinawakan niya ang kamay ni Anne: "Kapag dumating ang tamang panahon, idaraos natin ang kasal."Napansin ni Anne ang saglit na pag-aalinlangan sa mga mata ni Hector. Nanigas sandali ang ngiti niya, pero pinilit pa rin niyang ngumiti at tumango.Nangamba si Hector na baka kung ano ang isipin ni Anne, kaya kusa niyang ipinaliwanag ang kaniyang dahilan "Tulad ng nangyari ngayong gabi, kung inihayag ko ang pagkakakilanlan mo, matatatakan ka na agad bilang asawa ko.Kahit anong pagsisikap mo o anong marating mo sa hinaharap, sasabihin lang ng mga tao na nakaasa ka sa akin.Tulad ngayong gabi kahit malinaw na ikaw ang nagwagi, may mga mag-iisip pa rin na dahil lang iyon sa akin. Anne, hindi iyon patas para sa’yo."Siyempre, hindi niya sinabi ang buong katotohanan.Ang pinakakinakatakutan niya ay ang mga natitirang miyembro ng Black Hawk Hall.Dahil anuman ang sabihin ng iba, kaya niyang baguhin ang paniniwala
Muling tumingin si Mrs. Sanvictores kay Hector nang may bahagyang pag-aalangan: "oh nandito ka na, heto na ang kamay ng asawa mo. Pwede na siguro akong umalis ngayon.” Matapos sabihin iyon ay naglakad na siya palayo nang nakaangat ang kanyang mga takong.Nang dumaan siya sa tabi ni Vince, mas lalo pang lumalim ang kanyang paghamak dito."Madam, nakapark na ang sasakyan ," yumuko si Renz at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Kusang itinulak ni Anne si Hector pasulong at sumunod kay Renz upang umalis. Naiwan si Vince na nakaupo roon, yakap ang kanyang ulo habang humahagulgol sa sakit.Samantala, sa loob pa rin ng venue, si Elaine ay nakatitig pa rin sa direksyon kung saan umalis si Anne. Matagal bago siya nakabalik sa kanyang ulirat.Kitang-kita niya kung paano ipinagbunyi at pinaligiran ng mga tao si Anne bago ito umalis, at iyon ay nagpasiklab ng matinding selos sa kanya.Samantala, maraming tao ang lumapit kina Rolando at Felyn upang bumati at lahat ng ito ay dahil kay Anne."Boss
Sa loob ng venue hall ay lumapit ang lahat kay Anne upang batiin siya.Maging ang mga matrona na nagpahirap sa kanya noon ay nagpakumbabang humingi ng tawad.May ilan pang walang hiya na binuksan ang kanilang mga fb account sa cellphone nila "yung nangyari kanina, kalimutan mo na yun, pwede naman tayong maging magkaibigan hindi ba?! Idadagdag kita sa friendlist ko para madali tayong makapag communicate sa hinaharap.” "Hindi na, bihira akong makisalamuha sa iba, at saka hindi ako basta-basta nagdadagdag ng kaibigan. Gusto ko ang kaibigan ko yung may kalidad.” Ngumiti si Anne at magalang na tumanggi.Si Mrs. Sanvictores, na nakatayo sa isang tabi, ay tumango bilang pagsang-ayon saka siya lumapit kay Anne at hinawakan ang kanyang kamay saka siya dinala sa isang lihim na daanan."Anne, sumasang-ayon ako sa sinabi mo. Kaya nga pinutol ko na ang ugnayan ko kay Jennie.Ang mga taong may magkaibang pananaw sa buhay ay hindi maaaring magtulungan. Ayokong mag-aksaya ng oras sa mga maling tao ,